D/s vs vanilla ?

Σαν νέα εδώ, θα ήθελα κι εγώ να σας πω την άποψή μου. Θα αναφερθώ μόνο στις σχέσεις άνδρα/γυναίκα. Για ό,τι άλλο δεν θα μιλήσω γιατί δεν έχω άποψη.

MasterJp, πραγματικά τα συναισθήματα στις βανίλια σχέσεις " μυρίζουν" πολύ συχνά Κυριαρχία/υποταγή.
Το βίωσα στις περισσότερες μου σχέσεις ( 3 στις 4 ήταν έτσι). Πιστεύω είναι η φυσική έκφραση ο άντρας να είναι ο Κυρίαρχος και η γυναίκα η υποτακτική ( τις περισσότερες φορές το βλέπω γύρω μου). Όμως, οι βανίλια σχέσεις, μόνο μυρίζουν έτσι, γιατί θέλει τόλμη και αυτογνωσία να ακούσεις την φωνή μέσα σου και να αναζητήσεις, να διαβάσεις, να ψάξεις......και δεν το μπορούν/θέλουν/αντέχουν όλοι. Αν γινόταν αυτό θα ήταν η Γη ο πλανήτης της απόλυτης ευτυχίας.
Ετσι λοιπόν, φοράμε μισό ρούχο , βιώνουμε μισή ζωή και μισά συναισθήματα.....

Ο KyriosG ανέφερε την φιλία ως δημιουργική σχέση λόγω χαμηλού ανταγωνισμού. Συμφωνώ.
Ανταγωνισμός λοιπόν, το αγκάθι στις ανθρώπινες σχέσεις, και κατά την γνώμη μου η ομίχλη γύρω μας που δεν μας αφήνει να δούμε οτι δεν είναι κακό να παραδεχτούμε την μοναδικότητά μας. Με περισσότερα λόγια λοιπόν, ο καθένας μας έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα που τον κάνουν ξεχωριστό και αγαπητό.

Μπορεί π.χ. να είμαι καλύτερη απο τον ανθρωπό μου σε κάτι, κι εκείνος με την σειρά του σε κάτι άλλο. ( "Σε θαυμάζω γι' αυτό" .... " Κι εγώ για το άλλο" ) Και ναι, να μαθαίνουμε απο τον ανθρωπό μας. Ο ένας απο τον άλλο. Κανείς δεν είναι τόσο τέλειος που να μην έχει κάτι να πάρει απο κάποιον άλλο. Και τι πιο όμορφο να γίνεται αυτό σε ένα ζευγάρι.Είτε bdsm είτε βανίλια. Και έχοντας εμπειρίες βανίλια με αλατοπίπερο bdsm δεν το είδα να γίνετε... Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ισοπεδωνούμε τον σύντροφό μας.... Εγωισμός? Αρρωστημένη/καταπιεσμένη προσωπικότητα? Για μένα είναι πανέμορφο να έχω δίπλα μου σύντροφο, μέντορα,εραστή και φίλο!!! ( και όπως μου είπε και μια φίλη πιο κυνική απο εμένα...."hey!!! join us back on earth!!!!!")

Διάβασα επίσης, οτι οι άνθρωποι με κλίση bdsm είναι περισσότεροι απ'όσοι νομίζουμε. Κι εγώ το πιστεύω. Και για να μιλήσω για μένα και μόνο ... πάντα το είχα μέσα μου, πάντα ήθελα τον άντρα Κυρίαρχο.


Ke.MasterJp λέτε οτι το bdsm δεν είναι για τον καθένα. Νομίζω είναι κάπως απόλυτο.... Π.χ. αν θέλετε πείτε μου....Δεν μου είναι ακόμα ξεκάθαρα όλα.... η pleasing θέλει έναν άνθρωπο δίπλα της ( τον έχει ανάγκη για την ακρίβεια) σύντροφο, μέντορα,εραστή και φίλο. Δεν πιστεύει οτι έχει μεγάλες αντοχές στον πόνο τρέμει το μαστίγιο κλπ ( προσωπικά όρια κλπ φόβοι) αλλά επιθυμεί την καθοδήγηση, την υπακοή.... ό,τι μπορεί να σας πει απο την θέση της ως άπειρη .... και υπάρχουν πολλές pleasing εκέι έξω που έχουν ανάγκη ένα τέτοιο αρσενικό δίπλα τους ( το οποίο σπανίζει...) Μήπως δεν είναι για μας το bdsm? Γιατί προσωπικά εδώ μόνο είδα την σωστή αντρική αλλά και γυναικεία προσέγγιση όσο αφορά τις σχέσεις μεταξύ άντρα/γυναίκας. Αναζητω κι εγώ βλέπετε την ποιότητα στην ζωή και τα συναισθήματα και με αφήνει αδιάφορη η ποσότητα.

