Πώς μπορεί να διαχειριστεί ο υ την αδυναμία του Κ;

Όχι δεν έχω κάτι τόσο συγκεκριμένο στο μυαλό μου.
Δεν είχα πάντως τόσο τα θέματα υγείας όσο άλλα ζητήματα που πιθανότατα πλήττουν την συγκρότηση, τη διαύγεια και τις αντοχές ενός ανθρώπου.

Θα προσπαθήσω να περιγράψω ένα αίσθημα. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω γιατί είναι κάτι που πρώτη φορά προσπαθώ να βάλω σε λόγια. Προσπαθώ πάντως και αν χρειαστεί θα το αναλύσω περισσότερο, όσο μπορώ  
Σαν υ έχω σημείο και άξονα αναφοράς τον Κ μου. Σαν να γυρνάω 360 μοίρες μέσα στον κόσμο και να ξέρω πού βρίσκομαι και πότε έχω ολοκληρώσει τον "κύκλο" επειδή ξέρω πού βρίσκεται ο Κ. Φυσικά κι έχω τις προσωπικές μου αξίες, τις βεβαιότητες μου κλπ αλλά -πώς να το πω;;- είναι ζήτημα προτεραιότητας.
Αν ένας άνθρωπος που έχω κοντά μου έχει κάτι, δυστυχώς το πιάνω αμέσως (αυτό το είχα πάντοτε), ακόμη και αν δεν μου πει κάτι και μπαίνω στη συναισθηματική του κατάσταση, σαν κάτι να με βάζει να τη μιμηθώ. Αρχίζω και νιώθω το ίδιο, έχω παρατηρήσει πως παίρνω ακόμη και τις εκφράσεις του προσώπου του ατόμου κι αυτό με βυθίζει ακόμη περισσότερο, βέβαια, στην κατάσταση του. Αν δε, δεν μου πει τι το απασχολεί, μου γίνεται χειρότερο γιατί προσπαθώ να βρω έναν λογικό συνειρμό που να εξηγεί το τι θα μπορεί να έχει.
Αυτό το παθαίνω κάποιες φορές ακόμη και με ανθρώπους στο τραίνο πχ αλλά ας μην μπούμε σε αυτή τη συζήτηση, είναι κάτι άλλο.
Και αν λοιπόν το παθαίνω ακόμη και με αγνώστους, πόσο μάλλον με τον Κ. Μπαίνω απολύτως στην ίδια συναισθηματική κατάσταση, θολώνω, νιώθω να "τρεκλίζω"... Δεν ξέρω δυστυχώς πώς να το περιγράψω καλύτερα.
Έτσι, ακόμη κι αν μου βάζει εντολές ή τασκς (που χωρίς αυτά βέβαια δεν ορίζεται Κ/υ σχέση), το αίσθημα της αναταραχής μου παραμένει.

Αυτό που εγώ έχω κάνει αρκετές φορές (και μου το έχει πει ο Κύριος, δεν το λέω μόνη μου) είναι να Του δώσω μια άλλη οπτική στο θέμα. Και μάλιστα τις περισσότερες φορές έχει βοηθήσει και πολύ και μου έχει ζητήσει να εξηγήσω παραπάνω και το συζητάμε. Δεν θα το έλεγα βέβαια ποτέ διαχείριση του προβλήματος Του.
Ευχαριστώ για την απάντηση  

 

Δηλαδή;

 

Και κάπου εδώ νομίζω το νήμα αυτό συναντά το άλλο για την ευθύνη μέσα στην Κ/υ σχέση  
Ευχαριστώ για την απάντηση, πάντα πολύτιμη η εμπειρία σου για μένα, όπως ξέρεις  

 

Ποτέ Κ που με είχε κοντά του δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο. Σε βαθμό που να μπορώ να πω πως την μεγαλύτερη πειθαρχία υ που έχω χρειαστεί, σε αυτό το πεδίο την έχω ξοδέψει.

Αυτό το μαθαίνω εγώ από εσένα, είναι όμορφο  

 

κάποια στιγμή πρέπει να σκεφτείτε σοβαρά την ᾽᾽αποβανιλλοποίηση᾽᾽ του d/s

 

Επειδή πέρασα φάσεις που τα ρωτούσα αυτά κάθε μέρα...
Κι αν κάτι έμαθα κι εγώ είναι ότι το D/s (για τα λοιπά κομματια του bdsm δεν ξέρω) θέλει ευαίσθητους ανθρώπους. Ευαίσθητους αλλά όχι εύθραυστους  
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις! Αλήθεια  
Φιλιά πολλά  

 

Υπάρχουν τουλάχιστον 3 νήματα στο φόρουμ, με παρεμφερή θεματολογία και όμοιες απαντήσεις.
Είναι ώρα να καταστεί σαφές ότι η επανάληψη ενίοτε δεν είναι μόνο "μήτηρ μαθήσεως".

