Βασανισμος Vs Σαδισμος

6 χρόνια μετά την τελευταία ανάρτηση του συγκεκριμένου νήματος έχει ενδιαφέρον να ξανασυζητηθεί... ανυπομονώ να φτάσω στον υπολογιστή μου για να γράψω

 

Περασαν κιολας τοσα χρονια.... νομιζω θα δακρυσω....

 

8 χρόνια μετά πήρες τις απαντήσεις σου;;;

 

Ναι  

 

θα χαρώ πολύ να τις ακούσω μιας και είσαι και η νηματοθέτης   αν φυσικά ο θες κι εσυ.

 

Αυτα δε μπορουν να γραφτουν εδω....   οχι γιατι δε θελω αλλα γιατι μαλλον δε μπορω να τα εξηγησω με λεξεις

 

ok,δεκτό  

 

Ξεπερνώντας βιολογικά την εφηβεία, γιατί πνευματικά δεν έχω την παραμικρή διάθεση να την ξεπεράσω για τα επόμενα 4357 χρόνια, έπαψαν να με ενδιαφέρουν οι θεωρητικές έννοιες. Δια της ισχύος λοιπόν τροποποιώ το τίτλο του νήματος σε Βασανιστης έναντι Σαδιστη.
Υποθέτω επίσης επιπλέον, ότι ουδείς αναμένει από εμε να θεμελιωσω την διαφορά τους στην ύπαρξη συναινεσεως ή μη του υφιστάμενου των ορεξεων αμφοτέρων, οντας δεδηλωμενος υπέρμαχος της επιβολής .

Ο παλιός γνωστός μας Τουρκουεμάδας, παρά την χειρίστη του φήμη, ουδέποτε βασάνισε ιδίοις αυτού χερσί, όπως άλλωστε ουδείς εξεταστής/ανακριτής το έπραξε από τότε που η πρόκληση πόνου άρχισε να χρησημοποιείται ως μέσον απόσπασης πληροφοριών, μέχρι την ταράτσα της οδού Μπουμπουλίνας. Αντίθετα, ο σαφής διαχωρισμός των προσώπων του βασανιστή και του έχοντα την εξουσία (ενίοτε ζωής και θανάτου), είναι απαραίτητος, ώστε ο βασανιζόμενος να "δει" στο πρόσωπο του εξουσιαστή το αποκούμπι, τον "φίλο" τον οποίο εάν κερδίσει θα γλυτώσει από τον πόνο.
Στην αντίπερα όχθη, προσωπικά δεν αντλώ απόλαυση εαν δεν προκαλέσω εγώ τον πόνο, αλλά είμαι απλός θεατής.
Πρώτη διαφορά λοιπόν ... η ταύτιση της εξουσίας στο πρόσωπο του σαδιστή σε αντιθεση με τη διαφοροποίησή της στον βασανιστή.

Κλασσικό σφάλμα "πρωτάρη" σαδιστή είναι να αφήσει το πάθος του ανεξέλεγκτο και να στείλει το "θύμα" του στη γνωστή trans κατάσταση διαχωρισμού του μυαλού από το σώμα και νέκρωσης των αντιδράσεων.
Όποιος έχει μιλήσει με παλιό αριστερό ή έχει διαβάσει πόνημα βασανισθέντος, θα έχει βρει την όχι τόσο γνωστή συμβουλή "Δώστε τα στοιχεία σας για να μπορεί να υπάρξει ταυτοποίησή σας και μετά επιτεθείτε με κάθε τρόπο, ώστε να χάσουν (οι βασανιστές) τον έλεγχο και να λιποθυμείστε γρήγορα".
Δεύτερη διαφορά .... η διαφοροποίηση του σκοπού των 2, οδηγεί και σε διαφορετική σύνδεση με το "θύμα" τους. Όσο το δυνατόν περισσότερη η ενσυναίσθηση και εμπλοκή του σαδιστή, τόσο μεγαλύτερη η εκ του αποτελέσματος απόλαυση, ενώ αποστασιοποίηση είναι η λέξη κλειδί για το βασανιστή.
(Την πραγματική περίπτωση του να γυρίσει το μουτράκι του το "θύμα" σαδιστή και χαμογελώντας να του πεί "Καλά, έτσι βαράτε εσεις οι σαδιστές?", την αφήνω για από κοντά.).

Καθώς είναι δεδομένο και χιλιοαποδεδειγμένο το "Εάν δεν παινέσεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει", δεν είναι γενετήσια απόκλιση ο σαδισμός, εκτός εάν υπερτονισθεί ως πραγματικότης η λέξη "μόνο" ως χρησημοποιείται στον ορισμό που αντιγράφει η νηματοθέτιδά μας.
Αντίθετα, ο κατ' επάγγελμα βασανισμός, χωρίς την παραμικρή άντληση απόλαυσης, μάλλον είναι διαστροφή και όχι με την έννοια που εδώ μέσα δίνουμε στη λέξη.

Και επειδή μιλάμε για βδσμ και το παραγάμ...σα στη θεωρητικολογία, σε σημείο που ήδη αυτοχασμουριέμαι....
Ο θεοδιάολος ας φυλά κείνη που θα πέσει στα χέρια αυτού που θα ενσωματώνει και τις 2 ιδιότητες και το 166 σε speeddial 1.

 

Αγαπητοί φίλοι,

Θεωρώ ότι δεν έχει νόημα εμείς που προτιμούμε το BDSM να προβληματιζόμαστε στο θέμα, τουλάχιστον εγώ.

Εγώ προσδιορίζω τον εαυτό μου σαν «DBSM personality» αυτόν τον όρο προτιμώ και είναι ένας όρος που δηλώνει μία ερωτική προτίμηση.