Ελπίζω να μην έχω ξεφύγει απο το θέμα.... αυτές τις σκέψεις και τα ερωτήματα μου προκάλεσε η ανάγνωση του θέματος που ξεκίνησατε.
Ευχαριστώ.

 

RE: RE: D/s vs vanilla ?

Αυτό με άγγιξε. Θέλω να ακούσω απόψεις από εσάς.
Γιατί πραγματικά έχει επικρατήσει η άποψη στους "απ' έξω" πως η σχέση D/s -M/s έχει οπωσδήποτε στοιχεία S/Μ κάτι φυσικά που δεν ισχύει.
Δεν νομίζω πως είναι απαραίτητη μία τιμωρία με μαστίγιο για να γίνει αντιληπτό το σφάλμα. Εξάλλου αν το D/s βασίζεται κυρίως σε εγκεφαλικό παιχνίδι, φαντασία να διαθέτουμε υπάρχουν αρκετές τιμωρίες πέρα από μαστίγια, ηλεκτρόδια και μανταλάκια.

Αστάρτη

 

RE: RE: RE: D/s vs vanilla ?

Κάποτε όσο και να μη μας αρέσει θα βρεθεί Ενας/Μια που θα βγάλει τη λέξη "τιμωρία" από τις D/s σχέσεις

 

RE: RE: D/s vs vanilla ?

Σε σχέση με τις τιμωρίες και τα βασανιστήρια, θέλω να σας πληροφορήσω οτι

Πέρασα στο bdsm όταν ένιωσα ακετά ώριμος σαν άνθρωπος και ΔΕΝ είχα πλέον την ανάγκη να βασανίζω τυφλά και χωρίς λόγο τους γύρω μου.

Πέρασα στο bdsm όταν ένιωσα αρκετά ώριμος και ικανός να αναλάβω την ευθύνη και να καθοδηγήσω θηλυκά με συναίσθηση αυτού που κάνω και συνεχές ψάξιμο για το δέον.

Πέρασα στο bdsm όταν απαίτησα, χωρίς εκπτώσεις αλλά με ανοικτές τις αισθήσεις , από τα θηλυκά που παίρνουν αυτά που τους δίνω, οχι χωρίς κόπο και ευθύνη, την απόλυτη υποταγή τους.

Αλλως ....

(τρόπος του λέγειν ... γιατί είμαι επιρρεπής bon viveur)

 

Εξοχη παρατήρηση  

 

Σας ευχαριστώ ιδιαίτερα MasterJp που ανοίξατε αυτό το ζωντανό θέμα αλλά και για την εκ βαθέων ανασκόπιση ορισμένων βασικών δεδομένων του D/s lifestyle.

Σας ευχαριστώ επίσης που Μ/μας εκθέσατε ορισμένες σταθερές της προσωπικής σας ζωής και με αυτό τον τρόπο Μ/μας, γνωρίσατε, ή Μ/μας θυμίσατε ή Μ/μας αποδείξατε ότι το D/s lifestyle δεν είναι μόνο ένστικτα και ερωτικές παρορμήσεις, αλλά έχει τους δικούς του κώδικες, τις δικές του ισορροπίες, την δική του πρόταση.

Πολύ ουσιαστικές επίσης οι συνεισφορές των DreamMaster, και KyriosG.

Ιδιαίτερα μου άρεσαν τα παρακάτω σημεία:

Ίσως η βαθιά ηθική διάσταση του θέματος;

Ηχεί ιδιαίτερα πειστικά.

Ευχαριστώ DreamMaster   Μόνο να μη μου μείνει καμμία ρετσινιά με αυτό το «τεχνοκρατικά», ως sub οφείλω να είμαι αισθαντική  
Αν και ομολογώ ότι δεν μπορώ να θυσιάσω την (διεστραμμένη) απόλαυση του να αναλύω εγκεφαλικά αυτά που μου συμβαίνουν στην ψυχή και το σώμα. Τουλάχιστον όχι ακόμα...

Από την πλευρά μου, παραδίδω τις πιό κάτω σκέψεις, μάλλον σκόρπιες, όπως θα Π/παρατηρήσετε. Και όχι απαραίτητα κάτι καινούργιο στην ως τώρα συζήτηση.

