Ανάγκη για υποταγή vs. ισχυρή προσωπικότητα

Αυτο ελλειπε να μην σου αρεσει να αφηνεσαι paroinia
Οσο bossy και να εισαι σε αλλες στιγμες η υποτακτικοτητα ειναι κομματι της φυσης σου οπως και καθε γυναικας.


Striker

 

RE: RE: Ανάγκη για υποταγή vs. ισχυρή προσωπικότητα

Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, θα ξεκινήσω να γράφω, θέλοντας να μοιραστώ μαζί σας πώς βιώνω την δική μου ανάγκη/ροπή προς την υποταγή και την ταυτόχρονη ισχυρή προσωπικότητα μου.


Αν δεν ζούσα σε μια κοινωνία που μου επιβάλλει ( προσωπικά μιλώ πάντα ) να έχω μια ισχυρή προσωπικότητα ίσως και να είχα αφουγκραστεί νωρίτερα την υποτακτική μου φύση. Ή αν ζούσα ας πούμε δίπλα σε «Εκείνον που θα με έκανε να ανθίσω» ( για να δανειστώ τα λόγια ενός αγαπημένου νέου φίλου ) πιστέψτε με θα είχα πετάξει απο πάνω μου, με μεγάλη χαρά, την ισχυρή προσωπικότητα. Γιατί για μένα είναι ένας επιβεβλημένος και καλά «διδαγμένος» ρόλος που σήμερα πια νιώθω πως έρχεται σε αντίθεση με την θηλυκή μου φύση.

Βέβαια για φτάσω σε αυτό το «σήμερα» υπήρξαν τα παρακάτω «εχθές».

Στην αρένα ας πούμε της εργασίας, καλούμε να δουλέυω το μισό 24ωρο, να δείχνω και να πείθω για το πόσο ισχυρή προσωπικότητα διαθέτω ( για να μην με «φάνε») και ούτε για μια στιγμή να μην αφήσω να φανεί οτι «μασάω» ( και « μασάω» ).
Όταν επιτέλους φτάσω στο σπίτι, τσουπ νέοι ρόλοι. Να περιποιηθώ το σπίτι, εμένα.....Αν υπάρχει σύντροφος θέλω να γίνω η γλυκειά pleasing… ready to please him….(και είναι τόσες οι φορές που το κορμί αρνείται, έχει κουραστεί, -ακόμα και αυτή η ψυχούλα μου να υποδύεται ρόλους όλη μέρα που της είναι δύσκολοι....). Να ψάχνω χρόνο για μένα, για εκείνον και να μην βρίσκω, μα κι αν ακόμα βρω να μην μου φτάνει για να κάνω όσα επιθυμώ για εκέινον, για την σχέση μας....... Αλλά πάλι θα μου πείτε με καλή θέληση όλα γίνονται...έστω.

Οπότε, η pleasing υιοθετεί ισχυρή προσωπικότητα γιατί δεν γίνεται αλλιώς.
Και όπως λέει η paroinia, την ώρα της ερωτικής επαφής θέλει και η ερμη η pleasing να αφεθεί, να νιώσει το αρσενικό ως κυρίαρχο ( όπως αντιλαμβάνεται οτι πρέπει να είναι).... επιτέλους να νιώσει γυναίκα. Να πλησιάσει όσο μπορεί σ’αυτό που νιώθει οτι είναι....( είναι μέσα της και της μιλά....)να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του δικού της ανθρώπου.... να ξυπνίσει την επόμενη μέρα και πάλι απο την αρχή....

Και συνεχίζοντας να μιλώ για το «εχθές», συνειδητοποίησα οτι το κακό σ’όλο αυτό είναι που η υποτακτική μου φύση έμεινε για πολύ καιρό θαμμένη μέσα μου. Μου έμαθαν απο μικρή ( στο σπίτι, στο σχολείο κ.α.) να είμαι δυναμική, να μην με πιάνουν κορόιδο κλπ, και σαν παιδί τα πίστεψα, τα αφομοίωσα.

Έτσι λοιπόν, στο « εχθές», πέρασα απο στενά μονοπάτια γεμάτα λάθη, πόνο και αδικίες από - αλλά και προς εμένα,( Συγνώμη στα αρσενικά που η «ισχυρή» διδαγμένη προσωπικότητά μου κάποτε τα ισοπέδωνε). για να φτάσω στο «σήμερα» όπου και συνειδητοποιώ τι πραγματικά κάνω στον εαυτό μου. Δίνω μια λοιπόν και τα γκρεμίζω όλα. Τώρα χτίζω σταθερά την ζωή που ξέρω οτι « μου πάει» ..... και ....έχω πολύ δουλειά να κάνω .... πολλά να αποβάλλω....  

