Αναφορά

στη δικη σου περιπτωση, ο μονος λογος που θα μπορουσα να σκεφτω για να σε βαλει καποιος να γραψεις ριπορτ, και μαλιστα μπροστα του, ειναι μπας και το βουλωσεις!!!

   

 

Fair enough!

 

ειναι ενα σχεδον srandard ongoing task για τα υ.

χρησιμευει στο να καταλαβει ο Κ σου τι συμβαινει στη ζωη σου, πως βλεπεις εσυ αυτα που συνβαινουν, πως σκεφτεσαι, που 'μπαζεις', τι σου δημιουργει προβληματα κλπ, σε ολα τα επιπεδα. η εμφαση βεβαια ειναι στο τι σκεφτηκες και το πως αισθάνθηκες γι αυτα που συνεβησαν.

για σενα θα ειναι χρησιμο στο να καταλαβεις τον εαυτο σου καλυτερα, να βαλεις τη σκεψη σου σε μια ταξη και να μπορεσεις να πεις στον Κ πραγματα που για οποιοδηποτε λογο δεν μπορεις να του τα πεις στα μουτρα. εκει εχεις την ευκαιρια να το πεις με τροπο...

τιμωρια για το πως αισθανθηκες δεν φανταζομαι να υπαρχει. τωρα βεβαια αν σου εχει βαλει ενα τασκ και γραψεις εσυ στο ριπορτ ξερεις το τασκ που μου' βαλες το εγραψα στο απαυτο μου,,, ε εκει μπορει να τις αρπαξεις λιγο  

προσωπικα ειχα ενα notepad ανοιχτο, στο κινητο αν ημουν στη δουλεια, και εγραφα κατα τη διαρκεια της ημερας τιτλους για να μην τα ξεχασω. βεβαια στο τελος παντα ξεχναγα πραγματα και εστελνα συμπληρωματικο. τουλαχιστον ενα.

το εκανα με ευχαριστηση, παρολο που δεν ειμαι πολυ του γραπτου, η του προφορικου for that matter  

** απαραιτητη προυποθεση για να δουλεψει αυτο ειναι η ειλικρινεια...

 

λοιπον, αφου το νημα εχει τιτλο 'Αναφορα' γραφω κι εδω ενα συμπληρωματικο για να μην σπασω την παραδοση...  

το ριπορτ εινα αποτυπωση. δεν ειναι εκθεση. μην πας να γραψεις πραγματα που δεν αισθανθηκες απλα για να γραψεις κατι ωραιο, ουτε πως θα ηθελες να ειχες αισθανθει κλπ.

επισης μην κρυψεις πραγματα μηπως και δεν του αρεσουν κλπ.

με αλλα λογια, μη γραψεις παπαριες!

 

Στην έως τώρα εμπειρία μου η αναφορά/ημερολογιακή καταγραφή συνιστά ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στη D/s σχέση. Παρόλο που έχω βρεθεί πολλές φορές να επιστρέφω από δουλειά 12 ωρών και να γράφω την ημερολογιακή καταγραφή κάθε φορά για τουλάχιστον δύο ώρες -καθώς δεν μου είναι καθόλου εύκολο να εκφραστώ στον γραπτό λόγο και να αποτυπώσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου- πάντα είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Μπορώ να πω ότι όσο πιο πολύ κουρασμένη είμαι τόσο πιο πολλά αποκαλύπτονται μέσα από την καταγραφή.

Από όσο γνωρίζω -ας με διορθώσει κανείς αν κάνω λάθος- ο/η Κ είθισται να μην τιμωρεί το υ για κάτι που έγραψε στην αναφορά. Προσωπικά, μου έχει τείχει να δεχθώ υποδείξεις από το Κ άτομο σε περιπτώσεις που η γραφή μου είναι διεκπαιρεωτική.

Ναι, ως πράξη είναι ευχάριστη γιατί ζητήθηκε από και αναφέρεται στο Κ άτομο.