Συνεπώς καμία σχέση με Βασανιστές.

Επίσης και ο όρος Σαδιστής είναι αδόκιμος και χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από άγνοια, και που σαν όρος είναι τελείως παραπλανητικός.

Αυτό συμβαίνει π.χ. γιατί παραπέμπει στο έργο του Μαρκήσιου Ντε Σαντ για το οποίο το λιγότερο που μπορούμε να πούμε πως ήταν λογοτεχνία με φιλοσοφικές προεκτάσεις (δηλαδή, με μία πιο ξεκάθαρη λογικά προσέγγιση θα μπορούσαμε π.χ. να πούμε ότι ο σαδιστής είναι λογοτέχνης ή φιλόσοφος) και δεν βγαίνει κανένα νόημα.

Θεωρώ ότι και εσείς στην προσωπική σας ζωή θα έχετε βιώσει πόσο δύσκολο είναι για τον μέσο άνθρωπο να αποδώσει με ακρίβεια τι είναι ο Σαδιστής.

Έτσι νομίζω, ότι εγώ τουλάχιστον, έχω αποστασιοποιηθεί και από και από τις δύο έννοιες, σε επίπεδο προβληματισμού, και μάλλον και εσείς πρέπει σιγά-σιγά να κάνετε το ίδιο.

 

Ο σαδισμός μου πάντα έχει αγάπη, δηλαδή, αυτό ακούγεται μεν αντιφατικό, αλλά το να πληγώσεις, να πονέσεις κάποιον στα πλαίσια ενός ερωτικού παιχνιδιού, μιας μυσταγωγίας, όπως το βλέπω εγώ, απαιτεί έναν βαθμό συναίνεσης για να μου είναι απολαυστικό.
Πρέπει, για μένα, να είναι ανταλλαγή ηδονής, ακόμη κι αν κάποια στιγμή ο πόνος είναι ένα ή πολλά κλικ πάνω από την καύλα.
Ωστόσο, είναι εξαίσια η ενέργεια που εκλύεται, τεράστια, μετά από μία τέτοια ανταλλαγή, νιώθουν οι συμμετέχοντες γεμάτοι, αυτή είναι η δική μου εμπειρία και από τη μία και από την άλλη πλευρά. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να σαδίσω τον οποιοδήποτε, αυτό νομίζω θα με έκανε βασανιστή, γιατί αν δεν νιώθεις τίποτα για τον άνθρωπο στον οποίο προκαλείς πόνο -ανεξάρτητα από το αν έχει ηδονή όλο αυτό σαν πράξη-, τότε μπορείς πολύ ψυχρά να εκτελέσεις, αλλά το αποτέλεσμα ποτέ δεν θα είναι το ίδιο.
Δεν κατακρίνω τους άνιωθους σαδιστές, γιατί ξέρω ότι όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν πλήρη συναισθηματική γκάμα, κάποιοι βιώνουν μόνο ένα περιορισμένο αριθμό ή βαθμό συναισθημάτων, τι να κάνουμε? Τους έχω χρησιμοποιήσει κιόλας για ίδιον όφελος, οπότε απλά προσπαθώ να τους κατανοήσω λίγο καλύτερα. Για μένα το μόνο όριο είναι να μην δημιουργούμε προβλήματα στους ανθρώπους, δεν είναι απαραίτητο να λύσουμε προβλήματα, αλλά όχι μόνιμα τραύματα, ούτε σωματικά, ούτε ψυχικά, αυτό είναι το σημαντικό, το οποίο, δυστυχώς, δεν τηρείται απ΄όλους, χωρίς να έχω κάποια τραυματική εμπειρία προσωπικά από αυτού του είδους τις αλληλεπιδράσεις, εκτός από ένα ασήμαντο μικρό σημαδάκι που προκλήθηκε από βελόνες, αλλά είναι τόσο χαριτωμένο, που το αγαπώ ήδη γιατί μου θυμίζει μία κατάσταση μέθεξης.
Οι συναινετικές ακρότητες, όσο κι αν δεν είναι του γούστου μου, είναι αποδεκτές με τους παραπάνω περιορισμούς.

YΓ Όσο για το σχόλιο του @Marqui για το ''καλά, έτσι βαράτε εσείς οι σαδιστές'' ναι, το έχω ζήσει από την ανάποδη, καθώς το έχω πει, εννοώντας το, προσπαθώντας να προκαλέσω περισσότερο πόνο στον εαυτό μου, χρησιμοποιώντας τους άλλους σαν εργαλεία επάνω μου, προσπαθώντας κιόλας, σε κάποια σημεία, να μην έχω συναισθηματική εμπλοκή, για να μπορώ να δεχτώ όλον τον πόνο που αντέχω, οπότε ναι, ισχύει και ναι, είναι εξόχως απολαυστικό για αυτόν που το επιδιώκει με τέτοιο τρόπο, πιστέψτε με.

 

Προσοχή! (Στις παρενθέσεις)

Ο πιο πολύς κόσμος επικοινωνεί χάλια (οι μαζοχιστές ομοίως, οι αλγολάγνοι περισσότερο)...
Η ενσυναίσθηση είναι καλό πράμα (αν εξακολουθείς και το ψάχνεις, αν δεν, πήγαινε για ψάρεμα)...
Η ξερή είναι δύσκολο παιχνίδι (αν δεν ξέρεις πότε κόβεις με ίδιο φύλο και πότε με βαλέ, παίξε τρίλιζα)...

 

Τι έγραψες ρε μ@λκα!!!... respect!!!