 

RE: RE: RE: Ανάγκη για υποταγή vs. ισχυρή προσωπικότητα

Μια απο τις καλυτερες προσεγγισεις στο θεμα που εχω δει εδω μεσα απο female submissive. Χαιρομαι που μοιραστηκες τις σκεψεις σου μαζι μας pleasing.
Σωστα διατυπωμενα βγαζεις στην επιφανεια συμπερασματα που βρισκει καποια ειτε σε "βαθεια νερα" του BDSM, ειτε εαν πολυ συνειδητοποιημενα το ψαξει.



Striker

 

Ισχυρη προσωπικοτητα για μενα εχει αυτος που εχει ερθει αντιμετωπος με τον εαυτο του. Αποφασισε να δει ξεκαθαρα τα θελω, τις αναγκες, τις φοβιες, τις ανασαφαλειες του. Μπορει και θελει να εκφραζεται ελευθερα χωρις να φοβαται το πως θα τον κρινουν. Το να ειναι αρεστος παση θυσια δεν ειναι αυτοσκοπος. Αν θελετε, αυτοσκοπος ειναι να κοιμαται ησυχα τα βραδια εχοντας ενα ελαφρυ χαμογελο γιατι ξερει οτι δεν απογοητευσαι και δεν προδωσε τον εαυτο του στην προσπαθεια του για επιβιωση, μεσα σε μια κοινωνια που εχει προκαθορισει το ρολο και την υπαρξη του.

Στη ζωη μου, μεχρι πριν μερικα χρονια, απαιτουσα δεν ζηταγα. Με ενδιεφερε να παιρνω παση θυσια οτι ηθελα χωρις να με αφορα το πως και το τι επιπτωσεις μπορει να ειχε αυτο στους αλλους και πολυ περισσοτερο σε εμενα. Με ικανοποιουσε αφανταστα να φερνω τους αλλους στο σημειο που εγω ηθελα. Ο τροπος που θα το επιτυγχανα δεν ειχε σημασια. Θα μπορουσα να φτασω και σε σημειο "εξευτελισμου μου" προκειμενου να εχω την τελευταια κουβεντα. Ημουν εξαιρετικα αφελης για να μην καταλαβαινω την αλλοτριωση που ειχα υποστει. Ποτε δεν αισθανθηκα γεματη, πληρης, ισορροπημενη. Βεβαια αυτα δεν τα καταλαβαινα τοτε... αυτο ηρθε πολυ αργοτερα.

Οι σχεσεις μου ηταν καθαρα επιφανειακες ειτε ηταν φιλικες ειτε ερωτικες. Και παντα ή καλυτερα τις περισσοτερες φορες ηταν σχεσεις που πιστευα οτι μπορω να ελεγξω. Μπορω να ορισω την εξελιξη τους ακομα και το τελος τους. Ο λογος αυτης μου της επιλογης απλος. Φοβομουν, ετρεμα την εγκαταλειψη ακομα και σαν σκεψη. Ετσι πιστευα οτι επιλεγοντας πχ σαν ερωτικο συντροφο καποιον "κατωτερο" μου θα εχω παντα το πανω χερι και ετσι δε θα του επιτρεψω ποτε να με πληγωσει.

Ομως καποιες ελαχιστες στιγμες βρεθηκαν διπλα μου ανθρωποι που δεν μπορουσα να χειραγωγησω. Που με εκαναν να θελω να αφεθω, να λυγισω, να βγαλω ολα αυτα που καταπιεζα τοσα χρονια. Αυτη μου η αναγκη με τρομαζε και μου ηταν αδυνατον να την ελεγξω, εχοντας σαν αποτελεσμα να φτανω στο αλλο ακρο. Υποτασσομουν σε τετοιο σημειο που τους ηταν αδυνατο να το χειριστουν. Εδινα παρα πολλα, παρα πολυ γρηγορα... με αποτελεσμα να τους καταπιεσω μεσα απο την αναγκη μου για αγαπη. Ετρεχα ολοταχως με φυσικο αποτελεσμα να τρεξει και ο αλλος αλλα προς την αντιθετη κατευθυνση...

Αυτο που οι αλλοι εβλεπαν σε μενα σαν ισχυρη προσωπικοτητα, εναν ανθρωπο που ηξερε τι ηθελε και που πηγαινε και πανω απ ολα που ηξερε να διεκδικει δεν ηταν τιποτα περισσοτερο απο μια φοβισμενη κοπελα γεματη ανασφαλειες, απωθημενα, αναγκη να αγαπησει και να αγαπηθει. Ημουν ενα απολυτο τιποτα σε ομορφο περιτυλιγμα.

