Σχέση κυρίαρχου σαδιστή με μη μαζοχιστρία υποτακτική ή σκλάβα και το αντίστροφο

Απάντηση: ΣΧΕΣΗ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΣΑΔΙΣΤΗ ΜΕ ΜΗ ΜΑΖΟΧΙΣΤΡΙΑ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ Η ΣΚΛΑΒΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤ

Εφόσον ο Κυρίαρχος καθορίζει τα όρια και μπορεί να βρει την τομή συνύπαρξης και συνδημιουργίας,ναι..

Θα διαρκούσε όσο και η υπομονή του σκλάβου/σκλάβας,που θα προσδωκούσε την αλλαγή τακτικής και συμπεριφοράς του Αφέντη του/της..

 

ολα εξαρτωνται απο την χημεια οπως και σε καθε σχεση

 

Syrah
Θεωρω ιδανική την περίπτωση ενός σαδισμου που δεν εξαρταται από λογικές κρίσεις και απλα εγείρεται όταν κατι ερωτικα θελκτικό μπει στον οπτικό οριζοντα του σαδιστή. Αυτή είναι μια κατασταση ωστόσο που είναι δύσκολο να επιτευχθέι μια και ο σαδισμος συχνα πυκνα εγείρει ενοχές. Η αιτιία των ενοχών θεωρω και εγώ ότι προκύπτει από τη συγκρουση της ελευθεριακότητας που συνεπαγεται ο σαδισμός οσον αφορά τη χρήση της μαζοχιστριας για την ευχαρίστηση του με την ηθική που αργότερα προστέθηκε συμπεριφόρικα μεσω του σχολειου και του κοινωνικου περίγυρου αλλα με πολύ πιο ευθραυστα θεμελια μια και το μεγαλύτερο μερος της προσωπικότητας διαμορφώνεται στα πρωτα εξι περιπου χρόνια της ζωής του ατόμου (και κατά συνεπεια ο συμπεριφορικος σαδισμος). Η χριστιανική ηθική και οι κάθε λογής εκλαϊκευμένες φιλοσοφίες που διδασκονται στα σχολεία απορρίπτουν κάθε μορφής επιθετικότητας χαρην του «πολιτισμου» συνεπώς ο σαδισμός δεν μπορεί να έχει θέση σε αυτές . Εκει λοιπόν θεωρώ ότι υπεισέρχονται οι αναπληρώσεις και λογικοποιήσεις οι οποίες αναισθητοποιούν την ηθική και επιτρέπουν στον σαδισμό να εκδηλωθέι σαφώς η εστω μερικώς. Μια τετοια αναπλήρωση ενδεχομένως και να είναι και η επαρση η οποία παρέχει καποια μορφή εγκυρότητας της εκδηλωσης του σαδισμου μια και ο αποδέκτης του σαδισμού λογίζεται ως κατωτερος με βαση καποια υποκειμενικά κριτήρια. Ενδεχομένως αυτή η αναπλήρωση δηλαδή η έπαρση και η αξιολόγηση του συντρόφου ως κατώτερου να είναι αποτελεσματική ως προς το να επιτρέπει την εκδήλωση του σαδισμου αλλα συμφωνώ μαζι σου πως η μετεπειτα συμπληρωματική ηθική (του χριστιανισμου και των σχολειων) στηλιτέυει και την ίδια την επαρση οποτε εγείρει άλλες ενοχες, συνεπώς είναι εξαιρετικά δυσκολο να αποφύγει εν τελει τις τύψεις ο σαδιστής που αιτιολογει το σαδισμο του με βαση την έπαρση.
