Οι... κακοτοπιές!

Μια χιουμοριστική κακοτοπιά...
Λαμβάνω εισερχόμενο μήνυμα στο chat:
"kalispera.... eimai o afentis takis"

          μπα σε καλο του...ακόμη γελάω όταν το θυμάμαι...

 

takis εκ του skatakis υποθέτω...    

 

Είναι σοβαρές οι πιθανότητες...χιχιχι

 

 

αααα τον θυμάσαι και εγώ τον αφέντη τακη...οπως κ την πρώτη φορά που διάβασα τον συνδυασμό ιδιότητας κ ονόματος....

 

@Soraya ελπίζω τέλος καλό, όλα καλά και τώρα να χαλαρώσεις όμορφα   Νομίζω ή μάλλον τολμώ να νομίζω ότι πέρασες μια ζόρικη φάση. Εύχομαι να κάνεις καιρό να ξαναπεράσεις τέτοιο πράγμα.

Δεν ξέρω αν είναι αυτό που εννοεί η @margarita_nikolayevna πάντως. Καταλαβαίνω και διόρθωσέ με μαργαρίτα, ότι μιλάς για μια σχέση που παράγει την δική της, ιδιωτικής πρόσβασης δυστοπία. Κατάσταση που παράγει κακή ενέργεια και για τους δύο.

Ξέρετε τι νομίζω; Χωρίς να παίρνω όρκο. Είναι θέμα ελευθερίας. Έχω κάνει μερικούς ανθρώπους έξαλλους με αυτό το χούι μου, με έχουν περιλούσει με τα πάντα αρνητικά, αλλά ο μέρμηγκας, λένε, σαν δεν του αρέσει βγάζει φτερά και φεύγει. Έτσι κάνω κι εγώ. Μετά από μια εμπειρία σπουδαία και διόλου αρνητική επί της ουσίας κατάλαβα πόσο πολώνει σε μια δυστοπία η προσδοκία της εκπλήρωσης μιας υπόσχεσης, ρητής ή άρρητης. Κάθεται κάποιος εκεί ενώ όλα τα σινιάλα λένε "βγάλε φτερά και φύγε ΤΩΡΑ", κάθεται, κάθεται γιατί είναι τόσο γλυκιά, τόσο μοναδική, τόσο υπέροχη η υπόσχεση εκείνη που δεν το κουνάει ρούπι, άλλωστε είναι βέβαιο ότι θα εκπληρωθεί η… τελολογική προσδοκία και εκτός αυτού αυτός δεν έχει μάθει να τα παρατάει και να φεύγει, μέχρι που … δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να συμβεί με όλη αυτή την αρνητικότητα που σταδιακά μαζεύεται.

 

Και εγώ κάπως έτσι είμαι, από ενοχικότητα και αφέλεια άλλο τίποτα, έφτασα φέτος (!) να καταλάβω ότι δεν είναι όλοι καλοί και κάποια στιγμή θα φανεί η καλότητά τους, δεν εννοούν όλοι αυτά που λένε, δεν έχουν όλοι καλές προθέσεις και αυτές που φαίνονται, όμως σε κακοτοπιές δεν πέφτω για πολύ, γιατί άμα νιώσω ότι δεν είναι για μένα η φάση ή ότι δεν στέκει γενικά και είναι απαράδεκτη φεύγω. Stop loss strategy το λένε στη γλώσσα των επιχειρήσεων.

@margarita_nikolayevna ελπίζω να μην το έριξα στα βράχια το θέμα σου  

 

"Φλασιά" αυθόρμητη του "τώρα":

Προσοχή αγαπητή @Lady in Corslet μην τυχόν το "Τάκης" βγαίνει από το "Μητσο-τάκης",

που θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο...ανησυχητικό από το skatakis που έγραψε ο @milgeo69 .  

 

σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε

 

 

instant karma  

καποιοι θα χασουν τον υπνο τους, καποιοι τις αδειες τους, η αδικια παντα γυρναει και χτυπαει  

ειλικρινα κι αλυπητα

 

Θεωρώντας τα "συστατικά" που ανέφερε ο @cadpmpc παραπάνω ως αναγκαία για να προκύψει - βιωθεί - συμβεί μια κακοτοπιά, ας φέρω ένα προσωπικό παράδειγμα...  

