Η φίνα τέχνη του mindfuck

Ξελόγιασμα, μια άλλη ωραία εκδοχή του mindfuck.
Αυτό που είναι ικανό να σου στερήσει την λογική και να ακολουθείς σαν μαγεμένος αυτόν ή αυτήν που σε ξελόγιασε.
Λες και η λογική είναι καλό πράγμα, πφχρρρρρ... 

 

Κάποιος που ήξερε πολύ καλά τι πάει να πει μετάφραση, μου έλεγε ότι η μετάφραση είναι σαν τη γυναίκα: όταν είναι ωραία δεν είναι πιστή κι όταν είναι πιστή δεν είναι ωραία  
Το μεγάλο στοίχημα κάθε μεταφραστή είναι πώς θα αποδώσει σωστά στη γλώσσα του το νόημα του προς μετάφραση κειμένου. Ψάχνει δηλαδή τη χρυσή τομή μεταξύ της ωραίας και της πιστής γυναίκας.
Αλλιώς γουγλε τρανσλατορ  

 

Μού θύμισες τον μαλάκα τον ακαδημαϊκό που το CD το βάφτισε "πτυκτός δίσκος"...
Ευτυχώς πέθανε...  

 

Σκέψου τώρα να έλεγες να σ' μεταφράσει το γητευτής στα "εγγλέζικα" ένας Άγγλος...
Μπλέξιμο...
Warlock, charmer, whisperer...
Tα "εγγλέζικα" ως γλώσσα μέτριου πλούτου βάζει μια παύλα και μια κατάληξη για να περιγράψει.
Με τις έννοιες δεν τα πάει καλά. Απλά και εύκολα...
Είναι που δεν έχει και υποτακτική έγκλιση και τα ημισφαίρια του εγκεφάλου τραβάνε ένα ζόρι στο ξεχώρισμα των εννοιών γι'α αυτό το πάνε στο "εύκολο"...
Βολεύει κιόλας με τόσους μαλάκες...
Ώπα ως εδώ και φτάνει...
Δεν είναι και για χόρταση...

 

Σωστά. Μα υπάρχουν και γλώσσες με υποτακτική εγ- κλίση (χα!)
όπου, όμως, οι μ.... περισσεύουν.

Όλοι βολεύονται, νομίζω  

 

Έχει την φάση του να ψάχνουμε την τρίχα στ' αυγό. Αν κυριολεκτήσουμε ( δηλαδή το κάνουμε " ελεεινά και τρισάθλια " ), το mindfuck με το σεχ καθώς και με οποιαδήποτε συναισθηματική περίπτυξη/αλληλεπίδραση/προσέγγιση, μάλλον δεν θα είχε ιδιαίτερη σχέση. Ή το "ρίξιμο" της λείας θα ήταν ένα απ' τα "κέρδη" και όχι ο μοναδικός σκοπός.
Αφήστε που σαν έκφραση θ' ανήκε και στην αργκό. Εγώ έναν ορισμό, τον βρήκα εδώ :

http://www.urbandictionary.com/define.php?term=mindfuck

Και για την δική μου καρκάλα, είναι ότι πιο κοντινό σε κείνο που θεωρώ μυαλογαμήσι γενικά. Ως προς το ειδικό εμένα το γητευτής με καλύπτει ( παραμερίζοντας τις όποιες ηθικές αποχρώσεις. Απλούστατα γιατί στα ερωτικά/αισθηματικά/πηδηχτουλικά/βουδουσουμικά/πέτε τα όπως θέτε, την ηθική δεν την πολύ σκαμπάζω.
Σκαμπάζω την ασφάλεια όλων των εμπλεκομένων, όχι όμως την όποια ηθική ).

Λέει ο ορισμός του link, που παρέθεσα...Μια ιδέα ή έννοια που ταρακουνά προγενέστερες πεποιθήσεις ή συμπεράσματα αναφορικά με την φύση της πραγματικότητας.
( Τ 'αγγλικά μου είναι λίγο για τα μπάζα, σχωράτε με. Anyway, μάλλον αναφέρεται στην πρόκληση συγχύσεως στ' όποιο "θύμα". ).
Κι εδώ συμπληρώνω εγώ - πάντα βάσει του περιορισμένου μου τσερβέλου -, της πραγματικότητας σαν ολότητα, ουχί μιας συγκεκριμένης πτυχής της.

Ergo, νήμα που είχε ανοίξει στην ενότητα "Βουδουσουμού τεχνικές", λογικό είναι να το στάξουμε στο ποτήρι βουδουσουμού και απ' το γενικό, να πάμε στο ειδικό
προσαρμόζοντας την έννοια κατά το δοκούν.  

 

Σαντ μπατ τγου..!

 

Σκέψου ότι ο Σαίξπηρ, ο πρώτος που έβαλε τα αγγλικά στα "σαλόνια" της παγκόσμιας λογοτεχνίας, λένε πως χρειάστηκε να εισάγει στο πενιχρό λεξιλόγιο της αγγλικής γλώσσας περισσότερες από χίλιες νέες λέξεις...

 

Το mindfuck, όποιον ορισμό και αν χρησιμοποιήσεις, από τον πιο παιχνιδιάρικα αθώο μέχρι τον πιο κακόβουλα χειριστικό, άφορά στον έλεγχο, ήτοι στην εξουσία. Και ποιο είναι το "πεδίον δόξης λαμπρόν" για την άσκηση εξουσίας? Το σεξ. Σου θυμίζω το ασματίδιον "έχω τον έλεγχο των πιο κρυφών κυττάρων σου, του οργασμού, της πείνας σου, της μάρκας των τσιγάρων σου".

Δυστυχώς, ο Max Weber επιβεβαιώνεται για ακόμα μια φορά...

 

Καλό το Mindfuck αλλά έχει νοημα οταν σκοπός του είναι να μας οδηγήσει στο fuck...αλλιώς γάμησε τα.

Απο fucked μυαλά άλλο τίποτα.