ποσο δύσκολες ειναι οι αλήθειες στην προσωπική μας ζωη

Είναι που κάπου εκεί σε αυτό το σημείο μπερδεύονται τα θέλω μου με τα θέλω σου και πρέπει να μπορείς να επαναπροσδιορίζεις τον εαυτό σου και τη σχέση κάθε φορά που δεν είσαι σίγουρος αν το θέλω είναι πραγματικά δικό σου.
Για να μην το εμβαθύνουμε περισσότερο για το αν τα θέλω μου είναι πραγματικά θέλω μου ή έχουν αλλού τις ρίζες τους...

 

Αυτό!!!

 

Αυτό είναι απόκρυψη της πραγματικότητας. Γίνεται ψέμα σε περίπτωση που ερωτηθείς και δεν πεις την αλήθεια!!!

 

Αυτό το: οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους είναι μεγάλη αλήθεια...
Αλλά όλοι έχουμε μεγαλώσει μέσα στο ψέμα, από μικρά παιδιά μας λένε ψέμματα για πολλά πράγματα γιατί έτσι νόμιζαν ότι είναι το καλύτερο για μας. Θεωρούσαν ότι μας προστατεύανε λέγοντας μας ένα ψέμα. Έχουμε μεγαλώσει θεωρώντας πολλά ψέμματα ως αλήθειες. Μερικές φορές πολύς ο κόπος στην πορεία της ζωής μας να εξισορροπήσουμε αυτό το διχασμό που δημιούργησαν μέσα μας για το καλό μας (είναι η δικαιολογία για το θάρρος που δεν είχαν να σου πουν την αλήθεια αν ρωτήσεις), κι άντε τώρα εσύ να βρεις τον εαυτό σου ....
Έχει πάρει master η ανθρωπότητα στο ψέμα. Μικρά ψεμματάκια ίσως στην αρχή, πιο περίτεχνα στην πορεία προκειμένου να αποφύγουμε την αντιμετώπιση κάποιας κατάστασης, oscar σε κάποια άλλα αν χρειαστεί προκειμένου να καλύψουμε τα: δεν είναι αυτό που νομίζεις, προετοιμασία για τι θα πούμε αν ερωτηθούμε (προσωπικά το δικό μου master λόγω καταπιεστικής οικογένειας ήταν σε αυτό τον τομέα).
Σιχάθηκα τα ψέμματα τόσο πολύ που ναι προτιμώ να με πληγώσει μια αλήθεια παρά κοιμάμαι αγκαλιά με ένα ψέμα.
Έχω γυρίσει και θα συνεχίσω να γυρίσω την πλάτη μου σε ανθρώπους για τους οποίους ενδιαφέρομαι και με ενδιαφέρουν αν έχω κάνει σαφή τη θέση μου κι ανακαλύψω ότι δεν υπήρξε ειλικρίνεια (ειδικά στις περιπτώσεις που προσπαθούν να υποτιμήσουν τη νοημοσύνη σου είναι και εξωφρενικό). Ειδικά αν δεν έχει ο άλλος ούτε το σθένος να κάτσει να συζητήσει το γιατί ειπώθηκε αυτό το ψέμα. Και ναι πολλές φορές πονάει και μάλιστα πολύ αλλά τι αξία να μένεις ειδικά αν γίνεται κατ' εξακολούθηση?
Αποδεκτά σε κάποιο βαθμό τα λευκά ψέμματα και με την προϋπόθεση ότι απλά χρειάζεται χρόνος μέχρι την αποκατάσταση της αλήθειας και μόνο στις περιπτώσεις που η αλήθεια μπορεί να τον "στείλει" τον άλλον (στο Δαφνί ή κάτω από το χώμα κι αυτά σε περιπτώσεις υγείας ή θανάτου)

 

Στους ανθρώπους αρέσει να τρώνε την υποκρισία αμάσητη.Νομίζω ότι κατά
μια έννοια είμαστε όλοι μαζοχιστές επειδή όταν ειπωθεί η αλήθεια αισθανόμαστε
γυμνοί και αδύναμοι

 

Το ποιό σημαντικό σε ένα ψέμα είναι ο λόγος που ειπώθηκε.

 

Το ερώτημα είναι κατά πόσο είναι έτοιμος ο άλλος να δεχτεί την αλήθεια σου χωρίς να "ψάχνει" για κουσούρια και κατάλοιπα

 

Και γιατί να περιμένουμε την ερώτηση του/της άλλου/ης και να μην πούμε την αλήθεια οικειοθελώς?
Μάλλον γιατί υπάρχει ο φόβος, ότι η κοινοποίση της αλήθειας θα μας αφαιρούσε/απέκλειε την πλήρωση κάποιου θέλω μας.
Συχνά πυκνά λέμε, ότι δεν θα ήταν σωστό να κάνουμε στους άλλους, ότι δεν θα θέλαμε να κάνουν σε μας.
Να μην γνωρίζουμε κάποια πράγματα, αλλοιώνει τις όποιες αποφάσεις μας.
Αφού ακόμη και η απόκρυψη εμπεριέχει δόλο.
Θα μου πεις, δεν ήξερες, δεν ρώταγες?
Και θα σου απαντούσα, γιατί δεν έλεγες αν όχι εξ αρχής, τουλάχιστον όταν φαινόταν πως τα πράγματα πηγαίναν λίγο "παραπέρα"?
Μήπως γιατί θεωρώντας ότι οι πιθανότητες να "φάμε άκυρο", αφού έχουμε πρώτα "δέσει" περισσότερο ή λιγότερο τον/την άλλο/η, θα λιγόστευαν?

Η εμπιστοσύνη χτίζεται με δυσκολία και γκρεμίζεται αρκετά εύκολα.
Και αποκρύπτωντας "στοιχεία" βάζουμε τον/την άλλο/η σε μια κατάσταση διαρκούς καχυποψίας και αμφισβήτησης.
Ειλικρίνεια ή αλήθεια υπό αιρέσεις ή με δόσεις, για μένα τουλάχιστον δεν υπάρχει.
Από κει και πέρα ο/η καθένας/καθεμία είναι ελεύθερος/η, να πορεύεται βάσει του "χάρτη" του/της.
Ένα είναι σίγουρο, τίποτε δεν είναι τσάμπα και η κάθε δράση έχει την αντίδραση της.  

 

Ποιος το είπε αυτό; Πού στα λόγια μου διαβάζει κανείς αυτό;  
Πρώτον το ότι δίνω μια (δική μου) εξήγηση σε ένα φαινόμενο, δεν σημαίνει ότι εγκρίνω την αιτία και την ενέργεια αυτή. Δηλαδή όταν λέω ότι για μένα πίσω από αυτά είναι ο φόβος της απόρριψης, δεν σημαίνει ότι λέω μπράβο, να μην κάνουμε κιχ μη και χάσουμε τον άλλο.
Ίσα ίσα είμαι της γνώμης αλλά και το εφαρμόζω στη ζωή μου πως αγωνιζόμαστε κάθε μέρα για αυτά που θέλουμε  
Αλλά επίσης, για μένα τουλάχιστον, δεν είναι πια (το τονίζω το πια   )κακό να παραβλέπω ένα μικρότερο θέλω για ένα μεγαλύτερο. Ακόμη και σε απλά πράγματα.  
Αυτό έγραψα  

 

Και τούμπαλιν  

 

Η απόκρυψη της αλήθειας είναι ψέμα. Δεν μας συμφέρει, αλλά είναι ψέμα.