Αιτίες χωρισμού

να μην μπορει να με νιωσει!!!! 

 

Y.Γ. ( και τρισάθλια επανάληψη )

13) - που είναι και το γούρικο μου νούμερο -

Να θεωρούμε εαυτόν πάρα πολύ για τον/την άλλο/η, τόσο που να "νομιμοποιούμαστε" ( πάντα στην κασίδα μας μονάχα ), στο να του/της βγάζουμε το λάδι με γυμνασιάκια/κόνξες/χωσίματα παντός είδους,
έτσι, επειδή πιστεύουμε ότι μας παίρνει, ή για να κατευνάσουμε τα όποια τίγκα ή ανασφάλειες μας.
Ή επειδή έχουμε το "δικαίωμα", να του/της ψήνουμε το ψάρι στα χείλη λόγω της "αγάπης" που θα τρέφαμε για κείνον/η - και η οποία είναι πασίγνωστο, ότι στ' όνομα της συγχωρούνται τα πάντα, μην αφοδεύσω -.
Αυτά συνοδευόμενα απ' τα "σημεία" 11), 12).

Ο/η σύντροφος όσο κι αν μας ακούει ή συμπάσχει, δεν είναι ούτε ο σάκος του μποξ, ούτε η τουαλέτα μας. Όσο κι αν θα μπορούσε να συμβάλλει στην ευτυχία μας - αναφέρομαι σε μια ιδανική κατάσταση -, δεν θα φτιάξει την ευτυχία μας στην θέση μας, για να μας την προσφέρει σ' ασημένιο δίσκο. Όσο κι αν είναι σύμμαχος μας, δεν θα πολεμήσει για μας τις μάχες μας. Όσο κι αν περπατήσει δίπλα μας, το πολύ να μας απλώσει το χέρι σαν πέσουμε, δεν θα μας πάρει στις πλάτες του/της.
Δεν είναι ο/η ψυχίατρος μας, δεν είναι ο/η γελωτοποιός μας, δεν είναι πυροσβέστης, δεν είναι τραπεζίτης/ισα, δεν είναι αιώνιος/α - πόσο μάλλον αν αργά ή σταθερά τον/την "ροκανίζουμε" με την όποια συμπεριφορά μας -.
Μπορεί και στο πλάϊ μας μια μέρα να κλείσει τα μάτια του/της, αλλά δεν θα γίνει από τύχη. Μπορεί από συμβιβασμό, μπορεί από φόβο, από συνήθεια.
Αλλά μπορεί κι από επιλογή του/της και ποιος/α ξέρει, μπορεί κι από αγάπη, εκείνη την χωρίς εισαγωγικά. Και αυτά ισχύουν για οποιοδήποτε είδος σχέσεως, τόσο βουδουσουμιάρικης, όσο και βανίλια.
Όποιος/α ορέγεται αλυσίδες, για ν' αφαιρέσει απ' το κεφάλι του/της την "δαμόκλειο σπάθη" του χωρισμού ή για να μην έχει "ευθύνες" αν και όταν θέλει κάποιον/α, να τον/την απομακρύνει απ' την συναισθηματική πλευρά της ζωής του/της.
Ας πάει σε καν' απάτητο βουνό ή στη Σελήνη, γιατί ομελέτες δίχως να σπάσεις αυγά, δεν γίνονται. Και αν δεν απατώμαι, τα πάντα έχουν τον κύκλο τους, άλλα μεγαλύτερο, άλλα μικρότερο.
Εκτός κι αν έμαθα και αυτό λάθος, τίποτε δεν αποκλείεται.   

 

H original ατάκα βασικά είναι ότι φταίει η γυναίκα και η πεθερά της..

Έλα τώρα, μεταξύ μας.. Κι εσύ το ξέρεις ότι έτσι γίνεται

 

" λέξεις, που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από ψυχολογική, συναισθηματική και πνευματική βία: “Όλα για κάποιον λόγο συμβαίνουν”:
Κοινοτοπίες μεταμφιεσμένες ως σοφίες. Και το χειρότερο από όλα είναι, ότι μας κρατά μακριά από το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε, όταν έρθουν τα πάνω κάτω στην ζωή μας, δηλαδή να θρηνήσουμε."

 

Αιτία χωρισμού : Η υπερβολική ζήλεια

Σκηνή ζήλειας 456899

- τι τρως ;
- φασολαδα
- κλάσε μια να σε ακούσω

 

Ναι @masra , όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν, το να κλαψομουνιάζουμε κ να θρηνούμε δεν βγαίνει τπτ, κακό στον εαυτό μας κάνουμε, η ζωή συνεχίζεται, έτσι είναι.

 

Τη λέξη "κλαψομούνιασμα" ήθελα και να κάτεχα ποιος την εφηύρε. Εντελώς αντιαισθητική και κακόηχη.

 

@Dark_Explorer

Εγώ τη λέω.  

 

Ε εσύ πολλά λέγεις σουρλουλού  

 

η γνώμη μου για τη φράση που χρησιμοποίησες υπάρχει στο παραπάνω ποστ...πολλοί θα συμφωνήσουν μαζί σου @Madeleine Rk και το καταλαβαίνω, ανέφερα έναν άλλο τρόπο να συνεχιστεί η ζωή με το μικρότερο δυνατό "κακό", δεν ταιριάζουν όλα σε όλους, σ αυτό συμφωνώ μαζί σου. Μια φράση που προτιμώ: “Κάποια πράγματα στην ζωή δεν μπορούν να διορθωθούν. Μπορούν μόνο να κουβαληθούν.”

 

Δεν συμφωνώ ότι το "όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο" είναι κοινοτοπία. Όταν φτάσει μια σχέση στο χωρισμό, μόνο για καλό (έστω μακροπρόθεσμα) μπορεί να είναι, από τη στιγμή που δεν μπορεί να διορθωθεί.
Και μπορεί να μην έχουμε τον έλεγχο του τι μας συμβαίνει, αλλά πιστεύω κάθετα ότι έχουμε πλήρη επιλογή του τρόπου που θα αντιδράσουμε.

Επίσης προσωπικά διαφωνώ στο τελευταίο που ανέφερες. Κάποια πράγματα στη ζωή σίγουρα δεν διορθώνονται, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να τα κουβαλάει κανείς, μπορεί και να τα αφήσει πίσω του. Έχω μια απέχθεια προς τις άγκυρες. Θέλει δουλειά σίγουρα, είναι δύσκολο και οδυνηρό, αλλά η ανταμοιβή είναι η ελευθερία.

 

Τουλάχιστον την ύστατη στιγμή ας ειπωθούν όλα με ειλικρίνεια περήφανα χωρίς υπεκφυγές και δευτέρες σκεψεις, οποιος αποφασιζει τον χωρισμο να εχει το θαρρος και οχι να τον προκαλει ώστε να τον χωρίσει ο άλλος.