Ανάγκη απόρριψης

Να βρούμε μια καφετέρια που κάνει καλό καφέ και ντελίβερι τα προϊόντα της       

 

@margarita_nikolayevna : Καλά, εντάξει, κατανοώ ότι το να πεταχτείς μέχρι το Παρίσι για να μου φέρεις τα Gitanes , παρουσιάζει σημαντικές τεχνικές δυσκολίες. Αλλά αντί να πάρεις το αεροπλάνο, να έρθεις και να μου φτιάξεις καφέ, να προτείνεις delivery, δεν το περίμενα. Πολύ με στεναχώρησες!!!!

 

Είναι που δεν με βάζουν στο αεροπλάνο αυτό τον καιρό αλλιώς...        

 

Κατάλαβα ευχαριστώ πολυ και οφείλω να πω, πως συμφωνώ απόλυτα.  

Προσωπικά κρίνω πως είναι μια χαρά το post πολύ σχετικό με το θέμα!

 

Χμ, αν δεν μιλάμε απλά για ένα brat άτομο, αξίζει να ψαχτεί το θέμα από πλευράς του Κ προσώπου με υπομονή κι επιμονή αν βλέπει ότι μπορεί να υπάρξει συμπόρευση σε βάθος χρόνου.
Είναι συνετό να προτρέπει το Κ προς καταγραφή των κινήτρων και των στόχων από το υ σε καθετί που κάνει στα πλαίσια της ασυμμετρίας. Όταν δέχεται συνεχώς παρατηρήσεις, να προσπαθήσει να αποστασιοποιηθεί και να αναλογιστεί την αιτία.
Η συνεχής ανατροφοδότηση από το Κ ενισχύοντας την αυτοεκτίμηση του υ προς την επιτυχή επιδίωξη των εντολών είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

 

@Θρυαλλίς οχι δεν παιζει αυτο στην δικη μου αρχικη αναλυση. Δεν μιλαμε για brat δεν μιλαμε καν για συνειδητα πραματα. Απο τοτε που εγραψα βεβαια πολλα βλεπω που αδυνατουσα να δω τοτε και αυτο που αποκαλεσα "αναγκη απορριψης" ειμαι πλεον βέβαιη πως συνυπαρχει με αρκετά αλλα, συχνοτερα απ οσα οι ιδιες οι υ ή και κάποιοι Κ, θα ήθελαν να πιστεύουν ή να έχουν επίγνωση αυτού. Ειναι μέρος των αυτουπονομευτικων και αυτοκαταστροφικων προγραμματισμων του εγκεφαλου, που "τρεχουν" χωρις συνηθως να γινονται αντιληπτά, πόσο μάλλον συνειδητά.
@Dark_Explorer θα επανελθω. Τι πηγες και σκαλισες παντως! χαχαχα

 

Αυτό εδώ δεν είναι ο ορισμός σχεδόν του ψυχικου μαζοχισμού?

 

Ακριβως! Κι εκεινο που πραγματευομαι στο εναρκτηριο -μαλλον αρκετα μπερδεμενα και γι αυτο θα κανω μια προσπαθεια να το γραψω πιο κατανοητα αργοτερα- ειναι πως κάποια υ ασυνείδητα μποϋκοτάρουν τις συνειδητες επιλογές τους, συνεπως δημιουργείται δυσφορία/συγκρουση ανάμεσα στα προγραμματα που τρεχουν στο background και την συνειδητή αναγκαιοτητα για παράδοση ελέγχου, ΑΚΡΙΒΩΣ επειδη τα ιδια χρειάζονται προστασία από το ιδιο τους το υποσυνειδητο.

Σχεδόν παντού μιλάμε για συμπεριφορες υ και φερομαστε λες και δεν υποκινούνται, όπως κάθε άνθρωπος- από όσα κουβαλούν χωρις τις πλειστες φορες να αντιλαμβανονται πως δεν ειμαστε απ την αρχη απόλυτοι κύριοι των συμπεριφορων και αντιληψεων και τραυματων και βιωματων, δεν ειμαστε κυριοι της ζωης μας, αν δεν έχουμε επιγνωση πως δεν λειτουργουμε συνεχως με την συνειδηση και λογικη και δεν ειναι ολα τοσο ευκολα και απλα επιλυσιμα με μια διαταγη. Όσο Ικανο και να ειναι το Κ στο να τις δίνει και το υ να τις εκτελεί.

 

Έτσι είναι, όπως ακριβώς τα λες. Αλλά δεν το κάνουν μόνο τα υ, το κάνουν όλοι οι μη κατασταλλαγμένοι, και πολλοί ανώριμοι ή τραυματισμένοι άνθρωποι. Δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των υ να μποϋκοτάρουν οι ίδιοι τις επιλογές τους.
Είναι ίδιον της εποχής να έχουν οι άνθρωποι μάταιες επιδιώξεις ή κενές πραγματικού νοήματος, αποτέλεσμα μίας ψευδεπίγραφης επιθυμίας.
Το κακό ξέρεις είναι ότι πολλές φορές αυτοί που δίνουν τις διαταγές, αγνοούν τα βασικά.
Με το κορμί μπορεί κανείς να παίξει μέχρι τελικής πτώσεως. Με την ψυχή όμως και το μέσα του κάθε ανθρώπου, ουδείς δικαιούται να το παίζει Μικρός Θεός-αλλιώς παίρνει μία τεράστια ευθύνη, που δεν την σηκώνουν όλοι και προϋποθέτει ειλικρινές ενδιαφέρον, πέρα από όποια καύλα υπάρχει ή γεννιέται...
Μακάρι δε, να λύνονταν όλα με μία διαταγή, το θέμα πάει κάπως βαθύτερα, μέχρι το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο.

 

Βρίσκω το θέμα εξαιρετικά ενδιαφέρον!
Θα προσέθετα ακόμη πως, πέρα από την σύγκρουση με το ασυνείδητο ή ίσως καλύτερα υποσυνείδητο, που, όπως είπε και η @brenda, όλοι οι άνθρωποι βιώνουν σε κάποιον βαθμό, οι υποτακτικες/οι εχουν να αντιμετωπισουν ένα επιπλέον προβλημα- η εσωτερική σύγκρουση προκαλεί πόνο, ο πόνος προκαλεί ηδονή. .και αυτήν την ηδονή του ψυχικού μαζοχιστη πολύ δύσκολα την εγκαταλειπουμε εμείς τα υποτακτικουλια..
Θα εκτελούμε με συνέπεια και βλέμμα μειλιχιο τις οποίες εντολές, στραμμένες προς τα έξω, αλλά μόλις πάνε να μας καλύψουν την πηγή του εσωτερικού πόνου- το βλέμμα βαραίνει και τα πράγματα ζορίζουν...  

 

Επιτηδες επελεξα τον ορο ασυνειδητο και όχι υποσυνειδητο   Παρά το ότι μέχρι πρόσφατα δήλωνα Φροϋδικη, ειπα να κρατησω εναν ευρυτερο ορο.