I'll let you set the pace 'cause I'm not thinking straight

Εγω ναι αυτο εννοουσα αλλα σε υπερθετικο..

 

κάπως έτσι:

 

 

προφανώς και αν δεν σκέφτεται ορθά το υ γάμησε τα γιατί οι πιθανότητες που έχει να διαλέξει ανισόρροπο Κ είναι τεράστιες.

 

Ναι...τρελά ερωτευμένη.

 

αντιπαρέρχομαι την αφορμή της εισήγησης, δεν εντόπισα καμμιά ευστοχία στην
συγκεκριμένη ταινία, το αντίθετο θα 'λεγα.

η κρίση και η βούληση είναι απαραίτητες για την ακεραιότητα της προσωπικότητας.
η ενασχόληση με μη ακέραιες προσωπικότητες γίνεται βαρετή και απαιτεί περίσσια ηρωισμού.

σε άλλες εποχές -σε άλλα πλαίσια ορθότερα- όταν η απόδραση από την υποτακτική κατάσταση ήταν αδιανόητη,
η "εκρίζωση" της βούλησης -και κρίσης- μπορούσε να λειτουργήσει, ανάλογα και με τη "χρήση" βέβαια.
σήμερα, αντίθετα, είναι αδιανόητη η στέρηση της δυνατότητας απόδρασης, εκ τούτου είναι το λιγότερο ανεύθυνη
ακόμη και η σκέψη "εκρίζωσης" της κρίσης ή και της κριτικής ικανότητας της υποτακτικής.
Η ιεράρχηση της κρίσης της υποτακτικής πίσω ή κάτω από την αντίστοιχη του κυρίου της είναι ζητούμενο οπωσδήποτε,
και εννοώ βέβαια στο δικό της σύστημα αντίληψης, αυτό απαιτεί μια ευελιξία από την πλευρά της υποτακτικής, αλλά
το χαρακτηριστικό αυτό διατίθεται σε αφθονία, έτσι κι αλλιώς.

θεμελιώδες στοιχείο του σημερινού πλαισίου είναι η ρητά διατυπωμένη συναίνεση (ούτε η υπόρητη, ούτε η αυτονόητη),
και η τοποθέτηση της ερωτικής προσωπικής συσχέτισης αδιαφιλονίκητα στην κορυφή της ιεραρχίας.
η ρητή κοινή συναίνεση προϋποθέτει κρίση -οποιουδήποτε είδους- και δεν είναι διηνεκής απο καμμιά πλευρά.

εν κατακλείδι, κι αν έχω καταλάβει καλά την ερώτηση:
η ενασχόληση με σκεπτόμενες υποτακτικές δεν είναι αδιέξοδη, το μυαλό μας το καθοδηγούμε οι ίδιοι (όλοι μας).

 

Μπορεί να δίνουμε άλλη ερμηνεία στον όρο "ξεμυαλισμένη". Αλλά δεν ξέρω... ξεμυαλισμένη πώς δίνω συναίνεση; Αυτό με προβληματίζει πρέπει να πω...  
Δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι είναι λάθος. Απλά με προβληματίζει.
Πάντως, για την περίπτωση που δίνουμε διαφορετική ερμηνεία στην έννοια του ξεμυαλίσματος, να πω ότι για εμένα, Κ/υ σχέση μπορώ να κάνω μόνον αν ο Έρωτας υπάρχει, αν όχι, δεν μπορώ.  

 

τωρα ειναι καλο αυτο?
Αποψη μου ειναι οτι οι οποιες αποφασεις δε πρεπει να βασιζονται σε συναισθημα.
Ειδικα σε βδσμ πλαισιο νομιζω πως αρμοζων θα ειναι να αποφευγεται.

 

Ε να λέμε την αλήθεια είναι!!!     

Και αφότου διδαχθώ όμως; (η συνέχεια του ερωτήματος δηλαδή...   )

 

Κοκκινίζω με τα γλυκόλογα    
Είναι όντως εκ των προτέρων δεδομένος; Εννοώ ότι ο Κ μπορεί ναι να έχει μια πορεία στο μυαλό του, ένα στόχο για το πού θέλει να πάει (με) το υ.
Αλλά και το τι είναι τελικά το υ, δεν καθορίζει και αυτό ρυθμό και επιλογές στο Κ;  

Όχι δεν θα έλεγα ότι τα μπερδεύω  
Η θέσπιση κριτηρίων είναι εντελώς άλλο πράγμα. Που μπορείς κάλλιστα να ακολουθήσεις και με οξύτατη κριτική ικανότητα.
Συμφωνώ απολύτως με κείνον που δίδαξε. Ο Κύριος λέει ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ηλιθιότητα από το να δίνεις σε κάποιον εντολή να κάνει το αυτονόητο  
Αν θυμηθώ "λατρεμένους" και λατρεμένους προϊσταμένους που είχα κατά καιρούς, μπορώ να καταλάβω απολύτως!

 

Παίζει  
Πάντως αν όντως τσίχλα είσαι σωστή και τα λέει το Κ, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα     

 

Καλώς ή κακώς αδυνατώ να κατανοήσω γιατι ένα υ που μπορεί να αναγνωρίζει την ικανότητα κυριαρχίας ενός Κ να του παραδοθεί αν δεν νιώθει πράγματα γι αυτόν, αν δεν της γρατζουνάει την καρδούλα αλλιώτικα  
Προσωπικά όταν αναγνωρίζω κάποιον ως Κ και έχουμε χημεία στην συναναστροφή προτιμώ να είναι στην ζωή μου σαν μέντορας.