Total Power Exchange. (T.P.E.)

Μάλλον εσύ έχεις κάνει μια παρεξήγηση @underherfeet, χωρίς παρεξήγηση  

Δεν υποστήριξε ποτέ κανένας ότι καταστέλονται νοητικές ή συναισθηματικές λειτουργίες ή ψυχικές διεργασίες σκλάβου σε σχέση M/s.

Θα επανέλθω όπως και στο καλότατο ποστ σου, μόλις φροντίσω τις λεμονιές μου, ιδιοκτησίες και αυτές οπότε χρειάζονται τη φροντίδα τους  

 

Mπορεί και να παρεξήγησα, γι αυτό και επεξήγησα  
Θα μου στείλεις μερικά λεμόνια όταν έρθει η ώρα της συγκομιδής;  

 

Βοηθάνε οι επεξηγήσεις κλπ, να συστάρω κάποιες σκέψεις για να απαντήσω επί της ουσίας, μεταξύ άλλων και για ποιο λόγο σου είπα "εσύ τι κάνεις όταν είσαι δυστυχισμένος στη σχέση σου;" Δεν το είπα ασυλλόγιστα, επίσης  

Για τα λεμόνια θα κάνω κάτι καλύτερο, θα σας πω να έρθετε να πάρετε  

 

μετα απο αυτο η φαντασια μου αρχισε να οργιαζει ..... μηδενικα εξοδα συγκομιδης πολυ καλο αυτο  

 

Δεν υπαρχει παρεξηγηση μπαρμπαδι  

 

(Τώρα αμα του απαντήσω του αναιδέστατου μπαρμπαριά και τούνεζι θα έxω άδικο; )  

 

Τωρα αμα σου πω οτι στα λεω ακομα κ με επεξηγηση τα ιδια με την angel42 αλλα σε μια Γυναικα διαβαζεις με προσοχη ενω διαφορετικα εισαι ανταγωνιστικουλικο μπαρμπαδι θα φταιω;

Σε καταλαβαινω ομως κι εγω στις Γυναικες ειμαι πιο προσεκτικος  

 

Άσχετο:

Το realease αποτελεί το μοναδικό δικαίωμα μιας σκλάβας; Aν ζητήσει να τελειώσει μια σχέση παύει αυτομάτως να υφίσταται, όχι;

 

Το release ήταν, είναι και θα είναι δικαίωμα του Αφέντη/Αφέντρας. Το σ έχει δικαίωμα να ζητήσει να σταματήσει η σχέση.

 

Και αν ο αφέντης/αφέντρα αρνηθεί, τι θα κάνει το σ? Θα προσφύγει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων?

 

για αυτό τον λόγο λέμε οτι οι s/m σχέσεις είναι πολύ πολύ σοβαρές και πριν οδηγηθεί μία σχέση στο s/m οριζεται πρωτόκολλο και πλαίσιο που προβλέπει μία τέτοια κατάσταση.
Οπότε η απάντηση δίνεται αναλόγως τα συμφωνηθέντα.

 

Και τώρα την δική σας κατανόηση, για την έκταση του ποστ και που μου πήρε τόσο χρόνο. Αφορμή για να το ανεβάσω σήμερα, γιατί το είχα γράψει εδώ και καιρό, ήταν που στις διαδικτυακές μου βόλτες του κυριακάτικου πρωϊνού βρήκα ένα πολύ συμπαθητικό άρθρο στο Dim/Art https://dimartblog.com/2016/04/23/vegan/

Λέει, ας πούμε

Ας φανταστούμε ένα αρνάκι, άσπρο και παχύ, της μάνας του καμάρι, σε κάποια στάνη της καθ’ ημάς Ανατολής. Είναι Σάββατο του Λαζάρου και το αρνάκι περιμένει να ξημερώσει για να έρθει ο βοσκός να το βγάλει στο βοσκοτόπι να βοσκήσει και να παίξει με τα φιλαράκια του μέχρι το σούρουπο. Το αρνάκι είναι βέβαιο ότι έτσι θα συμβεί, γιατί έτσι συμβαίνει από τότε που θυμάται τον εαυτό του: κάθε χάραμα έρχεται εκείνος ο καλός κύριος, ανοίγει τη στάνη και το βγάζει στο λιβάδι. Και όμως, το χάραμα αυτού του Σαββάτου ο βοσκός, αντί να αφήσει το αρνάκι ελεύθερο στο χλωρό χορτάρι, το οδηγεί στο σφαγείο! Το αρνάκι αισθάνεται τις βασικές του πεποιθήσεις να κλονίζονται. Αλλιώς το έχει διδάξει η εμπειρία. Εκείνο είχε συνδέσει την έλευση του βοσκού το χάραμα με τη μάσα και το παιχνίδι, όχι με το μαχαίρι! Το αρνάκι, που είχε προλάβει να πάρει, ως μάθημα επιλογής, Philosophy 101 σ’ ένα πρόγραμμα Αρνίσιων Σπουδών Εξ Αποστάσεως, σκέφτεται μουτρωμένο: «Κάτι δεν πάει καλά με την επαγωγή».

