Ήμουν ή έγινα ?

Κάτσε, μισό, σε έχασα.

You did the maths και τι βγήκε?

 

Εγώ από μικρός ήμουν λιγάκι μυστήριος συγκριτικά με άλλους συνομίλικους.

Καλόψυχος και δωτικός μέχρι εκμετάλλευσης από άλλους, δεν άντεχα να βλέπω να καταπιέζεται αδύναμο παιδάκι από άλλο δυνατότερο και γενικά αδύνατος από δυνατότερο,

αλλά συνάμα εκρητκτικός και βίαιος όταν ένοιωθα ότι κάτι ήταν άδικο.

Από το Δημοτικό είχα χτυπήσει άσχημα ή καταδιώξει προκαταβολικά όλους τους νταήδες και τους bullies του Σχολείου, μέχρι που τουλάχιστον στην τάξη μου όλοι είχαν το κεφάλι τους ήσυχο από bullying.

Παρόμοια συμπεριφορά έδειχνα έκτοτε παντού. Στο Λύκειο απείλησα μαλάκα νταή καθηγητή μου δημοσίως ότι αν δεν "μαζευτεί" θα σκοτωθούμε μεταξύ μας και δεν θα σταματήσω αν δεν τον σταματήσω.
Μου στοίχησε αποβολή αλλά η συμπεριφορά του βελτιώθηκε έκτοτε, οπότε ο στόχος επετεύχθη με ανεκτές απώλειες.

Το τίμημα ήταν να μην έχω πολλούς φίλους. Κανείς δεν με πείραζε μεν, αλλά και συνάμα όλοι μα όλοι με ψιλο-απέφευγαν. Αυτό ήταν άσχημο και με έκανε να αισθάνομαι μοναξιά.

Με το άλλο φύλο οι σχέσεις μου ήταν επίσης περίεργες. Ποτέ δεν καταλάβαινα τι ακριβώς ένοιωθαν και πότε τα λόγια τους ήταν αληθινά ή είχαν κρυφά νοήματα.

Τελικά κατέληξα να δέχομαι απλά τα πράγματα όπως είναι και να μην προσπαθώ πάντα να τα καταλαβαίνω με τη λογική ή να θέλω να τα αλλάζω ή να τα ελέγχω. Αυτό μου έβγαλε μεγάλο βάρος από τη ζωή μου.

Οι προτιμήσεις μου στο σεξ είχαν ξεκινήσει να πηγάζουν από μέσα μου από το Γυμνάσιο. Εκείνες όμως που είχα τότε, τώρα έχουν ελαφρώς αλλάξει πολλές φορές μέσα στη ζωή μου. Βαριέμαι εύκολα και τα πάντα.

Αν κάτι δεν έχει δράση και αγωνία, αν δεν μου προκαλεί ανασφάλεια και δέος για να νοιώσω την πρόκληση να πάω να το εξερευνήσω και να του επιβληθώ εγώ στο τέλος και να το κατακτήσω, ή αν δεν είναι κάτι κακό που κανείς δεν αναλαμβάνει να διορθώσει επειδή όλοι διστάζουν ώστε να το κάνω εγώ και να δοκιμάσω τον εαυτό μου, βαριέμαι.

 

Εγώ θα απαντήσω το (β) .. δλδ προήλθε μέσα από μία σχέση, από τις πρώτες που είχα σεξουαλικές επαφές ..
.. το δέρμα της ήταν αρκετά λευκό και κοκκίνιζε πολύ εύκολα .. όταν με ένα-δύο χαστουκάκια το κωλαράκι έγινε κόκκινο, εμένα μου άρεσε υπερβολικά και ήθελα να το συνεχίσω ..
Ωστόσο, την ρώτησα εάν πονούσε (τζέντλεμαν κι έτσι .. από τα 16). Το καλό ήταν πως απάντησε ότι όχι μόνο δεν πονούσε, αλλά της άρεσε κιόλας ... Κι έτσι, τα χαστουκάκια πολλαπλασιάστηκαν .. για να προστεθούν και άλλα "παιχνιδάκια" σε επόμενες σχέσεις ..

Αυτά.

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και αστέρι στα μαθηματικά, αλλά ψιλοκατάλαβα ότι πρέπει να είμαι όπως θέλει - γιατί εκείνος ξέρει - και στις αντίθετες περιπτώσεις δεν θα με αγαπάει και πολύ και επιπλέον θα πρέπει να γίνομαι...ρεζίλι.

 

Πόσο διαφορετικοί είμαστε τελικά οι άνθρωποι μεταξύ μας.   

Thnx @Mind'n'Flesh , ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσε αυτό να λειτουργήσει έτσι σε εμένα προσωπικά.