.............................................................................................................


Για την vanilla υποταγή, που περιγράφω πώς τη βίωσα στις personal experiences, το μονο που μπορώ να πω σε αυτό το σημείο είναι ότι δεν έχει καμμία σχέση με την D/s υποταγή. Δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από υπακοή, πόσο μάλλον συστηματική. Δεν έχει ως στόχευση την ικανοποίηση του άλλου – αυτή αποκτιέται με την D/s αφύπνιση. Δεν έχει διλήμματα, ή αντιστάσεις. Μπορεί να μην έχει καν υπερβάσεις.

Δεν ισχύει στην vanilla σχέση ότι η υποταγή είναι η πρώτη ύλη ενώ η κυριαρχία είναι η ενέργεια, όπως έχω καταλάβει ότι ισχύει στο D/s. Στην vanilla σχέση οι ερωτευμένοι παραιτούνται από την ατομικότητά τους, ανάλογα με τον χαρακτήρα τους και την ένταση του έρωτά τους. Στο D/s η/ο υποταγμένη/ος, παραιτείται από την ατομικότητά του για τον/την Κυρίαρχο.

Κάτι που έχω παρατηρήσει στις mainstream ερωτικές σχέσεις και συζυγίες είναι ότι δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο να υπάρχουν ζευγάρια με ψυχοσύνθεση Dom/Dom ή sub/sub.

Στα Dom/Dom ζευγάρια που γνωρίζω, υπάρχει έντονος ερωτικός σπινθήρας, υγιής, ζωτικός, στραφταλιστός ανταγωνισμός, sex war στο όριο, ίσως συντροφικότητα. Δεν υπάρχει πάντα αγάπη. Και τα ερωτικά τρίγωνα δημιουργούνται κυρίως από συναισθηματική κόπωση. Ο ένας από τους δύο ξεφεύγει λίγο, όχι για να αναζητήσει την ερωτική ένταση, αλλά για να απαγγιάσει, να χαλαρώσει, να ηρεμήσει. Δε χωρίζουν εύκολα.

Τα sub/sub ζευγάρια (παντρευτήκαμε επειδή είμαστε πολύ καλοί φίλοι), είναι άλλη περίπτωση. Εκεί, αναρωτιέμαι, «πόσο άραγε θ’ αντέξουν μαζί;» Λείπει η κινητήρια δύναμη, υποτονική η έλξη και ο έρωτας. Φιλία και αγάπη υπάρχουν. Όταν ερωτευτεί πραγματικά ο ένας από τους δύο, κάποιον τρίτο, τότε δύσκολα παραμένουν μαζί. Και συχνά χωρίζουν πολύ άσκημα.

Στο D/s lifestyle υπάρχουν πλευρές που φαντάζουν αβάσταχτα ερωτικές για κάποιον που έχει πάρει μία αίσθηση του πώς λειτουργεί το δίπολο Κυριαρχία/υποταγή αλλά χωρίς την σεξουαλική εκπλήρωση.

Οι ξεκάθαρες λειτουργίες, η πειθαρχία, η ασυμμετρία στον έλεγχο, το δώσιμο, η αποδοχή του δοσίματος, η απόλυτη έλλειψη ερωτικής υποκρισίας {τι υποκρισία να χωράει στον πόνο και στην ταπείνωση ; }, τα διαδοχικά βιώματα με τη διαρκώς αυξανόμενη ένταση, η εκπαίδευση και η συνεχής εξέλιξη, με όλα τα ηδονικά τους παρελκόμενα, κάνουν το D/s ιδιαίτερα γοητευτικό.

Αισθάνομαι ότι είναι πολύ σαφής και πολύ ουσιαστική η διαφορά μεταξύ vanilla και D/s. Δεν είναι ότι ποτέ σε μία vanilla σχέση δεν υπάρχει κυριαρχία και υποταγή. Αλλά δεν υπάρχει μόνιμα, ούτε σε αυτή την ένταση. Και οι λειτουργίες εναλλάσονται. Δεν είναι πάντα το ίδιο πρόσωπο που κυριαρχεί και το ίδιο που υποτάσσεται. Έστω ότι ένα «αλατοπίπερο» πόνου υπάρχει στις vanilla περιπτύξεις. Αλλά πόσο συνειδητοποιημένο; Και η ταπείνωση; Το ζόρι; Στις vanilla σχέσεις μάλλον στην κακομεταχείριση παραπέμπουν. Χωρίς το ερωτικό εκτόπισμα που έχουν στο D/s. Χωρίς τις ασφαλιστικές δικλείδες που έχουν στο D/s (π.χ. συνυπευθυνότητα και συναίνεση).