 

Ασφαλώς και κάτι δεν πάει καλά με την επαγωγή.

[…]

Με την επαγωγή, συμπεραίνουμε από το ειδικό το γενικό.
[…]

Ακόμα και η τέλεια επαγωγή, έλεγε ο JohnStuartMill (1806-1873), δεν μας μαθαίνει κάτι παραπάνω από τις προκείμενες, επομένως δεν προχωράει τη γνώση μας παραπέρα (δηλαδή, τα ίδια που έλεγε και ο Bacon για την παραγωγή). Όσο για την ατελή επαγωγή, αυτή έχει όντως σοβαρό πρόβλημα γιατί δεν είναι πάντα δυνατόν να εξετάσουμε όλες τις περιπτώσεις. Στην καθημερινότητα, αλλά και στις επιστήμες, δεχόμαστε τα επαγωγικά συμπεράσματα ως σχεδόν αληθή, αλλιώς δεν θα κάναμε τίποτα.

[…]

Αφού η ατελής επαγωγή δεν είναι εξ ορισμού τυπικά άψογος τρόπος συλλογισμού, πρέπει να αρκεστούμε στις πιθανότητες (και να διορθώνουμε τα σφάλματα που ανακαλύπτουμε καθ’ οδόν)· έτσι πάει ο κόσμος.

[…]

Ήγουν, αγαπάει ο θεός (της φιλοσοφίας) underherfeet, γιατί μπορεί πράγματι να υποστηρίξει κάποιος ότι η σκλάβα μπορεί να περιμένει ωραία παιχνίδια με τον Master της και με βάση αυτό να λέει ότι θα έκανε τα πάντα γι αυτόν, τι γίνεται όμως όταν ο Master τα ανατρέψει όλα και γίνει σαν τον βοσκό το Σάββατο του Λαζάρου και όλοι οι άλλοι το καταλάβαιναν αυτό, από καιρό, η σκλάβα όχι και άρα η επαγωγή πήγε στραβά για τη σκλάβα αλλά επιβεβαίωσε όλους τους άλλους; Αγαπάει όμως ο θεός (της φιλοσοφίας) και gaby, που μπορεί τώρα να υποστηρίξει ότι από την περίπτωση της σκλάβας που κάτι πήγε, αν πήγε, στραβά δεν είναι δυνατό να εξαρτάται το συνειδησιακό όλων των σκλάβων και κατ΄επέκταση η δυστυχία τους αφού τα θεμέλια της ευτυχίας τους είναι σαθροί συλλογισμοί, όπως λέει o underherfeet. Αλλά και ότι αφού όλοι οι άνθρωποι μπορεί, από καιρό σε καιρό να νιώθουν δυστυχισμένοι, μπορεί έτσι να νιώθει και η σκλάβα και δεν υπάρχει δρόμος, ούτε το M/s είναι τέτοια διαδρομή για να βγει κανείς από τα ανθρώπινα διλήμματα, παντού ατελείς συλλογισμοί και ατελή παραδείγματα (paradigms), όπως πχ αυτά του Prince και της Hadid που αφού μας έπεισαν πως ήταν μια χαρά το κύριο μοτίβο της γενιάς μας "δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη", μας κούνησαν το χέρι αχνά, καθώς έφευγαν με μια τόσο ασήμαντη αφορμή, λέγοντάς μας "Ψέματα σας λέγαμε, τα όρια πάντα υπάρχουν και αυτό δεν αλλάζει, σας αφήσαμε στη μέση της ερήμου; Μας συγχωρείτε πολύ. Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας τώρα." Έτσι πάει ο κόσμος.

