Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Χρόνης Μίσσιος: “Παρέες, ρε, μπορείς να κάνεις παρέες; Φιλία. Έρωτα! Κάντε έρωτα, αγαπηθείτε κάντε τις παρέες σας, σκεφτείτε, αναπτύξτε την κριτική σας σκέψη.”
Το νόημα της ελευθερίας
Πιστεύω πως το πρόβλημα της ελευθερίας του ανθρώπου ξεκινάει από το σώμα του. Άμα δεν έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις το σώμα σου όπως σου γουστάρει, τότε μπορεί να αρνείσαι ένα ανελεύθερο σύστημα, αλλά ταυτόχρονα να αναπαραγάγεις ένα νέο σύστημα καταπίεσης.
Και η ευτυχία του ανθρώπου δε μπορεί να νοηθεί διαφορετικά, παρά μονάχα μες από την ελευθερία του σώματός του, μες από την ελευθερία της συμπεριφοράς του.

Νομίζω πως το πιο κρίσιμο πρόβλημα, για την εποχή μας τουλάχιστον, σχετικά με την ευτυχία του ανθρώπου είναι το πρόβλημα της ελευθερίας του, η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, χωρίς εξαρτήσεις, όρους ή περιορισμούς. Η απελευθέρωσή του από κάθε μορφή εξουσίας, ιεραρχίας και αυθεντίας.

Οι άνθρωποι δε θα δουλεύουν από ανάγκη για να ζήσουν, αλλά από την ανάγκη της χαράς, της δημιουργίας. Ο καθένας στο παιχνίδι του, στο άθλημά του.

Το νόημα του συστήματος
Είναι πάρα πολύ εύκολο να φτιάξεις μια ιδεολογία ή μια θεωρία για την κοινωνία και να καλέσεις τους ανθρώπους να την εφαρμόσουν. Είναι όμως τρομερά δύσκολο, ως ανυπέρβλητο, να ξεπεράσεις το εμπόδιο του εαυτού σου και της κουλτούρας που σου πότισαν από τα γεννοφάσκια σου και τα δεσμά που έχει δέσει γύρω σου το σύστημα.
Ο μόνος δρόμος
Εκείνο που μπορώ να υποστηρίξω το υποστηρίζω: ότι ο μόνος δρόμος, ο οποίος δεν μας οδηγεί σε κανένα λάκκο, σε καμιά λακκούβα, σε κανένα κακό συναπάντημα, είναι ο δρόμος της αγάπης, είναι ο δρόμος της τρυφερότητας, είναι ο δρόμος της κατανόησης, είναι ο δρόμος της υπεράσπισης της διαφορετικότητας του άλλου! Αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Αν τον ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο δεν κινδυνεύουμε. Ούτε εμείς ούτε οι συνάνθρωποί μας.

Να ‘σαι άνθρωπος δημιουργικός και ευαίσθητος. Και να αγαπάς. Να αγαπάς! Να μπορείς να μετατρέπεις κάθε μέρα την αγάπη σε αγαπημένο. Η φρέζα μου που είναι εκεί φυτεμένη την αγαπάω, την βλέπω κάθε πρωί, καταλαβαίνεις; Ή έναν συγκεκριμένο άνθρωπο… Όλα τα άλλα… Παρέες, ρε, μπορείς να κάνεις παρέες; Φιλία. Έρωτα! Κάντε έρωτα, αγαπηθείτε κάντε τις παρέες σας, σκεφτείτε, αναπτύξτε την κριτική σας σκέψη.

http://thewholecow.net/2742-2/

 

Να γεμίσουμε τη λύπη,
απο 'κείνο που μας λείπει..

Οδυσσέας Ελύτης

 

Το ακουστικό - Βόρειος Άνεμος

Με ρώτησες τί είναι έρωτας
Έριξες στο πλάι τα μαλλιά, κι ανέτειλλαν τα ροδοπέταλά σου
Δεν ξέρω αν περίμενες απάντηση
Χαμογέλασες

Έρωτας είναι να μαθαίνεις τον άλλο
Να είσαι πλάι του και κάθε φορά να 'ναι πρώτη
Να νιώθεις πάνω του πως ξαναγεννιέσαι
Να ζεις μέσα του κάθε μέρα κάτι περισσότερο