Υποθέτω ότι εξυπηρετεί στο να έχει το Κ άτομο μια πλήρη εποπτεία της εξέλιξης του υ, να αναγιγνώσκει τις διάφορες αντιστάσεις, τις αλλαγές, τις σκέψεις, τα συναισθήματα. Για το υ, νομίζω ότι είναι ένα επιπλέον εργαλείο για να γίνεται όλο και πιο συνειδητό μέσα στη σχέση. Επίσης, αισθάνομαι ότι επιπροσθέτως ενδυναμώνει κατά κάποιον τρόπο το δέσιμο ανάμεσα στα δύο μέλη και αυξάνει την αίσθηση της ετεροαναφορικότητας όλης της ύπαρξης του υ προς το Κ άτομο.

 

Με άλλα λόγια...έκλεισες φοβερά το ποστ σου!!!

 

Σαν ιδέα είναι υπέροχο, και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα καλύτερα εργαλεία διαχείρισης σχέσεων, ασύμμετρων και μη.
Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι η επιλογή ονόματος, και το τι συνεπάγεται αυτή η επιλογή όσο αφορά το ύφος,
επειδή είμαι ελαφρώς αλλεργικός σε κάθε τι που παραπέμπει σε στρατό:
Ο όρος «αναφορά» ("report") είναι ίσως πλέον του δέοντος χακί, πειθαρχικός, και αποστειρωμένος.
Το «ημερολόγιο», ή απλώς «το blog», ακούγεται καλύτερο στα δικά μου αυτιά.

 

Για να απαντήσω και σε μερικά από τα άλλα ερωτήματα που τέθηκαν:

"Έχει δικαίωμα ο Κ. να τιμωρήσει το υ. για κάτι που έγραψε στην αναφορά;"

Κατ' αρχήν, να βγάλουμε ένα πράγμα από τη μέση: Το «Κ» έχει δικαίωμα να τιμωρήσει το «υ» του για ο,τιδήποτε. Και τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό, να πάμε στο δια ταύτα: αν κάποιος σε τιμωρήσει για κάτι που έγραψες, θα πρέπει να είναι και πολύ στόκος. Το γράψιμο είναι ένα εργαλείο που σου δίνει την ευκαιρία να εκφράσεις πράγματα που δεν θα έλεγες διαφορετικά, και οι σχέσεις συνήθως πάσχουν ακριβώς από πράγματα που θα έπρεπε να λέγονται, αλλά δεν λέγονται. Η αποθάρρυνση της χρήσης ενός τόσο χρήσιμου εργαλείου είναι βλακώδης.

Τώρα, απ' την άλλη μεριά, αν εσύ στο γραπτό σου αναφερθείς στον «Κ» σου ως «χοντρομαλάκα, μικροτσούτσουνο, που δεν ξέρει να δένει κόμπους», τότε τι να πω, πας γυρεύοντας.

"Είναι κάτι ευχάριστο για εσάς τα υ. ή το κάνετε μόνο και μόνο γιατί σας ζητηθηκε;"

Αυτό περιμένουμε ακόμα τα υ να μας πουν.

"Που εξυπηρετει;"

Δεν υπάρχει τέλειο «Κ». Το «Κ» που θα τα κάνει όλα τέλεια χωρίς εσύ να χρειαστεί να υποδείξεις τίποτα, δεν υπάρχει. (Άσε δε που κάποιες φορές, και να ήθελες να υποδείξεις κάτι, δεν μπορείς, γιατί έχεις ένα ball gag στο στόμα σου, και όταν φτάσει η στιγμή να βγεί το ball gag, είναι ώρα να μπουν άλλα πράγματα μέσα, και μετά, ε, χμ, είναι αργά, ώρα για cuddling, ό,τι έγινε έγινε, που να το ζαλίζουμε τώρα, κλπ.) Από την άλλη μεριά, ακόμα και να έχεις τη δυνατότητα να υποδείξεις κάτι, είναι ιδιαίτερα ξενερωτικό εκείνη τη στιγμή, «επί του έργου,» ωσάν σκηνοθέτης να πεις «CUT!», να παγώσει η σκηνή, για να εξηγήσεις στον «Κ» ότι δεν κάνει κάτι καλά, ή ότι αυτό που εκείνος επέλεξε να σου κάνει εσένα δεν σε καυλώνει, κλπ.