Επανέρχομαι, λοιπόν, στην ερώτηση του underherfeet

Η απάντηση στην απλή και διόλου αφελή ερώτησή σου είναι και αυτή εξίσου απλή. Την ευτυχία του ο καθένας την φτιάχνει μόνος του. Από αυτόν εξαρτάται - δηλαδή, για να είμαι συγκεκριμένη, από την δική του αντίληψη των πραγμάτων εξαρτάται αν θα είναι ευτυχής ή δυστυχής. Πολλά έχουν ειπωθεί για την ευτυχία και τι είναι ευτυχία, είναι όμως και αυτή μια βαθύτατα προσωπική επιλογή, στο σύνολό της. Καλώς ή κακώς, όσο πιο ανοιχτός και δεκτικός είναι ένας άνθρωπος, τόσο πιο πιθανό είναι να γίνει ευτυχής. Αν έχει την άποψη μια σκλάβα ότι για να είναι ΑΥΤΗ ευτυχής πρέπει ο Κ να είναι έτσι και έτσι και έτσι και να ΤΗΣ φέρεται αλλιώς και αλλιώς και αλλιώς και ούτω πως και αν δεν το κάνει αυτό ο Κ πρέπει ΑΥΤΗ να την ψάχνει την δουλειά και γιατί είναι ο Κ έτσι μήπως επειδή είναι ΑΥΤΗ αλλιώς, τότε δεν γίνεται τίποτα και η ευτυχία που κατά καιρούς θα νιώθει στην πραγματικότητα θα είναι ένα είδος ανακούφισης - επιβεβαίωσης επειδή, όπως ακόμα και τα σταματημένα ρολόγια δύο φορές την ημέρα δείχνουν την σωστή ώρα, έτσι κάποτε θα συμβαίνει να συμπίπτει η εξωτερική πραγματικότητα με τις αντιλήψεις ΤΗΣ για αυτήν την πραγματικότητα. Και την δυστυχία του, αντίστροφα, μόνος του την φτιάχνει ο καθένας και μόνος του εγκλωβίζεται σε αυτήν, όταν ανακηρύσσει αιτία της αυτό που δεν έχει και δεν μπορεί να φτάσει.

Έστω λοιπόν ότι έχουμε μια σκλάβα δυστυχισμένη λόγω ΤΡΕ.

Παρενθετικά, η γνώμη μου ήταν και είναι ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Ας πούμε στην περίπτωση που η σκλάβα είναι έξω από την comfort zone της για περισσότερο από όσο άντεχε χρόνο, στην περίπτωση που έχει ένα δύσκολο task να πετύχει, όταν νιώθει ότι δεν έχει γύρω της το περιβάλλον που θα ήθελε να έχει, για πολλούς λόγους. Και ναι, τεχνικά μπορεί να

στην πραγματικότητα όμως η δυστυχία της οφείλεται στο ότι βάζει πολλά προαπαιτούμενα για να είναι ευτυχισμένη. Αυτό είναι θέμα ανθρώπου και όχι τρόπου ζωής, κατά τη γνώμη μου. Υπερβαίνει το M/s ή το οτιδήποτε άλλο. Ο Αφέντης της σκλάβας μπορεί να το χειριστεί με πολλούς τρόπους, ένας από αυτούς είναι να την αφήσει στη δυστυχία της μέχρι να μάθει μόνη της να βγαίνει από κει. Άλλος είναι να πάει, προσώρας, με τις στραβές της σκλάβας του, να της δείχνει ένα προς ένα τι πρέπει να κάνει για να τις υπερβαίνει, άλλος είναι να πάρει την σκέψη της από κει πέρα.

Οπότε, αυτό

μπορώ να το βρω ατελή επαγωγή, όχι; Το γενικό στην προκειμένη, η ΤΡΕ ευτυχία, αφήνει πολλά ειδικά ανερμήνευτα.

Εξάλλου, αυτή μπορεί να είναι πάνω κάτω η άποψη των τυπάκων εκείνων που φώναξαν τον Τσιτσάνη και του έκαναν παρατηρήσεις για το "Συννεφιασμένη Κυριακή" επειδή δεν έδειχνε με την πρέπουζα ζέση ότι όλος ο κόσμος χαιρόταν και χαμογελούσε τις Κυριακές και ήταν γνωστό αυτό. Μόνο μια τέτοια λογική μπορεί να απαγορεύει σε όλους τους ανθρώπους, και τους σκλάβους, να νιώθουν όπως αισθάνονται (ξέρω ότι είναι κυκλική αναφορά). Να θεωρεί absurd για τις σκλάβες να νιώθουν δυστυχισμένες, να κλαίνε από λύπη, να ερωτεύονται τον Αφέντη ή άλλο πρόσωπο, να ζηλεύουν, να θυμώνουν και ούτω καθ εξής.

Το μόνο που κάνει “αυτό” αυτομάτως είναι να θέτει τις βάσεις για τη δυστυχία της σκλάβας ή του οποιουδήποτε εμπλακεί στο “αυτό”. Γιατί βάζει πάρα πολλές προϋποθέσεις.

