και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα..

Κυριαρχία και σαδισμός είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

 

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω στο κομμάτι που έχει σχέση με την μαγειρική

 

Σε ένα γάμο ή μια μακροχρόνια σχέση, συμβίωσης, η αλλοτρίωση είναι σχεδόν αναπόφευκτη.
Η αλληλοεπίδραση, ή προσπάθεια συναρμογής, η συνήθεια και η ανατροφή παιδιών, δημιουργούν συνθήκες αλληλοϋποχώρησεων.
Μια σχέση D/s όμως, δεν είναι γάμος.
Η όποια μεταστροφή στην Κυριαρχικότητα ή την υποτακτικότητα, μπορεί να αναιρέσει, αυτή καθαυτή την ιδιαιτερότητα της σχέσης, να αναιρέσει δηλαδή, την ίδια την σχέση.
Μια σχέση D/s στην οποία το υποτακτικό μέλος επιδιώκει την αλλαγή της συμπεριφοράς του Κυριαρχικού παύει να είναι D/s είναι κάτι άλλο.

 

οχι ρε δεν σου επιτρεπω .ξερεις καλητερα απο μενα τις γαστρονομικες μου συνηθειες? 

 

* Ακολουθεί πάπυρος, δεν υποχρεώνω κανέναν/καμία να τον διαβάσει. *

Το λοιπόν, εγώ τα βουδουσουμικά status καθώς και τα όποια vanilla δεν τ' αντιλαμβάνομαι.
Την όποια χρήση τους κάνω ή στον γραπτό ή στον προφορικό λόγο, είναι χάριν ενός minimum συνεννόησης.
Άντε για να δώσω έμφαση στην σταθερή ύπαρξη ( με μικρότερη ή μεγαλύτερη συχνότητα ) ή στην έλλειψη ( παντελή? Ακόμη δεν έχω συναντήσει κάτι τέτοιο ) κάποιων "πεπατημένων".
Κατά τ' άλλα ο διαχωρισμός πόσο μάλλον για κάποια θέματα - και για μένα πάντα - είναι ανούσιος.
Εκτός και αν κάποιος/α δεν μπορεί να ζήσει δίχως την πολλοστή ετικέτα στο κούτελο του/της ή θα είχε ανάγκη " παρασήμων " - δη τσίγκινων -.

Να ξαναγράψω την κλασική μου μπούρδα. Αν κάποιος/α ψάχνει ν' αγοράσει πινέζες, δεν θα πάει σε φαρμακείο. Εκτός και αν δεν ξέρει τι θέλει ή το φαρμακείο δεν έχει ταμπέλα.
Τουτέστιν, είναι θέμα του πόσο κατασταλαγμένος/η είναι κάποιος/α με τα θέλω του/της. Όπως και αν και κατά πόσο τα έχει βρει με τον εαυτό του/της.

Shit could happen everywhere, δηλαδή κάποιος/α να μας πουλήσει φύκια ( βουδουσουμικά, συναισθηματικά κλπ κλπ ) για μεταξωτές κορδέλες.
Ή πολύ απλά να μην μας ταιριάζει ή να πάψει να μας καλύπτει.
Δεν φταίει όμως το τζάγκουαρ, αν γουστάρει να δαγκώνει αντιλόπες. Ούτε θα γίνει χορτοφάγο για τα " ωραία μάτια " κανενός.
Όμως αν κάποιος/α θα ήθελε να προσμένει αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες του συμπαθούς αιλουροειδούς ή να προσπαθήσει να τις προκαλέσει με οιονδήποτε τρόπο.
Αν στο τέλος τον/την κομματιάσει, δεν θα φταίει εκείνο.

Από κει και πέρα - εξίσου σημαντικό με την αυτογνωσία - η πορεία της όποιας βουδουσουμοσχέσεως εξαρτάται και απ' την ιδέα που θα είχε το κάθε μέλος της για την φιγούρα/status που θα το ενδιέφερε. Εφάπτονται οι αντανακλάσεις? Έχει καλώς.
Δεν εφάπτονται? Ή την κάνουμε Λούης δίχως δεύτερη κουβέντα, ή συζητάμε ή το ρίχνουμε στο " κλάμα " και στους ευσεβείς πόθους.
Με λίγα λόγια συμβιβαζόμαστε και κάνουμε σαν τον σκύλο, που κυνηγάει την ουρά του, μέχρι να βαρεθεί ή να πέσει κάτω ξερός.

