η μοναξιά του BDSMερ.

Διαφωνείς δηλαδή;

 

διαφωνω εν μερει. η στροφη προς τα μεσα πρεπει να γινεται για συγκεκριμενους λογους και να εχει συγκεκριμενο σκοπο. αλλιως υπαρχει μεγαλος κινδυνος να πεσεις σε μια ατελειωτη αρλουμπολογια αφηρημενων εννοιων που δεν εχει τελος. αυτο σε συνδιασμο με την ασφαλεια που σου προσφερει, το virtual reality, και το γεγονος οτι εκει μεσα μπορει να εισαι οτι θες, μπορει να σε κρατησει εκει για πολυ και να χασεις αυτα που γινονται εξω.

 

Δεν ξέρω, δεν έχω εμπειρία και δεν έχω άποψη. Δεν ξέρω τι γίνεται, δεν έχω ιδέα είμαι άσχετος με το χώρο! Εγώ απλός παρατηρητής είμαι. Είδα τις 50 αποχρώσεις του γκρι και μπήκα!

 

Δεν λές πάλι καλά που βγήκαν οι 50 αποχρώσεις του γκρι; Μέχρι τότε αγνοούσα το BDSM και να σου πω και την αλήθεια ολίγον τι το φοβάμαι!

 

Δεν μιλάς παράλογα my friend. Δεν μίλησα για ενδοσκοπηση με την έννοια: "είμαι θυμωμένος, είμαι μαλακάς κ.τ.λ." και κάτι πρέπει να κάνω λοιπόν για να αλλάξω. Μίλησα -και μιλάω πάντα -για επίγνωση. Έχει μια διαφορά...Επίγνωση σημαίνει ότι κάθομαι και παρατηρώ τον εαυτό μου-ΤΑ ΠΑΝΤΑ-ΧΩΡΙΣ όμως να κρίνω κάτι η να προσπαθήσω να αλλάξω κάτι.

 

εγω οσες φορες τσιμπησα σε τετοια, καποια στιγμη καταλαβα οτι ηταν αλλου το προβλημα και ολο αυτο ηταν περισσοτερο ταση φυγης παρα οτιδηποτε αλλο. ισως ως εργαλειο για να ηρεμισω απο κατι αλλα μεχρι εκει.

οποτε ημουν σε τετοια φαση κ ετυχε κανα καλο γομενακι να μου το τριψει στη μαπα, παντα μου εφευγε η ταση για επιγνωση, για παεατηρηση, και για ολα αυτα τελος παντων... (δεν κανω πλακα)

 

Χαχαχα έχασες τα αυγά και τα πασχάλια ε; Εύχομαι πολλά τέτοια νέκταρ στο πρόσωπο σου. ;-)

 

Δεν νομιζω οτι υπαρχει μοναξια του βδσμερ δεν υπαρχει μοναξια στο χωρο .....
τουλαχιστον αυτο πιστευω εγω

 

Εγώ δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου να στηρίζεται στο BDSM. Τη ζωή μου τη στηρίζω στο κλικ που θα νιώσω από μία γυναίκα που θα δω στο δρόμο, σε ένα μπαρ, σε ένα καφέ, σε μία παρέα, οπουδήποτε... Εγώ προσωπικά δεν θα μπορούσα να μπλέξω σε γνωριμία ή σχέση που θα είχε ως αιτία σύνδεσης το BDSM. Δεν υπάρχει λόγος να περιορίσω τον ορίζοντα μου σε κάτι που ίσως και να μην μου αρέσει σε μεγάλη διάρκεια χρόνου. Η φαντασία είναι πλάνη... και δεν θέλω να ζω μέσα σε μια πλάνη!

 

Για μένα δεν είναι καθόλου έτσι και γενικά δεν μου αρέσει, δεν μου πάει αυτή η υπερανάλυση-κλάψα μοναξιάς,δύναμης, συντροφιάς κτλ κτλ

Όχι η μοναξιά μου δεν έξαγριώθηκε εδω μέσα, ούτε μειώθηκε απλά μετασχηματίστηκε. Απο εκεί που μπορεί να ένοιωθα την μοναξιά τύπου "δεν με καταλαβαίνουν" ή "δεν μπορω να σχετισθώ όπως χρειάζομαι και θέλω να σχετισθώ" έμαθα και την μοναξιά του "ντιαλ γουιθ ιτ μόνη σου γιατί έτσι θέλω και λέω"

Και πάλι βρε παιδιά, θα μπορούσα να σας έλεγα τα ίδια και μετά απο 10 χρονια βανιλογαμου πχ
Θέλω να πω..ναί..οκ μόνοι παμε, μονοι φευγουμε (καπως ετσι λεει) και; τι; θα κανω εγω την μοναξια τοσο σημαντικη σαν να ειναι το μονο που έχω; μαζί έχω και συντροφιά και αστεία και κάυλες και ενα σωρο μαζι τόσο μαγικά. Ασπρο μαυρο δεν είναι τίποτα και όταν είναι, είναι γιατί εμείς επιλέγουμε να το βλέπουμε έτσι.

Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται τη μοναξιά και άλλοι που φοβούνται το μαζί...
Εγώ δεν φοβαμαι, τίποτα και ο,τι μου έρχεται κάθε στιγμή (γιατί στιγμες είναι ότι καταστάσεις, πόση μοναξιά μπορει να εχει και το μαζί ακόμα) το κοιτάω για αυτό που είναι και προσπαθώ με όλη μου τη δύναμη, απλά να το κάνω κάτι γαμάτο, κάτι ☆▪○°●☆ κάτι να μου/μας δώσει χαρά και όχι βαριές, μίζερες αναλύσεις.

Επιμένω πως αν όντως θες κάτι πολύ, φέρνεις τον κόσμο τούμπα και το κάνεις. Θες ουσία; όντως, προσπάθησες για αυτή; όντως: και δεν; ξανα! Ξανα! Ξανα! Και η προσπάθεια πολλες φορες δεν γίνεται μόνο για τον άμεσο στόχο, πιάνουμε και εμάς..και τα μικρομεγάλα μας και πράγματα, σκέψεις και συμπεριφορές μας που με την πρώτη ματια δεν σχετίζονται με αυτό που θέλουμε, αλλα (μυστικό) όοολα παίζουν ρόλο.Και δεν καθόμαστε να αναλύουμε, αλλάζουμε.



Υ.γ μιλάω σε β ενικό γιατί μ3 βολέυει, δεν το λέω σε εσένα προσωπικά