Μπορεί ένα υποτακτικό άτομο να "απογειώσει" ένα κυρίαρχο?

Μην το κάνεις, φίλτατε. Αφού δε βλέπω φως από τις υ, ας έχω τουλάχιστον εσένα να με εμπνέεις  

 

Αγαπητέ, τι ανιαρό που θα ήταν, η ζωή να τελείωνε ακόμη και πολύ πριν κλείσεις τα μάτια. Τι βαρετό που θα ήταν, να βλέπεις τις μέρες να περνούν, γυαλίζοντας "μετάλλια".
Το πάρε είναι ολόκληρη ήπειρος, το δώσε είναι χωριουδάκι. Κι εγώ την έμπνευση δεν την αντιλαμβάνομαι πια, όπως όταν ήμουν 20, ούτε καν 30. Δεν την ψάχνω σε καμία υ, σε καμία γυναίκα.
Αυτό όμως που ακόμη θέλω, είναι εκείνες τις λίγες σκάλες που ανέβηκα με κόπο, να μην τις κατέβω κουτρουβαλώντας, γιατί θα έδενα στο πόδι μου έν' ανθρώπινο βαρίδι.
Θα ήθελα να μείνω στο "ύψος" που βρίσκομαι τώρα, αν κάποια με ωθούσε με την παρουσία της, να κάνω ακόμη μια τρίχα/βήμα πιο πάνω, δεν θα με "χάλαγε".
Συνεχίζω να έχω ένα σκάλωμα, να "βλέπω" πρώτα το άτομο και μετά την υπό πλευρά του. Τι να κάνουμε, γέρικο σκυλί έγινα και νέα "κόλπα" αρνούμαι να τα μάθω.
Είναι πια πολύ αργά για αλαζονείες, τουλάχιστον για μένα. Anyway, πάλι καλά που υπάρχεις εσύ και κάποιοι/ες άλλοι/ες ελάχιστοι/ες τόσο εδώ, όσο και στον έξω κόσμο.
Για να μιλάω μαζί σας και να μην νιώθω τελείως εξωγήινος που και που.

Υ.Γ.

Τυρί, ρύζι, καφέ, γάλα, καμπά...Εγώ είμαι το τρόπαιο...Εγώ είμαι ο/η καλύτερος/η...Εγώ είμαι μοναδικός/η...
Ουπς, μάλλον κάτι μου ξέφυγε...Αλλά αργά ή γρήγορα θα το καταλάβω...Κι εγώ είμαι σαν όλους/ες τους άλλους/ες, μελλοντική τροφή για τα σκουλήκια...  

 

Θα σου εκμυστηρευτώ κάτι, καλέ μου φίλε. Μπορεί βιολογικά να πενηντάρισα, έχω όμως την καύλα, την επιθυμία, τη βούληση και τη δίψα ενός 20άρη (ελπίζω όχι και τα μυαλά). Για κάποιο λόγο εδώ και λίγα χρόνια έκανα reboot. Θέλω λοιπόν να σε καθησυχάσω. Ότι έχεις κατακτήσει είναι δικό σου. Κι αν κουτρουβαλιαστείς από τη σκάλα που με κόπο ανέβηκες, κι αυτό δικό σου είναι. Κάτι θέλει να σου πει. Ίσως ότι αυτό που πίστευες "αλήθεια σου" είναι ένα χοντρό ψέμα. Ακόμα και τότε, δες το ως δεύτερη ευκαιρία. Στάσου όρθιος και ξεκίνα από την αρχή...

Οι εξωγήινοι είμαστε πολλοί. Κι εγώ τέτοιος είμαι, που ψάχνω εμπνεύσεις σε ένα φόρουμ εναλλακτικού ερωτισμού. Η έμπνευση όμως βρίσκεται παντού, αρκεί να έχεις μυαλό και καρδιά ορθάνοιχτα. Συγκατοικεί με την αλαζονεία, τον εγωισμό, το φόβο, κρύβεται στα σκοτάδια (ξέρεις εσύ), στις γωνιές ενός χαμόγελου, στην οργή, στην απόγνωση. Θέλει κουράγιο και τόλμη να συνυπάρχεις με τους άλλους. Είναι όμως ο μόνος τρόπος να υπάρχεις. Να ανταλλάσσεις υγρά, μυρωδιές, βλέμματα, γροθιές και φιλιά. Να αντέχεις τη διάψευση. Να γελάς με τη μικρότητα και το μεγαλείο σου. Να αγαπάς και να ζηλεύεις ταυτόχρονα. Να είσαι πέρα από το καλό και το κακό, πάνω από το σωστό και το λάθος. Να είσαι άνθρωπος...