Να θέλεις την παρουσία του
Να κλείνεις το ακουστικό,
κι η μόνη σκέψη σου να 'ναι ένα "αχ"
Να μη χορταίνεις να τον βλέπεις
Να μη χορταίνεις να τον ακούς
Να μη θες να τον αφήσεις να φύγει

Να ρουφάς το μεδούλι του Είναι του
Αχόρταγα
Έρωτας είναι να βλέπεις τα μάτια του μπροστά σου
Ν' ακούς τη φωνή του σα μουσική
Να μετράς μία μία τις λέξεις που βγαίνουν από τα χείλη του

Να σκιαγραφείς τους ώμους του με φόντο τη φωτιά του
Αχ αυτοί οι ώμοι
Αχ αυτά τα μάτια
Να γεμίζεις με τη ζωντάνια του
Με το πάθος του
Με την αγάπη του

Έρωτας είναι να 'ναι το φως στα πιο βαθιά σου σκοτάδια
Να ναυαγείς σ' ερημονήσι, να πεινάς, να κρυώνεις
και να σκέφτεσαι "τουλάχιστον έχω εσένα"

Έρωτας είναι να τον θέλεις
Τις σκέψεις του
Την παρουσία του
Αυτά που καταλαβαίνει
Αυτά που αγαπά
Αυτά που νιώθει

Είναι η βρώμα του αλκοόλ που γίνεται χάδι
Το σβησμένο τσιγάρο που γίνεται ευωδία
Τα βιβλία, οι ταινίες, η μουσική
που όλα γίνονται κομπάρσοι δίπλα του

Έρωτας είναι να μην μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από το κορμί του
Να μην μπορείς να συγκεντρωθείς,
γιατί το μόνο που σε νοιάζει είναι η φωνή του
Ν' ανεβαίνουν οι παλμοί σου
Να σ' εξιτάρει
Να σ' ενδιαφέρει

Έρωτας είναι να μαθαίνεις, ν' ακούς, να τον ζεις
Κι όταν οι Κυριακές σας γίνουν ήσυχες,
έρωτας είναι να τον κοιτάς με γαλήνιο βλέμμα
και να θες να τον μάθεις ξανά.

Έρωτας είναι ν' αφήνεσαι στα όλα του
Είναι να γαμιέσαι, γιατί θέλεις να τον νιώσεις με κάθε τρόπο
Είναι να κάνεις έρωτα, γιατί τον εκτιμάς και τον σέβεσαι
Όχι μονοδιάστατα
Ταυτόχρονα

Να μαθαίνεις διψασμένα κάθε τί που έχει να σου πει
Κάθε τί που έχει ζήσει
Τί τον έχει πληγώσει
Τί του δίνει χαρά
Τί αγαπά και τί περιφρονεί

Να μαθαίνεις μία-μία τις στιγμές του
Κάθε εκατοστό από το κορμί του
Να μετράς κάθε ουλή
Να τον βλέπεις όπως δεν τον βλέπει κανείς
Να σ' αφήνει στον κόσμο του
Να 'ναι σπίτι και προορισμός

Είναι να βγαίνουν τα λόγια μόνα τους
Να μην ξέρεις ακριβώς τί θες να πεις
Να μπουρδουκλώνεσαι
Να μπερδεύεσαι
Να σε καυλώνει αυτό που είναι
Να σε τραβούν τα βήματά σου κοντά του

Να κοιτάς γύρω και να τους νιώθεις όλους βαρετούς, λίγους
Γιατί έχεις αγγίξει το σύμπαν
Γιατί έχεις ζεσταθεί από τον πυρήνα ενός αστεριού
Κι έχεις ταξιδέψει στο άπειρο κενό
Κι έχεις ζήσει το πολυδιάστατο

Κι όταν έχεις αγγίξει το σύμπαν,
τί αίσθηση να σου κάνει ένα φτηνό πλαστικό κλουβί;

Έρωτας είναι να μη νιώθεις φυλακισμένος
Να χάνεσαι, αλλά ταυτόχρονα να 'σαι πάντα εκεί
Να ζεις και να πεθαίνεις
Να θες την αγκαλιά του
Να νιώσεις τα χέρια του γύρω σου, πάνω σου
Να θες να τον νιώσεις μονομιάς ολόκληρο
Και να βυθίζεσαι μέσα του

Έρωτας είναι να μαθαίνεις τον άλλο
Να κινείσαι προς αυτόν
Από οργασμό σε οργασμό -
συναισθηματικό, εγκεφαλικό, ερωτικό
Έρωτας είναι να κυνηγάς τον δικό του οργασμό
και να κυνηγάει τον δικό σου

Να σου λέει "να με σκέφτεσαι"
και να τον σκέφτεσαι

Έρωτας είναι να είναι ο ίδιος ο ορισμός του έρωτα για σένα

Φέρνω στο νου τη μορφή σου,
τα λόγια σου, τις σκέψεις σου
Έχω ξανά μπροστά μου αυτά τα μαλλιά,
να πλαισιώνουν καθαρό φως

Και, ξέρεις, αλήθεια;
Ναι.