Αναγνωρίζω πως μια από τις παραμετρους απολαυσης του σαδιστή είναι ο υποβιβασμός του θύματος του σε ένα αντικειμενο στα χερια του , να το μετατρεπει σε ένα τίποτα και εν τελει να το υποβιβάζει. Είναι δηλαδή μια συνειδητή προσπάθεια απαξίωσης του θύματος του. Κατι που μπορει να σημαίνει ότι δεν απαιτει απαράιτητα την αρχικη θεώρηση του θύματος του ως κατώτερο αφου θα το υποβιβάσει όπως και να έχει μεσα από τον βασανισμό και τις ταπεινώσεις αργότερα ακομα και αν λογιζεται ανώτερο σε επιμερους τομεις .
Η περιπτωση που αναλύεις για τα αυταρχικά περιβάλλοντα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Άτομα που μεγαλωσαν σε καθεστώς αυστηρής πειθαρχείας η αυταρχισμού νομίζω πως αναπτύσσουν μια μαλλον ακαμπτη και αυστηρη αντίληψη της πραγματικότητας. Η αυστηρότητα δεν επιτρέπει την αναπτυξη ελευθερου πνευματος αμφισβήτησης των υπαρχόντων κοινωνικών δομών και ηθικών . Ο αυταρχισμος δημιουργέι μαλλον δουλικά ατομα παρα σαδιστες αμφισβητίες των υπαρχόντων επιπλαστα «ανθρωπιστικών » ηθικών (μια και δεν λαμβανουν υποψη την πραγματική ανθρώπινη φύση παρα αγνοούν σημαντικα κομμάτια της ) . Τα ατομα που μεγαλωσαν σε αυταρχικά καθεστώτα υποφέρουν από υπερ ανεπτυγμενο υπερ εγώ που μονιμα τους ταλαιπωρει με τον ελεγκτικό του χαρακτήρα.
Το πώς μπορέι να προκύψει σαδιστής σε ένα τετοιο περιβαλλον είναι ένα μυστήριο για μενα.
Μπορω να σκεφτώ καποια ενδεχόμενα όπως την ταυτιση με μια αυταρχική τιμωριτική φιγούρα και την υιοθέτηση των πρακτικών του. Ή μια μορφή αντιδρασης στον αυταρχισμό με μια ακράια αναπληρωση όπως αυτή της ελευθεριακότητας που δεν λογίζει καμμία ηθική παρα περιφρονει κάθε ηθική που διδαχτηκε. και υιοθέτηθηκε συμπεριφορικα.
Θεωρω ότι σε αυτή την περιπτωση εχουμε εναν σαδισμο ποιοτικα υποδιέστερο γιατι στην πρώτη περίπτωση δεν εχουμε ηθική που αποτρέπει ενώ εδώ εχουμε σαδισμο ως αντιδραση σε ένα αυταρχισμο και μια απορριπτόμενη συνειδητα ηθική που όμως εχει ηδη διδαχτει συμπεριφορικα.
Σχετικά με το τελευταίο κομματι του ποστ σου, αν ο σαδιστης δεν εκδηλώνει σαφώς τις τασεις του αυτές τοτε θεωρώ ότι προκειται για αναστολές που καταφεραν να μπλοκάρουν την εκδήλωση της επιθυμίας του.
Αν δεν αποζητά παραλήπτη του σαδισμού του, τοτε πιστευω ότι οι οποιες αιτιάσεις αποτελούν αναπλήρωση που σπανια είναι αποτελεσματική.

 

Απάντηση: ΣΧΕΣΗ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΣΑΔΙΣΤΗ ΜΕ ΜΗ ΜΑΖΟΧΙΣΤΡΙΑ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ Η ΣΚ

Μεταφορικά είναι πολύ εύκολο να αποδοθεί αυτός ο χαρακτηρισμός σε έναν σαδιστή, από έναν παρατηρητή που αδυνατεί να διακρίνει την κακία από το σαδισμό, ή που για τη σύγκρισή τους λαμβάνει υπόψη ως κριτήριο μόνο το τελικό αποτέλεσμα.
Κυριολεκτικά, ο σαδισμός ως τάση για καννιβαλισμό, καθιστά τον σαδιστή, απάνθρωπο. Ως προς το τελικό αποτέλεσμα με βεβαιότητα, ίσως και ως προς την πρόθεση – το σκέπτομαι σαν ενδεχόμενο.

