Τι δικαιούται να μάθει ένα υ, σ;

Κοίτα, ακόμα και αυτό που λέμε: "υποτακτική φύση" μπορεί ορισμένες φορές να μην είναι τίποτα τέτοια, παρά να είναι μόνο μία υποκρισία-στρατήγημα, μία κυριαρχική φύση δηλαδή σε απόκρυψη για παραπλάνηση.

Και με την προσωπική αδυναμία επίσης ισχύει μερικές φορές κάτι τέτοιο.

Όλοι μετέρχονται όποια μέσα κρίνουν, και μπορούν, προκειμένου να πετύχουν έναν σκοπό.

Στον έρωτα και στις σχέσεις δεν υπάρχουν έξωθεν κανόνες.


Όσο για το θέμα του να γνωρίζεις έχεις απόλυτο δίκιο. Φυσικά και θέλουμε όλοι να γνωρίζουμε για να μην πορευόμαστε στα τυφλά και πολύ καλά κάνουμε άσχετα τι ρόλος και τι παιχνίδια μας αρέσουν στο σεξ,
εκτός των σπάνιων εκείνων περιπτώσεων που γουστάρουμε τόοοσο πολύ που τυφλωνόμαστε μόνοι μας, κάτι μαγικά επικίνδυνο βέβαια...

 

Καταρχάς, αν μιλάμε για υποψήφιο ζευγάρι, και ο Κ και ο υ έχουν κάθε δικαίωμα να ρωτήσουν ό,τι μα ό,τι θέλουν. Κάτι που για μένα είναι ζωτικής σημασίας, για σένα μπορεί να είναι παντελώς ασήμαντο και τούμπαλιν. Άρα δεν νομίζω ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο "check list". Το αυτό βεβαίως ισχύει σε κάθε είδους σχέση.
Επίσης, κάθε (υποψήφιος) Κ αλλά και κάθε (υποψήφιος) υ έχει σαφώς δικαίωμα να πάρει τις απαντήσεις που κρίνει ότι χρειάζεται. Και αν λάθος κρίνει ότι τις χρειάζεται, είναι δικό του πρόβλημα (είπαμε η σχέση είναι στο στάδιο των υποψηφιοτήτων ακόμη).

Τώρα, όσον αφορά εμένα, θέλω να ξέρω κάποια πράγματα για τη ζωή του άλλου τα οποία μπορεί να έχουν πολύ μεγάλη "λειτουργική" σημασία. Π.χ. το αν είναι κάποιος παντρεμένος θα ήθελα να το γνωρίζω, όχι για λόγους ηθικής (δεν έχω τέτοιου είδους  ) αλλά για λόγους που σε κάποιους μπορεί να φαίνονται αστείοι αλλά για μένα δεν είναι όπως:
δεν παίρνουμε τηλέφωνα ανά πάσα ώρα και στιγμή γιατί μπορεί να έχουμε δράματα και πραγματικά δεν τα γουστάρω καθόλου,
γιατί θέλω να ξέρω αν υπάρχει έστω και 1 στο 1.000.000 να μου σκάσει κανένα τηλ από τη σύζυγο (κι εγώ έπεσα παλαιά στη 1/1.000.000 και μου έχει σκάσει τέτοιο τηλ) για να είμαι προετοιμασμένη για το δράμα (αν δεν μπορώ να το αποφύγω),
γιατί θα ήθελα να ξέρω πώς βλέπει ρεαλιστικά μια σχέση "παντρεμένοι κι οι δυο" ή "παντρεμένος ο ένας" γιατί δεν έχω κανένα μα κανένα πρόβλημα να κάνω σχέση με παντρεμένο αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα να θέλει κάποιος να μονάσω εγώ επειδή εκείνος είναι παντρεμένος και δεν έχει ελευθερία κινήσεων (ναι και τέτοια εμπειρία "μετράω" στο βιογραφικό μου)
κ.ό.κ.

Αν πάρω μια απάντηση "δε σε αφορά", προσπαθώ να καταλάβω αν με ενοχλήσει αυτό το γιατί με ενοχλεί. Αν κρίνω πως όντως δεν με αφορά απλά ήταν περιέργεια το κίνητρο μου, τότε το βουλώνω. Αν όμως κρίνω ότι "και όμως με αφορά" θα εξηγήσω ευγενικά και όχι απαιτητικά πως "θα ήθελα να ξέρω γιατί για μένα είναι σημαντικό για τον εξής λόγο..." και αν επιμείνει πως δεν με αφορά, ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και αποχωρώ.