Είσαι έρωτας.

 

Λαχταρώ – Sarah Kane

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να φιλώ τα πόδια σου,
Και να σου κρατώ το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,
Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,
Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι,
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.

 

Τα είδα έτσι φορτωμένα και τα λυπήθηκα.

Κουβαλούσαν όση πίκρα δεν είχα ξαναδεί.

‘Να σας ξεφορτώσω!’ προθυμοποιήθηκα.

Εκείνα με κοίταξαν με ευγνωμοσύνη,

που φόρεσε ένα άλικο φόρεμα

υφασμένο από κλωστές έρωτα

φερμένου από κάποια απόκοσμη χώρα.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω

εκείνη την πρώτη συνάντηση με τα μάτια σου…

 

Εγω θελω να βρισκομαι πλαι σου και να σου λεω ποσο πολυ μου αρεσει να ειμαι μαζι σου!Και να κραταω το χερι σου!Και να βγαινουμε μαζι!Και να βλεπουμε καταπληκτικες αλλα και απαισιες ταινιες!Και να σε αφηνω να με πειραζεις μεχρι να ποναει η κοιλια μου απο τα γελια!Και να μου λες οτι μ αγαπας!Και να παρακαλαω να σε ηξερα μια ζωη!Και να ακουω την φωνη σου στο αφτι μου!Και να σε αγκαλιαζω οταν σε πιανει αγωνια!Και να κλαιω και εσυ να μου σκουπιζεις τα δακρυα!Και να σ αγαπαω τοσο βαθια που να μην μπορω να το περιγραψω με λιγια!Και να νομιζω πως χανομαι, αλλα να ξερω πως πλαι σου ειμαι ασφαλης!Και να προσπαθω να σου δινω οτι καλυτερο εχω γιατι δεν σου αξιζει τιποτα λιγοτερο!Και να προσπαθω να ειμαι ειλικρινης γιατι ξερω πως το προτιμας!Και να μου χαιδευεις τα μαλλια, τον λαιμο!Και να μην με νοιαζει το αυριο!
Και, και, και!



Υγ κλεμμενο αλλα με εκφραζει  

 

Χωρίς κανένα "και", θα ήτανε καλύτερο:

Θέλω να βρισκομαι πλαι σου, να σου λεω ποσο πολυ μου αρεσει να ειμαι μαζι σου! Να κραταω το χερι σου, να βγαινουμε μαζι! Να βλεπουμε καταπληκτικες, ή και απαισιες ταινιες! Να σε αφηνω να με πειραζεις μεχρι να ποναει η κοιλια μου απο τα γελια! Να μου λες οτι μ αγαπας! Να παρακαλαω να σε ηξερα μια ζωη! Να ακουω την φωνη σου στο αφτι μου! Να σε αγκαλιαζω οταν σε πιανει αγωνια! Εγώ να κλαιω, εσυ να μου σκουπιζεις τα δακρυα! Να σ αγαπαω τοσο βαθια που να μην μπορω να το περιγραψω με λιγια! Να νομιζω πως χανομαι, αλλα να ξερω πως πλαι σου ειμαι ασφαλης! Να προσπαθω να σου δινω οτι καλυτερο εχω γιατι δεν σου αξιζει τιποτα λιγοτερο! α προσπαθω να ειμαι ειλικρινης γιατι ξερω πως το προτιμας! Να μου χαιδευεις τα μαλλια, τον λαιμο! Να μην με νοιαζει το αυριο ..

 

 

Το ν αγαπας και ν αγαπιεσαι συνισταται ακριβως στην ικανοτητα να βρισκεις τροπους προσεγγισης του "αλλου" ενω ταυτοχρονα μαθαινεις νεες αναγνωσεις του δικου σου "αυτου".

 

Αυτο ξαναπεστο.