Η φαντασιακή θέσμιση του δικού σας bdsm

@Marqui

'Εχετε δίκιο ότι δεν είναι "προφανές" (χρησιμοποιώ πληθυντικό διότι και εσείς στον πληθυντικό μιλάτε).
Ωστόσο λόγο του συγγραφικού σας ταλέντου την αναφορά σε γερμανό φιλόσοφο και την επαναληψή σας στην κρατικη και πολιτική εξουσία...
το μυαλό μου πήγε εκεί... ωστόσο δεν ήθελα με κανένα τρόπο να συνδέσω εσας (την προσωπικότητα σας) με την ουσία της εικόνας...
Χαίρομαι που δεν ανήκει στην κοσμοθεωρία σας.

Υ.Γ

Κάποιες λέξεις ξεκλειδώνουν εικόνες.

 

@Tenebra_Silente : Ευελπιστώντας ότι δεν καταχρώμαι του χρόνο σας και καθώς δεσμευθήκατε για μια νέα απάντηση, επιθυμώ μια διευκρίνηση, ίδια καθώς στον τίτλο του νήματος υπάρχει ο εκ μέρους μου λογοδανεισμός από τον Κ.Κ.
Στη περιγραφή σας αποκηρύξατε τα "ιερατεία". Η αποκήρυξη αυτή είναι συλλήβδην ή αφορά την πραγματικότητα των "ιερατείων" όπως έχουν εμφανισθεί κατά κόρον στο παρόν φόρουμ, κυρίως δε ως πρακτική από εκείνους που ιερουργώντας αποκηρύττουν τα ιερατεία?
Αισθητικώς, εξουσιαστικώς και μυσταγωγικώς μιλώντας, ένα bdsmικό ιερατείο του επιπέδου "κει που πλένανε τα χέρια τους οι μύστες, ευλαβικά, πριν μπουν στο θυσιαστήριο", κάτοχος της γνώσης και με εξουσία να προφυλάξει τα άγια από το να δωθούν τοις κυσσοί, είναι εκτός της σκέψης σας?

 

@Marqui απορρίπτω τα ιερατεία με την μορφή που συχνά πυκνά ανά την ιστορία έτειναν να παίρνουν. Όσο η λειτουργία τους είναι εκείνη των θεματοφυλάκων και πυρσών κάποιας γνώσεως ( οιασδήποτε γνώσεως ) και η οποία δεν θα ήταν προνόμιο των ελαχίστων, αλλά εκείνων που αληθινά θα την αναζητούσαν. Τότε ναι, εκεί και για μένα οι όποιοι ιερείς είναι και μύστες. Στους οποίους αξίζει ο κατάλληλος σεβασμός ( όχι το δέος ). Συμφωνώ μαζί σας στην υπεράσπιση του όποιου ιερού ( αυτό άπτεται της προσωπικής κοσμοθεωρίας του καθενός ).
Δέχομαι την ανάγκη σεβασμού σ' οτιδήποτε τ' "αλλότριο" ( πόσο μάλλον όταν δεν μας βλάπτει ). Είμαι κατά του όποιου ελιτισμού και όχι μόνο στο BDSM, αλλά στα πάντα. Το δικαίωμα να υπερασπιζόμαστε θέσεις/ιδανικά/αξίες το δέχομαι, την εξουσία που δεν θ' απέρρεε απ' την υπεροχή και δεν θα είχε φρένο, παρά μόνο στην πλήρωση του όποιου σκοπού της καταντώντας ασυδοσία, εκείνη όχι, για μένα τουλάχιστον δεν την δέχομαι. Για ν' αποφύγω και μαζί σας την παραμικρή πιθανότητα παρεξηγήσεως. Σας εκθέτω απλά την άποψη μου, δίχως την προσμονή κανενός είδος δάφνης. Για μένα το "έπαθλο" είναι η τροφή για σκέψεις που θα μου προσέφερε ο/η όποιος/α συνομιλητής/ρια μου.

 

Με αφορμη λοιπον οσα μεχρι στιγμης εχουν γραφτει απο τα μελη του φορουμ σε αυτο το νημα, προκυπτει ο εξης προβληματισμος:

Μηπως αντι για:

- Λυσεις "Γενναιων Νεων Κοσμων" η "1984" η οποιουδηποτε ειδους, φυσιογνωμιας η ευθυτητας η αρχιτεκτονικης τελος παντων ολοκληρωτισμων απλα και μονο με διακυβευμα μια πιο ανεμποδιστη απολαυση BDSM προτιμησεων (Σ.Σ.: εγω θα επεκτεινα των οποιωνδηποτε προτιμησεων και περαν των ερωτικων),

- παιδικη αθωοτητα μονη της ως συστατικο για χτισιμο ενος καλυτερου κοσμου,

- δραπετευση απο τουτον εδω τον κοσμο γενικα με ολα τα καλα του και τα κακα του,

Η σταση:

- της επιλογης σωστων συμπεριφορων και προτεραιοτητων με οποιο τιμημα και με εσωτερικη αντισταση σε υπερβολες και πλεονεξιες,

- η ενεργη δραση τοσο προς τα μεσα μας οσο και προς τα εξω μας και στα κοινα, με καρτερια και ηρεμια αλλα και ενθουσιασμο που φερνει αποφασιστικοτητα οταν θεμελιωνεται στον πραγματισμο των επιδιωξεων και στην εμπιστοσυνη στα ονειρα μας,

- σε τουτο το συμπαν και σε κανενα αλλο, με τη φαντασια μας να αναζητει εκφραση και διαμορφωση περιβαλλοντος εδω που ειμαστε και πουθενα αλλου,

ειναι καταλληλοτερη μεθοδος διαμορφωσης αληθινα καλυτερης ζωης?