Ο Τσαρούχης (αν δεν κάνω λάθος) έλεγε πως ο ενθουσιασμός είναι πανικός προς τα εμπρός. Κι εγώ με μια επική αφέλεια (που κάποιες φορές αρνιέμαι πεισματικά ακόμη να αφήσω), ενθουσιαζόμουν με τα πάντα. Έτσι πανικόβλητη πρόσω ολοταχώς έχω κολλήσει άπειρες φορές σε τοίχους ή τηγάνια αλά Κογιότ που τρέχει  

Η περίπτωση που αναφέρω είναι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που αν και θέλησα να τους αγαπήσω δεν τα κατάφερα ποτέ. Ίσως και ο μοναδικός. Αρκετούς ανθρώπους που γνώρισα δεν ενδιαφέρθηκα ποτέ να τους αγαπήσω. Αλλά όχι τη συγκεκριμένη περίπτωση. Εκεί ενδιαφέρθηκα και... τηγάνι (η ενοχικότητα που προαναφέρθηκε είναι μια μεγάλη συζήτηση πάντως κάπου εδώ αναδύεται   ).
Ενθουσιωδέστατη γαρ ήθελα να φουλάρω εμπειρίες και μάλιστα εντελώς εγωιστικά θεωρούσα ότι και οι άλλοι θα ήθελαν να συμμετάσχουν μαζί μου σε αυτές, να τις δημιουργήσουμε παρέα.
Εν πάσει περιπτώσει έχω ξετρελαθεί με την ιδέα να βρεθώ με μια παρέα ανθρώπων (εκ των οποίων μόνον τον έναν γνώριζα καλά) σε ένα πολύ αγαπημένο μου μέρος. Επιμένω επιμένω επιμένω και τελικά οργανώνεται αυτό.
Θεωρώ επίσης αφελέστατα ότι όλοι θα έχουν τη διάθεση να το θυμούνται αυτό. Αλλά οι ίδιοι και όχι το πανελλήνιο.
Έτσι θεωρώ τις φωτογραφίες που θέλουν να τραβήξουν προσωπικά τους σουβενίρ από όλο αυτό.
Καιρό μετά μια φωτογραφία από αυτές δημοσιεύεται μαζί με ένα κείμενο σε μια ανοικτή ιστοσελίδα, ενημερωτικού περιεχομένου. Για κακή μου τύχη, σε αυτή τη σελίδα δουλεύει ένας γνωστός ο οποίος κάπως αντιλαμβάνεται ένα χαρακτηριστικό σημείο της φωτογραφίας που σχετίζεται με αυτό το αγαπημένο μου μέρος. Και με ρωτάει.
Η αφέλεια μου, μου ρίχνει την πρώτη κεραμίδα στο κεφάλι: "μα αυτά ήταν προσωπικά σουβενίρ" λέω στον εαυτό μου.
Και επικοινωνώ με εκείνο το άτομο που τη διέθεσε στην ιστοσελίδα (εκείνο που δεν κατάφερα να...) και ζητάω να αφαιρεθεί προτού έχουμε και άλλα τέτοια περιστατικά. Το "υπερβολική" ήταν ο πιο ευγενής χαρακτηρισμός που μου απηύθυνε εκείνο το άτομο. Αφαίρεσε όντως τη φωτογραφία όχι όμως χωρίς να δείξει ότι είμαι περίπου τρελή που με πείραξε αυτό. Και βέβαια επανήλθε με δημοσίευση της φωτογραφίας αλλού.
Τώρα που τη σκέφτομαι την ιστορία ακόμη λέω "δεν είναι δυνατόν να έζησα κάτι τέτοιο". Αλλά να που είναι... Όχι χωρίς δική μου ευθύνη βέβαια...

 

επαθες, εμαθες, το παραδεχεσαι,
βελτιωθηκες !
ισως, το σημαντικοτερο