Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Αντίθετος ύπνος

Χυμένη η καρδιά μου στο θαυμαστό ηλιοβασίλεμα.
Πόσες φορές συλλογιστήκαμε τη νηνεμία
του πάθους και του πόνου μέσα μας;
Ω σοβαρά και ιδεώδη χρώματα!
Πέρα στη δύση έχουν λιώσει τα βουνά,
μόλις που διαγράφονται στον καμβά του αέρα
και μονάχα οι αιθέριες γραμμές τους βαυκαλίζονται
στο βεβαιότερο έρωτα της παρουσίας.
Ο πόνος απ’ τη μεριά του είναι ήσυχος
κι ατάραχο το πάθος,
οι φιόγκοι της φωτιάς στα ξύλα του χειμώνα.

( Νίκος Καρούζος )

 

"All the love
All the love inside me
Is on its way
Is on its way to find you
Don't try to hide
From my love for you...

All the love
All the love inside me
Feels your breath
Upon my back
And hears your song
That calls me home
If I could tell you
Of all the things I've seen..

...And all the love
All the love inside them
Twisted into hate
They have no choice to
Pass on the fear, pass on the pain
They pour it down into the child
Into the man, into the world
That learned to love the gun that's in his hand

All the love
All the love inside me
Fell like it drowned
In a dirty ocean
Looked at the stars
Looked at my hands
And my fingertips
Trembled at the thought of touching you..."

 

Αντηχήσεις

Συνείδηση μεσίστια που έγινε συνήθεια.
Ηδονές που σάπισαν θλιμμένα,
ματόκλαδα σα μυρμηγκιές
ερμητικά κλεισμένα.

Δε βοηθούν κι οι εποχές...
Χειροκροτήματα που δεν αντηχούν,
γεννοβολούν κρεμάλες.

Ούτε τα στήθη βοηθούν.
Που στένεψαν πολύ
και δε σηκώνουν βόλι.

( Αντώνης Μπουντούρης )

 

Η σκάλα

Την σκάλα του σπιτιού
πια δεν την ανεβαίνω.
Σταματάω στη μέση,
κάθομαι να βλέπω
τα μυρμήγκια που ανεβοκατεβαίνουν,
το σαράκι που κρύβεται στα σκαλοπάτια,
τα σύννεφα που μπαινοβγαίνουν στο σπίτι.
Το αεράκι που μου χαϊδεύει τα μαλλιά
στέλνει την μνήμη
στ' αζήτητα
και δεν θυμάμαι
τι νούμερο παπούτσια
φόραγες,
για να ταιριάξω τις πατημασιές
της σκόνης,
στα πόδια σου.

( Λεωνίδας Κακάρογλου )

 

Ακόμη
Εξακολουθώ να μην πιστεύω
έρχεσαι δίπλα μου
και η νύχτα είναι μια χούφτα
αστεριών και ευθυμίας
δακτύλων γεύσεις ακούω και βλέπω
το πρόσωπό σου το μεγάλο σου διασκελισμό
τα χέρια σου, και ακόμα
ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω
ότι η επιστροφή σου έχει πολλά
να κάνει με σένα και με μένα
και για ξόρκι το λέω
και για τις αμφιβολίες το τραγουδώ
κανείς ποτέ δεν θα σε αντικαταστήσει
και τα πιο ασήμαντα πράγματα
αλλάζουν σε θεμελιώδη
επειδή γυρνάς στο σπίτι
ωστόσο εξακολουθώ να
αμφιβάλλω σε αυτήν την τύχη
γιατί ο ουρανός σε έχει
μου φαίνεται φαντασία.
Αλλά έρχεσαι και είναι σίγουρο
και έρχεσαι με το βλέμμα σου
και γι’ αυτό η άφιξή σου
κάνει μαγικό το μέλλον
ακόμη και αν δεν είναι πάντα κατανοητές
οι ενοχές μου και οι καταστροφές μου
αλλά ξέρω ότι στα χέρια σου
ο κόσμος έχει νόημα
και αν φιλήσω με τόλμη
και το μυστήριο των χειλιών σου
δεν θα υπάρχουν αμφιβολίες ή άσχημες γεύσεις
θα σ ‘αγαπώ περισσότερο ακόμη.
__________________________________________
Έμιλι Ντίκινσον (1830-1886)

 

 
Τ.Λειβαδιτης

 

βαζετε και κανα ρεφερενς να πουμε!

 

Εγινε η διορθωση!

 

Πφφφφφχρ....τα βασικά αγνοείς κι εσύ... 
Άντε, επειδή νιώθω καλή σήμερα, να σου χαρίσω άλλο ένα... 
 

 

δεν ειπα οτι δεν ξερω ποιος το εγραψε...