Ε, να έχουν κάτι να φάνε και τα σκουλήκια...   

 

 
E.T. no phone home...but phone @peleas χαχα...

Το κέρατο μου, είναι τόσο γαμάτο αυτό που έγραψες, που λυπάμαι, να το "καλύψω"...Αλλά όπως συχνά πυκνά μαζί σου συμβαίνει...Ειλικρινά σου βγάζω το καπέλο και θέλω να στο πω...Τα είπες ξανά όλα...
Πάω να με πασπαλίσω μυρωδικά και να βάλω μηλαράκι στο στόμα...Τα σκουλήκια έχουν πολύ εκλεπτυσμένο ουρανίσκο, εκείνα τουλάχιστον να μην τ' απογοητεύσω...   

 

Peleas phone Tenebra: "Sorry, mate! Wrong Galaxy"...  

 

Χαμένο ε χαμένο χαχαχα...Κλαίω και μου βγήκε ο καφές απ' τη μύτη...      

 

Σου χρωστάω έναν καηφέ. Μόνο μη μου πεις ότι σου χύθηκε στον υπολογιστή, έκαψε το τροφοδοτικό, προκάλεσε βραχυκύκλωμα στην πολυκατοικία, σταμάτησε η παροχή αέρα στο ενυδρείο του γείτονα και ψόφησε το ψάρι Μονομάχος, τρελάθηκε το σεσουάρ της γειτόνισσας και της καψάλισε την κουρούπα, χάλασε ο δονητής της κόρης της και της σφηνώθηκε στον κώλο, πετάχτηκε το ποπ κορν από το τηγάνι του γκέι εργένη του 3ου και του έβγαλε το μάτι με αποτέλεσμα να θυμίζει το Λιόντα το ληστή απ' έξω απ' την Αργαλαστή, χάλασε η παροχή οξυγόνου και ο παππούς φούσκωσε σα μπαλόνι και έφυγε πετώντας από το παράθυρο, κόμπλαρε το τζακούζι και η μαμά πήρε βράση (ρίξε τα καρότα). Δεν έχω έουρος για τα σπασμένα, τα έριξα όλα στα άλογα...

 

 

Δεν καταλαβαίνω που βρίσκεται η σύνδεση μεταξύ των πραγμάτων που αναφέρεις.

Μιλάς για προσαρμογή γούστων και συμπεριφοράς με σκοπό την ικανοποίηση του Κ ατόμου - αναγκαία συνθήκη αλλά όχι και ικανή.
Αναφέρεις την δημιουργία χώρου από το υ για να ικανοποιήσει τις δικές του ανάγκες - κάτι που δεν είναι "δουλειά" του υ as such.
Το πρότυπο του Κ που τα ξέρει όλα - ακόμα δεν έχω καταλάβει από που έχει προκύψει αυτό γενικά στις αντιλήψεις/συζητήσεις.

Περνάς μετά από αυτά σε αυτό που μπορεί να αποκομίσει το Κ μέλος μιλώντας ξεχωριστά για την ικανοποίηση δεδομένων αναγκών. Γιατί τα ξεχωρίζεις αυτά τα δύο?

Φυσικά και μπορούν να γίνουν αυτά που λες. Φυσικά και μπορεί (και πρέπει) ο ένας να είναι τέτοια πηγή για τον άλλο και αυτό δεν έχει σχέση ούτε με το στάτους αλλά και ούτε με τον βαθμό του power exchange στη σχέση.
Το πιο απλό παράδειγμα θα μπορούσε να είναι ένα μαζοχιστικό υ που με την αγάπη του για τον πόνο δίνει την ευκαιρία στον Κ να εξερευνίσει το σαδισμό του.
Ένα εξίσου απλό θα ήταν ένα υ (ή Κ) που αγαπάει τον κινηματογράφο, τη μουσική, τη θάλασσα.... Τη ζωή...