Ευχαριστώ για την απάντησή σου.

 

Απάντηση: ΣΧΕΣΗ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΣΑΔΙΣΤΗ ΜΕ ΜΗ ΜΑΖΟΧΙΣΤΡΙΑ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ Η ΣΚΛΑΒΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ

Στο πρωτο ερωτημα θα απαντησω απο προσωπικη εμπειρια...εξαρταται απο την σκλαβα..ποσο ειναι <<διαθεσιμη>> να δοκιμασει τον πονο..να βγαλει απο μεσα της μαζοχισικες τασεις..αλλου βγαινει...αλλου οχι...στο δευτερο πιστευω πως οχι..αν δεν ικανοποειται με τον πονο φυγει..το βρισκω πολυ λογικο!

 

Ο Σαδιστής κατά τον Freud

 

Συγνώμη! Δεν μπόρεσα να κρατηθώ  

 

Επαναφορα νηματος στο 2016. Ποιες ειναι οι αποψεις σας στο ερωτημα που θετει ο αγαπητος νηματοθετης; (που η απωλεια του μας στερησε μεστές αποψεις και ενα σπανιο ηθος στο φορουμ αυτο και στο χωρο γενικοτερα)

 

θρλω να ρωτήσω...
εξακολουθείς να έχεις τις ίδιες απόψεις;

 

Προσπαθουσα να σκεφτω πως μια τετοια σχεση θα μπορουσε να αντεξει στο χρονο ! Νιωθω πως το πρωτο σκέλος της ερώτησης θα μπορουσε να εχει μεγαλύτερη διαρκεια (για παντοτινή δεν εχω αποψη) γιατι νομιζω(δικη μου αποψη) πως τα περισσοτερα υ που νιωθουν πως δεν ειναι μαζοχιςτες,εχουν εναν ελαφρυ μαζοχισμό που με το καιρο αυξάνεται μεσα στη σχεση ,αυτο τουλαχιστον εχω δει και εχω παρατηρήσει προσωπικα και απο συζητησεις με αλλα υ
Υπαρχει μια λεπτή γραμμη ομως θεωρω σε αυτο: τι ξεχωρίζει μια βδσμ σχεση κυρίαρχου χωρις καθολπυ σαδισμό και υποτακτικου/σκλαβου χωρις καθολου μαζοχισμό;εγω νομιζω πως ειναι μια σχεση βανιλα(αυτο το λεει μια βανιλα χαχα) που εχει μια πιο "απλη" σχεση χωρις εν τελη βδσμ...τωρα που το γραφω μπερδεύτηκα και εγω !!!!!

 

Ναι Soraya , οι αποψεις μου παραμενουν ιδιες. Γιατι;

 

— Και το μοίρασμα του κόσμου σε καλούς και κακούς, σε Καλό και Κακό; Αν μου έλεγαν τι έχω να πω στον εαυτό μου και σε κάποιους φίλους, θα τους έλεγα να μοιράσουν σωστά τα πράγματα ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό. Άλλο πράγμα το Καλό και το Κακό, καθαρά μεγέθη, υπαρκτά, μες στον κόσμο γύρω μας, μες στο κορμί μας επίσης, κι άλλο πράγμα ο καλός και ο κακός. Σε καθαρά μεγέθη δεν υπάρχουν πουθενά. Το Καλό και το Κακό υπάρχουν. Ο καλός και ο κακός είναι φαντασίωση, όχι ανύπαρκτοι, αλλά είναι φαντασίωση. Πότε βγαίνουν το Καλό και το Κακό και πώς μοιράζονται δεν ξέρω. Ξέρω πώς μοιράζονται σιγά-σιγά σ' εμένα, αλλά δεν ξέρω αν θα το μάθω έως την τελευταία μου πνοή. Πηγή: www.lifo.gr

