Music challenge

Γιατί κάθε τόσο νιώθω την ανάγκη να τ' ακούσω...και να το ξανακούσω και να το ξανακούσω...Όταν βλέπω αλυσοδεμένα μυαλά και μάλιστα κατ' επιλογή...Και το πιο "αστείο"?
Να θωρούν τα κάγκελα που έχουν για νευρώνες και να πιστεύουν ότι κάποιος ξαπλωμένος στα σύννεφα, εκεί που 'γραφε, απ' απροσεξία έριξε στον ουρανό λωρίδες μελάνι ( κι αποκοιμήθηκε με καρφωμένη στον κρόταφο την πένα )...



Και να, τι θέλω τώρα να σας πω.
Μες στις Ινδίες μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ' έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε.
Να, το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι,
να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ' άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόσο δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

 

I"ll be back! <_<

 

Πολύ όμορφο, δεν το είχα ξανακούσει.

 

Epsaxna na vro Kai to video na min einai too much Gia to site avto)))

 

καλημέρες  

 

Σαγαπώ γαμώ την αγγελική φωνή σου!!!!!!!!!!!!!1

 

Είναι οι στιγμές που βρίσκω δύναμη να σβήσω το παρελθόν μου κι απ' το τίποτα να αρχίσω, που το μηδέν φαντάζει λύτρωση και πίσω δεν γυρίζω, το παρελθόν αγγίζω, έτοιμος να ζήσω.
Κάθε στιγμή με σκέτο μέλλον ζωγραφίζω, με θαρραλέες πινελιές λευκό το χρωματίζω, μαύρες αιρέσεις μες στο χρόνο αφορίζω, στο δόγμα του καιρού ενάντια θα αποφασίσω.
Εγώ για μένα καταργώ τα φρένα, φεύγω για τα ξένα, με δυο λούπες, ένα σάπερ, μια βαλίτσα και τη πένα, χωρίς εσένα, χωρίς κανέναν, μόνο ένα σκοπό, να μην έχω δεδομένα και σύνορα, αναμνήσεις, ερινύες, ένας σάτυρος νομάς που τον στοιχειώνουν νύχτες κρύες.
Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω, θα οδεύω προς το φως, ελεύθερος θα ταξιδεύω, τώρα φεύγω&