Και ηρθε η μερα της λυτρωσης, η μερα που η ζωη μου εδωσε μια δυνατη κλοτσια, με γονατισε και με αναγκασε να δω μεσα μου. Δεν ηταν καθολου ευκολο, για πρωτη φορα σταθηκα γυμνη μεταφορικα και κυριολεκτικα μπροστα στον καθρεφτη και ειπα οτι δε θα φυγω απο δω αν δε με μαθω και δεν με αγαπησω. Εχω πολλα να μαθω ακομα αλλα τωρα πια ειμαι περηφανη για αυτο που καθρεφτιζεται απεναντι μου. Δε φοβαμαι τις αδυναμιες μου, τα παθη μου, τον εαυτο μου.

οσο εξερευνω την υποτακτικη μου πλευρα... ανακαλυπτω την "κυριαρχικη" μου και αυτο ειναι το ομορφοτερο ταξιδι που εχω κανει μεχρι σημερα... το ταξιδι στην αυτογνωσια.

 

ΜΙλάμε για ισχυρή προσωπικότητα κι αναρωτιόμουν...πριν μπορέσω να αναλύσω το θέμα της ισχυρής προσωπικότητας σε σχέση με την υποτακτικότητα...

Ποιά είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν μια ισχυρή προσωπικότητα?
Πότε λέμε πως κάποιος έχει ισχυρή προσωπικότητα?

 

Αν υπαρχη αναγκη υποταγης, τοτε υπαρχη και κατευθυντηρια δυναμη στο ξεπαρασμα οριζοντων της υποταγης. Μετα το ξεπερασμα των οριζοντων υποταγης η προσωπικοτητα του υποταγμενου θεωρηται ισχυρη προσωπικοτητα γιατι ξεπερασε, ανακαλυψε, βρεθηκε και τελικα εζησε και βιωσε, οπου και αυτο ειναι το ζητοθμενο της ζωης ενος ατομου. Η χρονικη και προσωπικη διευρηνσι σε νεα ορια και οριζοντες. Αλλωστε αυτο επαληθευεται καθε λεπτο και στιγμη μετα απο καθε τελος ειδικης μεταχειρησης του καθε υπαταγμενου σε ενα Αφεντικο. Ο υποταγμενος αντιλαμβανεται οτι ακομα ζη , συνεπως ειναι και υσχηρη προσωπηκοτητα για να ξεπεραση την ειδικη μεταχειρησι του Αφεντικου του.

 

lara εχεις μια καλή συνήθεια να ψαχνεις και να ξαναφέρνεις στην επιφάνεια παλιότερα θέματα. Το ψάξιμο και η διερεύνηση ειναι στοιχεία έντονης προσωπικότητας.

Εχω προσωπικότητα σημαίνει οτι εχω αναπτύξει τα ατομικά μου χαρακτηριστικά μου με διαχωρίζουν από το πλήθος. Εχω βρεί και εχω υιοθετήσει το δικό μου τρόπο σκέψης, τις δικιες μου συμπεριφορές, ο λογος μου ειναι ξεχωριστός και οι άλλοι με αναγνωρίζουν σαν ξεχωριστό άτομο, με διακρινουν απ' τη μάζα. Σκεφτομαι πχ. πως αν καποιος με ξέρει και διαβασει αυτά που γραφω εδω, θα πει α... αυτός πρέπει ειναι ο Γ. Αυτό ειναι δείγμα ανάπτυξης διακριτής προσωπικότητας.

Το "ισχυρή" το βλέπω με δυο έννοιες. Ισχυρη προς τα μεσα, ως προς εμενα, και ισχυρή προς τα έξω με τους τριτους.

Ισχυρή προσωπικότητα προς τα μέσα ειναι η υπεράσπιση με επιμονή των απόψεών μου, των θέλω μου και των στόχων μου. Εχω διαπιστώσει οτι πολλές σκλαβες εχουν απιστευτα αποθεματα δυναμης σ' αυτόν τον τομέα. Ο δρόμος προς την υποταγή, αν ειναι συνειδητός (και οχι ως αποτέλεσμα "την αρπάζω απ' τα μαλιά και τη σερνω στη σπηλια") απαιτεί μεγάλη δύναμη, σταθερότητα και επιμονή στις επιλογές, δηλαδή στοιχεια ισχυρής προσωπικότητας.