Από συνέντευξη χθεσινή του Μαρωνίτη στον Χρήστο Αγγελάκο, στην λάιφο, ναι στην λάιφο, δεν έχω καμία ενοχή γι΄αυτό, lol. 
Η ουσία αυτού που λέει, με το απόσταγμα σοφίας μιας ζωής, νομίζω ότι άπτεται του θέματος που ξανανοίγει με το παρόν νήμα.
Τα ηθικά πρόσημα του σαδισμού, του καθαγιασμένου Κακού, αναιρούνται και αφαιρούνται, η παρατήρηση ότι ενυπάρχουν μέσα μας και τα δύο, είναι διαχρονική και ισχυρή. Το να χαρακτηρίζουμε τον σαδιστή κακό άνθρωπο όμως και τον μαζοχιστή καλό ή θύμα, είναι ένα τεράστιο νοητικό άλμα, που δεν ευσταθεί, δεν υποστηρίζεται με επιχειρήματα, ούτε φιλοσοφικά, ούτε βιωματικά.
Ο λόγος που αναμοχλεύεται αυτό είναι για να φανεί φαντάζομαι ότι ο σαδιστής δεν είναι απάνθρωπος, το αντίθετο μάλιστα, μπορεί εν δυνάμει να είναι πιο άνθρωπος και πιο ανθρώπινος από άλλους που περνιούνται για καλοί άνθρωποι γιατί δεν εκφράζουν το κακό που ενυπάρχει μέσα σε όλους μας, ανεξαιρέτως. Αυτό όμως δεν είναι αξιολογική κρίση, παρά διαπίστωση μέσα από την ζωή.
Και γιατί να είναι ο πόνος κακός?
Γιατί επιλέγει ο σαδιστής να εμπλακεί σε σχέση με μία μαζοχίστρια υποτακτική ή σκλάβα, αν όχι γιατί επιθυμεί πρωτογενώς να εκφράσει την σαδιστική του διάθεση σε ένα άτομο που δεν το απολαμβάνει, τουλάχιστον όχι εκ προοιμίου?

Η απάντηση για μένα είναι σχετικά απλή, σε ότι αφορά τα κίνητρα του σαδιστή. Δεν μπορώ να λύσω τον γρίφο στο κομμάτι της υ/σ που ούσα μη μαζοχίστρια επιλέγει να μείνει εκεί. Πάντως, κάθε σχέση για να μακροημερεύσει, πρέπει να υποστηρίζεται από αισθήματα αμοιβαιότητας και συγχρονισμού. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί σε άλλα κομμάτια της, πέρα από τον σαδομαζοχισμό, άρα η απάντησή μου είναι αυτή.

Στο δεύτερο ερώτημα τώρα, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, γιατί εκ προοιμίου οι ανάγκες διαφέρουν, θα μου πείτε, μήπως στην προηγούμενη περίπτωση ταυτίζονται? Η πρώτη απάντηση ισχύει και για την δεύτερη ερώτηση, δεν βλέπω εγώ άλλο λόγο, αλλά πάλι δεν θα επέλεγα μία τέτοια σχέση, σε προσωπικό επίπεδο.
Η καύλα είναι καλό φυτίλι, αλλά δεν αρκεί σε βάθος χρόνου, καίγεται γρήγορα. Αν δεν συγκλίνουν οι ανάγκες, αν δεν βρεθεί ο κοινός τόπος, τότε τα πράγματα είναι λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένα και το τέλος αναπόφευκτο.
Τις ανάγκες βέβαια δεν μπορούμε να τις γεννήσουμε, παρά μόνο να τις βγάλουμε στην επιφάνεια, δεχόμενοι ότι διαβλέπουμε ότι ενυπάρχουν.

 

χειροκροτω !