Αυτοκυριαρχία για Κυρίαρχους

Θα πεταχτώ, γιατί θα πεταχτώ!
νομίζω πως καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο @bumblebee αν και δεν μπορώ να μπω στο μυαλό ενός Κ, νομίζωωω πως το να μπορείς να θεωρείς ως δεδομένο το ''ταβανι'' που λέει , ως δεδομένο όριο ( όχι επειδή εσύ το βάζεις, αλλα επειδή έτσι είναι, δατς λαιφ- η ανθρώπινη τουλάχιστον ) κάνει τον Κ να απολαμβάνει ; να νοιώθει; φουλ κυριαρχία.
Κάνω ο,τι μα ο,τι θέλω το ταβάνι μου είναι ένα ορατό ταβάνι όπως έχουν όλα τα σπίτια.

Αν το ''φτάνει'' πρέπει να το πει ο ίδιος στον εαυτό του ελέγχοντας τον, οραματίζοντας το ταβάνι τότε ( το ίδιο αποτέλεσμα υπάρχει στο πάρε δώσε καμία αμφισβήτηση ) απλά ο ίδιος μέσα του ίσως να μην νοιώθει απόλυτη ελευθερία, γιατι κάπου νοιώθει πως αυτοπεριορίζεται. Η αυτοκυριαρχία του του ''στερεί'' απο την κυριαρχία του.

Όλο το παραπάνω δεν λέω αν το συμμερίζομαι ή όχι, άλλωστε δεν είμαι Κ, ήθελα απλά να το γράψω να το καταλάβω και εγώ καλύτερα έτσι όπως το σκέφτηκα διαβάζοντας σας παραπάνω.
Νομίζω όμως πως αν έπρεπε να τοποθετηθώ θα έλεγα πως είναι καθαρά θέμα ανθρώπου και χαρακτήρα το πως θα προτιμήσει να το ''δει'' το θέμα.
Κάποιος που σαν Κ θα ένοιωθε καλύτερα με το να ξέρει πως οριοθετεί ο ίδιος τον εαυτό του, δλδ ο έλεγχος του ''μέχρι που'' περνάει απο την δική του κρίση, ίσως προτιμούσε να το δεί όπως ο @Stalker
Κάποιος που σαν Κ θα ένοιωθε καλύτερα με το να νοιώθει πως χτυπάει ταβάνι κάθε φορά χωρίς περιορισμό απλά το ταβάνι υπάρχει ως κατάσταση-ταβάνι ( γιατί όλα τα σπίτια έχουν ) , ίσως προτιμούσε να το δεί όπως ο μπαμπλ.

 

Μάλλον το θέμα της κατανόησης είναι το βασικότερο. Αν επεκταθώ θα χάσω την ευγένειά μου και δεν το θέλω...
Να το πάμε με τα παραδείγματα, που δεν είναι το καλύτερό μου, μπας και συνεννοηθούμε λοιπόν.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είμαι Σαδίστρια ολκής κι ότι έχω πάθος με τα μαστίγια, που όταν τα πιάνω στο χέρι μου γυαλίζει το μάτι μου.
Αν βρω τον @bumblebee το σούπερ μαζοχάκι που δεν έχει στοπ, παρά μόνο όταν είναι να καλέσουμε το 166, εκεί είναι μόνο θέμα κριτικής ικανότητας το πότε θα σταματήσω?
Δηλαδή το ερώτημα θα είναι τενοντίτιδα ή ασθενοφόρο?
Προφανώς η αυτοκυριαρχία και όχι η παρατήρηση είναι η απάντηση στο πως θα δοσολογήσω τόσο την δική μου καύλα, όσο και την δική σου διαθεσιμότητα. Το κλείνω εδώ, σκέψου το και απάντησέ το στον εαυτό σου.
Ε?

 

Γεγονός:
υ δεμένο ανάποδα απο το Κ.
Αν περάσει κάποια ώρα και, και δεν λυθεί θα έχουμε πρόβλημα. ( δεν ξέρω πόση συγχωρέστε με, δεν καταλαβαίνω όταν ***** )
Θα λυθεί.Τέλος!
( δεν νομίζω @brenda μου πως ισχυρίστηκε ή έστω άφησε στον αέρα κανείς πως θα έκανε κακό. τζαστ σεινγκ..γιατί σε είδα έτοιμη να τον φας! χιχι