Σε κάθε σχέση για μένα ισχύει το τεκμήριο της αληθείας, δηλαδή ο άλλος είναι αληθής - μου λέει την αλήθεια μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Για αυτό και δεν προσπαθώ ποτέ να διασταυρώσω αν κάποιος μου λέει αλήθεια. Αν αποδειχτεί εκ των γεγονότων και των συμπτώσεων ότι δεν μου είπε, αξιολογώ το γιατί δεν μου είπε. Και αναλόγως αντιδρώ, δεν έχω στάνταρ.
Με το αντιδρώ βεβαίως δεν σημαίνει δίνω παράσταση αρχαίας τραγωδίας, σημαίνει απλώς αποφασίζω αν και πως θα ήθελα να συνεχίσω τη συγκεκριμένη σχέση  

 

κάνεις ζημιές!!!  

 

Kαι believe it or not, δεν το θέλω κιόλας...  
Εκτός αν είμαι σε κανένα μαγαζί και χορεύω      

 

Συμπερασματικά, μετά από τα χρόνια που ζω σχέσεις Κυριαρχίας - υποταγής το πόσα γνωρίζει το υ για το Κ και το αν θα πετύχει η σχέση τους είναι δύο απολύτως ανεξάρτητα πράγματα. Καμία σχέση το ένα με το άλλο, καμία όμως.

Τα περί γάμου ή μη γάμου, παιδιών, δουλειάς και διαθέσιμου χρόνου, προοπτικής που σκέπτεται για τη σχέση συνήθως γίνονται γνωστά μετά από πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σχέσης

Αν πράγματι έχει αυτές τις απορίες ακόμα και αν είναι απλά κοινωνικά αντανακλαστικά, τότε να ρωτήσει. Θα ήταν για πικρό χαμόγελο στα μάτια μου να μείνει σιωπηλό το υ επειδή δεν νιώθει άνετα να ρωτήσει λόγω του γεγονότος ότι είναι υ.

Δεν μπαίνει θέμα δικαιώματος κατά τη γνώμη μου. Μπαίνει θέμα επικοινωνίας και κατ επέκταση ίσως με ποιο τρόπο επιθυμεί να σχετιστεί. Η ίδια απαντάει σε ανάλογα ερωτήματα;

Στα νιάτα μου θα γινόμουν passive - agressive. Τώρα πια θα είχα πει από πριν γιατί ρωτώ αυτό που ρώτησα. Και τώρα και τότε θα είχα βγάλει το συμπέρασμά μου: αδυναμία στοιχειώδους κοινωνικής συμπεριφοράς.

Θα έβγαζα το συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα υ στενοκέφαλο και πεισματάρικο. Από το πώς θα είχε διαχειριστεί το γεγονός ότι έγινε γνωστό ότι διασταυρώνει θα έβγαζα και άλλα συμπεράσματα, αυτό χωρίς να είμαι Κ όμως. Διότι υπάρχει η πιθανότητα το υ να ξαναέχει χαμπάρια από το Κ μέσω ενός σύντομου μηνύματος τύπου "μη με ξαναενοχλήσεις, να περνάς καλά."

 

Αφού μιλάμε για το στάδιο της γνωριμίας, τ' όποιο υ/σ έχει κάθε δικαίωμα να κάνει όποια ερώτηση θα ήθελε στο υποψήφιο Κ.
Καθώς και να επιλέξει τον καλύτερο για κείνο τρόπο, να την εκφράσει ( γι' αποφυγή παρεξηγήσεως αναφέρομαι στο υ/σ ).
Τ' όποιο Κ διατηρεί εξίσου το δικαίωμα του ν' απαντήσει με ειλικρίνεια, λέγοντας ψέμματα, να υπεκφύγει ή ν' αρνηθεί να δώσει την παραμικρή απάντηση ( και πάντα με τον τρόπο που θα έκρινε για κείνο καλύτερο ).
Από κει και πέρα οι όποιες αξιολογήσεις επί των απαντήσεων ή των συμπεριφορών είναι προσωπικό θέμα τόσο του ενός όσο και του άλλου ξεχωριστά.
Απαντήσεις με το στανιό για μένα τουλάχιστον δεν υπάρχουν.
Ποια θα ήταν η υποθετική αντίδραση του όποιου υ/σ δεν το γνωρίζω κι αυτό μάλλον διαφέρει από άτομο σε άτομο.
Ποια ήταν/είναι και θα είναι πάντα η βέβαιη αντίδραση μου, όταν κάποια υ ( το μοναδικό status που δεν μ' ενδιέφερε ποτέ, ήταν εκείνο της σ ) μου έκανε κάποιες συγκεκριμένες ερωτήσεις σε χρονικά σημεία ή με τρόπους για μένα λανθασμένους ( τουτέστιν, πολύ γρήγορα ή/και αδιάκριτα ) ?
Την πρώτη φορά προσπαθούσα να της δώσω να καταλάβει μ' ευγένεια αλλά ξεκάθαρα, ότι ξεπερνούσε τα εσκαμμένα και ότι δεν θα ήθελα να επαναληφθεί. Αν όμως τ' ολίσθημα "επανεμφανιζόταν", απλά χαιρετούσα δίχως άλλη κουβέντα/εξήγηση και μην τον ξαναείδατε.