Ενόσω δεν σας κάνουμε τίποτα εντελώς αφόρητο, περιμένουμε από εσάς να το υπόκεισθε υπομονετικά, και μετά, αργότερα, όταν η αυλαία έχει πέσει και οι λαχανιασμένες ανάσες έχουν κοπάσει, να το αναφέρετε γλυκά, ευγενικά, και υποτακτικά, σαν παράπονο και όχι σαν αντιπαράθεση. Το γραπτό χρησιμεύει για να κάνετε ακριβώς αυτό, και να το κάνετε με άνεση χρόνου ώστε να μετρήσετε τα λόγια σας και να μην πείτε τίποτα άγαρμπο. Ακόμα κι αν δεν έχετε κάτι συγκεκριμένο να υποδείξετε, μόνο και μόνο η περιγραφή του πως σας έκανε να αισθανθείτε, (σε τι ρυθμό φτερούγιζαν οι πεταλούδες, κλπ.) είναι ιδιαίτερα χρήσιμη.

 

μισό, βασική προϋπόθεση είναι πως τα διαβάζει

 

E ναι... εννοειται!  

 

Πια έμαθα - ή τουλάχιστον το προσπαθώ -, να παρατηρώ/"ακούω" τις αλήθειες των άλλων με σεβασμό. Εκτός των περιπτώσεων που ομολογώ, ότι μου τρυπούν τόσο τα μάτια/αυτιά κάποια γραφόμενα/λεγόμενα, που δεν κρατιέμαι και εκρήγνυμαι - σίγουρα ασκόπως και ηλιθίως -. Στο δια ταύτα του νήματος, ο καθένας μας θεωρεί καίριο εργαλείο για τ' όποιο D/s ( ή οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο ) τις πλέον διαφορετικές πρακτικές.
Εγώ έγγραφη αναφορά δεν την έχω ζητήσει ποτέ από καμία, ούτε καν σαν task. Θα είναι ότι η "συγγραφή", είναι ένα απ' τα μεγάλα μου "σκαλώματα"/πάθη και να την μείωνα ( για τα δικά μου πάντα γούστα ) σε task, δεν θα το έκανα ποτέ. Βέβαια, κάποιες ελάχιστες είχαν ήδη το "σαράκι" του γραψίματος και κρατούσαν ημερολόγιο για την πάρτη τους.
Κάποιες μου είχαν κάνει την τιμή, να μου το δώσουν να το διαβάσω. Επιπλέον, δεν παραβλέπω το γεγονός, ότι κάποιοι άνθρωποι, απλά δεν έχουν καμία διάθεση, να εκφράζονται γραπτώς. Ίσως και να μην το "έχουν" καθόλου, που λέμε στην καθομιλουμένη. Εγώ προτιμώ μακράν την προφορική λεκτική συνδιαλλαγή ( πως τα λέω έτσι, ανατρίχιασα χαχα ).
Όσο και αν λατρεύω τον γραπτό λόγο, έχει το κουσούρι να "κλέβει" πολύ σημαντικά πράγματα, όπως το βλέμμα, τις εκφράσεις, τα κομπιάσματα στην φωνή, τις παύσεις.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν μ' ενδιέφερε ποτέ ή όποια εξέλιξη καμίας υ. Το αν και κατά πόσο θα είχε εξελιχθεί κατά την διάρκεια ή μετά το πέρας της "αλληλεπίδρασης" της μαζί μου, είναι τελείως δικό της θέμα, για να τ' αξιολογήσει βάσει των δικών της χρόνων. Ήμουν πάντα ανοιχτός στον διάλογο ( χρησιμοποιώντας τους κώδικες επικοινωνίας που θα είχαν συμφωνηθεί ).
Αν βάζω κάποια στη ζωή μου και για όσο καιρό την "φιλοξενώ", μου αρέσει να την "ανιχνεύω", να την μαθαίνω, ακόμη και διαβάζοντας ανάμεσα στις "γραμμές" της.
Και για να το κάνω αυτό, η γραπτή αναφορά/ημερολόγιο/πείτε το όπως θέλετε από μέρους της ειλικρινά δεν μου λέει τίποτε.

