ποσο δύσκολες ειναι οι αλήθειες στην προσωπική μας ζωη

το θέμα είναι κατά πόσο είμαστε εμείς ειλικρινής με τον εαυτό μας ?
πόσο δεχόμαστε την φύση μας και είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε αυτές τις ανάγκες μας με τον άνθρωπο που έχουμε σχέση?
Προσωπικά άργησα πολύ να δεχτώ τiς ανάγκες μου και για χρόνια ζούσα με τα "πρέπει" που μου επέβαλλαν άλλο...
προσπαθούσα να θάψω τις επιθυμίες μου και να συμβιβαστώ με το " υγιές " και όχι το "ανώμαλο " όταν λοιπόν και εγώ ένιωθα έτσι και έλεγα συνέχεια ψέματα στον ίδιο μου τον εαυτό πως θα μπορούσα να ήμουν ειλικρινείς και να δεχτώ την οποιαδήποτε κριτική από τον άνθρωπο που επέλεξα να έχω σχέση?
συμβιβασμός αυτό είναι το τίμημα ή κάνω λάθος?

 

Ότι θα ήταν πιο απλά τα πράγματα, δεν το συζητάμε, μου φαίνεται αυτονόητο.

Ως προς το λόγο, γνώμη μου είναι τίποτα από τα 2. Ο λόγος κατά τη γνώμη μου είναι ότι κάνουμε κάποιες επιλογές ''θάβοντας'' κάποια θέλω μας. Επειδή δηλαδή έχουμε ανάγκες (για παράδειγμα τη συντροφικότητα), σκεφτόμαστε συνήθως μονόπλευρα και κυρίως ανώριμα. Ως αποτέλεσμα δεν σκεφτόμαστε εκείνη τη στιγμή ότι το γεγονός ότι είμαστε ανειλικρινείς σημαίνει απλώς ότι έχουμε κάνει λάθος επιλογή και κατ επέκταση ότι οι λάθος επιλογές είναι θέμα χρόνου να μας πνίξουν. Και έτσι γίνεται στο τέλος.

 

Δεν εχω βεβαιοτητες, μονο σκεψεις.

• Οταν οι σχεσεις ειναι ποκερ η αποκαλυψη της αληθειας σε αφηνει ανυπερασπιστο στη μπλοφα και τη ρελανς με τα ρεστα. Και οταν παιζεις πολλα, μπορει να μην αντεχεις να χασεις.
• Η αληθεια θα σε ανακουφισει, αλλα αυτοι που δεν την αντεχουν θα σε κανουν να το μετανοιωσεις που τους πονεσες η τους φερες αντιμετωπους με τις δικες τους αληθειες η τα δικα τους ορια. Το μη λεχθεν τους επιτρεπει να ελπιζουν σε μια αλλη αληθεια.
• Ποια αληθεια, αληθεια? Κι αν ολα ειναι υποκειμενικες, διαστρεβλωμενες ερμηνειες η στερεοποιημενες προκαταληψεις? Η ασυνειδητες αρνησεις, προβολες, ταυτισεις, εκλογικευσεις κι υπεραναπληρωσεις? Αν η αληθεια μας ειναι κολλαζ ασυνειδητων ψυχολογικων μηχανισμων?
• Η αληθεια σε μεγαλες δοσεις ενιοτε σκοτωνει η καταστρεφει. Αξιζει παντα η ειλικρινεια την καταστριφη που θα προκαλεσει?

( τα "εσυ" κι "αυτοι" διαβαζονται και αντιστροφα)

Η αληθεια ειναι οτι πολλοι πιστευουν στ αληθεια οτι στο τελος η αληθεια παντα θριαμβευει, αλλα συτο δεν ειναι αληθεια. ..

 

ακριβως,στις περισσοτερες σχεσεις απλα δεν καταλαβαινα γιατι δεν πηγαινε,γιατι το πολυ τρυφεροτητα με πνηγει και ξενερωνει.δεν τα ειχα θαψει τα "θελω"μου,δεν τα ειχα ανακαληψει.καο μονο ο Αφεντης μου μου το εδειξε .αυτα που ηταν μεσα μου,αλλα λογο συνθικων δεν το εβγαζα εξω.και για αυτο μονο τον ευχαριστω,που απλα μου εδειξε ποια ειμαι.και με εκανε να μη ντρεπομαι για αυτο

 

η δεν θελει να τα αποδεχτει

 

Η αληθεια; μεγαλο πραγμα. Αλλα κατ εμε δεν ειναι μια. Ειναι η δικη μου...η δικη σου... Και ποσο σταθερη μπορω να μεινω στην δικη μου αληθεια, οταν εσυ μου ζητας να πιστεψεις ενα ψεμα γιατι με αυτο εσυ εισαι ασφαλης; πολλες φορες η αληθεια λεγεται...αλλα επιλεγεις να μην ρην ακουσεις ή απομονωνεις πραγματα απο αυτην κ κρατας οτι σε συμφερει.

