Συμβόλαια / contracts

Ευχαριστώ πολύ @gaby για την παράθεση των links με τα αντίστοιχα νήματα, θα τα διαβάσω και θα επανέλθω. Επίσης, αν θεωρεί η διαχείρηση ότι είναι σκόπιμη κάποια συγχώνευση για να μην υπάρχουν πολλά διαφορετικά με το ίδιο θέμα, δεν έχω κανένα πρόβλημα.

Ευχαριστώ, επίσης, για την τοποθέτηση επί του θέματος, είναι απολύτως σεβαστός ο τρόπος που ο καθένας επιλέγει να υπάρχει σε μια ασύμμετρη σχέση και δεν είναι ο ίδιος για όλους. Αλληλεπιδρώντας με αυτά που διαβάζω θα ήθελα να πω ότι κατά την άποψή μου το συμβόλαιο δεν συνιστά τον μοχλό για να υποταχθεί κάποιος/α ούτε υπάρχει κάποιος λόγος να φτάσει στα δικαστήρια ή να έχει κάποια νομική ισχύ, γιατί προσωπικά το βλέπω ως κάτι άλλο σύμφωνα με αυτά που διατύπωσα στο προηγούμενο post. Αν αντικαταστήσουμε τη λέξη "συμβόλαιο" με τη λέξη "κολάρο" τότε κάποιες φράσεις που διατυπώθηκαν θα ήταν π.χ. ως εξής:
"Εμένα με νοιάζει να γίνω όχι εγωϊστρια κατά την M/s σημασία, δηλαδή να με νοιάζει ο Αφέντης και τίποτα άλλο. Αυτό είναι τόσο προσωπική υπόθεση που δεν λύνει κάτι κανένα κολάρο." Με αυτή την αντικατάσταση θέλω να δείξω ότι προσωπικά δεν με "γοητεύει" το συμβόλαιο, όπως και δεν με "γοητεύει" το κολάρο, ο πληθυντικός ή κάποιου άλλου είδους πρωτόκολλο ή τελετουργία στο BDSM, καθώς το ρήμα "γοητεύω" έχει μια επιφανειακή φόρτιση. Αυτό που κρατώ ως τροφή για σκέψη είναι η τελευταία φράση "Σκέπτομαι όμως, ότι για να γοητεύει τους άμεσα ενδιαφερομένους ένα συμβόλαιο πρέπει να μην είναι απλά μια φωτογραφία των ελπίδων, των επιθυμιών και των ανησυχιών τους αλλά να συνιστά μια υπέρβαση, κάτι που να ενεργοποιεί θετικά τον μεταβολισμό τους." όχι γιατί συμφωνώ επακριβώς με τη διατύπωση αλλά γιατί μου ενεργοποιεί τον προβληματισμό, πώς και υπό ποιες προϋποθέσεις λειτουργεί το συμβόλαιο ως μια πρωταρχική χειρονομία που σηματοδοτεί την έναρξη της ασύμμετρης σχέσης σε αντιδιαστολή προς άλλες που ενσωματώνονται κατά τη διάρκειά της.

 

Άρα εξετάζεις κατ΄ουσίαν την συμβολική διάσταση του συμβολαίου, αν κατανοώ καλά, από το παράδειγμα που χρησιμοποιείς.
Μήπως τελικά κάποιοι άνθρωποι το χρειάζονται το ''συμβόλαιό'' τους? Για να νιώσουν την συναισθηματική ασφάλεια που χρειάζεται, ακόμη και μέσα στην ασυμμετρία...

 

κι αν το χρειαζονται so what?

 