Τεσπα, επειδή ξέφυγα αρκετά απ' το νήμα. Να τιμωρούσα ποτέ κάποια, για κάτι που θα είχε στο ημερολόγιο της, θα το θεωρούσα τουλάχιστον μωρία.
Αφήστε, που όπως έχω γράψει - κι επαναλάβει - στο παρελθόν, δεν πιστεύω στην σωφρονιστική αξία της bdsmικής τιμωρίας ( για μένα είναι απλά ικανοποίηση της σαδιστικής μου ορέξεως ). Αν είναι ευχάριστο για τ' όποιο υ, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Πιστεύω ότι η απάντηση θα ήταν διαφορετική από υ σε υ. Ως προς το που εξυπηρετεί, για μένα πουθενά.  

 

Εμένα καθημερινή αναφορά συναιςθηματων και καθημερινότητας δεν μου έχει ζητηθεί ποτέ αν και εύκολα θα μπορούσε να είχε ζητηθεί απο την άποψη οτι ίσως βοηθάει σε σχέσεις που τα μέλη δεν είναι συνεχώς μαζι. Οκ..ευτυχώς δεν μου ζητήθηκε ποτέ και εξηγώ γιατί..

Εντελώς προαωπικά πάντα ..και πολύ ειλικρινά είμαι ένα υ, ή μάλλον.. ημουν ένα υ ( νοιώθω οτι έχω φτάσει σε άλλο λεβελ μαζί Του) που γενικά και στις αρχές μου ακόμη μαζί Του, δεν θα με βοηθούσε ιδιαίτερα να νοιώθω οτι έχω πολλά περιθώρια. Ένα τέτοιο ημερολόγιο, φαντάζει δύναμη στα χέρια μου. Γραφω ..οκ δεν γράφω ψέμματα προφανώς αλλά μήπως παραγράφω,; Μήπως παρααναλύω; Γράφω για να το δεί; Γράφω τι; Να γκρινιάξω ; Να με χαιδέψω; Γράφω με την ελπίδα να δει τα θέλω μου και να τα κάνει; Γράφω με τέτοιο τρόπο ώςτε να να φτιάχνω μια εικόνα που εγώ θέλω να φτιάξω;
Ειναι σίγουρο οτι ένα υ που δεν είναι ακόμη καλα εκπαιδευμένο μπορεί να εκτιμήσει και να χρησιμοποιήσει αυτο το τασκ; Ενα ερώτημα αυτό.

Δυο, ο άλλος λόγος που δεν είμαι "υπερ" είναι... Η υπερ αναλυση γεγονότων και καταστάσεων που καλώς η κακώς το υ πρέπει, και δυστυχώς μπορεί να μάθει μόνο με τον δύσκολο τρόπο ( με το να το ζήσει δλδ) να δέχεται και να άποδέχεται, χωρις να ρωτάει. Οοοοχι γιατί στο λέω εγώ, όχι γιατί "απαπα δεν κάνει να έχεις απορίες" αλλα γιατί πρέπει να ζήσεις και να καταλάβεις πως έχεις μπλέξει κάπου που πρώτα θα σου είναι δεδομένο πως κάνεις αυτό που θέλει και ίσωωως αν θέλει να στο εξηγήσει. Ενα ημερολόγιο που ενδεχομενως να είχα γεμίσει με γιατί,; Με ανασφάλειες με σενάρια και σκέψεις πάνω στα δύσκολα που θα είχα περάσει νομίζω εμένα προςωπικά πάντα.. Α. Δεν θα με αφήνε να τα ξεπεράσω, τα γραπτά μου θα ήταν εκει να με κρατούν πίσω να μην μπορώ να αποδεχτώ απλά και να το κάνω και β. Θυμό! Αν τα διάβαζε και τα αγνοούσε; Αν αν αν πολύ μαζεμένη εξτρα ένταση πάνω στην ένταση.