 

Το θέμα έμφυτου ή επίκτητου με απασχολούσε χρόνια. Όπως η @Soraya αναρωτιόμουν πόσο απ αυτό είμαι εγώ και πόσο είναι πιθανοι μηχανισμοι που στήθηκαν για την επιβιωση μου. Μετά από πολλά χρόνια ψυχαναλυσης και λοιπων αναλυσεων μπορώ με βεβαιότητα και με το χέρι στην καρδιά να πω....δεν έχω ιδέα! Πιστεύω πως υπάρχει η προδιάθεση η οποία μας οδηγεί να πάρουμε από τα βιώματα μας και να αντιληφθούμε τα βιώματα μας με συγκεκριμένους τρόπους. Όπως λέει και η @gaby αν δεν υπάρχει προδιάθεση, γιατί το ένα παιδάκι παίρνει απ την ιδια εμπειρία αυτό και κάποιο άλλο κάτι διαφορετικο?

Εκείνο που θυμάμαι σαν παιδακι ήταν πως όταν τα κοριτσακια επαιζαν κουμπαρες και επιναν το δηθεν τσαι τους κι επαιζαν με τις κουκλες, εγώ πήγαινα στα αγόρια και έπαιζα ποδόσφαιρο, πόλεμο, βώλους... ή απλά έμενα σπίτι και ρούφαγα βιβλία. Γύρω στα 7-8 παίζαμε πως εγώ είμαι η Αρχηγός των Αμαζονων και το αγορι που μου άρεσε εμένα τότε, ήταν ο Αρχηγός των πολεμιστών και πολεμάγαμε κι εγώ παραδινόμουν αφού μου είχε αποδείξει την αξία του μέσα από την μάχη. Τίποτα δεν χάριζα σε κανέναν. Ακόμα ή μάλλον Ιδιαίτερα επειδή μου άρεσε.
Η 1η σημαντική μου σχέση είχε ξεκάθαρα στοιχεία Ds & SM, το ίδιο και κάθε επόμενη σημαντική σχέση. Αλλά δεν είχε όνομα και δεν ειχε συνεπως και τις δικλειδες ασφαλειας και το ξεκαθαρο πλαίσιο του Ds.
Κι εμένα μ αρέσουν τα ξεκάθαρα.

 

εγω σε ηλικια 9-10 χρονων προσπαθουσα να κτλβ γιατι καρακαυλωσα οταν ειδα αυτο (απο το 0.21 και μετα),το κτλβ πολλα χρονια μετα.

 

ημουν και απογινα...

 

Η αλικη φταιει για το δικο μου bdsm.
Οχι στο φετιχ του πονου αλλα στο φετιχ της ομορφιας των μεγαλων κυριων.

 

έπαιζα κυρίως πόλεμο, κάστρα και πολιορκητές ή στρατιωτάκια με τον αδερφό μου, μαζί του ήμουν αρχηγός, έκανε ότι του έλεγα, ενίοτε να μου προκαλεί πόνο πχ με καρφίτσες
με άλλα παιχνίδια έπαιζα μόνη, δε βαριόμουν με τίποτα, έβαζα τις δύο κούκλες και ένα κούκλο που είχα φυλακή, οι αλυσίδες για το λαιμό πάντα ήταν έμψυχα όντα και ως τέτοια παίζανε και αυτά
..αντιπαθούσα κάθετι χνουδωτοκαρδουλοαρκουδίσιο, στο κυνηγητό κρυβόμουν πάντα, το έπαιρνα πολύ στα σοβαρά και δεν άφηνα να με πιάσουν ή με βρίσκανε σε καμιά γωνία μέσα στο σχολείο και πάλι με αφήνανε, γιατί θα έπρεπε να με τραβήξουν με το ζόρι έξω από την αίθουσα...ενώ ένα απλό κυνηγητό ήθελαν να παίξουν τα καημένα τα παιδιά
συμπεριφορά από τη μία ντροπαλή, από την άλλη τραχιά, ελλιπή αίσθηση κινδύνου, χωρίς τότε δυσάρεστα παρελκόμενα..πολύ αργότερα κατάλαβα ότι είχα μετατρέψει σε πηγές ηδονής δυσάρεστες εμπειρίες προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας
θυμάμαι ακόμη 1-2 ταινίες με απαγωγές

 

Με εκφραζει πληρως.
Πιστευω πως εδω ισχυει πληρως η διαπιστωση-αξιωμα "δεν υπαρχει τιποτα στη νοηση που να μην υπηρχε πρωτα μονο στις αισθησεις"

 

Eγινα γιατι ημουν......