BDSM on the side

Και κάποιο βράδυ, το υ, σε παράκρουση, με το κροπ στο χέρι και κλαίγοντας, θα χτυπάει την πόρτα σας και θα ουρλιάζει "Δείρε με, τιμώρησε με αλλά δεν αντέχω άλλο". Και τί θα κάνετε; Θα το τιμωρήσετε; Μάλλον θα ξαναπαίξετε εκείνη τη σκηνή από το Novecento που ο πατέρας πάει να δείρει το γιο αλλά ο παππούς αρπάζει τον πατέρα...

 

Το πρόβλημα με όσους κάνουν μια ανειλικρινή διπλή ζωή είναι ότι αφαιρούν στο άτομο που έχουν δίπλα τους το δικαίωμα επιλογής. Αποφασίζουν και για αυτό, ερήμην του.

 

Πολύ σωστά. Ωστόσο, συχνά, ο "ερήμην" γνωρίζει αλλά δεν θέλει να γνωρίζει. Συχνότατα, δε,, είναι ιδιαιτέρως ξεβολευτική και για τον "ερήμην" , η αποκάλυψη της παραλληλογ(ρ)αμμίασης  

 

"Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο". Άλλο να κατηγορείς, άλλο να επισημαίνεις. Άλλο να απορρίπτεις, άλλο να δικάζεις. Υπέροχο κείμενο.

Μην ανησυχείτε οι κήνσορες της ηθικής ένθεν και ένθεν. Όταν ο "βολεψάκιας" συνειδητοποιήσει πόσο στερεί τον εαυτό του από το να είναι πραγματικά ελεύθερος, αυτή η συνειδητοποίηση είναι από μόνη της η μεγαλύτερη τιμωρία. Όταν καταλάβει πως δεν κοροϊδεύει κανέναν περισσότερο από τον εαυτό του, όλη η "κλεμμένη" ικανοποίηση θα πάει περίπατο.

Ο καλύτερος τρόπος να προστατέψετε τον εαυτό σας από την επιρροή του, δεν είναι να τον αλλάξετε. Αυτό δε γίνεται. Είναι να θωρακίσετε τον εαυτό σας απέναντι στην επιρροή του. Πώς θα γίνει αυτό? Με το να αναζητήσετε το δικό σας κομμάτι που τον "προσκαλεί" στη ζωή σας...

 

Αναφέρθηκα στους κρίνοντες. Αναφέρεσαι στους κρινόμενους. Παρ' όλα αυτά, συμφωνώ με όσα λες. Το γεγονός, όπως λέει η @lexy , ότι "συχνά, ο "ερήμην" γνωρίζει αλλά δεν θέλει να γνωρίζει. Συχνότατα, δε,, είναι ιδιαιτέρως ξεβολευτική και για τον "ερήμην" , η αποκάλυψη της παραλληλογ(ρ)αμμίασης", δεν απαλλάσσει τον διπλο-ζωίτη από τη δική του ευθύνη.

 

Καθόλου. Όμως σε άνυδρο έδαφος μόνο τα τοματάκια Σαντορίνης ευδοκιμούν.

 

Γι αυτό είναι τόσο νόστιμα, γμτ!  

 

"Μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνια" λεει...αλλά "της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελάει"

Ομως προτιμούμε την ηθικολογία υπο το φόβο του "τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή"

 

...2, 3, 4, ... 64, 65, 66, .......... 222, 223, 224, ... (στην νιοστή) λάιγκΖ, φίλτατε.

 

@AndreDelastrange ,άνοιξες μια συζήτηση που, όπως φαίνεται, θα ανοίγεται κατά καιρούς και την υποστήριξες όμορφα με τα posts σου.Δεν είναι λίγο...
Δράττομαι του συγκεκριμένου post σου που έχει καλά πατήματα και σχολιάζω επιλεκτικά:

Μια μουλωχτή(δίπορτη,τρίπορτη,κλπ,δεν έχει σημασία) πρακτική δεν ταιριάζει σε έναν άνθρωπο με αρχές,εντός ή εκτός χώρου.Θεωρητικά,όντως δεν συνάδει με τον χώρο,υπό την αυστηρή προυπόθεση πως αυτός εμφιλοχωρείται απο αυτές.Κατά την κοινή αντίληψη,κάτι τέτοιο δεν υφίσταται και η αιτία γι αυτό δεν νομίζω πως είναι σημείο των καιρών,αλλά είναι κάτι διαχρονικό και θέμα μιας άλλης συζήτησης.

Το πραγματικό outing,πάει να πει δημόσια με διευθύνσεις και ονόματα,πιθανόν να είναι ένα καλό αντίδοτο στην υποκρισία,αλλά απαιτεί δυο πράγματα.Αρχές και αρχίδια(απο αυτά που μπορούν να έχουν και οι γυναίκες).Εκ των πραγμάτων,δυσεύρετα έως ανύπαρκτα.

Πιασάρικη πιρουέτα αντί επιλόγου και,στην καλύτερη, η δική σου αλήθεια περι BDSM.
Ως πρακτική δε,ευρύτατα συνηθισμένη,συνήθως κατ'εντολήν.
Για κάποιον άλλον η αλήθεια και η μαγκιά είναι το εικοσάχρονο πιπίνι να το βρεις και να το φέρεις εσύ στον οίκο και στην αγαπημένη σου.
Οσο για τη λέξη ανώμαλος,προτείνω τη μόνιμη αντικατάσταση της με τη λέξη ασυνήθιστος.

 

Ναι αμέ. Ποσες σχέσεις γνωρίζεις στο βδσμ, μεταξύ αναγνωρισμέρων βδσμερς, που είναι σχέσεις καθημερινής επαφής ή σχέσεις συγκατοικήσης, άνω των 6 μηνών και με κοινή κοινωνική ζωή ;
Μπορείς να μου το δώσεις ως ποσοστό στο σύνολο ;
Και αν ειναι κάτω του 50 % , γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό ;

 

 

Φυσικά και δεν είναι, δεν είπα ποτέ το αντίθετο. Απλά έξω, δεν το έχω παρατηρήσει στο βαθμό που το βλέπω εδώ μέσα, γιατί εκεί επιλέγω
-σχεδόν-απόλυτα με ποιους συγχρωτίζομαι. Εδώ συνυπάρχουμε συναινετικά όλοι, άρα δεν έχουμε δυνατότητες επιλογής συνομιλητών σε ένα δημόσιο και ανοιχτό βήμα.
Απλά διαλέγουμε τους φίλους μας και τις παρέες μας, όταν πρόκειται για προσωπική επικοινωνία. Έτσι είναι η ζωή, τι να κάνουμε?