Αιτίες χωρισμού

ωπα, σε παγίδα πέφτεις, ανάποδη απ' το συρμό μονάχα, γιατί ο θρήνος είναι "κακό στον εαυτό μας"; απολαυστικός και λυτρωτικός μπορεί να είναι εξ' ίσου.
αυτό το "δε βγαίνει τίποτε" κολλάει στο θρήνο του χωρισμού μόνον; από τα υπόλοιπα τι βγαίνει; πόσα βγάζουμε;
και ο θρήνος διάρκεια έχει, εισηγείσαι έναν ιδιότυπο αμυντικό κυνισμό; η ζωη συνεχίζεται και με θρήνο και χωρίς, συνεχίζεται και ερήμην μας.

 

@tithon

Είμαι κυνική & ρεαλίστρια.

 

@Madeleine Rk

καλά κάνεις, δική σου δουλειά.
ρώτησα μόνον: γιατί να αποποιηθείς/στερηθείς το θρήνο σου; την απώλειά σου, εφ' όσον υφίσταται ως τέτοια.
εγωτικό και αμυντικό μου φάνηκε, περιορισμένο.

 

a) Προτιμώ το παγωτό
b) Καθόλου άμυνα, απλά δεν μπορώ αυτή την μικροαστική νοοτροπία, έτσι είμαι εγώ, "No Time For Tears'' .~

 

Λενε πως ο κυνικος ειναι πληγωμενος πρωην ρομαντικος κι ο ρεαλιστης απογοητευμενος η βασανισμενος ονειροπολος.
Αλλα μαλλον ανυποστατες φημες θαναι...

 

@estelwen δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο μέλλον: ναι, μπορεί να βγει σε καλό ο χωρισμός, μπορεί και όχι. Η επιλογή του τρόπου αντίδρασης μας ανήκει. Αλώβητοι, όμως, λόγω της ανθρώπινης φύσης μας, δε θα μείνουμε. Ο θρήνος εκφράζει, όσο μπορούμε να τον παραδεχτούμε, αυτή την τρωτότητα.
Όταν έρχεται η καταστροφή, ο πόνος δε φεύγει ποτέ από μέσα μας, δεν εξαφανίζεται. Διοχετεύεται, γίνεται διαχειρίσιμος, κατά το δυνατόν. Η ελευθερία μας βρίσκεται σε αυτές τις παραδοχές, δεν περιορίζεται από αυτές.

Το ερώτημα στο νήμα είναι αιτίες χωρισμού. Μάλλον θα σταματήσω εδώ.

 

Αιτίες χωρισμού

1. Δεν θέλει να μιλάω
2. Δεν νιώθω ότι με ποθει
3. Δεν γελάει με τα αστεία μου
4. Δεν σέβεται την άποψη μου
5. Με ζηλεύει παράλογα
6. Ζητάει να ξεπεράσω τις κόκκινες γραμμές μου
7. Δεν υπάρχει επικοινωνία

 

Είναι φυσιολογικό όταν μιλάμε για προσωπικά θέματα, ο καθένας να αναφέρεται στα δικά του βιώματα. Δεν ισχυρίζομαι με κανέναν τρόπο ότι τα λεγόμενα μου είναι σωστά, είναι απλώς η συνταγή μου για το δικό μου ευ ζην.

Αυτό που εννοώ εγώ είναι ότι όταν μια σχέση φτάσει στο απροχώρητο, και ο χωρισμός γίνει η μόνη εφικτή λύση, αυτή δεν μπορεί παρά να είναι καλή λύση, με την ευρεία έννοια της λέξης: είναι η μόνη λύση που μας επιτρέπει να επιβιώσουμε και εν τέλει να προχωρήσουμε.

Όσο για τον θρήνο, προσωπικά δεν πιστεύω τόσο στην χρησιμότητα του θρήνου καθ΄ εαυτόν, όσο στην επεξεργασία των συμβάντων. Αν τώρα ως θρήνο εννοείς την αποδοχή της απώλειας, λέμε το ίδιο. Και αυτό μας κάνει ακέραιους, αν όχι αλώβητους.

Αλλά για μένα ο πόνος δεν αρκεί να γίνεται διαχειρίσιμος. Χρειάζεται να αποδομηθεί και να φύγει, έχοντας κατανοήσει τις αιτίες του, για να μπορέσω να είμαι ελεύθερη. Αν κρατούσα πόνο μέσα μου, εγώ προσωπικά θα ένιωθα τρομερά περιορισμένη.

 

Ο χρονος

 

Το να πάψει να με υπολογίζει, το να μην ειναι "εκεί" για 'μενα οταν τον χρειαστώ και το να με κανει, με τη συμπεριφορά του, να αμφιβάλλω για τα ειλικρινή αισθηματα του για 'μενα.. It's more than enough..

 

@@ ;- )

 

Με αφορμή αυτό το νήμα σκέφτομαι ότι ακόμα καλύτερο θα ήταν ένα νήμα με τίτλο: "Λόγοι που κάνουν τα ζευγάρια ευτυχισμένα". Το ανάποδο δηλαδή.

Επειδή από το τι πρέπει να προσέχουμε δεν εξάγεται απαραίτητα και το τι είναι ωφέλιμο να κοιτάμε ή να κάνουμε.