Στραπόν (σκόρπιες σκέψεις, εικόνες κι αναμνήσεις)

Πάνε 15 χρόνια από τότε που το πρωτογνώρισα.
Οκτώβρης του 2000, δώρο από τον καλό μου, συν-ταξιδευτή κι οδηγό στα μαγικά μονοπάτια του φετιχισμού, της ιδιαιτερότητας, της γυναικείας κυριαρχίας αργότερα.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη στγμή που με βοήθησε να το φορέσω, που το έδεσε στη μέση μου, που γονάτισε μπροστά μου και το λάτρεψε, αυτό, κι εμένα μέσα από αυτό.
Όπως δε θα ξεχάσω ποτέ και τον πρώτο μου οργασμό, χωρίς καν να αγγιχθώ, μόνο και μόνο επειδη τον έπαιρνα με το στραπόν μου, με το καυλί μου, με τον δικό μου πούτσο!
Πόσα βράδια κοιμήθηκα μ αυτό φορεμένο... πόσες φορές απλά έπινα καφέ το πρωί, μόνη στο σπίτι, κι αυτό έστεκε, περήφανο, δικό μου, ανάμεσα στα πόδια μου.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, το ένα έγινε δυό, τρία, τέσσερα, πέντε... κι εξακολουθούν, όπως και τότε, να με μαγεύουν με τα μεγέθη τους, τα σχήματά τους, το βάρος τους.
Με τη δική του, ξεχωριστή, αίσθηση το καθένα.
Με την ίδια, όμως, δύναμη, αυτή του Γαμιά, του Κατακτητή...
Από τη πρώτη στιγμή το λάτρεψα αυτό, το να ΓΑΜΑΩ, έτσι, με κεφαλαία, να ΓΑΜΑΩ το μυαλό και το κορμί , να τα κατακτώ, να τα ξεσκίζω, να τα κάνω δικά μου!
Και με το Μουνί μου ίππευα και γάμαγα τους υποκτικούς μου (ακόμη το κάνω) αλλά η αίσθηση της δικιάς μου Πούτσας, δεμένης σφιχτά στη μέση μου, ολόδική μου, προέκταση του κορμιού μου, ένα με το είναι μου, είναι, για μένα, άλλο πράγμα.
Είναι η αίσθηση της απόλυτης Κυριαρχίας, της ολοκληρωτικής κατάκτησης (και ταπείνωσης κάποιες φορές), είναι η δύναμη του: Μου ανήκεις, σ έχω καρφωμένο-η κι είσαι δικός μου, είσαι δικιά μου!
Το χω φορέσει μέσα από στενό τζην παντελόνι με μακρυά πουκαμίσα από πάνω και πήγα βόλτα για καφέ, το χω φορέσει σε βραδινό μπάνιο στη θάλασσα, το χω φορέσει κι έχω πάει 8ωρο στη δουλειά.
Ίσως ακουστεί σα να ήμουν ελλειπής πριν από αυτό.
Όχι, δεν ήμουν, ούτε από φθόνο του πέους έπασχα, ούτε ζήλευα το πουλάκι που δεν είχαμε εμείς τα κοριτσάκια.
Απλά αυτό ήρθε και συμπλήρωσε ένα κενό που ούτε καν ήξερα πως υπήρχε, ήρθε και κούμπωσε με ένα κομμάτι μέσα μου που το αποζητούσε.
Αντί να στερήσει κατι από τη θηλυκότητά μου, τουναντίον, την ενδυνάμωσε.
Κι ας μου επιτραπεί και μια παρότρυνση: δοκιμάστε το, ανακαλύψτε το, παίξτε μαζί του, λατρέψτε το!

Χρύσα

 

σε παω

 

Πάντως το ζεις, δεν μπορώ να πω.

 

Το νιώθεις αυτό που κάνεις,μεγάλη υπόθεση..

 

πολύ ωραίο ακούγεται. ..

 

Πόσο θα ήθελα να σε γνωρίσω..

 

6 χρόνια πέρασαν και η παραμικρή (συγκεκριμένη) φεμινιστική φωνούλα δεν ακούστηκε να πει ότι το σπρώξιμο δεν έχει να κάνει με κυριαρχία.

Σύμπτωση θα είναι.

 

είχε δίκιο τελικά ο φρόυντ τύποι

 

Που να μαθεις να κατουρας και ορθια... μαγεια!!!

 

Υπάρχει μάθημα για το να κατουράς όρθια;;;
Τι λες τώρα;

 

ΑΕΙ 4 ετη φοιτηση

 

Αααα γι' αυτό! Έτσι εξηγούνται όλα...