Απορριπτικό Στυλ Δεσμού

Έπεσα επάνω σε ένα ενδιαφέρον άρθρο το οποίο θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

http://www.vivifatourou.gr/2014/11/theleis-na-matheis-giati-se-kratao-se-apostasi.html

Έχω την εντύπωση ότι πολλά άτομα με τα χαρακτηριστικά του άρθρου (κυρίως ως Κ) έχουν εμπλακεί με το bdsm για λάθος λόγους.

Είχατε αντίστοιχες εμπειρίες με τέτοια άτομα? Κι αν ναι, πως τα διαχειριστήκατε?
Έχετε εντοπίσει τετοια στοιχεία στο χαρακτήρα σας? Κι αν ναι, τι κάνατε γι αυτό?

 

Πριν πω την γνώμη μου, σαν κάποιος που είδε τον εαυτό του σ' αρκετά σημεία του άρθρου που παρέθεσες.
Μια ερώτηση θα ήθελα να σου κάνω. Με το έχουν εμπλακεί με το bdsm για λάθος λόγους, τι εννοείς?
Ότι το bdsm προβλέπει ένα συγκεκριμένο είδος σχετίζεσθαι, που θα βασιζόταν στην "στενή" παρουσία?

 

Αλλο ένα άρθρο που βάζει τους ανθρώπους σε κουτάκια...

Δεν μπορώ με τίποτα να κατανοήσω αυτή την ανάγκη με τα κουτάκια...οταν ειδικά για να φτιαχτούν αυτά τα κουτάκια, τα υλικά και ο τρόπος που χρησιμοποιούνται είναι αδιευκρίνιστος

 

Vincit qui se vincit.

Νομίζω , ότι είμαι μια πέτρα!

 

Λάθος λόγος θα μπορούσε να είναι για παράδειγμα ότι ένας ΄τετοιος τύπος ανθρώπου θα μπορούσε πιο εύκολα να σχετιστεί με ένα υ το οποίο είναι πολύ πιο πιθανό να ειναι πιο ανθεκτικό σε συμπεριφορές σαν αυτές που περιγράφει το άρθρο.

 

Ωραία κυρία η βιβη φατουρου

 

Αυτο τους φτιαχνει, αυτο του εξυπηρετει ζητησαν συνεναιση, την πηραν και ολα οκ.Λαθος 0.
Τωρα , το απορριπτικο στυλ μπορει να τα ακολουθησει κανεις για 1002 λογους, με τον κυριοτερο να μην ειναι ερωτευμενος με αυτη που σχετιζεται η να ειναι ακομα αλλου η να μην θελει δεσμευσεις λογω καριερας και παει λεγοντας, δεν ειναι σονι και καλα ψυχολογικοι λογοι μπορει και πραγματικοι., απο την κατασταση.

 

Θα συμφωνήσω στα υπογεγραμμένα κατά περίπτωση...Αλλά το άρθρο πραγματεύεται τους ανθρώπους που σταθερά και πάντα λειτουργούν έτσι σε όλα τα επιπεδα και σε όλες τις σχέσεις.

 

Μιας και εγώ δεν μπορώ τα 'φόβος δέσμευσης', 'κράτα με δίπλα σου γιατί θα φύγω' και άλλους τίτλους βιβλίων του άλτερ, βαθιά μέσα του αυτό το άρθρο έχει φάει την θεωρία του δεσμού προσκόλλησης του αγαπητού Bowlby που λέει πως στις σχέσεις άλλοι μπορούμε να διαχειριστούμε την εγγύτητα, άλλοι την απόσταση και ο καθένας με διαφορετικό επίπεδο άγχους.
Γενικά.

 

Κάθε άνθρωπος, σε κάθε σχέση μπορεί να είναι και διαφορετικός - να έχεις διαφορετικό attachment style εκφραζόμενο, καθώς όταν μιλάμε για σχέση μιλάμε για (τουλάχιστον) δύο άτομα άρα και δράση-αντίδραση. Κανείς, ποτέ δεν μιλάει καθολικά για συμπεριφορά ατόμου μέσω στον χώρο της ψυχικής υγείας - αν δηλαδή καταλαβαίνει τι σπουδάζει/εξασκεί.

