A Gentledom

Αυτο το κολλημα με την αεναη αναζητηση του ιπποτη με το ασπρο αλογο εχει αποτελεσμα να μη βλεπετε τα μαυρα αλογα που περνουν,με τα οποια θα ειχατε περασει εξ ισου καλα...μη πω και καλυτερα

 

Αχ τι τραβάμε...
Με αφορμή τα γραφόμενα ενός αυτοδιαφημιζόμενου ημιμαθούς Αγγλοσαξονικής προελεύσεως που καλλιεργεί την διαδικτυακή του περσόνα στο πλαίσιο που θεωρείται ως "αναγνωρισμένος" από τον κύκλο του.
Και που μαύρη τύφλα καταβαράει το τι εστί "κοινότητα", πώς δημιουργείται και πώς γίνεται αντιληπτή στα αγγλοσαξονικά χωράφια, τα ελληνικά γκρουπούσκουλα της αμάσητης ξενομανίας, σαν τα κοριτσόπουλα που βλέπαν τον Έλβις να κουνάει περιπαθώς τα κωλομέρια του ή τον Τζάγκερ να κωλοχτυπιέται επιδεικνύοντας τον μεγάλον πούτσο του στις χαμηλοκάβαλες εφαρμοστές καμπάνες που φορούσε.

Σε μιαν αντίληψη δημιουργίας "κοινότητας" που από την στιγμή που ο οποιοσδήποτε πουλμούρακλας κάνει τον πρώτο πόντο, μπαίνει στο απυρόβλητο, ξέρει, άρχει, βγάζει φετφάδες και όρντινα στο πλήθος που ακολουθεί, ένα πλήθος που αντανακλαστικά και αβασάνιστα πιστεύει (αποτέλεσμα σκληρής και αιματηρής εκπαίδευσης σε λαούς που δεν υπάρχει η έννοια της κάθαρσης ή πιο ξεκάθαρα της συγχώρησης, που λέει κι ο @tithon ) την αρχή, ό,τι και νάναι αυτή.

Που πάντα από πίσω υπάρχει και κάποιο υλικό αντάλλαγμα ως (τουλάχιστον) σύμβολο της έμπρακτης αποδοχής της αρχής, ακόμα κι αν πρόκειται για τον γκουρού του Nintendo.
Kαι που τα αφελή ξενομανάκια, ακούνε ιστορίες για dungeon bar και event στις χώρες των Υπερβορείων που έχουν και τσιλιαδόρους μάστουρες του μπουντρουμιού μπας και ξωκείλει ο κάθε Κύριος Ψαροκασέλας, που παρ' ημίν αντιμετωπίζεται με το κιμπάρικο και καθόλου προσβλητικό "μαλακάκος" και απέρχεται απευθυνόμενος σε αφελή ερζάτς θηλυκά που απεργάζονται του μουνιού τους τον χαβά κατά τις επιταγές της αγάμητης μανούλας τους, γνωστά και ως πριγκηπισούλες, μακρυμαλλούσες, νεράιδες, τρυφεροποδαρούσες και άξιες μόνιμες κάτοικοι της χώρας του Πίτερ Παν.

Που πάντα θα βρουν κάποιον μάστουρα με το μαχαίρι στα δόντια, που άλλοτε δεν γλείφει μουνί (διγιότι είναι υποτιμητικόν), άλλοτε δεν χρησιμοποιεί κάτι άλλο πέρα από τα δικά του αργαλεία, που λατρεύει τα πόδια της καλής του μα που ποτέ του δεν χάιδεψε και έτερα γραφικά από πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον ανεμόμυλων έως απίθανα σκηνικά και σενάρια που έχει πλάσει στη γκλάβα του παρακολουθώντας τα θεάματα της βιομηχανίας βουδουσουμού πορνό στην οθόνη πασαλειμένα με ψυχοαμπελοφιλοσοφίες ντυ πουτς από το διαδίκτυο.

Που τον καρτεράνε είτε μόλις απελευθερωθεί από το ταξίδι από το μουνί της μάνας του στο μουνί της συζύγου να νιώσουν την μετάλαξη ή να επιστρέψει από την οδύσειά του ενός Σαββατοκύριακου στην Ολλανδία που είδε και μπουντρούμια (κάποια ευρώ είσοδος και το πρώτο ποτό δωρεάν) με "ωραίες" σκλάβες σε κοινή θέα σε ένα επιμελώς προγραμματισθέν role public play με το αζημίωτο...

Και δώστου οι υπήκοες συγγραφέων εξομολογήσεων σαν τον δικό μας να κάνουν ουρά ως θεατές στο σέσιον του στο κλαμπ το έτσι να αναρωτιούνται αν θα είναι τυχερές να είναι αυτές που θα καλέσει όταν διαλέξει μια από το ακροατήριο για κάτι τις (να μη ξεχάσει να βάλει και τη μάσκα της ντε)..!

 

γιατί τα βάζεις με τον ξένο άνθρωπο;
έχουμε κι εδω τρεις τέσσερεις όμοιες επαναλήψεις, σχεδόν εμπεδωμένες.

πυκνό κείμενο. Έγραψες.

 

Το έγραψα για τον ξένονε καθότι ετοιμάζονται οσονούπω και τα περιγραφόμενα παρ΄ ημίν, δυο υπάρχουν ήδη καταπώς φαίνεται εν πλήρει λειτουργία...
Να τα χαίρεται η μάνα τους που καθαρίζει φρέσκα φασολλλλάκια στην δροσερήν αυλλλλόπορτα...
Το ψιλοδιασκεδάζω όμως... Δεν λέω...

Πρωινή έμπνευση ένα πράμα, όχι πρωινές σηκωμάρες... Το πυκνόν οφείλεται στο ότι βαριέμαι να γράφω... Είναι άσκηση μπας και καθυστερήσω το Αλτσχάιμερ...