Προσπάθησα να μην είμαι ούτε αφοριστικός, ούτε απόλυτος, αλλά βάσει ιδίων βιωμάτων και λιγοστού εγκεφάλου μου "ομιλώ", γι' αυτό και δεν νομίζω να τα πολυκατάφερα.
Ενιγουέϊ, η όποια αλήθεια μου μόνο εμένα αφορά - και όσες είχαν την ατυχία να μπλεχτούν μαζί μου -, κάτι που πιστεύω ότι θα ίσχυε για όλους - μπορεί να κάνω και λάθος -.

Όλα ξεκινούν, τριγυρίζουν και επιστρέφουν στο ίδιο σημείο...Το βουδουσουμού αυτό, το βουδουσουμού εκείνο, η υποχρέωση για ένα πράγμα, για ένα άλλο.
Πρέπει το ένα, πρέπει το άλλο, το σωστό, το λάθος - και όλα τα παραπάνω για όλους/ες ανεξαιρέτως -. Ο βουδουσουμάνθρωπος απ' την μια και ο vanillάνθρωπος απ' την άλλη.

Ο/η Κ που αν είναι ο εαυτός του/της - εννοώ δείξει/ζήσει τα βουδουσουμικά ή εκείνα που θεωρεί ο καθένας από μας βουδουσουμικά στοιχεία της ψυχοσύνθεσης του/της - είναι απάνθρωπος/ανειλικρινής/"γαμάω και δέρνω"-"Θεός/α"/απίθανος-η/καθίκι κουλουπού κουλουπού. Δίπολα που δεν έχουν τελειωμό, ασφυξία μέσα σε κάδρο.
Το λοιπόν - απίστευτο κι όμως ο πάπυρος τελειώνει -, κάποιοι/ες συγχέουν τον έρωτα ή την αγάπη με την αδυναμία, για κείνους/ες η όποια σκληράδα εξαλείφει πάντα την γλυκύτητα.
Και παν' απ' όλα - ξανά παν' απ' όλα - χάνονται στην "μετάφραση". Στο κάτω κάτω της γραφής δικό τους είναι το "κείμενο", αν κάνουν "κακό" σε κάποιον/α που παρανόησαν, μάλλον εκείνος/η ο κάποιος/α δεν θα ήταν άλλος/η απ' τον εαυτό τους. Για να τα λιανίσω ακόμη παραπάνω - και για να επαναλάβω σκέψεις, που θα έφτανε μια γραμμή, για να παραθέσω -.

Υπάρχουν και άνθρωπες, πείτε τους Κ ( αφού αυτοί οι "διάολοι" είναι οι πέτρες του σκανδάλου γι' άλλη μια φορά ), που γουστάρουν να λένε γλυκόλογα στα υ τους και στα καπάκια να τα "σαπακιάζουν" στις εντολές, στα task, στις "γρήγορες" ή τούμπαλιν. Υπάρχουν και κείνοι/ες - πάντα της συνομοταξίας Κ - που είναι "μονοκόμματοι/ες", μονίμως βλοσυροί/ες και "ασήκωτοι/ες" και μάλλον δεν το κάνουν επειδή έτσι προστάζει το Καππιλίκι τους, αλλά γιατί έτσι είναι φτιαγμένοι/ες. Για κάποιους/ες οι πρώτοι/ες είναι μούφα, για κάποιους/ες άλλους/ες οι δεύτεροι/ες είναι κτήνη. Γι' άλλους οι πρώτοι/ες ή οι δεύτεροι/ες είναι εκείνο που τους αρέσει. Θέμα γούστων και επιλογών είναι.
Ένα είναι σίγουρο, στο φαρμακείο πινέζες δεν βρίσκονται. Και αν κάποτε ο/η φαρμακοποιός επειδή έτυχε στο τσακίρ κέφι και σας συμπάθησε σαν πελάτες, είπε να πεταχτεί μέχρι το κατάλληλο μαγαζί, για να σας τις έχει έτοιμες. Είναι αυτό, ζήτημα τύχης.
Σίγουρα δεν θα τσακιστεί να σας τις φέρει ή θα δικαιολογηθεί που του/της λείπουν, μην και σας χάσει από πελατεία.  

 

Τις δικές σου όχι ... αλλά κάποια στιγμή προσθέτει κάτι και λες ρε μαλακά γαματο εγινε

 

και αμα δεν?τι το κανεις?   

 

χωρις Υ.Γ.???? 

 

Κρίση βρε συ, κρίση. Το κρατάω για την συνέχεια χαχα.   

 

φτου απο ευγενεια ρωτησα και μου ηρθε στη μαπα χεχεχεχε