Βιώνοντας την Κυριαρχία

Τι είναι αυτό που κατά την γνώμη σας εκλαμβάνεται βιωματικά ως Κυριαρχία, από τα υ.

Επίτηδες δεν κάνω πρόλογο για να μην κατευθύνω άθελα μου την συζήτηση.

Στην διάθεσή σας για διευκρινήσεις αν χρειάζονται.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 

Το να "πέσει" στα χέρια Του..... Παρακαλώ !  

 

Η ισχυς Του πάνω μου (όχι μόνο σωματικα).
Η αίσθηση πως βρίσκομαι κάτω από μια "ομπρελα",την "ομπρελα" Του.
Η αποδοχή της ανωτερότητάς Του.
Όταν επιθυμία μου είναι η ευχαρίστησή Του.
Τότε ναι,Έχει Κυριαρχήσει πάνω μου.

 

Χμ πολύ ωραίο θέμα.. τι σημαίνει κυριαρχία για μένα ως brat bottom..? Κυριαρχία σημαίνει να τον κάνω να ποθει μόνο εμένα. Να είναι εξαρτημένος από Το άτομο μου..Συναισθηματικά, ψυχολογικά, σωματικά. να μην έχει μάτια για άλλη. Να καταφέρω να νοιάζεται μόνο για την δική μου ευχαρίστηση. Κυριαρχώ στο μυαλό του και στο σώμα του μόνο εγώ και καμία άλλη και αυτό φροντίζω να μην το ξεχνά ποτέ. Είναι δικος μου και το κάνω σαφές με κάθε τρόπο κάθε ώρα.

Κάποιος θα σπεύσει να πει ότι κατάλαβα λάθος το νόημα του νήματος.. but am i really confused. ..?!nope!  

 

Από έναν μεγάλο βάρδο, μια μικρή συνεισφορά στο νήμα... Α.


Being your slave, what should I do but tend

Upon the hours and times of your desire?

I have no precious time at all to spend,

Nor services to do, till you require.

Nor dare I chide the world-without-end hour

Whilst I, my sovereign, watch the clock for you.

Nor think the bitterness of absence sour

When you have bid your servant once adieu;

Nor dare I question with my jealous thought

Where you may be, or your affairs suppose,

But like a sad slave, stay and think of nought,

Save, where you are how happy you make those.

