Κορίτσι + αγκαλιά + βάφλα = προκλητική/ανάρμοστη συμπεριφορά

Και που λέτε, εγώ και το κορίτσι συχνάζουμε σε ένα συγκεκριμένο ναργιλεδάδικο (παρότι δεν καπνίζω έχω αδυναμία στο ναργιλέ ωστόσο φροντίζω να μένω σε πολύ χαμηλή "κατανάλωση"). Χρόνια τώρα.

Κατά κανόνα το κορίτσι κάθεται πάνω μου με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και στο συγκεκριμένο κατάστημα και οπουδήποτε αλλού, ειδικά αν υφίσταται και καναπές. Γενικά μας έχουν συνηθίσει και το θεωρούν δεδομένο (αν και δεν καταλαβαίνω καν γιατί μπορεί να φανεί περίεργο κάτι τέτοιο).

Την τελευταία φορά λοιπόν, κάθεται το κορίτσι καθώς "χαρακώνω" παράλληλα μια βάφλα, αποδεικνύοντας ότι οι ικανότητες multitasking δεν πάνε ποτέ χαμένες στη ζωή. Και έρχεται γρήγορα γρήγορα μια σερβιτόρα, μαγκωμένη όσο να πεις, και μας ζητά να καθίσουμε ξεχωριστά γιατί αυτό που κάνουμε λογίζεται ως ανάρμοστη συμπεριφορά και προκαλούμε άλλους θαμώνες.

Από τη μεριά μου θα το καταλάβαινα αφού υπάρχει τουλάχιστον ένας Μουσουλμάνος στο προσωπικό, μεγαλωμένος έξω και εσχάτως στην Ελλάδα, που όντως μπορεί να προσβληθεί από κάτι τόσο απλό. Μόνο που τον ξέρω τον άνθρωπο, με ξέρει και όχι απλά δεν έχει πρόβλημα, κατανοώντας προφανώς πού βρίσκεται, αλλά αν καμιά φορά, στα χρόνια που μας ξέρει, δεν μας δει έτσι, στέκεται και μας ρωτάει αν συνέβη κάτι, αν είμαστε καλά.

Περίεργος λοιπόν πιάνω κουβέντα στη σερβιτόρα. Εξηγώ ότι δεν με απασχολεί να μάθω ποιος έχει πρόβλημα, όσο τη λογική πίσω από το πρόβλημα και το πώς γεννήθηκε τώρα, παρότι εγώ και το κορίτσι κάνουμε ό,τι και τα προηγούμενα χρόνια.

Και σε γνήσια νοοτροπία "λιανικής πώλησης", η σερβιτόρα προσπάθησε να πείσει ότι αυτή είναι η σταθερή πολιτική του καταστήματος και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν είχαμε ανάλογη αντιμετώπιση στο παρελθόν. Προσπάθησε να πείσει επίσης ότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς γιατί υπάρχει κλειστό κύκλωμα και θα χρεωνόταν ότι δεν εφάρμοσε την πολιτική του καταστήματος.

Αν υπήρχε κλειστό κύκλωμα, μπορεί και να δεχόμουν τη δικαιολογία.

Δεν πειράζει όμως. Πίεσα περισσότερο για να μάθω το ακριβές σκεπτικό πίσω από την ιστορία αυτή. Και η σερβιτόρα είχε χαθεί τόσο στο άγχος της να πει κάτι που να "περνάει" που δεν καταλάβαινε καν τι σημαίνει να ρωτάει κάποιος ποιος είναι το σκεπτικό πίσω από μια απόφαση, ποια η λογική. Έλεγε τα δικά της, εξηγούσα ότι δεν είναι απαντήσεις στην ερώτηση που έθεσα.

Και πιεζόταν και ίδρωνε. Πιεζόταν και ίδρωνε.

Ήταν η μικρή μου διασκέδαση.

 

@Brand δεν μας είπες περισσότερα για την βάφλα... 

Η σερβιτόρα μάλλον ζήλευε?   "αφού ο δικός μου δεν κάνει τέτοια πράγματα με μένα, κάνεις δεν μπορεί..."  

 

@Xarhs

Παραψημένη ήταν η βάφλα, αλλά όταν πότισε με πραλίνα και παγωτό cookies, έκανα την καρδιά μου πέτρα και την κανόνισα.

Από την άλλη, η σερβιτόρα ήταν άψητη και σίγουρα απότιστη.

 

Πόσο είστε;

 

Τελικά συνεχίσατε να κάθεστε αγκαλιά η της κάνατε τη χάρη? Εγώ αν ήμουν στη θέση της πάντως θα ντρεπομουν πολύ και θα εσκαγα απ το κακό μ αν μετά από τέτοιο σκηνικό δεν πέρναγε το δικό μου..

 

@sorriso solare

Οσονούπω 32.