Να είναι το πανάρχαιο κύτταρο που υπάρχει στην ψυχή των ανθρώπων και που σπρώχνει άλλους να σκλαβώνονται ερωτικά και άλλους να διαφεντεύουν;

Αυτό πλέον μίας εναλλακτικής έκφρασης ερωτισμού, που άνθισε στην εποχή του anything goes;

Έχει κάποια σημασία το οτι, αν το γνωρίζω σωστά, το lifestyle υπήρξε ως τέτοιο μετά από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, απο βετεράνους, αν δεν κάνω λάθος, δηλαδή από ανθρώπους που γνώριζαν πολύ καλά ότι η εποχή του ορθού λόγου είχε τελειώσει.

Μου ταιριάζει να συσχετίζω τις vanilla σχέσεις με τις ορθολογικές δομές μίας κοινωνίας που έχει πεθάνει από την αρχή του αιώνα μας. Μου φαίνεται λογικό. Ένας άντρας και μία γυναίκα βρίσκονταν μαζί και αφιέρωναν τις δυνάμεις τους κυρίως για να πετύχουν κοινούς στόχους, οικογένεια, κοινωνική και οικονομική άνοδος κλπ. Στον έρωτα «αυτά πήραμε, αυτά θα παραδώσουμε». Και ίσως λίγο αλατοπίπερο, λίγη κανέλλα, λίγα απωθημένα, κάποιες μοναχικές φαντασιώσεις, μερικές αταξίες. Είχαν καμμία σημασία;

Το D/s lifestyle απαιτεί πολύ περισσότερα από αυτούς που το ζουν. Σκέψη, ενέργεια, πειθαρχία, δύναμη. Υψηλοί κίνδυνοι, που οδηγούν σε υψηλές αποδόσεις. Και δίνει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες ερωτικής έκφρασης.

 

RE: RE: D/s vs vanilla ?

Αναγνωρίζω πως η θηλυκή εκδοχή, σε όσα όλοι συμφωνούμε, έχει μια ξεχωριστή αμεσότητα, ειδικά αν προέρχεται από μια συγκροτημένη και ταλαντούχα, όπως η tender lilly.

Υ.Γ. Υπάρχουν ορισμένα σημεία, περί ορθολογισμού, που δεν κατάλαβα αλλά το θέμα μας είναι άλλο.

 

Ψιλοαχετος εγω οσον αφορα τις αναλυσεις μιας και ετίρβαζα περι άλλων πραγματων τοσα χρονια (σπουδες, καριερα), που χρονος και διαθεση για αυτα που πραγματικα με απασχολουσαν και με απασχολουν ακομα, και αν και ακομα ειμαι σε "εφηβικη" περίοδο εχω να πω τουτο: ολες οι ανθρωπινες σχέσεις ειναι D/s. Τωρα ποσο προχωρανε περαιτερω ειναι άλλο θεμα..Το ξερω οτι φαινεται γενικόλογο και ατεκμειρίωτο αλλα ετσι ειναι..

 

Maley, αν υποψιαστώ πως είσαι ο Χριστόδουλος και τόσα χρόνια στις σπουδές σου δεν πήρες χαμπάρι τί γινότανε ...  ))))

Δεν έχει βέβαια ανάγκη ερμηνείας από μένα η tender lilly, απλώς αν κατάλαβα καλά, θέλω να συμφωνήσω μαζί της στην παρατήρηση ότι υπήρξαν ιστορικές περίοδοι που οι ανάγκες ανάπτυξης του (εν πολλοίς σήμερα υλικού) πολιτισμού επέβαλλαν μια τάση συν-μαχίας σε αρσενικό και θηλυκό. Αυτό λέει μάλλον "ορθολογισμό" και σίγουρα είναι αντικείμενο συζήτησης (καλόβουλης ή κακόβουλης) το αν η "υπερανακάλυψη" του D/s στις μέρες μας μπορεί να χαρακτηριστεί και "πολυτέλεια".

 

RE: RE: D/s vs vanilla ?

Μα νόμιζα πως το D/s είναι πανάρχαιο, απ΄ όταν εμφανίστηκε ο άνθρωπος σ΄αυτή τη γη, κι ακόμα πιο πριν  .