Η αδιανόητη προσταγή

Αφέντης δίνει στον σκλάβο εντολή ακραία, με κριτήρια όχι του σκλάβου αλλά γενικά. Άλλα χαρακτηριστικά της εντολής είναι ότι είναι περισσότερο επικίνδυνη από άλλες, ότι απαιτεί σκέψη και προσπάθεια όσο και απόλυτη υπακοή για να εκτελεστεί και ότι δεν έχει προφανή σκοπό ούτε ενδεχόμενο επιβράβευσης του σκλάβου.

Η εντολή αυτή όσο καταπατητική των προσδοκώμενων, των συνηθισμένων ίσως των αυτονόητων να είναι, δεν καταπατά πραγματικά το όποιο σκληρό όριο του σκλάβου.

Τι γνώμη έχετε για μια τέτοια εντολή και πώς την εξηγείτε;

Τι περιεχόμενο θα μπορούσε να έχει κατά τη γνώμη σας μια τέτοια εντολή;

Θεωρείτε σαδομαζοχιστική πράξη την επιβολή και την αποδοχή μιας τέτοιας εντολής;

Ευχαριστώ για τη συμμετοχή σας  

 

ακόμη και μόνον η ταπεινωτική αμηχανία και ανησυχία του δεχόμενου την εντολή θα μπορούσε να είναι επαρκής λόγος.
προτίμησα την αυτόματη απάντηση, χωρίς επεξεργασία.

 

Δεν μας έχεις συνηθίσει σε ερωτήματα με (τόσο) ασαφή δεδομένα.
Καθώς όμως επέλεξες τους όρους Α. και σ., άρα ερωτάς επί τη βάση M/s και την οπτική της σ. , η απάντηση δεν μπορει παρά να είναι μία: M/s σημαίνει πειθαρχώ και εκτελώ την εντολή που μου δίνεται (και όχι περίπου την εντολή η οποία μου δίνεται), όπως μου δίνεται και όταν μου δίνεται.
Από την οπτική του Αφ., ομοίως η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μόνο μία: Ο λόγος που δίνω μια εντολή είναι το Θέλω μου. Αυτό αρκεί για εσένα.

Η, κατά το ερώτημά σου, έλλειψη προφανούς σκοπού, δεν ταυτίζεται με την έλλειψη σκοπού. Η γνωστοποίηση ή/και η κατανόησή του επαφίεται στη κρίση του Αφ. ή/και στην δεκτικότητα/ευφυία της σ., ο δε χρονικός ορίζοντας υλοποίησης είναι άγνωστος.

Η ύπαρξη ή όχι ενδεχομένου επιβράβευσης, αδιάφορη.

Ο σαδομαζοχισμός της, πιθανότατος, αλλά όχι απαραίτητος.

Για το περιεχόμενο επιφυλάσσομαι.

 

@Marqui

τα δεδομένα είναι ασαφή επειδή θέλω να εστιάσω σε ένα πράγμα: Η εντολή είναι αδιανόητη. Με γενικά κριτήρια.

Αυτά  

 

Το κριτήριο επιβολής πιο είναι; Απλά για να επιβεβαιωθεί η υποταγή; Η δυσφορία του σ; Διάθεση αξιολόγησης της κατάθεσης;

Αν παραβιάζεται το SSC (Safe στην προκειμένη, ασφάλεια δηλαδή) δεν μιλάμε για BDSM, μιλάμε για κακοποίηση. No-no.

Αν από την άλλη η εντολή βρίσκεται σε επίπεδο ηθικά ακραίο για το υ πρόσωπο πρέπει να εξεταστεί η ψυχολογική κακοποίηση - μη ασφαλές μπορεί να είναι κάλλιστα κάτι που δεν θα προκαλέσει σωματική βλάμη μα ψυχολογική.

Δεν είμαι πολύ σαφής προφανώς - και κατ' επέκταση χρήσιμος επί του θέματος - όμως όλα τα προαναφερθέντα κριτήρια οφείλουν να εξεταστούν.

Feed us more intel.

 

Αν η εντολή είναι αδιανόητη, το πράγμα γίνεται πιο ενδιαφέρον.
Ο Αφέντης πιστεύει λοιπόν ότι ο σκλάβος του πρέπει ή μπορεί να τα βγάλει πέρα, ξέρει οπωσδήποτε ότι θα προσπαθήσει να κάνει το καλύτερο στο μέτρο των δυνατοτήτων του και ποιος ξέρει, μπορεί και να είναι ανοιχτός ακόμη και σε μία έκπληξη.
Αν ο σκλάβος καταφέρει το ''αδιανόητο'', όπως το χαρακτηρίζεις, αυτό φαντάζομαι ότι θα είναι μία νίκη και για τους δύο, Αφέντη και σκλάβο, πάντα με την προϋπόθεση, ότι δεν θα υποστεί κανείς βλάβη κατά την διαδικασία.
Η φαινομενική έλλειψη σκοπού, όπως είπατε, δεν συνιστά και πραγματική έλλειψη, άρα είναι στην διακριτική ευχέρεια του Αφέντη, το πως ακριβώς θα το διαχειριστεί, εφόσον όπως επίσης λέχθηκε, ο σκλάβος δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να εκτελέσει την εντολή που δέχθηκε, όσο ''αδιανόητη'' και να φαίνεται αρχικά.
Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να κερδίσουν κάτι και οι δύο, μέσα από όλο αυτό, τόσο ατομικά, όσο και σε επίπεδο M/s, του δικού τους M/s ενδεχομένως.

