I'll let you set the pace 'cause I'm not thinking straight

και συ πολυ μεγαλο κοριτσι, να παιδιαριζεις σαν να σου τραβηξα τις κοτσιδες

 

Εγώ σε ρώτησα από που προκύπτει ένα συμπέρασμα που εξέφρασες. Και απάντηση ακόμη δεν πήρα.

 

και γιατι να σου δωσω απαντηση ? στην χρωσταω ?
ανοιξε τα πανεμορφα ματακια σου, διαβασε, ελληνικα ξερεις
φιλακια

 

Καταρχάς ευχαριστώ για την απάντηση  
Δέχομαι μετά χαράς και αυτή την ερμηνεία, του ξεμυαλίσματος, γιατί και πάλι προκύπτουν πολύ καλές ερωτήσεις όπως: θα πρέπει να μπαίνουμε ξεμυαλισμένες-οι σε μια σχέση παράδοσης και ανάληψης ελέγχου;  

Σαφέστατα και έχουν όλοι κριτική ικανότητα, γι' αυτό και η απουσία άσκησης της αιφνιδιάζει πάντοτε  
Και προκύπτει το νέο ερώτημα: όταν η κριτική ικανότητα κάποιου ανθρώπου μπαίνει στον "πάγο" χάριν μιας σχέσης, τι προβλήματα μπορούν να υπάρξουν από αυτό; Και στη διάρκεια της σχέσης και μετά;

 

Αν ρωτάς εμένα, μόνο ξεμυαλισμένη μπορώ να παραδώσω έλεγχο...αλλιως τον κρατάω με νύχια και με δόντια παρόλο που κάτι τέτοιο δεν με κάνει χαρούμενη...είναι κάτι σαν αντανακλαστικό για μένα..

 

'Ετσι λειτουργώ κι εγώ, πρέπει να καταφέρει να με ξεμυαλίσει για να μπορέσω να του αφεθώ και να του δώσω τον έλεγχο.

 

-> Δηλαδή ως υποτακτική μπαίνω σε μια σχέση Κ/υ γιατί δεν μπορώ ή δεν ξέρω να σκέφτομαι καλά; Και αν δηλαδή μάθω τι κάνω; Εκφράζω τις ευχαριστίες μου και φεύγω;
Οχι. Μπαίνεις γιατί ο Κ σου πιστεύεις οτι είναι πολύ γαμάτος.

-> Αφήνω ( ;;;; ) τον Κυρίαρχο να καθορίσει το δρόμο;
Αν θες ναι. Αλλά στην πράξη αυτό θα γίνει ή δεν θα γίνει από μόνο του με την τριβή. Θα πάρει το δρόμο του, το ότι το μιλήσατε και είπατε Κ-υ, το θέμα, είναι μια επιταγή που κάποια στιγμή θα πάει στην τράπεζα και θα αποδειχτεί αν είναι @akalypth ή όχι.

-> Τελικά ποια η θέση και η σημασία της κρίσης και της κριτικής ικανότητας ενός υποτακτικού μέσα σε μια Κ/υ σχέση;
Βεβαίως, μπορεί να αναπτύξει όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες που θα κάνουν τον Κ της χαρούμενο. Χαπενινκ, περιποίηση, υπερβολή στην περιποιήση, υπερβολή στην περιποιήση το τονίζω...   , έξυπνα τρικ για λίγες...

-> Υπάρχει χώρος για αυτό;
Βεβαίως  

-> Πρέπει να ξεριζωθεί;
Οχι  

Ή κάτι άλλο;

 

Γλυκύτατο παλιοκόριτσο @margarita_nikolayevna , μια καταρχήν διορθωσούλα. Σημειολογική μεν, αλλά... Pace = βήμα (κυριολεκτικά), ρυθμός (ως έκφραση). Υπό αυτή τη μετάφραση/ έννοια λοιπόν, κατανοείς ότι αλλάζει όλο το νόημα, καθώς ο προορισμός, ο δρόμος, όπως εσύ μετέφρασες, είναι εκ των προτέρων δεδομένος και το Κ. μέλος καθορίζει το ρυθμό του ταξειδιού πάνω στο δρόμο αυτό, ρυθμό στον οποίο το υ. μέλος αφήνεται. Και για να θυμηθώ τα νειάτα μου, ένα άλλο soundtrack έλεγε κάποτε : "You and me are going nowhere slowly, as we ' re trying to get away from the past, there's nothing wrong with going nowhere baby, but we should be going nowhere fast".

Για να γυρίσω στο νήμα όμως κατά που το 'θεσες.
Μήπως μπερδεύεις λίγο τη κρίση/κριτική ικανότητα με τη θέσπιση των κριτηρίων?
Και να το πω με βιωματικό παράδειγμα. Κείνος (καλή του ώρα) που με δίδαξε βανιλλοδιοίκηση, μου 'χε πει : " Όταν διοικείς ανθρώπους και θέλεις να πάνε δεξιά, το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις είναι να τους διατάξεις να πάνε δεξιά. Θα τους εξηγήσεις γιατί δεν μπορούν να πανε αριστερά, πάνω και κάτω ... και μετά θα τους αφήσεις να επιλέξουν "ελεύθερα".

 

μονο εγώ καταλαβαίνω εδώ μέσα πως ο στίχος "λεγεται" από το Κ και όχι από το υ?

 

Εύλογο το ερώτημα λοιπόν Μαργαρίτα. αλλά τι αλήθεια εννοείς όταν λέγεις πως η κριτική ικανότητα κάποιου ανθρώπου μπαίνει στον "πάγο";
Εγω θα το ερμήνευα σαν απαγόρευση έκφρασης της κριτικής ικανότητας που έτσι κι αλλιώς λειτουργεί εντός μας , ισως με βοηθήσεις και σύ με κάποια άλλη ερμηνεία, αλλά αν το σκέφτομαι σωστά, τότε οι κρίσεις για τα καλά και τα κακά θα σωρεύονταν σαν τις σταγόνες του νερού σε ένα μπαλόνι μέσα, και οι θετικές θα ευχαριστούσαν μεν την "ψυχή" αν υπερτερούσαν,και όταν ερχόταν η στιγμή που το μπαλόνι θα έσκαγε, - γιατί πόσα και για πόσο μπορείς να κρατήσεις τις σκέψεις σου ανέκφραστες; - θα ήταν λοιπόν ενας χείμαρρος χαράς και ευγνωμοσύνης προς το Κ , αν όμως οι αρνητικές ήταν αυτές που θα βάρυναν περισσότερο, δεν θα ΄ταν η στιγμή της έκρηξης σαν μια βόμβα παραγεμισμένη με καρφιά που θα σκόρπιζε τον όλεθρο, όπως πριν λίγες μέρες στις Βρυξέλλες;

Είναι πραγματικά μια καλή τακτική αυτή, αρκεί να μπορείς να δίνεις πειστικές απαντήσεις στις απορίες που μπορεί να γεννηθούν από την εξήγηση ύπαρξης μίας και μόνο δυνατής πορείας, αυτής δηλ στην οποία "ελεύθερα" προτρέπεις να επιλέξουν οι διοικούμενοι.

 

Αν δεν σκέφτεται στρέητ το Κ γάμησε τα...

 

για να το καταλάβουμε και εμείς τα αρσενικά .. όταν λέτε "ξεμυαλισμένη", προφανώς εννοείτε: "ερωτευμένη" ? ? ?