Προσωπικό συμπέρασμα ήταν. Δεν είχε πρόσημο. Άλλωστε είναι και προσωπική εκτίμηση, δεν ξέρω αν συμφωνούν και άλλοι με αυτήν την θεώρηση. Άλλωστε συζήτηση κάνουμε. Δεν τοποθετήθηκα στα προηγούμενα ποστ μου πραγματικά, παρόλο που η νηματοθέτιδα έσπευσε να ερμηνεύσει τις τοποθετήσεις όλων και καλά έκανε, βεβαίως-βεβαίως, για να πάρει και κάποιες απαντήσεις στο θέμα που έθεσε.
Εγώ δεν απαξίωσα συλλήβδην όλα τα συμβόλαια, κλώτσησα λίγο εκεί με τις μεταφράσεις, την αμάσητη τροφή που κατεβάζει κάποιος επειδή του την σερβίρουνε και που δεν σημαίνει κάτι σημαντικό στην τελική για κανέναν από τους συμμετέχοντες.
Για να αποκαταστήσω λοιπόν ένα κομμάτι της αληθινής μου τοποθέτησης, είμαι τόσο απότομη και απόλυτη ενδεχομένως, επειδή θεωρώ την σύνταξη ενός τέτοιου συμβολαίου πολύ σοβαρή υπόθεση, τουλάχιστον σε ότι αφορά την συμβολικότητά του, αλλά και την ουσία, ως προς την τήρησή του.
Μία φορά μου προτάθηκε κάτι τέτοιο, μετά από ενάμιση χρόνο σχέσης. Ακολούθησαν αντιδράσεις και διαπραγματεύσεις και στο τέλος το συμβόλαιο δεν προέκυψε, γιατί η σχέση διαλύθηκε.
Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο ότι δεν το αντιμετώπισα με την δέουσα σοβαρότητα.
Μάλλον το αντίθετο. Δεν το είδα ως κάτι που γίνεται στο πόδι, ούτε ως κάτι που δεν με δεσμεύει πραγματικά, παρότι στερείται νομικής δεμευτικότητας. Εγώ παρόλο που δεν είμαι άρρεν, προσέχω πολύ που βάζω την υπογραφή μου, η οποία συμβολίζει την ειλικρινή μου δέσμευση απέναντι σε κάτι.
Αν λοιπόν μιλήσουμε σοβαρά γι αυτό, τότε να επανατοποθετηθώ.
Όχι όμως πάνω σε φασόν αμερικανιές, που ούτε καν συντάσσονται με σοβαρότητα.
Εγώ, σαν λάτρης του γραπτού λόγου και του scripta manent, πως θα μπορούσα να απαξιώσω μία τόσο σημαντική -αν είναι όντως- γραπτή συμφωνία?
Απλά θεωρώ ότι είναι τόσο προσωπική υπόθεση, τόσο αναγκαία η προσαρμογή στα δεδομένα της εκάστοτε σχέσης, που δεν θα μπορούσε επουδενί να χωρέσει σε προκάτ κείμενα, ούτε να συνταχθεί μονομερώς και να υπογραφεί αβασάνιστα.
Αν το υπέγραφα, θα το τηρούσα σύμφωνα με τους όρους του, έτσι αισθάνομαι, εφόσον με εξέφραζε, τόσο εμένα, όσο και το άλλο μέρος/τα άλλα μέρη της συμφωνίας, με ότι συνεπάγεται αυτό.

 

αυτο! αρα το νομικο κομματι ειναι ασχετο! αυτο που μετραει ειναι πως το αισθανεσαι εσυ. Τωρα για το αλλο οκ, οταν καποιος αρχιζει να ψαχνει το θεμα, δεν ειναι και κακο να δει ενα δυο παραδειγματα.

 

Όσο για ένα-δυό, πολύ ευχαρίστως.
Ένα: Δεν είναι ένα απλό χαρτί που το υπογράφουμε για πλάκα, διασκεδαστικά και καυλωτικά απλά, είναι το προϊόν μίας νοητικής διεργασίας που λαμβάνει υπόψη της την πραγματικότητα και τις ιδιαιτερότητες των συμμετεχόντων, άρα δεν το ξεχνάμε και δεν το σκίζουμε στα πρώτα μας σκασάκια (ούτε στα δεύτερα).
Δύο: To περιεχόμενό του είναι ηθικά δεσμευτικό για όσους το συνομολόγησαν, άρα ξέρουν, ότι έχουν εκχωρήσει ένα κομμάτι ελευθερίας και αυθορμητισμού οικειοθελώς και αμοιβαία, οφείλουν λοιπόν να το τηρούν, αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να το συμφωνήσουν.
Και ναι, δεν είναι για όλους κάτι τέτοιο, πως να το κάνουμε?

 

Θα ήτο ενδιαφέρον να μας καταγράψει την εμπειρία του κάποιο υ που υπέγραψε κάποιο συμβόλαιο σε βάθος χρόνου. Γιατί το έκανε; Ποια ήταν η στοχοθεσία;

Αναφέρομαι συγκεκριμένα στη στοχοθεσία του υ και όχι του Κ διότι έχω παρατηρήσει ότι υπάρχουν υ που επιθυμούν μια δόμή/ένα πλαίσιο πειθαρχίας στην Κ/υ σχέση ώστε να βάζουν σε τάξη την καθημερινότητά τους μιας κι έχουν την τάση να αποδιοργανώνονται. Όπως, ανέφερα και στην προηγούμενη τοποθέτησή μου, ενέχει ο κίνδυνος να μετατοπιστεί η στοχοπροσήλωση από το πρόσωπο του Κ ατόμου (μιας και για τα άτομα που περιγράφω παίζει δευτερεούσης σημασίας) στο ζουμάρισμα του έντυπου συμβολαίου με επικουρική την παρουσία του Κ προσώπου.

