Τι δικαιούται να μάθει ένα υ, σ;

νομίζω πως δεν εννοεί τέτοιες ερωτήσεις η νηματοθετρια...
για εμένα τέτοιου είδους ερωτήσεις είναι κατινιές.

 

Τα δικά μου λογικά πλαίσια ορίζονται στον χρόνο που πρέπει να δωθεί, αν διαπιστωθεί μία αρχική σύμπνοια ερωτικής και όχι μόνο φύσεως.
Ο χρόνος θα δείξει, σε κάθε περίπτωση. Ζώντας με τον άλλον, τον μαθαίνεις και σε μαθαίνει, είτε κάνετε ο ένας στον άλλον, είτε δεν κάνετε. Η εξίσωση στην πραγματικότητα είναι πολύ απλή, δεν τίθενται όμως, τόσο απλοϊκά τα ερωτήματα στην καθημερινή μας ζωή, συνήθως διέπονται και από άλλες παραμέτρους.

Δεν ξανασχολήθηκα με το συγκεκριμένο άτομο, οι άνθρωποι που εθελοτυφλούν αναίτια, λυπάμαι, αλλά δεν μου κάνουν.

Κοίταξε, το κάνει ο καθένας μας, με τον τρόπο του, στην πράξη, ότι λέει κάποιος, αποδεικνύεται αν είναι αληθές, ενώ, ας πούμε, αρχικά ακουγόταν πολύ τραβηγμένο, στα όρια του ψεύδους, είτε ψευδές, ενώ στην αρχή το πιστεύαμε με πάθος και πίστη.

Και πολύ καλά κάνεις. Δεν πρέπει να υποκαθιστούμε την επιστήμη σε ό,τι αφορά θέματα υγείας, σωματικής και ψυχικής.

 

Συμφωνώ στο ακέραιο μαζί σας  
Θα ήθελα απλώς να προσθέσω ότι κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει και οι υποτακτικοί να προσδιορίζουν τα αντικειμενικά δεδομένα της ζωής τους γιατί και αυτοί έχουν περιορισμούς που οι Κυρίαρχοι και δικαιούνται και οφείλουν να γνωρίζουν. Διότι δεν είναι "υποχρέωση" μόνο των Κυριάρχων να είναι ξεκάθαροι και διαφανείς.
Και δυστυχώς πολύ συχνά αναφερόμαστε μονόπλευρα στην υποχρέωση αυτή ενώ κατά τη γνώμη μου την έχουν και οι δυο πλευρές εξίσου.

 

αυτονόητο, χωρίς καμμιά αμφιβολία, καλά κάνετε και το επισημαίνετε, είναι μάλλον αναγκαίο να τονίζονται και τα αυτονόητα, για να δημιουργηθούν κοινοί τόποι στην τόσο ενδιαφέρουσα συζήτηση.

 

Ναι το ρημάδι...χαχα  
Στην περίπτωση του ελεύθερου και ωραίου, τα τηλέφωνα γίνονται και πάλι λαμβάνοντας υπόψιν τυχόν άλλους περιορισμούς, όπως π.χ. ώρες εργασίας.
Εφόσον δεν τεθεί τέτοιο ζήτημα (εμένα προσωπικά ποτέ ελεύθερος Κ ή σύντροφος δεν μου έθεσε περιορισμό), ναι η επικοινωνία είναι ελεύθερη.

Την έξαλλη σύζυγο τη διαχειρίστηκα ως εξής "κυρία μου λυπάμαι, δεν είχα ιδέα, θα σας παρακαλέσω όμως εμένα να μη με ξαναπάρετε, σας το απαγορεύω, συζητήστε ό,τι θέλετε με τ σύζυγό σας". Βέβαια μπορεί αυτό να ακούγεται ψύχραιμο, μέσα μου μου έσκασε κεραμίδα τέτοια που έμεινα κόκαλο σε σημείο να βουίζει το κεφάλι μου, όχι τόσο για το ότι υπήρχε σύζυγος όσο για το ότι με διέλυσε το πόσο ανεύθυνος μπορεί να ήταν ο άλλος και όχι απλά να μη μου το είπε αλλά να μη διασφάλισε έτσι τα πράγματα που η άλλη κατάφερε να βρει το τηλ μου.
Για αυτό το λόγο και έκοψα τη σχέση από το τηλέφωνο την αμέσως επόμενη στιγμή, κάτι που δεν έχω ξανακάνει ποτέ και με το οποίο έχω σοβαρές ενστάσεις ούτως ή άλλως.

Είχα στο νου μου την αρχή της σχέσης όταν έγραφα. Ωστόσο, τώρα που το σκέφτομαι, αυτή η σύντομη αξιολόγηση των δικών μου κινήτρων να μάθω κάτι γίνεται πάντοτε, σε όποια φάση σχέσης και αν κρίνω ότι έχω ανάγκη να μάθω κάτι, το επικοινωνώ στον Α/αλλο  

 

Δεν με φοβίζει τπτ πια, δεν ρωτώ πολλά, εκείνος επιλέγει αυτό που θα μου πει και εγώ τον ακούω, απλό.
Τι χολοσκάτε;   

 

Κάθε top δεν είναι Master ή Dom (Κύριος ελληνιστί), όπως και κάθε bottom δεν είναι sub ή slave. Υπάρχουν πολλές κατηγορίες ακόμα στο φάσμα και με εκνευρίζει που δίνουμε τίτλους σε κάποιους χωρίς να τους αξίζουν ή να τους έχουν κερδίσει, ή έστω να έχουν διαπραγματευτεί. Απλά αυτό είναι λίγο off topic για εδώ.