I'll let you set the pace 'cause I'm not thinking straight

Αναφέρεσαι στους παρορμητικούς και έχεις δίκιο. Όταν το συναίσθημα και η λογική συνεργάζονται -την ικανότητα αυτή την έχει αναπτύξει ο μετωπιαίος λοβός, ο οποίος είναι το νεώτερο εξελικτικά κομμάτι του εγκεφάλου (μετά το "ερπετικό"/ένστικτα και το "θηλαστικό"/συναισθήματα)- έχουμε αυτό που οι νευροβιολόγοι αποκάλεσαν "συναισθηματική νοημοσύνη". Στην πράξη είναι αδύνατο να παραβλέψουμε τις απαιτήσεις των ενστίκτων και των συναισθημάτων. Η λογική δεν πρέπει να δρα ως τύραννος, αλλά ως ηγέτης, "ηνίοχος".

Ακούω τις ανάγκες του σώματος, τα συναισθήματά μου και αποφασίζω. Συνεργάζομαι, δε συγκρούομαι. Η σύγκρουση γεννά το θυμό...

Υ.Γ. Πιστεύω πως δεν είμαστε εντελώς offtopic. Τι λες, @margarita_nikolayevna ?

 

Δεν αναφέρομαι στους παρορμητικούς, και ούτε κι εσύ εξ άλλου. Ξεκαθάρισα με ακρίβεια σε ποιούς αναφέρομαι.
Αναφέρομαι καθαρά στο post σου όπου ισχυρίζεσαι ότι όσοι "δε λειτουργούν με το συναίσθημα, είναι οι πιο θυμωμένοι από όλους".

Νισάφι πια με αυτό το passive-aggressive.

Καλή συνέχεια.

 

Ένα λεπτό. Δεν είπα αυτό. Είπα: "Όλοι όσοι έχω συναντήσει μέχρι σήμερα που ισχυρίζονται ότι δε λειτουργούν με το συναίσθημα, είναι οι πιο θυμωμένοι από όλους". Εκείνοι ισχυρίζονται μεν, το αποτέλεσμα όμως (ο θυμός) τους διαψεύδει. Οπότε, μάλλον φοβούνται να αποδεχτούν το συναίσθημα.
Εσύ πολύ σωστά διευκρίνισες: "Για μένα η λογική, με την οποία λειτουργώ πιο πολύ, καθορίζει τα μονοπάτια, τις περιοχές, τα άτομα, όπου τα συναισθήματα μου μπορούν να εκφραστούν πλήρως και ελεύθερα, χωρίς κίνδυνο να παρερμηνευτούν". Αυτό δείχνει μια ισορροπία, σε αντίθεση με την παρόρμηση (το ένα άκρο) και την αποστασιοποίηση (το άλλο άκρο).

Έτοιμη είσαι να αρπαχτείς... 

 

Όχι δικολαβίστικα.

"Λειτουργώ με το συναίσθημα" ΔΕΝ σημαίνει "λειτουργώ με οποιοδήποτε συναίσθημα". Στην καθομιλουμένη σημαίνει λειτουργώ με τη καρδιά, και αυτό εννοούσες.

Δεν αρπάζομαι. Aντιτάσσομαι στην ανικάνοτητα σου να ακολουθήσεις μια συνεπή πορεία στον τρόπο που εκφράζεις το λόγο σου.

 

Με κατηγόρησες σε άλλο νήμα για τον τρόπο που εκφράζομαι. Ίσως είχες δίκιο. Τι έχεις να πεις για τον δικό σου τρόπο?
Το τι εννοούσα το διευκρίνισα. Βλέπω ότι χαρακτηρίζεις τη διευκρίνισή μου "δικολαβίστικη". Νιώθω ότι με περιμένεις διαρκώς στη γωνία, έτοιμη να πυροβολήσεις.
Ηρέμησε. Δε διεκδικώ το αλάθητο, ούτε την απόλυτη καθαρότητα διατύπωσης. Γράφω από το γραφείο βιαστικά. Γι αυτό πολλές φορές αποσαφηνίζω τις σκέψεις μου. Αν αυτό το θεωρείτε ορισμένοι "αναδίπλωση", "κωλοτούμπα", "δικολαβία", δε μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό. Ούτε και θέλω...

 

@peleas και @Estelwen δεν θεωρώ καθόλου offtopic τις τοποθετήσεις σας για το συναίσθημα, τη λογική και την ιεράρχηση τους από τον καθένα μας  
Είμαι της άποψης πως λογική χωρίς συναίσθημα δεν υπάρχει, η λογική πρέπει να είναι όντως ο ηνίοχος, το φρένο του θυμικού και των συναισθημάτων, εξ ου και το σώας τας φρένας.  
Επίσης θεωρώ ότι όντως κάποιος άνθρωπος μπορεί να ζυγίζει πιο ορθολογιστικά τα πράγματα και όχι συγκινησιακά πρωτίστως αλλά εξίσου πιθανό θεωρώ άνθρωποι που φαίνονται να λειτουργούν "λογικά" απλά να εκλογικεύουν στο πλαίσιο ενός μηχανισμού άμυνας.

 

Σώας τας φρένας...
Δεν είναι τυχαίο που η φρην είναι γένους θηλυκού.
Δεν είναι τυχαίο που οι αρχαίοι Έλληνες την τοποθετούσαν στο διάφραγμα, δηλαδή στο κέντρο των "χαμηλής συχνότητας" συναισθημάτων.
Δεν είναι τυχαίο που η ενέργεια, όταν και εφ' όσον περάσει από το διάφραγμα και καταλήξει στο κεφάλι, επιστρέφει στην καρδιά.

Μας αρέσει να απλοποιούμε, να κατηγοριοποιούμε, να τακτοποιούμε. Όταν όμως αναφερόμαστε στο συναίσθημα, παραβλέπουμε το γεγονός οτι δεν είναι όλα τα συναισθήματα ίδια. Ο φθόνος με το θαυμασμό, η ηδονή που περιορίζεται στο σώμα με την ηδονή που "δονεί" όλο μας το είναι.
Συν-αισθάνομαι, νιώθω μαζί με εσένα. Η ίδια η λέξη εμπεριέχει τη συμμετοχή.
Μα και η ίδια η ευδαιμονία τι είναι τελικά, αν όχι η αρμονική συνύπαρξη συναισθήματος και λογικής?

Ας μην ξεχνάμε τούτο: Μπορεί να αποφασίζουμε με τη λογική, αλλά βιώνουμε με το συναίσθημα. Φαντάσου λοιπόν να υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στα δυο..

 

Και που θα βασιστεί η πίστη ,αν όχι στην κριτική ικανότητα;

 

Στην ανάγκη μου να πιστέψω.

 

...μα πας κι εσύ και βγάζεις κάτι συμπεράσματα...μα κάτι συμπεράσματα........

              

 

Φαντάσου να μην υπάρχει σύγκρουση...

 

Μην ανησυχείς, αμόρ, κάτι άλλο θα βρούμε για να συγκρουστούμε...