Τρίτος λόγος που δεν ειμαι υπερ.καθημερινότητα!!! Νομίζω..νομίζω πως έχουμε χτίσει μια ντι/ες με το αφεντικό που όταν φτάσω σε σημείο να του ζητήσω αδεια να του πω κάτι σοβαρό, κάτι που με απασχολεί η που με βασανίζει ξέρει πως έχω ήδη δουλέψει κατα πως μου έχει πει, πρώτα μόνη μου. Είμαι σίγουρη πως το ξέρει, δεν λέω πως αυτο που θα πω είναι παντα λογικό κτλ όχι...μακάρι αλλα όχι, αλλά ξέρω οτι θα του δώσει βάση. Αν εγώ κάθε μέρα βρέξει χιονίσει του αράδιαζα κατεβατά..γιατί κατεβατά θα ήταν, δεν ξέρω οι άλλοι Κ εμένα πάντως σίγουρα θα κουραζόταν! Και θα ήθελα και να εκφρασω και κάτι όντως σημαντικό που δεν μπορω πχ με τίποτα να ξεπεράσω μόνη και θα μου φάνταζε "μια απο τα ίδια" φαντάζομαι και σε Εκείνον.

Τέλος, αυτό που σκέφτομαι είναι πως εμένα σαν υ Του μου έχει "ζητηθεί" να ακολουθώ και να αφήνομαι. Δεν τον νοιάζει τόσο το πως, είναι και είμαι της αποψης πως αυτα δεν βγαίνουν με το "ζορι" αν δεν μπορω να αφαιθω ωστε να ξεκινήσουμε οοοολα τα υπολοιπα δυσκολα (γιατι ειναι) που ακολουθουν και χρειαζοταν να αναλυουμε και να κανουμε κυκλους γυρω απο γραπτα με ανασφαλειες σκεψεις και δυσκολιες της ημερας..ισως να μην ειχα φτασει εδω και το λεω τωρα αυτο..τοτε ίσως σου ελεγα "τι ωραιααα να μπορεις να του γραφεις ο,τι θες, σου απαντά κιολασσς; Σε αναλυει;;;"

Τώρα, πραγματικά τελος, σκέφτηκα τι θα με απαςχολούσε αν μου ζητούσε τώρα ένα ημερολόγιο. Θα φοβομουν μήπως διαβάζοντας επρεπε να σκεφτει πραγματα που απο μονος του δεν ειχε σκεφτει, θα φοβομουν μηπως τον βαζω σε διαδικασια να σκεφτει κατι που ουτε καν εχει θελησει πχ η δεν του εχει βγει να σκεφτει. Εχω θεμα με αυτο.. Δεν θελω τπτ μα τπτ που να μην θελει ο ιδιος που να μην θελει πραγματικα να κανει η να δωσει. Εχω τοσο μεγαλο θέμα με αυτο που δεν με νοιαζει αν αυτο που θα ελεγα ζητουσα εγραφα ειναι λογικο, σωατο μου αξιζει κτλ...αν θα επρεπε με τον οποιοδηποτε τροπο (ευθυ η μη) να το ζητησω...δεν ξερω... Δεν θα το ηθελα ακομα και αν ηθελε να το κανει θα ενοιωθα ασχημα μετα θα ειχα αμφιβολιες. Δεν ξερω ισως εχω μεγαλη ιδεα για τον εαυτο μου; Ισως μου πεις "σιγα ρε κοπελια το οτι θα γραψεις κατι δεν σημαινει οτι θα το κανει κιολας χαλαρωσε" μαζι σου χαχαχ! Αλλα εστω και μια της εκατο , εμενα με δυσκολευει και ειναι και ο γενικοτερος λογος που θα δυσκολευτω αρκετα να εκφρασω πραγματα σε Εκεινον. Δεν μου εχει βγει σε κακο, ακομα, αλλα ειναι ενα θεμα που σκεφτομαι και δουλευω δεν εχω καταληξει οποτε αστο.

Ωραιο νημα! Και μολις πηρες μια ιδεα απο το πως θα ηταν "ημερολογιο ημερα τεταρτη" σοκ και μονο που σκαει το κειμενο γκοτζιλα!