Μηπως αυτο θα ειχε μεγαλυτερη αξια για σκεψη και διαλογο?

Φυσικα ρητορικη η ερωτηση κατ' εμε.

 

Μέσα σε λίγες προτάσεις βρήκα τον εαυτό μου. αυτό μονο και τίποτα άλλο .  

 

@brenda

σχεδόν συγκλονιστικό, και θα το πιάσω κι ανάποδα.

πρώτα και παν' απ' όλα η αγάπη, η αγάπη έχει πολύ αποδοχή και συμφιλίωση, από και πρός όλες τις κατευθύνσεις, ενίοτε.
αυτό είναι ήδη ανάληψη ρόλου, δεν είναι στο εξ ορισμού φυσικό μας, δεν είναι αναπόδραστο, φευ!

Ο/οι ρόλοι που αναλαμβάνουμε είναι κάποτε ρευστοί, άλλοτε φαινομενικά κενοί, συχνότατα αντιφατικοί, αυτό είναι στο φυσικό μας, φευ (όχι .
η αποφυγή ανάληψης όποιου ρόλου, στη δική μου αντίληψη, είναι μακρά και αδικαιολόγητη επιμήκυνση της εφηβείας.
αδικαιολόγητη γιατί έχω συμπεράνει ότι και η ενήλικη ζωή είναι συναρπαστική, αποφεύγοντάς την χάνουμε χρόνο, ωραίο είναι οτ' είναι στην ώρα του.
Εξυπακούεται οτι ο/η αναλαμβάνων/ουσα τον ρόλο, τον διαμορφώνει, ελλείψει μανιουαλ.

Συνδέω λοιπόν την ανάγκη απόδρασης (ως βουλησιαρχική αυθαιρεσία) με έλλειψη συμφιλίωσης, αποδοχής και εν τέλει αγάπης
(στις συναναστροφές το λέμε ξυνίλα).


συμπληρωματικά, προσανατολίζομαι κι εγώ να καταλήξω ότι το bdsm πλαίσιο δεν είναι κάτι τόσο ουσιαστικά διακριτό όσο θέλουμε να
πιστεύουμε εδώ, απλώς έχουμε δώσει ονόματα και το κατανοούμε με συγκεκριμένο τρόπο, αλλά εκεί έξω είναι διάχυτο,
καίτοι ενοχοποιημένο. κι αυτός δεν είναι ο μοναδικός λόγος που αντιτίθεμαι στον εσωτερικό πουριτανισμό.

 

τα ιερατεία αποκυρήσονται συλλήβδην και συνοπτικώς, κατ εμέ.

 

Δεν θεωρείτε την "συλλήβδην και συνοπτική" αποκήρυξη του ιερατείου αναιρετική της απόψεώς σας περί απαρνήσεως του "ου τόπου" έναντι της πραγματικότητος? Γνωρίζετε έστω και μία ιστορική στιγμή της ανθρωπότητος κατά την οποία να μην υπήρξε κάποιας μορφής ιερατείο είτε ως θεματοφύλακας ή ως δεσμοφύλακας της γνώσεως? Έτι περισσότερο, σε ένα χώρο όπου συνδετικό υλικό είναι το ασύμμετρον της εξουσίας.

 

Ασυμμετρία της εξουσίας μεταξύ τοιουτοτρόπως συμφωνηθεισών ανθρώπινων αλληλεπιδράσεων, ουχί εις το πεδίον και την δυναμικήν του δημόσιου διαλόγου, non?
(διευκρινιστική ερώτησις, δια χάριν του διαλόγου που τόσο κομψά διεξάγετε)

 

@brenda : Διευκρινιστικώς με βρίσκετε απολύτως σύμφωνο με τη θέση σας περί της δυναμικής του δημοσίου διαλόγου. Επί του θέματος των, συναινετικών ή μη, ανθρωπίνων αλληλεπιδράσεων, όπως αυτές συγκεκριμενοποιούνται, πολλώ δε μάλλον προσωποποιούνται, σε συγκεκριμένες bdsmικές σχέσεις, έχω πλειστάκις τοποθετηθεί δημοσίως υπέρ της απόψεως περί του ότι η επιβολή είναι τόσο εντιμότερη, όσο και αποτελεσματικότερη.

 

@Marqui

δεν αγνοώ ή απωθώ την ύπαρξη ιερατείων, μηδέ φαντασιώνομαι τον εξανδραποδισμό ή ακρωτηριασμό τους.
στέκομαι σθεναρά απέναντί τους διότι συμβολίζουν και εκπροσωπούν το "παγιωμένο ορθό και ιερό ιδανικό"
θεωρώ ανόητες τις τρείς λέξεις, και την πρώτη συνώνυμο του θανάτου. υφίσταται αλλά δεν προσχωρώ.

 

Συντάσσομαι.
...Διότι,επιπλέον, ο Νόμος και η εξ αυτού απορρέουσα εξουσία των πάσης φύσεως ιερατείων ως εκπορευόμενη απο κάποια (θεϊκή η μη) Πηγή σοφίας ή αυθεντίας (απ)αιτείται απο αυτά να μην συζητείται η αμφισβητείται επι ποινή αφορισμού και αιώνιας καταδίκης ...