 

Είναι ο φόβος της απόρριψης στην αρχή και της απώλειας στη συνέχεια  

 

αρα συμβιβαζομαστε?και συνεχιζουμε να θαβουμε τα θελω μας?και γινομαστε υποκριτες?τι ωραια

 

Ναι στην ουσία συμβιβαζόμαστε, αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να κρύψεις κάτι.

 

Προσωπικά πιστεύω πως η αλήθεια είναι το πιο ωραιοποιημένο ψέμα. Δε μπορεί να υπάρξει σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, φιλική, ερωτική, οποιουδήποτε είδους, χωρίς κάποιο ψέμα μέσα σε αυτήν την σχέση.
Σκεφτείτε πως μόλις γνωρίζετε κάποιον. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ακόμα η οικειότητα μεταξύ σας, θα του πεις τα δικά σου στραβά? Θα του επισημάνεις τα δικά του? Η απάντηση είναι όχι και όχι. Δε θα του πεις για τα δικά σου επειδή θα περιμένεις να σε γνωρίσει πρώτα πριν του πεις ότι έχεις περάσει κατάθλιψη, ότι έχεις περάσει αφροδίσιο, ότι που και που σε πιάνει κλεπτομανία, ότι έχεις αηδιαστικές συνήθειες κλπ κλπ. Αντίστοιχα δε θα του πεις ότι αυτό που σου λέει τώρα είναι βαρετό, ότι τα παπούτσια της είναι χάλια κλπ κλπ από φόβο μη στραβώσει. Λες θα του τα πω αργότερα όλα αυτά, όταν γνωρίσει τι διαμάντι είμαι κατά τ άλλα. Τότε θα τα αποδεχτεί πιο εύκολα.

Όμως το ψέμα είναι βολικό και αν κάτσεις πάνω του δε σηκώνεσαι...  

Γνώμη μου πάντα. Επίσης αν έδωσα άτυχα παραδείγματα μη με παρεξηγείτε, είμαι ψιλοάρρωστος και ο εγκέφαλος υπολειτουργεί...

 

μια χαρα εκφραζουμε τα θελω μας αγαπητε... απλα μας γραφουν στο μουνι των...

περα απ' την πλακα, θα συμφωνησω με τους προλαλησαντες οτι πρεπει πανω απ ολα να ειμαστε ειλικρινεις με τον εαυτο μας. Αυτο δεν σημαινει απαραιτητα οτι πρεπει να εχουμε προσδιορισει ακριβως τι θελουμε και ολα οσα θελουμε.

 

το ερώτημα, αυθαιρέτως προϋποθέτει, οτι τις εν λόγω προσωπικές αλήθειες που υποτίθεται
πως αποκρύπτουμε, τις γνωρίζουμε. Αυτό είναι αμφισβητίσιμο. Παραδέχομαι όμως πως συχνά
οι άνθρωποι αποκρύπτουμε και τις υποθέσεις μας ή και τις προβολές μας. Αυτό ίσως δεν είναι άστοχο.
Είναι μάλλον λειτουργικότερο να αποκαλύπτονται εκατέρωθεν κατά βήμα τα χαρακτηριστικά εκάστου
κι όχι υποχρεωτικά ρητά, αλλά και στην πράξη. Επιτρέπει αυτή η μέθοδος δυναμικότερη αλληλεπίδραση
και ίσως ειλικρινέστερη. Η ρητή διατύπωση συνήθως δηλώνει την αδυναμία άλλης φυσικότερης έκφρασης,
όταν γίνεται αργά, είτε, μερικές φορές, εμμονής ή έστω στερεότυπου, όταν γίνεται νωρίς. Φυσικά, η ρητή
διατύπωση είναι και μεγάλη ευκολία.