 

Ως προς τη νομικη του δεσμευτικοτητα, οι φτωχες μου γνωσεις λενε οτι παρα πολυ δυσκολα θα μπορεσει να θεωρηθει εγκυρη τετοια συμφωνια περιορισμου της προσωπικης ελευθεριας, τουλαχιστον στην Ευρωπη (λογω ιστοριας διεκδικησεων ατομικων ελευθεριων, επιρροων διαφωτισμου στη νομικη φιλοσοφια, Ευρ. Συμβασης για τα δικαιωματα του ανθρωπου, ερμηνειων των Συνταγματικων κατοχυρωσεων απολυτου απαραβιαστου των ατομικων ελευθεριων κλπ).
Ακομα κι αν με νομο θεωρηθουν εγκυρα τετοια συμβολαια, ειναι πολυ πιθανον ο νομος να κριθει αντισυνταγματικος κλπ και να καταργηθει η να μεινει ανισχυρος.
Και χωρις εγκυρο συμβολαιο, νομικη δεσμευτικοτητα γιοκ. Αντε να θεωρηθει δεσμευτικος καποιος δευτερευων ορος που δεν εχει να κανει με την αυτοδιαθεση.
Αλλωστε αν αυριο γινοταν νομικως εγκυρα τετοια συμβολαια, θα καναν Ανασταση οι traffιckers, νταβατζηδες, κακοποιουντες και λοιπα καλοπαιδα, γιατι με ενα υπογεγραμμενο τετοιο συμβολαιο θα νομιμοποιουνταν ενα σημαντικο κομμματι απο το παρανομο της δραστηριοτητας τους (το ξυλο, η παρανομη κατακρατηση κλπ) και θα τους λυνονταν τα χερια.


H αξια ενος τετοιου συμβολαιου, οπως πολυ σωστα ειπε η @brenda, ειναι συμβολικη κι οχι συμβολαιακη.
Οπως θα ειχε πχ κι ενας Βουδιστικος γαμος η ενας γαμος με φιλους και γνωστους χωρις παπα η δημαρχο και με τυπικο της επιλογης των νυμφευομενων (πχ αρχαιοελληνικου η ρωμαικου η δωδεκαθεικου τυπου)

 

Τα παραδειγματάκια σου στο τέλος με ξεπερνούν, διότι εμπλέκουν έννοιες τσιρκολικίου, κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Δεν συμφωνούμε μάλλον ως προς το είδος της συμβολικότητας.
Απλά πραγματάκια, κολάρο ή συμβόλαιο, ως σύμβολο μίας άλλου είδους δέσμευσης του ενός στον άλλον ή τους άλλους της σχέσης.
Για μένα αυτό δεν ισούται με τελετή ή εθιμοτυπία, αλλά κατανοώ, ότι για κάποιους ανθρώπους λειτουργεί και έτσι.
Έχω συλλάβει τον εαυτό μου να το σκέφτεται, όχι συχνά, αλλά εκεί που υπάρχουν έντονα συναισθήματα, έχει τύχει να μου περάσει από το μυαλό, ακριβώς για να προστατευθούμε από την ένταση των συναισθημάτων και τα τυχόν επακόλουθα αυτών.

 

Τα παραδειγματα μπορει να φτασουν να εχουν οντως διασταση τσιρκου, που δεν εχει το εν λογω συμβολαιο επ ουδενι, αλλα και αυτα μπορει να ειναι μεγαλης συμβολικης, συναισθηματικης η ηθικης αξιας για τους εμπλεκομενους, χωρις ομως καμια νομικη εγκυροτητα η δεσμευση. Ως τετοια τα ανεφερα. Anyway.

 

Νομίζω η εκφώνηση του νήματος είναι πολύ σαφής όπως και η προσωπική μου τοποθέτηση όπως έκφραστηκε ήδη. Το αν κάποιοι άνθρωποι έχουν ανάγκη το συμβόλαιο για να νιώσουν συναισθηματική ασφάλεια μέσα στην ασυμμετρία δεν το γνωρίζω, αλλά θα με ενδιέφερε να διαβάσω αν κάποιος έχει μια ανάλογη εμπειρία και τι του προσέφερε εν τέλει.

 

@brenda ευχαριστώ για την (επανα)τοποθέτηση και το μοίρασμα της προσωπικής σας εμπειρίας.