"Γιάντα ετσά γουστάρνω"!

Και χαμόγελο που μαζεύεται αμέσως και σκοτώννννει  
Αααααααααααααχχχχχχ    

 

Ρε Μαργαριτα!!!!
Πρωινιάτικα!;
[πρωι το διαβασα εγω]
[οταν ο ανθρωπος μπορει και ξεχωριζει τα λεπτοτερα των σημειων που ερεθίζουν ή τον ερεθιζουν... Τεχνη!]

 

Όχι όλες τις ώρες σκοτώνει  

 

Ωραίο νημάτιον συντεκνοθανούσακα.

Έχουμε και λέμε:
Αν επιθυμώ κάτι για να με ικανοποιήσει το υ άμεσα και πρόσκαιρα τότε το "γιάντα ετσά γουστάρνω" ταιριάζει γάντι.
Αν θέλω να μεταγγίσω έναν τρόπο σκέψης μου ξεκινώντας από κάτι μεμονωμένο κι εν συνεχεία να το επεκτείνει το υ (επαγωγική διαδικασία) τότε θα επιχειρήσω επαρκή εξήγηση και στοχοθεσία.
Όσο για το πλαίσιο και την προσέγγιση είναι ζήτημα ντρέτης ξήγας του καθορισμού των ρόλων, εξαρχής συμφωνία συνεπώς και Π/πάμε. Όλο αυτό προϋποθέτει εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια και συμβατότητα.

 

Συνήθως νομίζω

1. Όλα είναι θέμα γλώσσας σώματος και περίστασης. Αν οι λέξεις αντανακλούν τα αληθινά συναισθήματα δύσκολα τις προσπερνάς όποιες και αν είναι και κάτω από οποιοεσδήποτε συνθήκες και αν ειπωθούν.
2. Με ευθεία απάντηση, και για μία φορά. Μετά κάνεις αυτό που έχεις αποφασίσει.
3. Βλ. 1.
4. Βλ. 1 επίσης.

 

το "έτσι γουστάρω", "έτσι μ' αρέσει", "έτσι θέλω" είναι χρήσιμα στην αντιμετώπιση μιας αυθάδειας.
σε κανονικές συνθήκες είναι επαρκέστατο ένα ήρεμο "γιατί αυτό σου είπα/περιμένω από σένα".
όταν χρειάζεται βοήθεια να αντιληφθεί κάτι, καλό είναι να την έχει, όχι υποχρεωτικά με λογική επιχειρηματολογία.
με σειρά που λειτουργεί, όμως. "πρώτα κάνω και μετά ρωτάω"

 

'Ολα τ' αντέχω να τ' ακούω...
Αλλά το διαπραγμάτευση?
Η ασφάλεια?
Α πα πα πα...
Τοπομποτομιά του κιαρατά... (δεν κρύβεται μανα μ' σε λέω)....

Εκτός κι αν κυκλοφοράει καμια μεραρχία σούπερ στελθ μαλάκες εδώ μέσα... (μποθγουέις)... ή σας τριγυρίζουν οι σπάνιοι του είδους...
Αν ναι, πάντα μέσα είναι το θέμα, ναι?

 

Γιατί, ω θανασονηματοθέτη, να συζητάει τις εντολές του ο Κ;
Να μην τις συζητάει.
Ως υποτακτική, πήρα μια απόφαση. Υποταγή στον συγκεκριμένο άνθρωπο. Δεν υπάρχει λόγος για επιμέρους περαιτέρω συζητήσεις.

Ένα. Προφανώς μια εντολή θα μου δίνεται γιατί γουστάρει - όποια και να είναι η αιτία της - και προσωπικά γουστάρω τρελά να γουστάρει. Τέρμα. Εύκολο, δύσκολο, χτυπιέμαι, η διαχείριση του εαυτού μου και η άμεση εκτέλεση ευθύνη μου. Με την καύλα ότι κάνω κάτι που γουστάρει, με την καύλα ότι έτσι επιβεβαιώνω την απόφασή μου.

Δυο. Δεν μου χρειάζεται απαραίτητα να καταλάβω γιατί μου δίνεται μια εντολή. Αν ποτέ νιώσω την ανάγκη, θα ρωτήσω μετά την εκτέλεση γιατί μου ζητήθηκε, και θα το κάνω με πλήρη επίγνωση ότι η ερώτησή μου δεν συνεπάγεται απαραίτητα μια απάντηση. Και είμαι μια χαρά με αυτό, εγώ το επέλεξα.

Τρια. Είναι θέμα υποταγής. Η εμπιστοσύνη απλά με έφερε στην υποταγή, ως αναγκαίο στοιχείο για να θέλω να παραδοθώ.

Τέσσερα. Νομίζω απάντησα. Δοθείσας της υποταγής, οφείλω - θέλω, καυλώνω, γουστάρω - να εκτελώ οποιαδήποτε εντολή και να Τον ικανοποιήσω, ικανοποιώντας με αυτόν τον τρόπο και μένα την ίδια.

Τοποθέτηση από άτομο άλλου στάτους, του οποίου οι απόψεις είναι αυστηρά προσωπικές. Εξαιρετικό νήμα.

ΥΓ Από προχθές αναμασάω μια φράση που έγραψε ο @Marqui, "Χαρά στους Κύρηδες που η σ. τους έχει για ανάγκη την επιθυμία Τους". Την βρίσκω εξαιρετική.

 

@estelwen

Τα όμορφα νυφικά μεγάλοι άνθρωποι τα φορούν...
Εσύ είσαι μεγάλος άνθρωπος..!

 

Nαι, έτσι, βάλε με σε δύσκολη θέση... Δεν μου μένει παρά να απαντήσω ότι ε, ναι, ηλικιακά είμαι  
Kαι προφανώς σ' ευχαριστώ. Mε μια παρατήρηση, it takes two to tango, as you well know.