Ιωάννα

ΜΙα χαρά είναι. Μου άρεσε ο συμβολισμός σου και μπορώ εκεί να δω τις αλήθειες που κρύβει. Καλό να το συνεχίσεις.

 

Ιωαννα γιατι χάθηκες?

 

Λοιπόν, τελείως άσχετο με το νήμα
αυτή την φράση, ίδια κι απαράλακτη μας είχε πει πριν 3 χρόνια σε πατσατζίδικο ένας νταλικέρης, μόλις μια κυρία 32 ετών μας ενημέρωσε για μια κοπελιά που βιάσαν κάτι κρεοπώληδες! Απίστευτο...

 

Ιωάννα μου γεια σου.

Αυτά που γράφεις μπορώ να τα εκλάβω με πολλούς τρόπους.Για να μην δώσω λοιπόν σημασία σε έναν από αυτούς κινδυνεύοντας να βρεθώ εκτός τόπου και χρόνου , θα μιλήσω ως συνήθως αρκετά γενικά με την ελπίδα ότι κάπου μέσα σε αυτά θα βρεις κάτι που θα σε αφορά.

Όλοι μας αναλαμβάνουμε σε αυτή την κωλοζωή κάποιους ρόλους στους οποίους εντρυφούμε τις περισσότερες φορές χωρίς καν να το γνωρίζουμε μια και οι διαδικασίες αυτές ξεκινούν από πολύ νεαρή ηλικία.
Από την καλή μαθήτρια , την καλή και στοργική μητέρα ή την επιτυχημένη επαγγελματία κι ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς μέχρι την τέλεια σκλάβα και από το αντικείμενο της ηδονής μέχρι την εικόνα ενός κοινωνικού ή ακοινώνητου ανθρώπου καταπιανόμαστε καθ΄όλη τη διάρκεια της ημέρας με ρόλους που τις περισσότερες φορές μας φέρνουν αναγούλα όταν καθόμαστε κάποιες στιγμές και το μυαλό μας φεύγει από αυτή τη μηχανιστική διαδικασία με την οποία αντιλαμβάνεται τα πράγματα και αντιστοίχως δρα κατά 99,9% στη διάρκεια της ημέρας.
Κάτι τέτοιες στιγμές αυτοσυνείδησης όπως θα τις χαρακτήριζα τείνουν να είναι πολύ ψυχοφθόρες γιατί ακριβώς αντιλαμβανόμαστε το θέατρο του παραλόγου που παίζεται κάθε ώρα και στιγμή ανάμεσα στο ποιοί είμαστε και στο τι έχουμε συνηθίσει να είμαστε όπως και στο τι καλούμαστε να παίξουμε κάθε φορά που ερχόμαστε σε επαφή με την κοινωνία.

Η απάντηση σε αυτό είναι εξίσου απλή όσο και δύσκολη και περιλαμβάνει δύο διαδοχικά επίπεδα.

Το πρώτο επίπεδο είναι για μένα το μονοπάτι της αυτοσυνείδησης .Του ποιός/ά είμαι είμαι.Τι μου αρέσει ή δε μου αρέσει.Πώς έχω φτάσει μετά από τόσα χρόνια να καταλήξω έτσι όπως είμαι.Αν κάτι δε μου αρέσει γιατί δεν το αποχωρίζομαι και πώς τελοσπάντων βρίσκομαι κάθε φορά στα ίδια σκάτα και παλεύω με τις ίδιες μαλακίες.Αυτό είναι και το πιο εύκολο γιατί κάτι τέτοιο το κάνει ο εγκέφαλος ούτως ή άλλως έστω και ασυνείδητα και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να συγκεντρωθούμε σε αυτό και να σκεφτούμε τα παραπάνω πιο συνειδητά.Με αρχή μέση και τέλος.

Το δεύτερο επίπεδο το οποίο είναι και το πιο δύσκολο είναι αύτο της πράξης.Της ουσιαστικής ρίξης με ότι θεωρώ ότι δε με αντιπροσωπεύει και της δρομολόγησης μιας πορείας προς κάτι το καινούριο.Μπορεί να ακούγεται αρκετά απλό αλλά στην πράξη απαιτεί μεγάλο θάρρος,συγκέντρωση,αυτοεπίγνωση του λόγου για τον οποίο αποχωρίζομαι κάποιους ρόλους και πολλά άλλα.Και δε σημαίνει βεβαίως ότι επιτυγχάνει πάντα και σε όλους τους τομείς.Τουλάχιστον όχι ταυτόχρονα.Γι' αυτό και δε νομίζω ότι θα είμαι αυτός που θα ρίξει την πρώτη πέτρα σε αυτόν/ην που δεν καταφέρνει να ξεπεράσει αυτόν τον σκόπελο.Άλλωστε μετέχω και ο ίδιος αυτής της κατάστασης και είναι πολλά αυτά τα οποία θα ήθελα να αλλάξω αλλά που για τα οποία δεν έχω βρει τη δύναμη ακόμη να πράξω αντίστοιχα.Άλλωστε όπως είχε πει κάποιος γνωστός μου : Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να γνωρίζεις το μονοπάτι και να βαδίζεις το μονοπάτι.Ποιός ήτανε μωρέ να δεις..Τέλοσπάντων.

