I'll let you set the pace 'cause I'm not thinking straight

@margarita_nikolayevna αυτό που λέει κι @Marqui εννοώ αλλά προφανώς δεν το διατυπώνω τόσο κατανοητά...

 

Η εξουσία χωρίς έλεγχο μπορεί κάλλιστα να καταλήξει σ' ασυδοσία. Χρειάζεται πάντα κριτικό πνεύμα και ικανότητα αξιολόγησης τόσο απ' την μεριά εκείνου που την ασκεί, όσο κι από κείνου που πάνω του ασκείται.
Η όποια υποτακτικότητα δεν καταστέλλει τον εγκέφαλο. Δεν πρέπει να είναι άλλοθι. Τεσπα, για μένα ο πυρήνας παραμένει μονότονα και σταθερά ο ίδιος.
Πως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας την Κυριαρχία ή την υποταγή, για ποιο λόγο αποζητά την μια ή την άλλη και τι προσπαθεί ν' αποκομίσει "κολυμπώντας" στην μια ή την άλλη όχθη της δύναμης.
Τώρα, αν κάποιος/α πλησίασε τον "χώρο" με βλέψεις 50 αποχρώσεις του γκρι, 80 αποχρώσεις του καναρινί ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο, είναι δικό του/της γούστο και καπέλο.
Αν παραδίδει τον έλεγχο σε κάποιον/α, επειδή δεν θα είχε την ικανότητα ν' αποφασίσει για τον εαυτό του/της, επειδή θα ήταν ερωτευμένος/η του κερατά. Αν κάποιος/α θα ήταν υ με όλους/ες ή με τον/την όποιο/α ένα/μια.
Αν κάποιος/α θα παρέδιδε τον έλεγχο πάνω του/της, κρατώντας στο χεράκι την "λίστα με τα ψώνια/θέλω" του/της, σε κείνον/η που θα είχε όλα τα "προϊόντα", που θα ήταν σε κείνη σημειωμένα ( ή σχεδόν όλα ), όλα τα προαναφερθέντα είναι δικό του/της ευαγγέλιο.

Εγώ ένα πράγμα έχω "δει" μέχρι σήμερα και το έχω "δει" απ' τα δικά μου βιώματα ( για των άλλων δεν έχω ιδία αντίληψη, άρα δεν θέλω να πω τίποτε ). Υ γυναίκες που να μην είχαν καθόλου κριτική ικανότητα τουλάχιστον ως προς τα θέλω τους, δεν έχω συναντήσει ακόμη.
Τουτέστιν, για τον εαυτό τους έκριναν πάντα σωστά, τουλάχιστον την στιγμή που προέβαιναν στην όποια αξιολόγηση. Αν κάποιες φορές ( πολλές ή λίγες ), οι όποιες αξιολογήσεις τους έβγαιναν "άκαρπες", αυτό ήταν και θέμα ρίσκου ή βιασύνης τους. Ergo, ας πρόσεχαν.
Ως προς το αν πρέπει ο/η υποτακτικός/η, ν' αφήνει τον/την Κυρίαρχο/η να καθορίζει τον όποιο δρόμο. Υποθετικά το υ μέρος αυτό θα ήταν, που θα ήθελε απ' το Κ μέρος. Και πάντα υποθετικά το Κ μέρος δεν θα περίμενε απ' το υ, να του δώσει το ελεύθερο, για να χαράξει κάθε σπιθαμή του κοινού τους δρόμου. Το Κ "οδεύει" προς τον επιθυμητό για κείνο προορισμό, ακούει τις πιθανές μικρότερες ή μεγαλύτερες υποδείξεις ή αντιρρήσεις του υ, αν θέλει τις λαμβάνει υπόψη του ( επίσης περισσότερο/λιγότερο/καθόλου ).
Αν στο υ στοιχείο δεν αρέσει ο τρόπος "οδήγησης" του Κ, του ζητάει να σταθμεύσει για να κατέβει και ο καθένας συνεχίζει τον δρόμο του χώρια απ' τον άλλο/η, τόσο απλά.
Σε κάθε περίπτωση, να προσπαθήσει ο/η Κ, να ξεριζώσει την όποια κριτική σκέψη του/της υ, για μένα τουλάχιστον δεν είναι χαρακτηριστικό Κ, αλλά μωρού/ης.

Υ.Γ.