Προσωπικά θεωρώ τη χρήση της δυνατότητας "ignore", ως ανεπίτρεπτη αγένεια.
Η οπτική μου γωνία είναι σαφής, γνωστή, δεδομένη και ήδη έχει διατυπωθεί με διάφορες μορφές και στο παρόν νήμα από ετέρους.
Κείνος που δεν δύναται να διαχειρισθεί την αδυναμία του δεν νοείται Κ.
Βέβαια, καλός ως αφορισμός, αλλά κείνο το "διαχειρισθεί" έχει γαμώ το μπελά μου μύριες όσες ερμηνείες.
Οι απαντήσεις που δόθηκαν από την καλή μου @gaby : στο ποστ #23, κυρίως όμως το θέμα της πειθαρχίας που χρειάσθηκε εκ μέρους της, με καλύπτουν πλήρως από την πλευρά των απαιτήσεων μου από τη σ.

Κείνο όμως που συμπυκνώνει την αίσθηση, αν και είναι διατυπωμένο πολύ ελαφρά, είναι αυτό που έγραψε η @Θρυαλλίς : για τον οίκτο. Και μένω στη λέξη που χρησημοποίησε. Αν θεωρείς τον εαυτό σου Κ. και φθάσεις στο σημείο να εισπράξεις τον οίκτο μιας σ. έχεις αποτύχει συνολικά, όχι μόνο ως Κ., αλλά ως άνθρωπος. ΛΗΞΗΣ.

Για όσους έχουν διαβάσει το "ΑΡΩΜΑ", εάν η αδυναμία του Κ. φθάσει σε σημείο, το οποίο ο ίδιος θα καθορίσει πιο ακριβώς είναι, να διαλύσει τα θεμέλια της Ισχύος του, η αντιμετώπιση είναι να βρει όμοιο λαγούμι με αυτό που χώθηκε γυμνός και σε εμβρυακή στάση, ωσάν σε νέα μήτρα, ο Γκρενουίγ και να χωθεί μέσα.
Το εάν θα καταλήξει το λαγούμι αυτό μήτρα νέας γέννησης ή τάφος είναι μοναχικά προσωπικό του θέμα και εκείνο που μπορεί να κάνει η σ. είναι ή να προχωρήσει αλλού ή να περιμένει διακριτικά και προ πάντων σιωπηλά.

 

Υπάρχουν μερικά κομμάτια του ερωτήματος που χρήζουν έναν προσδιορισμό. Εξηγούμαι. Το θέμα είναι το πότε εκδηλώνεται αυτή η αδυναμία του Κ.
Αν είναι στα πρώτα στάδια της σχέσης εκεί που το υ δεν είναι αρκετά εκπαιδευμένο και δυνατό, τότε ναι και αποπροσανατολίζεται και κλονίζεται γιατί δεν γνωρίζει τι να κάνει.
Γι αυτό το λόγο αφήνω έξω αυτή την παράμετρο στα επόμενα.

Ένα εκπαιδευμένο υ απο το Κ του γνωρίζει το πώς πρέπει να φερθεί σε περιπτώσεις αδυναμίας του Κ του. Έχω ξαναπεί ότι αυτό που πρέπει να κάνει το υ είναι να δρα συμπληρωματικά και βοηθητικά όταν κι εφ᾽ όσων του ζητηθεί. Η αδυναμία του Κ, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κλονίζει την κυριαρχία του Κ έτσι όπως την αντιλαμβάνεται το υ. Το Κ είναι και αυτό άνθρωπος και όταν είσαι υ του λατρεύεις και πιστεύεις και τις αδυναμίες του ή έστω μαθαίνεις να τις λατρεύεις κι αυτές στην πορεία. Η διαχείριση της αδυναμίας του Κ είναι κάτι που αφορά αυτόν και μόνο αυτόν. Δεν είμαστε ίσοι απένατι στην σχέση μας και ούτε επιθυμούμε να είμαστε. Τα υ μπορούμε να είμαστε βοηθητικά κι εξυπηρετικά, επαναλαμβάνω, όταν και αν αυτό μας ζητηθεί.

Η διαχείριση της αδυναμίας από το Κ, είναι ένα διαφορετικό σκέλος από την κυριαρχία του ως Κ, δεν πρέπει να μπλέκεται ούτε από το υ, ούτε από το Κ.