Σκεπτικό Κ(α):
''Χμμ βλέπω πως το υ μου έχει ήδη κάτσει κρεμασμένο τόση ώρα,γνωρίζω πως πρέπει να το λύσω, άσχετα αν το υ μου νοιώθει γαμω και λέει είναι κομπλέ και δεν έχει μουδιάσει και δεν τίποτα, γουστάρω που το βλέπω έτσι και θα μπορούσα να το έχω έτσι όλο το βράδυ γαμώτο! αλλά αμα θέλω να είναι κομπλέ μπας και το ξανακρεμάσω αυριο και να μην με τρέχουν και εμένα απο το πουθενά, θα το λύσω. Ξέρω οτι πρέπει να το λύσω, κυριαρχώ στην επιθυμία-κάυλα μου να μην! και επικρατεί η επιθυμία-λογική μου να έχω ένα σώο υ να το βασανίσω ξανά.''
Αυτοκυριαρχία.
- νοιώθει πως μπαίνει όριο στην Κυριαρχία του
+ ο ίδιος ελέγχει το όριο αυτό γιατί κάνει την επεξεργασία θέτωντας ως δεδομένο πως είναι ευθύνη του- αποφασή του να σταματήσει.

Σκεπτικό Κ(β) :
''Χμμ βλέπω πως το υ μου έχει κάτσει κρεμασμένο 20 λεπτά, γνωρίζω πως έχει το πολύυυ άλλα δεκα μέχρι να το λύσω, άσχετα απο τα πάντα αν πάει μισάωρο εγώ σταματάω ! διακόπτης! έτσι είναι, έτσι πάει, αυτό είναι το δεδομένο της κατάστασης. Δεν χρειάζεται ούτε να το αναλύσω, ούτε να το πολυσκεφτώ, αντε να χρειάζεται να κοιτάω το ρολόι μου, δεν χρειάζεται να έρθω σε σύγκρουση με την κάβλα μου ή την όρεξη μου. δεκα λεπτά και τέλος.μέχρι τότε..απολαμβάνωωωω, γουστάρω, νοιώθω τέλεια να το βλέπω έτσι κτλ κτλ κτλ ''

+δεν νοιώθει κανέναν περιορισμό πάνω στην Κυριαρχία του, για αυτόν. την φτάνει όσο δεν πάει, δεν χρειάζεται να επιβληθεί στον εαυτό του, επικεντρώνεται στην απόλαυση της στιγμής
-βγαίνει απο το ''παιχνίδι'' λίγο απότομα, δεν νοιώθει ποτέ παντοδύναμος, πάντα η 'κατάσταση' υπερέχει!

Εξαρτάται λοιπόν τι τύπος Κ είναι ο καθένας. ίδιο αποτέλεσμα, διαφορετική οπτική για τον καθένα. ίσωως το πρώτο Κ να έχει ανάγκη να νοιώθει αυτό τον αυτοπεριορισμό γιατι έτσι νοιώθει κατα τα άλλα παντοδύναμο, άρα πρέπει ο ίδιος να αυτοπεριοριστεί για να μην κάνει κακό.
Το δέυτερο Κ δεν νοιώθει έτσι, βάζει πάντα τον εαυτό του 2ο σε σχέση με μια κατάσταση-γεγονός-δεδομένο.και φυσικά απολαμβάνει εξίσου με το α γιατί νοιώθει πως έχει λιγότερους περιορισμούς.

Η πραγματικότητα μία είναι.
δεν θα μείνει κρεμασμένο το υ! Τώρα το γιατί δεν θα... ίσως έχει τόσες ερμηνείες όσες και τύπους Κ.

Υ.Γ δεν θέλω να πιάσω την περίπτωση του να μείνει κρεμασμένο..για ευνόητους λόγους!

 

Στη Λάρισα δεν ήταν που ο σύντροφας Φλωράκης είχε πει πως πρέπει να καταλάβει ο κόσμος να βάνει τα βόδια μπροστά από το κάρο κι όχι ανάποδα?
Τι να λέμε τώρα... Κανά αστείο, να περνάει η ώρα...

[...
Προ Πλάτωνα πίστευαν πως το σώμα ήταν ένα σύνολο από στοιχεία, δηλ: αν έπαιρνες θεωρητικώς τα κανιά του γοργοπόδαρου Τιμολέοντα και τα έβαζες στον "τα ζώα μου αργά" Κλεισία, ο δεύτερος θα πήγαινε σφαίρα...
Μετά τον τιτανομεγιστοτεράστιο Μπρους Λή φαίνεται πως υπάρχει μια αυξανόμενη πεποίθηση πως η ωμή αντίληψη υποκαθιστά το έλλογον...
Αλλά ΟΚ, υπάρχουν και χειρότερα, οπότε ΟΚ, ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτα, που λέει και τ' ανέκδοτο...
...]

