Αιτίες χωρισμού

2-3 χρόνια.

Απαραίτητο όχι δεν είναι βέβαια...
Αλλά -από την άλλη- υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από τις ανθρώπινες σχέσεις;;;  

Όντως   Αλλά γιατί πια είναι τόσο σπάνιο;
Κι επίσης γιατί οι βδσμικές σχέσεις είναι ακόμη πιο σύντομες;

 

Γράψαμε ποτέ ένα γράμμα χωρισμού στον εαυτό μας; Ξέρετε, από εμάς για εμάς. Ένα γυμνό γράμμα χωρισμού, το οποίο δεν θα διαβάσει κανείς, παρά μόνον εμείς-οπότε δεν θα χρειαστεί να πούμε ψέματα.
Αν το κάνουμε, βρίσκουμε πολλές αιτίες χωρισμού..

 

ξεκινάτε απ' την αμφισβητούμενη παραδοχή οτι στον εαυτό μας λέμε λιγότερα ψέματα,
αυτό, να ξέρετε (!), είναι ζητούμενο, όχι δεδομένο.

 

Δείτε τι γράψατε στο αρχικό ποστ σας ή ξαναδιαβάστε τί εγραψα. Οι χρόνοι σας δεν βγαίνουν.

 

Τα περισσότερα ψέματα λέμε στον εαυτό μας, όχι τα λιγότερα.. Την ανάγκη για ξεγύμνωμα στον καθρέφτη επικαλέστηκα, μπας και δούμε σε τι μπορεί να φταίμε και εμείς. Επειδή δεν το διάβασα στο νήμα ή έστω δεν το πρόσεξα, γι' αυτό το τόνισα έτσι...

 

προσωπικά χωρίζω μόνο όταν δεν αντέχω άλλο. όταν αισθάνομαι πως πνίγομαι.

 

α) Γιατί αρκετοί/ες είναι ήδη δεσμευμένοι/ες - και απ' το να πουν ξεπέτα, προτιμούν να τ' ονομάσουν σχέση -.
Γιατί, ότι κι αν διαλαλούν τα διάφορα "εγχειρίδια" περί σωστού/ης Κ/Α/υ/σ και των "ευθυνών" τους.
Στο τέλος, κάποια πράγματα παραμένουν ίδια και απαράλλακτα με τις "βανιλιάρικες" σχέσεις.
Ξέχναγα, στο bdsm υπάρχει και το release, η αποκαθήλωση και η απόσυρση ( αυτή η τελευταία του/της upper hand. ) Aρκετές φορές, υπάρχουν στο "και καλά".
Ηθικό δίδαγμα? ( Εννοείται δικό μου ). Όποιος/α μπαίνει στη βουδουσουμική "wonderland" και για να έχει - μεταξύ άλλων - το κεφάλι του/της ήσυχο,
στ' ότι θα χωρίζει όποτε γουστάρει ή ότι δεν θα τον/την χωρίσουν ποτέ ( επειδή οι "βουδουσουμιάρικες" σχέσεις είναι by default πιο βαθιές, πιο ειλικρινείς,
πιο τα κέρατα τους τα τράγια απ' τις υπόλοιπες ). Μάλλον ψώνισε από σβέρκο.

β) Γιατί αρκετοί/ες ( αυτή κι αν είναι υπόθεση που κάνω τώρα ) επικεντρώνουν το 99,9% της προσοχής/ενέργειας τους, στο πως να ικανοποιήσουν τ' όποιο γούστο τους.
Και ο/η όποιος/α παρτενέρ τους, θα ήταν απλά ένα μέσο ( δηλαδή ένας/μια για κείνους/ες θα είχε την ίδια αξία με οποιονδήποτε/οποιαδήποτε άλλο/η ).
Κάναν το κομμάτι τους και τους άρεγε. Το έκαναν και τους βγήκε μάπα το καρπούζι? ( Τουτέστιν, δεν άρχισαν να ψέλνουν τα Σεραφείμ και τα Χερουβείμ, όπως θα ήθελαν/φαντασιώνονταν ). Ο στόχος τους θα είχε επιτευχθεί και όπως είναι γνωστό - βάσει κοινής εμπειρίας/λογικής -, με τις λεμονόκουπες ούτε γλυκό του κουταλιού δεν κάνεις.  