Αυτό που μου έκανε εντύπωση με τις ερωτήσεις σου αγαπητέ Πελέα ήταν ότι έδιναν αυτή την εντύπωση οτι αυτό που περιέγραφες δεν γίνεται.
Πάντα ήθελα και θέλω να πιστεύω ότι "μόνο" έτσι γίνεται.

 

Τώρα θα σε δώσω στεγνά, εσύ για πάνω απ' ένα χρόνο που σου έκανα νύξεις, σφύριζες κλέφτικα χαχα. Έλα, τελευταία και σε μένα "έκατσαν" αλήθεια πολλά.
Ο καφές όποτε θες, να πάμε να πάρουμε έμπνευση κοιτάζοντας σαν λιμάρηδες πορνόγεροι κωλαράκια τούρλα και ν' αμπελοφιλοσοφούμε.
Εντάξει, τα κωλαράκια της προκοπής σπανίζουν. Γι' αυτό να φωνάξουμε και τον @conner να έχει έτοιμα τα κλύσματα και τα υπόθετα, μην και τα στρώσουμε χαχα.

Εσύ τα έουρος τα έριξες στ' άλογα, εμένα μου τα έφαγαν οι αλόγες. Να ήταν και τίποτα υ που να μ' "απογείωναν", να πήγαινε στα διάλα.
Ούτε τον "μπέμπη" μετά από κατάποση 9 κουτιών viagra, δεν ήταν ικανές να καϋλώσουν χαχα...
Μάλλον έπρεπε να ψάξω υ πιλότο... 

Υ.Γ.

Δεν υπάρχεις, έκανα τ' αδύνατα δυνατά να μην τρολάρω τον νήμα σου κι εσύ με παρασούρνεις στους βούρκοιδοι ( το επιπρόσθετο -δοι κάνει και πολύ "εξυπνάδα" )   
Φτάνει τρολιά, είναι κρίμα να χαλάσει και αυτό το νήμα. Τα υπόλοιπα επί των προσωπικών "οθονών" μας... 

 

Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι η εκφώνηση του θέματος δίνει αυτή την εντύπωση και μάλιστα τόσο έντονα (το επεσήμανε και η @yannouli ). Ίσως αποτυπώθηκαν στην οθόνη κάποια βαθύτερα ερωτήματα που έχω αυτό το διάστημα, τα οποία δεν είναι του παρόντος να αναφέρω. Για να κάνω το συνήγορο του διαβόλου κόντρα στον εαυτό μου, όταν μια σχέση μπαίνει σε συγκεκριμένο πλαίσιο δε σημαίνει κατ' ανάγκη ότι στραγγαλίζεται ο αυθορμητισμός και η έμπνευση. Τουναντίον, μπορεί να απελευθερώνεται. Όλα εξαρτώνται από το τι θέλει κάποιος μέσα από τη σχέση και πόσο ανοιχτός προτίθεται να είναι.

 

υπέροχο νήμα @peleas
θα απαντήσω με έναν στίχο του παλιού ελληνικού σινεμά.
" Η αγάπη θέλει δύο για να ζεσταθεί. Να παλέψει με το κρύο
να στεριώσει να σταθεί"

 

Και τι ειναι τα υ για να τα πετατε αγαπητε λεμονοκουπες η κουκουτσια για να τα φτυνετε;
Μαλλον θα εκπλαγειτε με την παρακατω δηλωση μου,αλλα δε σας φοβαμαι εσας,θα το διαχειριστειτε σωστα.
Οσο υπαρχουν χαλια υ αλλο τοσο υπαρχουν και χαλια Κ.
Επειδη ομως ολα ειναι σχετικα,το χαλια του ενος μπορει να αποδειχθει θησαυρος για καποιον αλλο.
C'est la vie.