Ισχυρή προσωπικότητα προς τα έξω σχετίζεται με τη δυνατότητα επιβολής πάνω στους άλλους. Ενας ανθρωπος με ισχυρή προσωπικότητα τετοιου τυπου ειναι σημαντικός σε μια παρέα, στη δουλειά, οι άλλοι τον προσέχουν (δε σημαίνει οτι τον συμπαθούν κιολας). Ο λογος του μετραει.
Μια σκλαβα μπορεί να εχει ή να μην εχει «ισχυρή προσωπικότητα προς τα εξω».

 

Για να είμαι ειλικρινής, όταν άνοιγα αυτό το thread, με τον (αδόκιμο) όρο "ισχυρή προσωπικότητα" είχα στο νού μου μία προσωπικότητα χωρίς κενά.

Δηλαδή, με ανάγκες καθοδήγησης, υποστήριξης, επιβεβαίωσης, ανασφάλειες, φόβους, απωθημένα, όχι περισσότερα από άλλων ανθρώπων που δεν επιθυμούν να εκφραστούν ερωτικά μέσα από την υποταγή.

Δηλαδή, εννοούσα κάποιον άνθρωπο που, αντικειμενικά, κατά το δυνατόν κρίνοντας, είναι απόλυτα ικανός να ζήσει χωρίς την υποταγή, όμως βρίσκει την ερωτική πληρότητα σ αυτήν.

 

RE: RE: Ανάγκη για υποταγή vs. ισχυρή προσωπικότητα

Όταν λέμε απόλυτα ικανός, εννοούμε πως μπορεί να επιβιώσει και χωρίς την υποταγή ή εννοούμε πως μπορεί να είναι ολοκληρωμένος και χωρίς την υποταγή?

 

RE: RE: RE: Ανάγκη για υποταγή vs. ισχυρή προσωπικότητα

Το πιθανότερο για μένα είναι το δεύτερο lara[E-p]  , ή μάλλον θα έλεγα, δεν μπορεί να είναι ερωτικά ολοκληρωμένος χωρίς την υποταγή. Η αλήθεια είναι όμως, ότι δεν έθεσα το αρχικό ερώτημα με τόσο ακριβή περιγραφή.

Το βασικό ερώτημα ξεκινούσε από μία φράση του potty65, που ουσιαστικά έλεγε ότι τα υποτακτικά άτομα έχουν ανάγκη από εξωτερικά στηρίγματα της προσωπικότητάς τους και (πιθανή προέκταση ότι) ενδεχομένως αυτή να είναι η αιτία της υποταγής τους.

Δεδομένου ότι η προσωπική μου εμπειρία με κάνει να διαφωνώ με αυτή τη θέση, το θέμα που έθετα προς συζήτηση ήταν ότι τα υποτακτικά άτομα έχουν αρκετά διλήμματα να επιλύσουν και ότι αυτό το κάνουν μόνα τους, δεν μπορεί να το κάνει το Κυρίαρχο στοιχείο για λογαριασμό τους - μπορεί νομίζω, να καθοδηγήσει ή να βοηθήσει, αλλά όχι να επιλύσει τα διλήμματα καθ'εαυτά.

Άρα δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι η σκέψη του potty65 ευσταθεί και ήθελα τις απόψεις του φόρουμ πάνω σε αυτό το θέμα.

 

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω 100% με την timandra και την pleasing. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε εμένα. Όσο δυνατός είμαι έξω τόσο υποταχτικός θέλω να αισθάνομαι στην πραγματική μου ζωή. Απ'την άλλη το να είναι υποταχτικός δεν σημαίνει ότι είσαι αδύναμος ή ότι δεν καταφέρνεις τίποτε να κάνεις μόνος σου. Ξέρω πολλούς υποταχτικούς που δεν είναι αδύναμοι χαρακτήρες. Όπως ξέρω και Κυρίαρχους που αντλούν δύναμη απ'την δύναμη των υποταχτικών Τους. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις που υποταχτικού είναι "φυτά", αλλά αυτές είναι οι εξαιρέσεις.

 

Μετά το ξεπέρασμα οριζόντων υποταγής...σίγουρα εκεί αντιλαμβάνεσαι την συγκεκριμένη δύναμη και τις αντοχές που σε βοήθησαν να ξεπεράσεις εκείνους τους συγκεκριμένους ορίζοντες, αλλά αναρωτιέμαι...δεν προϋπάρχει αυτή η δύναμη έτσι κι αλλιώς, και απλά εκφράζεται σε διαφορετικούς τομείς?
Μπορεί κάποιο αδύναμο εντελώς άτομο να δυναμώσει και να μετατραπεί σε ισχυρή προσωπικότητα αν δεν προϋπήρχε εκεί τίποτα?