Σύνδρομα ή μήπως όχι;

τέλεια!!!!!

 

Τα παντα έχουν ψυχολογικές προεκτάσεις, αλλα απο τη στιγμή που κατι δεν παρεμποδίζει την ομαλή λειτουργια της καθημερινότητας δε θεωρείτο πρόβλημα και γιαυτο δε χρειάζεται να το εξετάζουμε κατα αυτο τον τροπο

 

ε πες το ντε!

 

Συντασσομαι. Αυτο θα ηταν το πρωτο μισο της απαντησης μου αν απαντουσα πριν τον Master Jp
Αλλα και οαρακατω, το αν μια ταση οφειλεται σεbκαποιο ημιαναγνωρισμενο συνδρομο η αντλερογιουγκιανο συμπλεγμα η σε φροιδικες λιβιδινικες υοερχειλιζουσες ενορμησεις η σε καποια φρεσκοταξινομημενη περιγραφη στοDSM V, αν δεν ειναι εμφανως δυσλειτουργικη κατασταση, μικρη σημασια εχει η προελευση.


Κι αντε και οφειλεται σε καποιο συνδρομο διαγνωσμενο με τη βουλα. Μετα τι?
Για να λυθει ενα τετοιο θεμα θελει χρονια υποστηριξης απο ειδικο και σκληρης ατομικης προσπαθειας. Μεχρι τοτε τι κανοι καποιος? Πως ζει μεχρι να λυσει το οποιο συνδρομο του? Σε καραντινα? σε αρνηση? σε διαρκη εσωτερικη συγκρουση? Οπως πριν?

 

- Όταν κάποιος παίζει το πουλάκι του μόνος σπίτι του η όπου αλλού, με εκείνον και τις φαντασιώσεις του, είναι μαλάκας.

- Όταν κάποιος παίζει το πουλάκι του μόνος σπίτι του η όπου αλλού, με εκείνον και μέσω τηλεδιάσκεψης, και πάλι είναι μαλάκας.

-Όταν κάποιος παίζει το πουλάκι του μόνος σπίτι του η όπου αλλού, με εκείνον και παρέα τον/την σύντροφό του κοιτώντας , εφαρμόζει εξελιγμένες ( η ανώμαλες η ότι άλλο κλπ) ερωτικές τεχνικές.

-Όταν κάποιος παίζει το πουλάκι του μόνος σπίτι του η όπου αλλού, με εκείνον και παρέα τον/την σύντροφό του, φιλώντας το πάτωμα, και πάλι εφαρμόζει εξελιγμένες ( η ανώμαλες η ότι άλλο κλπ) ερωτικές τεχνικές.

-Όταν κάποιος παίζει το πουλάκι του μόνος σπίτι του η όπου αλλού, με εκείνον και παρέα τον/την σύντροφό του, φιλώντας την/τον, δεν είναι μαλάκας η ανώμαλος η ότι άλλο.

-Όταν κάποιος παίζει το πουλάκι του μόνος σπίτι του η όπου αλλού, με εκείνον και παρέα τον/την σύντροφό του να του το παίζει, και πάλι δεν είναι μαλάκας η ανώμαλος η ότι άλλο.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν σύνδρομα γιατί είναι πολύπτυχα.

 

Τα συνδρομα εχουν πολυ ενδιαφερον. Μπορουμε να τα επεκτεινουμε λιγακι:
- το συνδρομο της Σταχτομπουτας και οι μεταμορφωσεις στο κυνηγι του περιζητητου Αλλου, που θα της μεταμορφωσει την αχαρη ζωη
- το συνδρομο του Προμηθεα. Δοτικος τυπος, αλυσοδεμενος σε μια σχεση ολο μοναξια, που του τρωει τα συκωτια
- το συνδρομο του Δον Κιχωτη, που βλεπει παντου συνδρομα
- το συνδρομο της Κιρκης, που μετα βλεπει τριγυρω ολο γιυρουνια
-το συνδρομο της Πηνελοπης, που δινει αοριστες υποσχεσεις σε διαφορους που ξεροσταλιαζουν ενω εκεινη ειναι κολλημενη με τον εκαστοτε εξαφανισμενο πρωην
- το συνδρομο του Φλορεντινο Αρισα, αιωνιος καψουρης με εκσημασμενο ηθικο μαζοχισμο και συναισθηματισμο εφηβης με σιδερακια, που γινεται με τον καιρο σαβουρογαμης για να υπεραναπληρωσει το συναισθηματικο του κενο

Ορεξη ναχεις να κατασκευαζεις σκιαχτρα...

 

Ενδιαφέρον νήμα (μέσα στη γενική αδιαφορία)
Ο @E. Dantes το έθεσε πολύ σωστά με τη φράση "Όρεξη να 'χεις να κατασκευάζεις σκιάχτρα..."
Έχουμε μάθει -αναγκαστικά κιόλας, καθώς η κοινωνία μας είναι καταπιεστική- να ενοχοποιούμε τις επιθυμίες μας. Και δεν μιλώ μόνο για τις ερωτικές.
Ξεχάσαμε πως, ένστικτο και λογική δεν είναι δίδυμα, αλλά δεν παύουν να είναι αδέρφια.
Καλή και η ψυχολογία, και δεν την αναιρώ ως επιστήμη επ' ουδενί, αλλά κάποιες ενέργειες είναι γενετήσιου χαρακτήρα και αυτό φτάνει.
Η επιθυμία ίσως να στηρίζεται στις προσλαμβάνουσες, αλλά δεν παύει να είναι επιθυμία και -όσο δεν καταπατά δικαιώματα και ελευθερίες (βλ. βιασμός)- οφείλει να ικανοποιείται.
Αυτό καταλαβαίνω εγώ.

