Τι σκέφτεσαι τώρα ?

εσυ τωρα κουνουπακι τι θες μεσημεριατικα ε? ε?  

 

Τι να αγχωθω καλέ;
Σωστά, γι΄αυτο δίνονται και τα warnings.

 

Επισης δεν έχω καμία σχέση με τη Βόρειο Ελλάδα ούτε είμαι κυριαρχικό άτομο. Μην στέλνετε πμ.

 

ζζζζζζ τι μου το θυμησες τωρα 2 εχω ... και μαλιστα χωρις να φταιω  

 

Αλλα λενε τα κοyτσομπολια xexexexe    

 

Καινούριο μου εποχιακό χόμπι ειναι να παρακολουθώ γριούλες στα λεωφορεία να κράζουν κοριτσάκια για τα σορτσάκια τους και γυρνώντας στον 17χρονο χωρίς μπλούζα ντροπαλά και με χαμόγελο να λένε "τέτοια ζέστη δεν αντέχεται.."

 

 ¨
Σκληρό μεν, αληθινό απόλυτα, δε... 

 

αυτοκριτικη? 

 

Και όχι μόνο...γενικά, δεν μου αρέσει η λέξη κριτική, προτιμώ την λέξη ''αποτίμηση'' ή έστω ''αξιολόγηση''. 

 

το μυαλο σου και ενα μνημονιο χεχεχε

 

Την ευθανασία σκέφτομαι κι εγώ, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Εντελώς όμως...
Δεν βλέπω τηλεόραση, σπάνια πια, αλλά το βιντεάκι το τσίμπησα από την επικαιρότητα, μού έκανε εξαιρετική εντύπωση ο Αλέξανδρος Βέλιος και οι απόψεις του για την ζωή και τον θάνατο.
Η δημιουργικότερη φάση τής ζωής του, όταν ''καβάλησε'' τον φόβο του, το φάσμα της ανυπαρξίας, τον κοσμογονικό μας φόβο του θανάτου και επέλεξε να θίξει το θέμα της ευθανασίας, που είναι όντως ακόμη, ένα θέμα ταμπού.
Το ''ευ θνήσκειν'' είναι, όπως λέει, θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα.
Άμεσος, διαπεραστικός, εμπνευσμένος, ειλικρινής, διορατικός, αυθεντικός.
Δεν ξέρω πως ήταν πριν, αλλά έτσι όπως είναι τώρα, είναι πραγματικό υπόδειγμα συνειδητοποιημένου ανθρώπου, συμφιλιωμένου ακόμη και με τα πιο δύσκολα κομμάτια του.
Ανατριχιαστικό? Μπορεί, αλλά ταυτόχρονα και εντελώς επικοινωνιακό, ως διαπραγμάτευση επιχειρηματολογική του δικαιώματος στον αξιοπρεπή θάνατο.