Το αν τ' όποιο συναίσθημα θ' ακύρωνε ή θ' αλλοίωνε την όποια Κυριαρχία ή υποταγή, το αν και κατά πόσο θα επηρέαζε την ικανότητα νοητικής επεξεργασίας ή της λήψης αποφάσεων, αυτό κι αν είναι κάτι τελείως υποκειμενικό.
Ερωτεύομαι, δεν σημαίνει για όλους/ες, δεν ξέρω τι μου γίνεται, ούτε συνεπάγεται ότι "μαλακώνω". Κάποιοι/ες γίνονται ακόμη πιο απαιτητικοί/ες, ακόμη πιο "δύσκολοι/ες", όταν νιώθουν βαθιά για κάποιον/α.
Και όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, είναι τότε που δεν κάνουν την παραμικρή έκπτωση στα θέλω τους κι ας "χάσουν" τον άλλο/η. Γιατί πάνω απ' όλα βάζουν τον εαυτό τους και κείνον δεν θέλουν να τον χάσουν για κανένα λόγο.

Εύχομαι να μην βγήκα τελείως εκτός θέματος.

 

«Σε αφήνω να καθορίσεις το δρόμο γιατί εγώ δεν σκέφτομαι καλά – καθαρά» για μενα δεν υφίσταται.Φυσικα και ειναι ολα υποκειμενικα αλλα εφόσον αποφασισα απ' τις ελαχιστες φορες να καταθεσω και τη δικη μου αποψη, θα την καταθεσω ολοκληρη.
Μπορεί σε μια σχεση D/s να ειμαι sub ομως θεωρώ τον εαυτο μου ώριμο και οτιδηποτε κι αν κανω στη ζωή μου, ειναι απολυτα συνειδητοποιημενο.Το γεγονος οτι θελω να "ξεμυαλιστώ" , να ερωτευτώ για να παραδοσω τον ελεγχο σ'εναν Κ ειναι καθαρα θεμα πως λειτουργω εγω, χωρις να σημαινει οτι ειναι και το σωστο.Και φυσικα οταν θα ερωτευτω, δεν σημαινει οτι θα χασω την κριτικη μου ικανοτητα, οτι θα "μαλακώσω" τοσο ώστε να γίνω ενα κουτό, αψυχο υποχείριο στον εκαστοτε Κ και ότι θα κινδυνευσω.Εχω απολυτη συνειδηση του τι "δινω" και του τι "παίρνω" σε μια D/s σχέση.

 

...λειτουργείτε.~

 

To "χάριν" δεν είχε να κάνει καθόλου με το "κάνω χάρη σε έναν Κ να μην κριτικάρω". Κάλλιστα έχει την έννοια της επιλογής. Μπορεί να αντικατασταθεί από "για τη σχέση" ή "επειδή επέλεξε να μπει στη σχέση" ή "του ζητήθηκε μπαίνοντας στη σχέση.  
Κατά τα λοιπά συμφωνώ 100%  

 

  λειτουργούμε...

 

...όχι όλες απαραίτητα.

 

Να και άλλη μια εδώ. "Λειτουργούν" λοιπόν.

 

Φυσικα και όχι όλες, γι' αυτο είπα "οι περισσότερες".

 

Για δες κάτι συμπτώσεις: Όλοι όσοι έχω συναντήσει μέχρι σήμερα που ισχυρίζονται ότι δε λειτουργούν με το συναίσθημα, είναι οι πιο θυμωμένοι από όλους.
Ή μήπως ο θυμός δεν είναι συναίσθημα...

 

Όσοι λειτουργούν με τη λογική συχνα φαίνονται πιο απόμακροι, παγεροί ή θυμωμένοι, σε όσους λειτουργούν με το συναίσθημα, ενώ είναι απλά πιο ξεκάθαροι. Ορθολογιστικοί.

H λογική δεν αντιτάσσεται στα συναισθήματα γενικά, αλλά στη στάση εκείνων που τα χρησιμοποιούν ως άλλοθι για να δικαιολογήσουν την συμπεριφορά τους.
Aντιτάσσεται στην ανικάνοτητα να ακολουθήσει κανείς μια συνεπή πορεία. Kαι η συνέπεια, ξεγυμνώνοντας ασυναρτησίες, αναστατώνει.

Για μένα η λογική, με την οποία λειτουργώ πιο πολύ, καθορίζει τα μονοπάτια, τις περιοχές, τα άτομα, όπου τα συναισθήματα μου μπορούν να εκφραστούν πλήρως και ελεύθερα, χωρίς κίνδυνο να παρερμηνευτούν.


ΥΓ Ζητάω συγγνώμη στην νηματοθέτρια, @margarita_nikolayevna, για το offtopic της παρέμβασής μου.