 

πολύ συγκροτημένη η παρέμβαση σας για να περάσει ασχολίαστη

η επιθυμία ακόμη κι όταν είναι εξωγενής (εκ προσλαμβανουσών) παραμένει επιθυμία, διακρίνεται από την παρόρμηση όμως, όσο κι από την πρόθεση.
η αντιπαραβολή της με πολιτικά κατηγορήματα (ελευθερίες, δικαιώματα - εξόχως εξωγενή), μέ ξένισε.
προβάλλετε τον βιασμό ως έκφραση ανεξέλεγκτης παρόρμησης ή κακόβουλης πρόθεσης; ή ως δαιμονοποίηση γενικώς;
παρακολούθησα μόλις εναν, σχεδόν συλλογικό, εδώ, της κατηγορίας κακόβουλης πρόθεσης μάλλον.

τέλος, δεν οφείλει, νομίζω, να ικανοποιείται η επιθυμία, της οφείλουμε όμως την ευκαρία της.

ναι, είμαστε πολύπλοκοι, αξίζει να το θυμόμαστε όσο συχνότερα μπορούμε, έχουμε σχεδόν ακρωτηριαστεί, όσοι δεν συνεχίζουμε αδυσώπητο πόλεμο.

σας ευχαριστώ για την ευκαιρία.

 

@tithon

Γιατί σε ξένισε το βιντεάκι, εμένα μου φάνηκε αστείο.

 

πού έγραψα οτι με ξένισε το βιντεάκι; ως παράδειγμα το χρησιμοποίησα.

edit: πρόχειρο και πρόσφατο παράδειγμα.

 

@tithon
Ευχαριστώ και 'γω για την παρέμβαση. Ποτέ δεν είναι αρκετή μία και σ' αυτήν θα προσπαθήσω να διασαφηνίσω.

Η δική μου οπτική μιλάει για συνύπαρξη αντιθέτων-δηλαδή, το κάθε τι συνυπάρχει με το αντίθετό του, πολλώ δε μάλλον αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξής μας.
Το πολιτικό κατηγόρημα, όπως σωστά παρατηρήσατε, συνδέεται με την κοινωνία του ανθρώπου με άλλους ανθρώπους. Αν ήμασταν λύκοι της στέπας η άποψή μου θα ήταν διαφορετική.
Τον βιασμό τον παρέθεσα για τον εξής απλό λόγο: το ένα μέλος θέλει, ενώ το άλλο όχι.
Ζούμε σε κοινωνίες (όπως προείπα) ---> κοινωνίες=συμβάσεις (όχι με την καταχρηστική/συντηρητική χροιά που έχουν πάρει).
Για παράδειγμα, αν μου επιτρέψετε να μπω στο σπίτι σας να μαγειρέψω, επειδή ΚΑΥΛΩΝΩ με το μαγείρεμα στην καλοστημένη κουζίνα σας, θα το κάνω.
Αν όχι, είτε θα μείνω νηστική, είτε θα φάω σπίτι μου, είτε θα πάω σε κάποιου άλλου την κουζίνα. Πάντως, να μπω με το "έτσι θέλω" στο σπίτι σας, όχι. Δεν μου φαίνεται σωστό.
(θα μπορούσα να προσθέσω και μεταβλητές, αλλά ας μην καταχραστώ χρόνο)

Είμαι μόλις 24 χρονών και, για 'μενα, η επιθυμία (σύμφωνη με την παραπάνω θέση μου) οφείλει να ικανοποιείται. Το αποδίδω στο νεαρό και στην παρόρμηση της ηλικίας μου.
Δεν θα διαφωνήσω όμως με τη δική σας θέση. Τη βρίσκω λογική.

 

γνωρίζω, από πρώτο χέρι, κοινωνίες όπου η διατύπωση αυτή είναι αδιανόητη, απλώς μπαίνεις στην κουζίνα και μαγειρεύεις, δεν περναέι
από κανενός το μυαλό να σου επιτρέψει ή να σε εμποδίσει, αν καταστρέφεις κακόβουλα εμποδίζεσαι, συνδυάστε το και με το βιντεάκι.
στην ελλάδα, κατι παρόμοιο ίσχυε πριν τον πόλεμο, από αφηγήσεις, σε μικρό ελληνικό νησί, το πρόλαβα ώς επισκέπτης.
γενικεύουμε το πολιτικό, λόγω του όγκου του, παρ' ότι είναι ασύληπτα πρόσκαιρο.

υγ: αν δεν σας επιστρέψω πρόσβαση στην κουζίνα, θα προτιμήσετε να πεθάνετε από πείνα;