 

Τι εννοείτε με το "αξιολόγηση της κατάθεσης";

Εκτός του ότι δεν είναι τόσο απλό, ακόμα και να ήταν απλό, μια εντολή αδιανόητη δεν είναι κατ ανάγκη εκτός SSC ιδίως στο M/s όπου η συναίνεση δίνεται άπαξ, στην αρχή και είναι γενική. Επειδή το νήμα είναι καθαρά για M/s και σαδομαζοχισμό, θα παρακαλέσω, αν δεν δέχεστε αυτή την γενική τοποθέτηση, να μην συνεχίσετε εδώ την συζήτηση αλλά ίσως αν θέλετε να ανοίξετε άλλο νήμα.

Ορίστε μου παρακαλώ την ψυχολογική βλάβη όταν έχω ήδη διευκρινίσει ότι τα σκληρά όρια του σκλάβου δεν πειράζονται.

Καμία αντίρρηση, κάθε άλλο μάλιστα, στο πλαίσιο του θέματος όμως.

 

Αξιολόγηση της κατάθεσης: Κατά πόσο ο σ έχεις παραδοθεί στο Κ μέλος.

Στο δεύτερο δεν χρειάζεται να απαντήσω, είσαι σαφής.

Αν τα σκληρά όρια δεν επιρρεάζονται υπόκειται στην κρίση του Κ κατά πόσο είναι δόκιμο να τα πιέσει.

Σαφώς, η κατάσταση στην οποία αναφέρεσαι μου είναι άγνωστη (ή και υποθετική εξολοκλήρου) οπότε οι όποιες λεπτομέρειες πολύ πιθανό να είναι άσκοπες/άτοπες.

Ελπίζω να πάρεις απαντήσεις πιο κοντά σε αυτές που ψάχνεις.

 

Με δεδομένο ότι πολλά στα καθ' ημάς (σε πολλά εισαγωγικά αυτό   ) μπορούν με γενικά κριτήρια να χαρακτηριστούν αδιανόητα...

Θεωρώ ότι αυτή η εντολή μπορεί να αποτελεί μέτρο δοκιμασίας του σκλάβου από τον Αφέντη αλλά και το αντίστροφο. Μπορεί βεβαίως να είναι πράξη σαδομαζοχιστική αλλά πιθανότατα (π.χ. στη δεύτερη περίπτωση που αναφέρω) να μην είναι. Και η επιβολή/αποδοχή να είναι αμιγώς πράξη Κυριαρχίας ή και παραφροσύνης -γιατί όχι;  

Επίσης η εκτέλεση της θα κρίνει τόσο τον επιβάλλοντα όσο και τον "εκτελεστή"  

 

Εύλογο, εμμέσως πλην σαφώς διεκδικεί διευκρίνιση και την λαμβάνει  
Εννοώ μια εντολή πραγματικά απαιτητική όχι πχ "θα ποτίζεις τα φυτά στις ζαρντινιέρες δύο φορές την εβδομάδα πάντα από 8 - 10 το βράδυ" που θα μπορούσε να χαλάει πάρα πολύ τον σκλάβο αν εκείνες τις ώρες συνηθίζει να βολτάρει στο διαδίκτυο αναπαυτικά στην πολυθρόνα του πχ και όχι όρθιος πχ και τώρα πρέπει να βάλει βερμούδα και μακώ και να βγει στο μπαλκόνι που δεν γουστάρει, αλλά δεν είναι τίποτα ειδωμένο από μια γενική σκοπιά.

Σειρά σου τώρα, quid pro quo (clarice), τι από αυτά που κάνουμε "εμείς" υπό μορφή υπακοής σε εντολή θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως "αδιανόητα" - έξω τα αμιγώς σεξουαλικά;  

ΥΓ Για το μέτρο δοκιμασίας δεν έχω αντίρρηση καμία, είναι μια άποψη  

 

Οκ   Challange accepted  

Είμαι 30 χρονών (ή όσο, δεν έχει κάποια σημασία αυτό, ένα παράδειγμα στήνω   ), υγιής σωματικά, ψυχολογικά και διανοητικά, έχω μια αρκετά καλή δουλειά, καλές σπουδές με μια ακαδημαϊκή προοπτική προ των πυλών, καλή σχέση με την οικογένεια μου, ευρύ κύκλο φίλων και γνωστών, από τους οποίους έχω αποδοχή και πολύ όμορφη αναγνώριση κι εκτίμηση, χόμπυ κι ενδιαφέροντα που δεν θα με έφτανε μια μέρα με 40 ώρες για να ασκήσω και όμως αποφασίζω να θέσω τον εαυτό μου πλήρως υπό τις εντολές κάποιου.

Πόσο μη αδιανόητο θα μπορούσε να είναι αυτό για τους "εκεί έξω;"  

Αλλά ας πάω και σε κάτι πιο "θεατρικό":
Έστω ένας Κ που έχει μια α θρησκευτική πεποίθηση, ότι είναι μέλος κάποιας θρησκείας ή θρησκευτικής ομάδας. Θεωρεί (και ορθώς κατά την άποψη μου) ότι είναι εξόχως δύσκολο να έχει μια βαθειά σχέση κυριαρχίας με έναν υ, αν δεν τον κάνει να πιστέψει σε αυτή τη θρησκεία, είναι ζήτημα κοσμοαντίληψης.
Πόσο αδιανόητο θα μπορούσε να ακουστεί αυτό "εκεί έξω"; Θεωρώ πάρα πολύ.  

ΥΓ Τέλειο νήμα  

 

Με τη φορά που βούτηξε η 37χρονη Μουσουλμάνα στην πισινούλα (να το πω έτσι) και έκανε μούσκεμα τον Πάτερ δεν το θεωρώ ιδιαίτερα δύσκολο ή αδύνατο. Θέληση να υπάρχει. Μάρτυρες καμιά εκατοστή άτομα