Τέλος τα υ, πρέπει να γίνουν πιο υπομονετικά, δεν ξέρω, αλλά από αυτά που διαβάζω, διακρίνω μια υψηλή αίσθηση απαίτησης από τα υ ως προς τα Κ κι αναρωτιέμαι αν όντως αυτά είναι υ ή όχι τελικά;

 

Αγαπητή @margarita_nikolayevna ,

Κακώς αντιμετωπίζουμε την αδυναμία ενός Κ σαν μια εξαιρετική περίπτωση/κατάσταση. Ο Κ, όντας ακόμα άνθρωπος, έχει προφανώς και αυτός αδυναμίες.
Η δουλειά του είναι να τις γνωρίζει και να τις διαχειρίζεται.
Καταλαβαίνω όμως ότι το θέμα σου μιλάει για εκείνη την εξαιρετική περίπτωση που βγάζει κ τους δύο από τη ρουτίνα και το σύνηθες. Οπότε θα μείνω σε αυτό.

Γενικά, με βρίσκουν αρκετά σύμφωνη αυτά που είπαν και η @Θρυαλλίς και η @kinsha no onna.
Εκεί που διαφωνώ με αρκετά που διάβασα ήταν το αν μπορεί να διαχειριστεί το υ την κατάσταση. Το να πάρει τα ηνία.

Το να διαχειριστεί το (καλά εκπαιδευμένο) υ την όποια δύσκολη κατάσταση (και όχι το Κ) το θεωρώ τουλάχιστον υποχρέωσή του. Σίγουρα μπαίνουν παράμετροι όπως πόσο καλά ξέρει ο Κ το υ, αν ξέρει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει κλπ κλπ τα οποία σε μία D/s σχέση θεωρώ αυτονόητα να προυπάρχουν.
Το υ είναι ένα εργαλείο. Σκοπός του είναι να υπηρετεί. Δεν μπορώ να φανταστώ ένα υ το οποίο αντί να τρέξει να προσφέρει βοήθεια, στήριξη ή ότιδήποτε χρειάζεται η δύσκολη αυτή κατάσταση θα νιώσει ότι ξεβολεύεται και θα στραβώσει.
Άρα ένα ("καλό" και καλά εκπαιδευμένο) υ, μπορεί μια χαρά να πάρει τα ηνία, να διαχειριστεί την κατάσταση, και μετά σαν καλό υ να τα επιστρέψει πίσω όπως τα βρήκε και να ευχαριστήσει που του δόθηκε η δυνατότητα να είναι χρήσιμο και να υπηρετήσει το Κ του.

 

Αυτό που συνηθίζω να λέγω στο υ που με εμπιστεύεται για την ασύμμετρη συμπόρευση είναι ότι αν κοπώ θα βγάλω αίμα όπως συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους.

 

Θεωρώ ότι Κ και υ δεν είναι ρόλοι που "φορά" κάποιος/α ανάλογα με τις συγκυρίες αλλά αφορούν σε ένα συγκεκριμένο τρόπο/γλώσσα συσχετισμού με τον άλλο. Παίρνοντας αυτό ως δεδομένο, υποθέτω ότι και το ενδεχόμενο μιας σοβαρής αδυναμίας του Κυριάρχου μπορεί να αντιμετωπιστεί από πλευράς του υ -όσο δύσκολο και αποπροσανατολιστικό και αν είναι- με το να δείξει δύναμη, υπομονή και να κάνει αυτό που θεωρεί ότι το Κ άτομο θα ήθελε να κάνει, σε περίπτωση που λόγω των συγκυριών δεν μπορεί να έχει την ανάλογη καθοδήγηση. Αν το υ είναι άπειρο και καινούργιο στη σχέση, ενδεχομένως ο κλονισμός και αποπροσανατολισμός που ήδη υπάρχουν να είναι ακόμα πιο έντονοι, καθώς αυτό έχει περισσότερη ανάγκη από καθοδήγηση συγκρινόμενο με ένα πιο έμπειρο υ.

Πάντως, θεωρώ ότι οποτεδήποτε συμβαίνει ένα τέτοιο γεγονός πάντα υπάρχει κλονισμός στη σχέση, D/s ή μη. Το θέμα είναι πόσο καινούργια ή πολυετής είναι αυτή η σχέση και (αντιστοίχως) πόσο ισχυρό είναι το δέσιμο ανάμεσα στα μέλη της. Επίσης, κάτι που μερικές φορές αποκαλύπτεται -κυρίως σε μια σχέση που μόλις έχει αρχίσει- μέσα από μια τέτοιου τύπου κρίση είναι ο ψυχολογικός εκβιασμός και η χειραγώγηση από το μέλος που περνά την αδύναμη περίοδο. Ψιλά γράμματα...αλλά συμβαίνει και ήθελα να το θίξω.