So true a fool is love that in your will

Though you do anything, he thinks no ill.


~~~Sonnet 57, William Shakespeare, 1564–1616

 

“The only way to get rid of a temptation is to yield to it. Resist it, and your soul grows sick with longing for the things it has forbidden to itself, with desire for what its monstrous laws have made monstrous and unlawful.”

Oscar Wilde

 

Ότι εχω αφαιθει ολοκληρωτικα και χωρις αμφισβητηση σε αυτόν η αυτην. Ότι του επιτρεπω να με κανει ο,τι θελει, να είμαι το παιχνιδι του, το υποχειριο του.Ειναι εμπιστοσυνη που τρεφω για αυτόν. Ότι υπαρχει καποιος που νοιαζεται για μενα και ασχοληται μαζι μου, η χαρα που νιώθω όταν τον βλεπω ικανοποιημενο ακομη κι αν αυτή η ικανοποιηση περιλαμβανει την ταπεινωση μου.Οτι υπαρχει καποιος εντελει που ξερει να με βαζει στην θεση μου και να με κανει να καταλαβαίνω τα λαθη μου.

 

Όλοι μας βιώνουμε καθημερινά την Κυριαρχία ανεξαρτήτως χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας, είτε από καταστάσεις είτε από ανθρώπους, είτε περιστασιακά είτε σε μόνιμη βάση. Επειδή αλληλεπιδρούμε με άλλους και με το περιβάλλον και δεν νοείται ζωή έξω από αυτό.


Ακόμα και ένα άτομο με Κυριαρχική ιδιοσυγκρασία εξαρτάται για παράδειγμα από την εσωτερική ανάγκη του να βρει ταίρι που θα ικανοποιήσει την τάση του να εκφράζει την Κυριαρχία του. Κι αυτό μία μορφή εξάρτησης είναι. Η ανάγκη του δηλαδή αυτή Κυριαρχεί πάνω στο Κυρίαρχο άτομο είτε περιστασιακά είτε μόνιμα.

Από την άλλη πλευρά ένα άτομο με υποτακτική φαινομενικά ιδιοσυγκρασία που ξέρει τι θέλει και έχει βρει σε ένα Κυριαρχικό άτομο τους χειριστικούς τρόπους να προκαλεί τις αντιδράσεις εκείνες που ικανοποιούν τις υποτακτικές ορέξεις του, δηλαδή ελέγχει μερικώς ή συνολικά την κατάσταση,

σε αυτό δεν διαφέρει, στην ουσία, από έναν Κυρίαρχο. Διαφέρει μόνο στα φαινόμενα.

Υπάρχουν πολλά τέτοια άτομα και υπάρχουν κι άλλα που εναλλάσσουν ρόλους ευέλικτα για να πετύχουν τους σκοπούς τους ή για να ικανοποιήσουν αμφίσημες εσωτερικές επιθυμίες τους.


Βιωματικά η Κυριαρχία είναι η αίσθηση εκείνη κατά την οποία ελέγχεις μία κατάσταση κατά τη βούλησή σου. Αυτό βέβαια μαζί με μία αίσθηση Ισχύος και Ελευθερίας φέρνει κι ένα βάρος και μία ευθύνη.

Σύμφωνα όμως με τα παραπάνω δεν είναι απαραίτητο πάντα ότι έχεις εσύ μόνον τον έλεγχο και δεν τον μοιράζεσαι με οτιδήποτε νομίζεις ότι κυριαρχείς πάνω του, είτε το αντιλαμβάνεσαι είτε όχι.

Κυριαρχείς δηλαδή και συνάμα κυριαρχείσαι. Δεσμεύεσαι. Αν δεν αναλαμβάνεις αυτή τη δέσμευση, αργά ή γρήγορα θα βρεθείς σε δυσάρεστες καταστάσεις. Θα αποξενωθείς, θα πληγωθείς, ενδεχομένως και σε ακραίες συμπεριφορές άρνησης ανάληψης του ρόλου ολοκληρωμένα να πεθάνεις εξαιτίας αυτού. Πάντα κάπου λογοδοτείς όσο Κυρίαρχος και όσο Ισχυρός και αν είσαι.


Απόλυτη Κυριαρχία πάνω σε άνθρωπο ή σε κατάσταση είναι μόνο η συνειδητή και αβίαστη απάθεια. Δεν είναι παθητική κατάσταση αυτή, είναι βαθιά ενεργητική και ισχυρή. Δεν επηρεάζεσαι, δεν επιθυμείς, δεν φοβάσαι, δεν αναμένεις, δεν αλληλεπιδράς, είσαι υπεράνω της κατάστασης ή του ανθρώπου. Αυτό όμως φέρνει μοναξιά και μία τρομακτική εσωτερική κενότητα που θα αναζητήσει με αγωνία τρόπους να καλυφθεί. Οποιουσδήποτε.


Η Κυριαρχία εν τέλει πάνω σε καταστάσεις και άτομα είναι δύσκολη και ενεργοβόρα υπόθεση και απαιτεί πολύ ιδιαίτερα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά και εσωτερική έφεση. Η παράδοση, η άφεση του ελέγχου έστω και περιστασιακή, σε τέτοιου είδους τρόπους ζωής είναι μεγάλος πειρασμός, έστω προσωρινός, και την ίδια ώρα και φυσικός εσωτερικός εξισορροπητής.


Δεν ξέρω αν είμαι εντός θέματος ή άλλα λέω εγώ και άλλα ζητά το νήμα της οικοδέσποινας, ελπίζω να μην είμαι.

 

Στο χωριό μου αυτό το λένε "πουτανιά"  

 

Στο δικό μου χωριό το λένε "ξέρω τι αξίζω σαν άτομο και δεν συμβιβαζομαι με τίποτα λιγότερο "!
Χαιρομαι πολύ που δεν είμαστε από το ίδιο οπισθοδρομικο χωριό!  

 

Και στο δικό σου "πουτανιά" το λένε, αλλά κάνουν το κορόιδο για να πηδάνε τσ' όμορφες.
Παντού τα ίδια.  
"Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης"      
Δηλαδή :
Πώς πηδάς την ματαιόδοξη ;
Παινεύοντας την!  

 

Χμ... Σκέφτομαι αν η νηματοθέτιδα θέλει κάποια "στιγμιότυπα" όπου ως υποτακτικοί ξέρουμε με βεβαιότητα ότι αυτό που βιώνουμε είναι Κυριαρχία ή αν θέλει κάτι άλλο πιο συνολικό.
Θα ξεκινήσω από το πρώτο και αν πάει προς τα αλλού το νήμα θα επανέλθω με το δεύτερο  

Από τη φύση μου είμαι πάρα πολύ αμυντικό άτομο (ναι ναι φόβοι, ενοχές και όλα τα γνωστά   ). Έτσι συχνά ζορίζομαι πολύ να αφήσω κάτι ή κάποιον να με επηρεάσει βαθύτατα. Και όμως υπάρχουν στιγμές που συνειδητοποιώ ότι έχω αφεθεί να με αλλάξει Εκείνος και μάλιστα σε θέματα που θεωρούσα ότι ανήκουν στον "βαθύ πυρήνα μου". Κάθε τέτοια συνειδητοποίηση είναι πολύ έντονο βίωμα Κυριαρχίας.

Καθόμαστε Μ/μαζί και με ακουμπάει. Και μένω τόσο ακίνητη σαν να μην με ακούμπησε κάτι απ' έξω. Εκείνες τις στιγμές συνειδητοποιώ πως ο,τιδήποτε θεωρώ δικό μου (ακόμη και το σώμα μου και όχι μόνον) είναι και δικό Του.

Δίνει μια εντολή ή μαθαίνει κάτι το σκυλάκο μου. Κι εκεί συνειδητοποιώ πως ακόμη και σε αυτή τη σχέση με το σκυλί μου, που είμαι εγώ το αφεντικό αναμφισβήτητα, υπάρχει Κάποιος πιο πάνω από μένα.

Στο κρεβάτι, εγώ γονατιστή, στην άκρη του κρεβατιού, με τα μούτρα μέσα στο σεντόνι. Εκείνος όρθιος πίσω μου. Το ένα χέρι Του πάνω και μέσα μου και με το άλλο κάνει το τσιγάρο Του. Και Του είναι τόσο φυσική αυτή η στάση που είμαι σαν συνέχεια του σώματος Του ή ένα πράγμα που έχει χρησιμοποιήσει τόσες φορές που Του είναι παντελώς οικείο και με κλειστά μάτια, όπως πχ ο αναπτήρας Του