 

Οκ, τοτε σταθερα και παντα απο 18 -60 +δηλαδη της ερωτικης ζωης, οι απαντησεις μου στις ερωτησεις ειναι οχι και οχι, δεν εχω γνωρισει τετοιους ανθρωπους

 

Αν έχω σχετιστεί με άτομα του είδους? Είχα και αυτή την εμπειρία. Πως τα είχα αντιμετωπίσει? Έπαιζα στην έδρα μου, αφού σε πολλά σημεία τους έμοιαζα.
Ο τρόπος λειτουργίας τους μου ήταν πολύ έως πάρα πολύ οικείος. Άρα, ούτε πολυσκοτιζόμουν, ούτε έκανα "δράματα".
Ειδικά όταν εξαφανίζονταν για αδιευκρίνιστο χρονικό ορίζοντα, μπορώ να πω, ότι τα καταλάβαινα. Αφού τα ίδια έκανα μαζί τους κι εγώ.
Αν έχω εντοπίσει στοιχεία του άρθρου στον χαρακτήρα μου? Αρκετά θα έλεγα. Άλλο αν σε πολλές απ' τις αιτίες που παραθέτει, δεν με "βλέπω".
Συνοπτικά, δεν είχα άσχημη παιδική ηλικία, οι γονείς μου δεν μ' απέρριψαν ποτέ. Η κριτική που μου έκαναν, ήταν η απαραίτητη.
Δεν ένιωσα ποτέ ότι δεν άξιζα/αξίζω της όποιας "αγάπης", ούτε στα μικράτα μου, ούτε μετά.
Απλά την ιδέα της αγάπης με τα χρόνια και τις εμπειρίες την κατέβασα τελείως απ' τα σύννεφα.
Δεν φοβάμαι την οικειότητα, δεν νιώθω ότι καμία μου στερεί την ελευθερία μου. Απλούστατα γιατί δεν την αφήνω, να μου την στερήσει.
Απεχθάνομαι τ' "αυτοκόλλητα" και βαριέμαι εύκολα. Θέλω πάντα φρέσκες προκλήσεις, αλλά δεν τις ψάχνω στους ανθρώπους ( πόσο μάλλον σε ερωτικές συντρόφους ).
Ναι, ούτε εγώ εμπιστεύομαι τους ανθρώπους ( άλλο "μάθημα" που πήρα κυρίως στην διάρκεια της ενήλικης ζωής μου ).
Συχνά πυκνά μπροστά σε "δυνατές" συναισθηματικές αντιδράσεις της άλλης, απλά μένω ανέκφραστος, όχι από αμηχανία, ούτε επειδή μπερδεύομαι και δεν ξέρω τι να πω/κάνω, που θα περίμενε από μένα η όποια άλλη.
Δεν μ' ενδιαφέρει, τι θα περίμενε από μένα. Μ' ενδιαφέρει εγώ τι νιώθω εκείνη την στιγμή.
Αν και όταν βαθαίνουν τα όποια συναισθήματα, δεν κρύβομαι, δεν γενικολογώ. Λέω αυτό που νιώθω. Δεν ενθουσιάζομαι εύκολα, αλλά όσο δύσκολα "ανάβω", τόσο εύκολα "σβήνω".
Δεν με θεωρώ "πετρωμένο" επειδή δεν νιώθω πια εύκολα την όποια έλλειψη/απουσία ή επειδή ξεπερνάω και τις δυο αρκετά σύντομα.
Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν δένομαι ποτέ και με καμία. Απλά, μου έγινε πια κτήμα, ότι η πορεία είναι μοναχική και ότι οι άνθρωποι την μια στιγμή είναι και την άλλη πουφ...
Να "κλαίω" πάνω απ' το χυμένο γάλα, δεν έχει κανένα νόημα. Όσο πιο γρήγορα το παίρνει κάποιος/α απόφαση, τόσο πιο γρήγορα το ξεπερνάει.
Στο τέλος τι μετράει? Να είμαστε καλά εμείς? Ή να μοιρολογούμε/αναπολούμε κάποιο "ένδοξο/λαμπρό/φανταστικό" παρελθόν, που δεν γυρίζει πίσω?
Αυτή είναι και η απάντηση μου, ως προς την εξιδανίκευση κάποιας που για μένα δεν θα υπήρχε πια. Δεν συγκρίνω πια ανθρώπους. Ότι "έφυγε-έφυγε".
Όταν θέλω να λήξω μια σχέση, την λήγω δίχως περιστροφές. Όταν μου την είχαν λήξει, δεν μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι.
Ήξερα ( και πια ξέρω πάρα πολύ καλά ), ότι δεν αντέχομαι εύκολα, κάθε άλλο. Και δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο κάποια, ν' ανεχτεί τις άπειρες παραξενιές/δυσκολίες μου.
Το timing για μένα μάλλον είναι λάθος εδώ και 8-10 χρόνια. Κάλλιστα μπορεί να συνεχίσει να είναι λάθος γι' άλλα τόσα.
Αν είναι έτσι, θα μου πεις τι στον πέοντα δημιουργείς σχέσεις ( όχι χλιαρές, για μένα τα χλιαρά δεν έχουν καν λόγο υπάρξεως ). Γιατί που και που θέλω κι εγώ κάποια δίπλα μου.
Ναι, εδώ και καιρό σχεδόν αποκλειστικά με τους δικούς μου όρους και αυτό το κάνω ξεκάθαρο εξ αρχής. Όχι, δεν θεωρώ όσους/ες δεν λειτουργούν σαν κι εμένα "λειψούς" ή αδύναμους.
Αλλά εξίσου δεν θεωρώ κι εμένα προβληματικό. Όπως με λίγα ή πολλά λόγια, θα σκιαγραφούσε τύπους/ισες σαν κι εμένα το άρθρο. Βέβαια, αν είμαι προβληματικός, ειλικρινά γούστο και καπέλο μου ( απάντηση στο τι κάνω, για ν' αλλάξω κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου. Τίποτα, μου αρέσω έτσι όπως είμαι και αν πρέπει να βάλω στη ζυγαριά μια σχέση απ' τη μια κι εμένα απ' την άλλη. Διαλέγω πια χίλιες φορές εμένα. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Στη ζωή δεν μπορείς να έχεις και την πίτα χορτάτη και τον σκύλο ολάκερο ).