Totality έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο το τείνειν στο totality. Με ασύμπτωτη στο διηνεκές. Στην καλύτερη. Αλλά ποιο το πρόβλημα που δεν υπάρχει totality και που με κάποιον τρόπο πάντα κουρεύεται, όπως λέει και στο άρθρο ακόμα και άμα στους χίλιους άσπρους κύκνους ενός κοπαδιού εμφανιστεί ένας μαύρος;

Τίποτα από αυτά δεν μπορώ να φανταστώ ότι απασχολεί μια σκλάβα που πραγματικά θέλει να ανήκει. Δεν χρειάζεται, όταν μιλάμε για M/s, όλο αυτό. Χρειάζεται, όταν ερωτηθεί η σκλάβα under consideration, που θα ερωτηθεί, να μιλήσει για αυτά που την φοβίζουν, αυτά που δεν θέλει, τα σκληρά της όρια και τα σχετικά. Τα υπόλοιπα δεν την αφορούν. Η ευτυχία είναι αποτέλεσμα, όχι επιδίωξη. Η ικανοποίηση του Αφέντη είναι καθημερινότητα. Πώς χρειάζεται να είναι μια σκλάβα για να μπορεί να διατίθεται για την ικανοποίηση του Αφέντη της είναι καθημερινή επιδίωξη και προσπάθεια. Είναι συνειδητότητα.

Όσο για το γκλάμουρ, αν κάποιοι έτσι το βλέπουν δεν τους το χαλάω. Όμως, βάζουν προϋποθέσεις, βάζοντας προϋποθέσεις ξεμακραίνουν από τις επιθυμίες τους.

Ποτέ δεν αρκούσε η κάβλα, έτσι και αλλιώς  

Κατά τα λοιπά, ξεκινά κάποιος από τις εκδηλώσεις του φαινομένου, από το πώς είναι στη σχέση του και όχι από τον ορισμό και πώς θα πρέπει να ζει για να είναι. Σταδιακά, γιατί η σχέση είναι ζωντανή και δεν μένει στάσιμη, συμβαίνουν πράγματα και συνειδητοποιούνται καταστάσεις. Όταν φτάσει η σκλάβα να ζει για Τον που την έχει και την κατέχει και να νιώθει αδιαμεσολάβητα ότι δεν υπάρχει άλλο από το να τηρήσει τις εντολές, τις οδηγίες, τις επιθυμίες του, τότε έχουν βρει το δικό τους totality. Είναι οι μαύροι κύκνοι στο κοπάδι των άσπρων που λένε πως δεν γίνεται ή ίσως οι άσπροι κύκνοι στο δικό τους κοπάδι όπου υπάρχει και ένας μαύρος που τους λέει για totality, πχ  

Η συνείδηση, underherfeet, αν υπάρχει, είναι η συναίσθηση του καλού και του κακού. Η ανάγκη βελτιστοποίησης έχω την εντύπωση πως είναι η συνειδητότητα. Εκείνο το "περί βελτίωσης", θυμάσαι; Η συνειδητότητα πρέπει να είναι.

Όμως, σε ποιο είδος σχέσης μπορεί κανείς να αποκλείσει ότι ο ένας από τους δύο θα κάνει κακό στον άλλο; Πρέπει να είναι σαδομαζοχιστική η σχέση για να υπάρχει αυτό, είναι η ασυμμετρία που δίνει αυτή την εντύπωση; Χάνει η σκλάβα την ψευδαίσθηση ότι "αν αυτή είχε τα πράγματα στα χέρια της θα ήταν όλα πιο ασφαλή" και δεν μπορεί χωρίς αυτήν; Ο καθένας μπορεί να κάνει κακό στο ταίρι του, ανεξαρτήτως ασυμμετρίας. Στο "τι γίνεται" που ρωτάς, να σου πω τι δεν γίνεται, δεν κατηγορούμε τον εαυτό μας και τις επιλογές μας για κάτι που μας έκανε ο άλλος. Αυτό δεν είναι συνείδηση, αυτό είναι απωθημένη ενοχή. Και τι γίνεται αν ο Αφέντης δεν της έκανε κανένα κακό απλά δεν είναι τα πράγματα όπως θα τα ήθελε, όπως τα περίμενε η σκλάβα; Και αυτό είναι, υποτίθεται κρίση συνείδησης; Τι γίνεται, ακόμα, με τα παλιά της, αδιαχείριστα τραύματα; Μπορεί και αυτά να αναδυθούν κάποια στιγμή στην επιφάνεια, σε μια ασφαλή σχέση ΤΡΕ και να προκαλέσουν εντάσεις.

Εννοούσα ότι δεν με νοιάζει να είμαι μαύρος κύκνος ανάμεσα στους άσπρους και ότι το θεωρώ δικαίωμά μου να είμαι ευτυχισμένη ως μαύρος κύκνος, αυτά στη ζωή μου και εδώ μέσα, εκεί έξω απλά προσέχω να μοιάζω με άσπρο, όσο γίνεται   Συνεχίζω να είμαι έτσι.

Κανένα απολύτως πρόβλημα για μένα, ούτε πυράς ούτε οτιδήποτε τέτοιου, βεβαίως και βοηθάει να ξέρει ο καθένας τα όριά του και πολλά άλλα πράγματα. Πλην καλό είναι, στο χώρο που βρισκόμαστε, να μπορούμε να λέμε τα πράγματα με το κατά την άποψή μας όνομά τους