Το λοιπόν, όλα εξαρτώνται απ' τα θέλω τόσο του ενός όσο και του άλλου και απ' το αν εκείνα θα συνέπιπταν. Αν θα ήθελα ( ή θα θέλαμε και οι δυο μας ) μια ξεπέτα ή ένα session ή ένα περιορισμένο νούμερο τους ( κάτι που εγώ τουλάχιστον θα της είχα πει δίχως υπεκφυγές απ' την πρώτη συνάντηση μας ), θα της έφτανε να γνωρίζει τ' αληθινό μου ονοματεπώνυμο, την αληθινή μου ηλικία, καθώς και τα όποια υποθετικά σοβαρά θέματα υγείας μου ( και αυτά τα προσέφερα πάντα εγώ αυτοβούλως, επειδή έτσι μου άρεσε/αρέσει να κάνω, δίχως να περιμένω ερωτήσεις ).
Η οικογενειακή ή η επαγγελματική μου κατάσταση δεν θα την αφορούσαν ποσώς. Αν θα είχα κατά νου κάτι παραπάνω, για μένα θα έπρεπε να γνωρίζει τα προαναφερόμενα και επιπλέον το αν ήμουν/είμαι δεσμευμένος ή όχι, όπως και τις διαστροφές ή τις όποιες ιδιαιτερότητες μου.
Την όποια επαγγελματική/οικονομική μου κατάσταση, το συναισθηματικό μου παρελθόν, καθώς και οποιαδήποτε άλλη πληροφορία ήμουν/είμαι και θα παραμείνω εγώ εκείνος που επέλεγε και θα συνεχίσει να επιλέγει, αν και πότε θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί της.
Αν απεχθάνομαι κάτι, είναι οι βιαστικοί, οι αδιάκριτοι καθώς και οι φορτικοί άνθρωποι.
Και όποτε βρέθηκα μπροστά σε "ανακρίσεις" αντέδρασα αρκετά άκομψα, αφού δεν τις σηκώνει ο τράχηλος μου.

Σε περίπτωση που το υποψήφιο υ ( γιατί η "υποψηφιότητα" θα ήταν αμφίδρομη ) θα προσπαθούσε να διασταυρώσει την αλήθεια των απαντήσεων μου "ψαρεύοντας" ή υποβάλλοντας με σε "τεστάκια" - αφού μόνο κείνον τον τρόπο θα είχε -, το μόνο που θα κατάφερνε, θα ήταν να μ' εξοργίσει.
Αφού δεν μου αρέσει, να με βάζουν κάτω απ' τον μεγεθυντικό φακό ( ούτε σκόπευα/σκοπεύω, να σπαταλήσω τον όποιο χρόνο/ενέργεια μου, πίσω από κάποιες για μένα ανούσιες ανασφάλειες ή εξίσου χαζά κατάλοιπα κανενός/καμίας ). Ξανά σ' αυτή την τελευταία περίπτωση, θα έπαιρνα τα ματάκια μου και θ' αποχωρούσα.
Κλείνοντας, μπορεί και σε κάποιους/ες όσα έγραψα να φαίνονται βανιλλιάρικα, ουδέν πρόβλημα. Σε κάθε περίπτωση συνεχίζω ν' αντιλαμβάνομαι κάποια πράγματα ή καταστάσεις με τα μάτια του Κ ( που θα ήταν τ' αρχικό του ονόματος μου, δηλαδή Μεθόδιος χαχα ) και όχι του βουδουσουμικού Κ, αφού - και πάντα για μένα - το πρώτο Κ περικλείει στους κόλπους του το δεύτερο και όχι τ' αντίστροφο.

Υ.Γ.

Προσπάθησα να είμαι όσο γίνεται πιο βραχύς και "μαλακός" - πάντα για τα δικά μου δεδομένα -.
Δεν είναι εύκολο να περπατάς πάνω σε μια στοίβα απ' αυγά, αλλά που και που έχει το γούστο του.  

 

Στο ερώτημα που θέτει ο τίτλος του νήματος..