@Gimlet

Τελικά φύγαμε, όπως είναι λογικό όταν η αντιμετώπιση είναι τέτοια. Και παύουμε από θαμώνες. Συν τοις άλλοις το να δημιουργήσω θέμα επί τόπου είναι εύκολο. Αλλά προτιμώ να δημιουργήσω το κατάλληλο θέμα, στο κατάλληλο άτομο, με καλύτερες πληροφορίες για το θέμα. Ειδικά δε από τη στιγμή που όντως συχνάζουν και Μουσουλμάνοι και το λογικό είναι η αμοιβαία κατανόηση σε τέτοιο περιβάλλον.

Η σερβιτόρα άξιζε την πίεση όμως. Διότι και αλήθεια να λέει, είναι ασόβαρο να μην μπορεί να εξηγήσει πώς προέκυψε ζήτημα για γνωστή και σταθερή συμπεριφορά στο χώρο αυτό. Ανικανότητα; Χαζομάρα; Σκάλωμα πάνω στη φούρια της δουλειάς; Μικρή σημασία έχει. Η απλή πραγματικότητα είναι ότι δεν ήξερε να αντιμετωπίσει σωστά τον πελάτη της.

 

Πολύυυυ υπομονη, στο έχω ξαναπεί! Ουαου

 

Έτσι καθεστε και στο σινεμά;

 

από τον τρόπο που το ανέπτυξες, παρά από την "τελική" αντίδρασή σου,
θα χαιρόμουν να σε γνωρίσω απο κοντά.

 

@Θρυαλλίς

Θεωρείς κάποια πράγματα δεδομένα χωρίς να έχεις πρόσβαση σε πραγματικά δεδομένα.

Νομίζω ότι θεώρησες τουλάχιστον αυθαίρετα ότι πιστεύω το ρητό "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο" επειδή, όντως, είναι δικαιολογία που χρησιμοποιείται συχνά σε πολλές γραφικές περιπτώσεις. Δεν είναι παράλογο να το σκεφτείς έτσι. Είναι παράλογη η σιγουριά της σκέψης όμως, διότι δεν έχεις το περιθώριο να το διαπιστώσεις. Και αν είναι να χρεωθώ κάτι συγκεκριμένο, προτιμώ να χρεώνομαι αυτά που όντως έχω κάνει.

Για να πούμε ότι αναγκάστηκε να ανεχτεί ένα καπρίτσιο, πρέπει να έχω αγνοήσει πλήρως αυτό που είπε και να συνεχίζω να κάνω το δικό μου επιδεικτικά. Κάτι που δεν συνέβη.
Για να πούμε ότι με ανέχεται γενικότερα, θα πρέπει να έχω μιλήσει και άσχημα που ίσως και να υπέθεσες ότι συνέβη. Άλλο η πίεση, άλλο η αγένεια.
Επειδή ξέρω τι εστί εξυπηρέτηση και λιανική, και σε επίπεδα που παίζονται και χρήματα της προκοπής στις συναλλαγές, φρόντισα να ξεκαθαρίσω (όπως έγραψα και πάνω) ότι δεν με απασχολεί ποιος διαμαρτυρήθηκε γιατί δεν είναι το πρόσωπο που κάνει τη διαφορά. Με ενδιαφέρει η λογική. Η οποία ήταν νέα για το κατάστημα και ψευδώς παρουσιάστηκε ως σταθερή και διαχρονική.

Ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο. Ούτε ο εργαζόμενος έχει πάντα δίκιο. Γιατί; Γιατί είναι στατιστικά αδύνατο. Έχω βρεθεί και στις δύο πλευρές (και επαγγελματικά - mystery shopping γαρ) και μάλιστα έχω εκπαιδεύσει και πολλά άτομα για πώληση και εξυπηρέτηση. Έχω έρθει σε αντιπαράθεση ως πελάτης αλλά έχω έρθει και σε αντιπαράθεση με πελάτη. Κατανοώ και τις δύο πλευρές. Καυτηριάζω και τις δύο πλευρές συστηματικά (μάλιστα δημοσίως και ενυπόγραφα λόγω δραστηριότητας - έχω συνηθίσει να αναγνωρίζω την ευθύνη μου για τα λεγόμενά μου, δεν τη φοβάμαι, ούτε την αποφεύγω).

Δεν είναι το ποσό της αμοιβής που καθορίζει αν ένας χειρισμός είναι σωστός ή λανθασμένος, ούτε το τι ανέχεται κανείς. Και τα δύο είναι θέμα περιστάσεων.

Λίγο αργότερα λοιπόν, στο ίδιο μέρος, υπήρξε προσωπική αντιπαράθεση μεταξύ πελατών. Φωνές, βρίσιμο και απειλές. Καμία αντίδραση από το κατάστημα. Ένας λόγος ακόμη να στέκομαι στο σκεπτικό που οδηγεί στις πράξεις, όχι απλά να αναρωτιέμαι με τι μοιάζει ο φταίχτης.

 

α) Δεν πηγαίνω σε αίθουσες.
β) Αδόκιμο παράδειγμα. Εκεί θα υπήρχε και θέμα ορατότητας για άλλους θεατές και δεν υπάρχει λόγος. Δεν υπάρχει κάποια αναλογία στις συνθήκες.