 

Μάλλον καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα. Και επαρκώς καταφέρνω να μην γίνομαι κατανοητή, δεύτερο κρούσμα σε ένα νήμα. Η διαφωνία μου με τον @bumblebee ήταν επί της έννοιας της αυτοκυριαρχίας και κατά πόσο είναι συνυφασμένη με την ιδιότητα του Κυριάρχου.
Το ότι κάποιος δεν έχει εκ των προτέρων την πρόθεση να κάνει κακό, δεν σχετίζεται με το γεγονός ότι ελλείψει αυτοκυριαρχίας, εγώ ισχυρίζομαι ότι υπάρχει κίνδυνος τελικά να κάνει.
Θα εκτιμούσα προσεκτικότερη ανάγνωση των ενστάσεών μου, ωστόσο, για να μην εξάγονται και λάθος συμπεράσματα.
Είναι από τις περιπτώσεις κατά τη γνώμη μου που η αλήθεια δεν κάθεται στη μέση, για να τους "εξυπηρετήσει" όλους, τι να κάνουμε;
Btw, θα έτρωγα ζωντανό, οποιονδήποτε συνιστά ελαφρά τη καρδία κάτι επικίνδυνο, πιστεύω ότι ο φίλος μας δεν ανήκει σ´αυτήν την κατηγορία.

 

Η αυτοκυριαρχία όπως την θέτει ο @Stalker πρωτευόντως είναι εκ των ουκ άνευ προαπαιτούμενο .
Απο την άλλη όμως με το δευτερευόντως έχω ένα θεματάκι, αν ως αυτοκυριαρχία νοοείται ένα"στεγνό", "ξύλινο", "ξινό" Κ που δεν εκδηλώνει τα συναισθήματά του , που του λείπει η αμεσότητα, που δεν έχει ζεστή καρδιά, if you know what I mean...

 

@brenda ζω για να τους εξυπηρετώ όλους, άλλωστε!

Kαταλαβαίνω απόλυτα την ένσταση σου και συμφωνώ στο περιεχόμενο της σαν δήλωση, δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται πάνω στη γνώμη-γραπτό του Μπλάμπλι που, απο ότι κατάλαβα, εκτός αν όντως διάβασα βιαστικά.. εννοεί ακριβώς αυτό που αναλύω πιο πάνω. Το οποίο δεν έχει να κάνει με έλλειψη αυτοκυριαρχίας, απλά με διαφορετική οπτική της για να νοιώθει ο ίδιος - και ο κάθε Μπάμπλις καλύτερα και πιο λειτουργικά σαν Κ.

Υ.Γ Να πχ τον @cadpmpc ελάχιστα ως ποτέ δεν τον καταλαβάινω. Δεν είναι κακό! το λέω, ξέρεις, αμα δεν πιάνω κάτι   δεν έχω ντροπές εγώ και αν με πουν χαζή, αντέχω !!!

 

θα ήταν χρήσιμο αν έλεγα πως η αυτοκυριαρχία δεν είναι μια μηχανιστική λειτουργία,
αλλά μια συνειδητή και ισορροπημένη επαφή τόσο με την αληθινή πρόθεση όσο και με το πραγματικό όριο και τον κίνδυνο;

 

Xωρίς να διαφωνώ επί της ουσίας, σημειώνω επεξηγηματικά και επί παραδείγματι το ότι ο (μεγάλος) θυμός είναι ένα συναίσθημα που χρήζει απαραίτητα αυτοκυριαρχίας και διαχείρισης σε ό,τι αφορά στην έκφραση του,είτε πρακτικά,είτε λεκτικά.

 

καμιά αντίρρηση επ' αυτού

 

Η συνεισφορά μου, στο νημα ειναι αυτη.
Η αυτοκυριαρχία δεν εχει τόσο να κανει με τον έλεγχο του εαυτού και τον αυτοπεριορισμό αλλα με την ικανότητα επικέντρωσης (focus) της δύναμης , της ενέργειας, ώστε να επιτευχθεί με ακρίβεια η επιθυμητή δράση και αντίδραση.

 

Στον "Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες" ο Ιούλιος Βερν χτίζοντας στον αναγνώστη του το προφίλ του Φιλέα Φογκ σημείωνε πως χαρακτηριζόταν από ενεργή ψυχραιμία.
Παλιακή ως έννοια ίσως, αλλά αυτό που ήθελε να καταστήσει σαφές ήταν επιπροσθέτως το γεγονός πως ως χαρακτηριστικό του ήρωά του, ήταν διαρκώς αντιληπτό στους γύρω του, παρά την άκρατη φλεγματικότητα του Άφφλου αριστοκράτη.

____
Για μη λες βρε @kinsha no onna πως τα λέω ...κάπως.
Α μα πχια...