Κλείνοντας την σεντονάρα ( αν μη τι άλλο το άρθρο το διάβασα και πάνω κάτω ακολουθώντας εκείνο απήντησα ). Εγώ πριν "εμπλακώ" για τα καλά με κάποια, το αν είναι υ/Κ/Α/οτιδήποτε άλλο σαν status, δεν είναι απ' τα πρώτα πράγματα που κοιτάζω, μα εστιάζω σε άλλα. Τα βουδουσουμικά έπονται. Τουτέστιν, δεν χρησιμοποιώ τ' όποιο Καππιλίκι μου, σαν εύκολη λύση για να κάνω αποδεκτά κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου ή κάποιες συμπεριφορές μου. Το κύριο Κ μου είναι το αρχικό του ονόματος μου ( δηλαδή Αναξίμανδρος ) και όχι του Κυρίαρχου, που σώνει και καλά η όποια υ, πρέπει να δέχεται αγόγγυστα, ότι του καϋλώσει, επειδή έτσι "πρέπει" να γίνεται.
Οι συμπεριφορές που περιγράφει το άρθρο, για κάποιους/ες μπορεί να είναι αρνητικές, ακόμη και αδύνατες να τις "καταπιούν", αλλά δεν νομίζω ότι είναι κάτι που ισχύει για όλους/ες.
Σε κάθε περίπτωση, κι εγώ βρίσκω ειλικρινά ενδιαφέρουσα αυτή την βροχή από άρθρα-τυφλοσούρτες, που μάλλον δημιουργούν μεγαλύτερη σύγχυση σε όσους/ες, τα παίρνουν σαν "χρυσό". Παρά τους ανοίγουν τα "μάτια". Οι σχέσεις είναι τόσες ( και διαφορετικές ), όσοι είναι οι άνθρωποι που τις δημιουργούν. Anyway, προτιμώ χίλιες φορές να είμαι "απορριπτικός" αλλά να ζω έστω και για λίγο καιρό, καταστάσεις που για μένα θα είχαν βάθος και ουσία. Παρά να είμαι "mainstream" ή "σχεσάκιας" και να συμβιβάζομαι με καταστάσεις - για μένα - μέτριες/χλιαρές/αδύνατες ( εκ των οποίων πραγμάτων και που θα ήταν χρονικά προαναγγελθέντων θανάτων )/επιφανειακές.
Τώρα ποιο θα ήταν το κριτήριο βάσει του οποίου κάποιος/α θα ήταν "mainstream"/σχεσάκιας αυτό θα μας το πει κάποιο άλλο άρθρο. Σίγουρα θα υπάρχει κάπου.
Γι' αποφυγή παρεξηγήσεως, δεν είναι σπόντα αυτή η τελευταία μου φράση. Την ιδέα να παραθέσεις εδώ το συγκεκριμένο άρθρο την βρήκα άκρως ενδιαφέρουσα.
Αν μη τι άλλο, για να διαβάσω πως θα σκέπτονταν κάποια πράγματα και οι άλλοι/ες. Ή τουλάχιστον για να πάρω μια μυρωδιά του όποιου σκεπτικού τους.
Επιπλέον έμαθα στα γεράματα, ότι θα ήμουν και "απορριπτικός". Έχει την φάση του, στο τέλος όλα κάνουν "βιογραφικό".

Υ.Γ.

Όποιος/α καταφέρει να διαβάσει τον πάπυρο μου. Δεν θα κερδίσει τίποτε.
Βέβαια, θα του/της τον πρότεινα σε περιόδους αϋπνίας. Απ' τα υπνωτικά ή την σφυριά στο κεφάλι μάλλον θα ήταν καλύτερη λύση.