Στην αρχή η όλη διαδικασία φαίνεται βουνό.Μετά από την πρώτη επιτυχία αρχίζει και γίνεται πιο απλή αφού έχει κανείς την εμπειρία της επιτυχίας πλέον αυτής της μεθόδου.Γι αυτό και συνήθως το πρώτο βήμα χαρακτηρίζεται περισσότερο από υπερβατική διάθεση παρά λογική.
Το βασικό για μένα όμως είναι να τολμήσεις να κάνεις την αλλαγή.Μόλις την κάνεις θα παρατηρήσεις ότι όλα γύρω σου αλλάζουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την νέα σου υπόσταση.Όχι χωρίς αγώνα όμως.Κάποια πράγματα θα εναρμονιστούν απλά χωρίς επιπλοκές και άλλα μετά από πολλή και μεγάλη αντίσταση.Τελικά όμως όλα θα αλλάξουν.Γιατί εσύ είσαι ο κύριος του παιχνιδιού και είτε το θέλεις είτε όχι έχεις τη βαρύτητα της ύπαρξής σου.Δε μιλώ για θαύματα , αλλά για τη φυσική αλληλοσυνδεσημότητα των πραγμάτων.Και μέσα από αυτήν , με κάθε σου ουσιαστική αλλαγή θα παρατηρείς ότι ολόκληρο το σύμπαν θα έρχεται να αγγαλιάσει και να συμφιλιωθεί κάθε φορά με αυτό που "είσαι".

Μην περιμένεις μόνο για πολύ και μην παρααναλώνεσαι σε κατ' οίκον αναλύσεις.Τόλμησε να πράξεις,βγες στην αντεπίθεση.Το τρόπαιο δεν είναι άλλο από τον εαυτό σου κι αυτό νομίζω ότι από μόνο του αξίζει όσο ολόκληρο το χρυσάφι του κόσμου.

 

Απάντηση: Ιωάννα

Ιωάννα
η άποψη μου είναι ότι βγάζεις μια πίκρα που αγνοώ την αιτία. O χρόνος όμως κυλά πολύ γρήγορα και προσεχε μην αργά για να πιάσεις την άκρη.
Ασχετο
μια και μιλάμε για βιβλία έχετε υποψη σας το ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ του ΜΠΛΟ ΜΑΡΤ και το ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΚΑΤΡΙΝ της ΚΑΤΡΙΝ ΜΙΓΙΕ;

 

Απάντηση: Ιωάννα

Αγαπητή Ιωάννα
Αναφέρεις τη λέξη αλεργία περισσότερες από μια φορές σαν ένα γενικό επεξηγηματικό ορισμό της κατάστασης που βιώνεις.
Μπορεί να σου φανεί βαρετό αλλά αρχή σοφίας , επίσκεψη λέξεως. Αλεργία σημαίνει "άλλο έργο", δηλαδή άλλη η αιτία και άλλα τα συμπτώματα. Για την ιστορία είναι λέξη του Ιπποκράτη.

Εσύ πικεντρώνεσαι στα συμπτώματα. Αυτό είναι μια πολύ καλή αρχή, αλλά τίποτα παραπάνω.
Ούτε στους ανθρώπους έχεις αλεργία, ούτε στα χρώματα. Αυτά είναι τα συμπτώματα. Η αιτία είναι βαθιά βαθιά μέσα σου και μόνο εσύ μπορείς να την εντοπίσεις. Μόνο εσύ αλλά όχι μόνη σου. Χρειάζεσαι κάποιον να σε βοηθήσει να ψάξεις αποτρέποντάς σε από το να αυτοεξαπατάσαι. Κάτι που κάνουμε ΟΛΟΙ.
Το γεγονός οτι θέλεις να μιλήσεις γι αυτό, (επώνυμα ή ανώνυμα) είναι το πρώτο βήμα, το ημισι του παντός, αλλά και πάλι τίποτα παραπάνω. Ο πλέον ανώδυνος τρόπος είναι η θεραπεία. Ένας πολύ καλός ψυχοθεραπευτής και πολλή πολλή δουλειά.
Διαφορετικά τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.
Αγάπησε τον εαυτό σου, μην τον δικαιολογείς και δούλεψε σκληρά για να αλλάξεις 'οτι σε πονάει και σε προβληματίζει.

ΥΓ. Η ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΥΓΙΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

και το γεγονός οτι προβληματίζεσαι και μιλάς για ο,τι σε πονάει είναι η υγιέστερη εκδήλωση.
Άλλαξε ό,τι δε σου αρέσει.

 

να επιστήσω την προσοχή σας αγαπητέ Sudden, savra και λοιποι. Το πόστ της ΙΩΑΝΝΑΣ είναι γραμμένο
2 χρόνια πρίν!! (25-10-2005)

Ελπίζω και εύχομαι η διάθεσή της απο τότε, να έχει αλλάξει πολύύύ προς το καλύτερο!!
  ​

(τα χαμογελάκια για την Ιωάννα)

 

Όπερ σημαίνει «είμαστε και μεις εδώ».

Χαχα Αστειεύομαι ΕμΠι

 

η μεγάλη πλάκα ειναι οτι αστειευτηκαμε και οι 2 ταυτόχρονα σε άλλο νήμα...!!!
χαχααα:lol: 


(σημ. το Εμ Πι ελληνιστί μ'αρεσε..!! παραπέμπει σε συνειρμούς...χαχα μερσί για την ιδέα!!)

 

ιωαννα εμενα τουλαχιστον με εκπλησεις..!

 

δεν βλεπει κανεις τον κλαδο του φορουμ που ειμαστε? το σκοτωσατε το θεμα.

 

Μου αρεσει και καταλαβαινω απολυτα τι θελει να πει!
Ιωαννα προσωπικα, θα επιθυμουσα να ξερω και την συνεχεια!