Μπορεί ένα υποτακτικό άτομο να "απογειώσει" ένα κυρίαρχο?

Θα συμφωνήσω μαζί σου. Έμπνευση είναι κάτι που μιλάει μέσα σου με τέτοιον τρόπο που δε μπορείς να το αγνοήσεις. Σημαίνει πως πρέπει να υπάρχει ο κατάλληλος πομπός, ο συμβατός δέκτης και η σωστή επικοινωνία. Από αυτά και μόνο καταλαβαίνεις πως δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά... 

 

Αγαπητέ @Tenebra_Silente , σε ευχαριστώ για την αναφορά σου στο όνομά μου.
Από τη δική μου οπτική γωνία δε θεωρώ ότι λέμε κάτι το διαφορετικό.

Όσο για την εμπειρία, πάντα μου αρέσει να χαριτολογώ ακόμα και αν αυτό δεν γινεται αντιληπτό από τη γραφή μου.  

 

Ιούσαι ιούσαι κιαρατάς και διαόλου καλτσοδέτα.   

Νταξ φιλαράκι, όπου γράφεις εσύ, πρέπει να πάψω ν' αφήνω κουβέντα, αφού με υπερκαλύπτεις και πας ακόμη παραπέρα. Βαθιά υπόκλιση και δεν κάνω πλάκα.
Και αν έγραψα τώρα αυτά τα λόγια, είναι γιατί ένα like, δεν μου έφτανε.   

 

Αυτό, ειμί     

 

Χμ , περίεργες οι τοποθετήσεις και οι ερωτήσεις σου @peleas , σε σημείο που αναρωτιέμαι αν όντως πιστεύεις πως ειναι εως και αδύνατον, κατα το μεγαλύτερο ποσοστό των
περιπτώσεων, ενα υ να γίνει πηγή εμπνευσης για τον Κ ....αλήθεια, το πιστεύεις ?

 

παντα και στον ποιο μεγαλο βαθμο......

 

Ας κάνει αυτό, την ικανοποίηση των επιθυμιών του Κ που δεν είναι και αυτές στάσιμες αλλά αναδιαμορφώνονται και σε αλληλεπίδραση με το υ, και μετά βλέπουμε  

Πάντως Κ που να λέει τις νύχτες στο skype "περιμένω το υ εκείνο που θα με κάνει να νιώσω πραγματικός άντρας" δεν έχω πετύχει, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ασχολούμαι κιόλας με Κ, μπορεί πλέον να υπάρχουν και τέτοια φρούτα, πού ξέρω  

Σοβαρά τώρα, δεν ξέρω αν υπάρχουν τέτοιες Σεχραζάτ στον κόσμο των υποτακτικών που θα μπορούσαν, μέσα σε χίλιες μόνο νύχτες, να "μεταμορφώσουν μια δολοφονική μηχανή σε άνθρωπο με ψυχή και αισθήματα" και δεν ξέρω αν οι συνθήκες που ζούμε όλοι θα επέτρεπαν κάτι τέτοιο, πάντως υ που ανοίγουν ορίζοντες στο Κ και δεν το κρατούν στα εντός, εκτός και επί τα αυτά υπάρχουν. Ή που "απλά" ενθαρρύνουν τα Κ να ξανοίγονται από πολλές απόψεις.

 

Ανεξαρτήτως στάτους ανέκαθεν θεωρούσα και φυσικά θεωρώ ότι ο ρόλος των υ είναι πολύ πιο σημαντικός από αυτόν, που έχουμε ίσως οι περισσότεροι στο μυαλό μας.

Για μένα οι υ αποτελούν το βαρόμετρο σε μία σχέση εξουσίας/υποταγής. Και είναι αυτοί, που ρυθμίζουν και καθορίζουν πολλά μέσα στο παιχνίδι. Τα όριά τους, η συμπεριφορά τους, το πόσο πειθήνιοι αλλά και εποικοδομητικά κριτικοί και μεθοδευμένα αντιδραστικοί είναι αποτελούν για μένα την καλύτερη "μαγιά" για μία ενδιαφέρουσα και άκρως παιχνιδιάρικη σχέση.

Και χωρίς καμία διάθεση να αδικήσω πρόσωπα και πράγματα πιστεύω το εξής: Πίσω από ένα καλό υποτακτικό μέλος θεωρώ πως κρύβεται ένα πολύ καλό Κ μέλος. Αντίθετα πίσω από έναν καλό Κ δεν είμαι καθόλου βέβαιος πόσο (αντίστοιχα) καλός είναι ο υποτακτικός.

 

Με απολυτη βεβαιότητα πάντως, δυναμαι να πώ ότι το πρώτο ερώτημα του νηματοθέτη "Μπορεί το υ μέλος να ξυπνήσει πτυχές άγνωστες στον κ, ποιότητες που δε γνώριζε ότι διαθέτει, ή σε βαθμό που δεν είχε συνειδητοποιήσει οτι τις διαθέτει?", μπορει να απαντηθεί καταφατικά, αλλά με εντελώς αρνητικό τρόπο..... Να είναι απίστευτα χαλια το υ. μελος!!!

 

Δύσκολο ναι, αδύνατο όχι. Οι περισσότερες σχέσεις είναι εγω-έμπλαστρα που καλύπτουν ανασφάλειες και φόβους. Γεννιούνται στο λίκνο της ανάγκης και πεθαίνουν στο χώμα της αποστροφής, πληγωμένες από τη διάψευση ή την ανία.

Αν το υ δε μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης για το κ, είναι γιατί το κ δεν αναζητά έμπνευση, αλλά παυσίπονο...

 

Ολιγαρκής ή πραγματίστρια? (μετάφραση: απογοητευμένη)

Το αξιολύπητο πλάσμα που περιγράφεις σου μοιάζει να αναζητά έμπνευση? Στην καλύτερη θα προκύψει ο υ-μπόγιας που θα του κάνει τη χάρη να το μαζέψει  

Μιλάω για έμπνευση, όχι μεταμόρφωση (εκτός αν είναι η δισέγγονη της Κίρκης, και πάλι όμως δεν έχει νόημα να μεταμορφώσεις ένα γάιδαρο σε γουρούνι   ). Πάντως οι καταληκτικές προτάσεις του σχολίου σου με καλύπτουν απόλυτα  

 

Καμιά εμπειρία δεν πάει χαμένη. Δεν πετάμε τίποτα, εκτός από το υ που ανέφερες