 

Σωστά   Σωστή η απαίτηση για διευκρίνιση.
Με το "γνωρίζει" στο αρχικό ποστ αναφερόμουν στο ξεκινούν τη σχέση.  
Την ήξερε 2-3 χρόνια από κάποιες κοινές δραστηριότητες που είχαν.

 

Οι αιτίες είναι μάλλον γνωστές τοις πάσι.
Μεγάλοι ευσεβείς πόθοι, μεγάλες απογοητεύσεις.
Η καύλα από μόνη της δεν αρκεί και δεν μπορεί να αποτελέσει και μοναδικό κριτήριο για την σύναψη ή όχι μίας σχέσης, όσοι αποφάσισαν τοιουτοτρόπως την πατάνε παταγωδώς μάλλον.
Η δίψα για bdsm, που κάνει κάποιους να βαφτίζουν το ψωμί παντεσπάνι, ή να δοκιμάζουν επίμονα, επαναληπτικά ή μετ΄επιτάσεως, πρόσωπα και πράγματα που εξ΄αρχής δεν τα λες και ταιριαστά σε μας και την ιδιοσυγκρασία μας.
To ''πακέτο'' δεν το βρίσκουμε εύκολα, άρα το ψάχνουμε ενδεχομένως πιο επίμονα, ενώ η γκάμα επιλογής μας είναι κάτι το πεπερασμένο, ζόρικη εξίσωση.
Η φύση μας που είναι αχόρταγη και ανικανοποίητη, ίσως και περισσότερο από τον μέσο όρο των υπολοίπων -non bdsmers.
Η σεξουαλική απληστεία, η ακόρεστη διάθεση για αλλαγές και νέα πρόσωπα, η ελευθεριότητα στον τρόπο σκέψης.
Και κυρίως για μένα, διότι δεν δίνεται χρόνος στις σχέσεις για να αναπτυχθούν και ν΄αγαπηθούν οι άνθρωποι, λειτουργεί το πράγμα κάπως εφηβικά και όχι και τόσο ώριμα, ενθουσιασμός, απογοήτευση, πάμε στον επόμενο ή στην επόμενη, το βλέπω να γίνεται κατά κόρον αυτό, σα να μην χωράνε συναισθήματα σε όλες τις σχέσεις, θαρρείς και οι bdsmers εφαρμόζουν εντελώς διαφορετικά κριτήρια στις επιλογές τους.
Άνοιξε ένα νήμα πουλάκι μου να τα συζητήσουμε εκτενέστερα αν θέλεις, είναι πολλοί οι λόγοι που μπορεί να οδηγούν στην βραχυβιότητα των σχέσεων, νομίζω θα μπορούσαμε να πούμε ωραία πράγματα σε ένα τέτοιο νήμα... 

 

hahahah

 

Όταν σου τελειώσει.
Όταν δεν έχεις διάθεση να προσπαθήσεις άλλο ή έχεις προσπαθήσει μέχρι το τέρμα.
Όταν, αντί να ξεκουράζεσαι μέσα σε αυτό, φορτώνεις ακόμη πιο πολύ τους ώμους.
Όταν, αντί να ανθίζεις δίπλα στον άνθρωπο αυτόν, μαραζώνεις.
Όταν, αντί να νιώθεις γεμάτος και χορτάτος, λιμοκτονείς.

Όταν βαρεθείς ν' ακούς και μόνο μιλάς.
Όταν έχεις μόνο απαιτήσεις χωρίς εσύ να έχεις την διάθεση να προσφέρεις.
Όταν θεωρείς δεδομένο το συναίσθημα του άλλου κι επαναπαύεσαι στις δάφνες σου.
Όταν δεν ξέρεις τι ζητάς αλλά δεν θέλεις να σαι και μόνος.

 

Και οταν λειπει ο κοινος σκοπος που γεμιζει εμπειριες απο το παρελθον που γλυκαινουν και προσφερει προσδοκιες για το μελλον που ενωνουν.