Τι θέλει η πλεοψηφια των αντρων?

Μία πίπα κάθε πρωί!

 

Να παίξουν με τον κώλο τους.

 

Θέλουν 3-4 γυναίκες.
Αλλού θέλουν να τρώνε, αλλού να πίνουν, αλλού να γλεντανε.  

Αλλά θέλουν και την μια και μοναδική, αυτή που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει, επομένως...

Θέλουν τα υλικά, αλλά και τα αυλα (βλέπε συναισθήματα) μόνο που τα δεύτερα δεν τα παραδέχονται συνήθως.

Μα, γυναίκες ή άντρες το ίδιο δεν θέλουμε κατά βάθος; να είμαστε ευτυχισμένοι.
Μόνο που το τι κάνει ευτυχισμένο τον καθένα μας είναι τόσο υποκειμενικό.  
Άρα οι απαντήσεις είναι πιο κοντά στο στυλ "τι νομίζουμε ότι θέλουν οι άντρες /οι γυναίκες".

 

Την μαμα τους.

 

Πράγματι τα καθαρά ρούχα. φαγητό, σεξ και ησυχία είναι τα ζητούμενα για κάποιον. Αν όμως κάποιος/α έριχνε μια ματιά σ' όλο το νήμα, θα διαπίστωνε έναν κοινό παρανομαστή που αναφέρετε απ τον καθένα, κι είναι η ησυχία για έναν άντρα. Τι πραγματικά συμβαίνει ανάμεσα στο κάθε διάστημα της ησυχίας του είναι δύσκολο να το περιγράψει κανείς. Όμως όλοι ξέρουμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό από εκείνο το διάστημα ο καθένας το αφιερώνει στις σκέψεις του. Σκέψεις για το που βρίσκεται, που πάει, που θα βρεθεί κλπ, είτε για πρακτικά θέματα, είτε για αναδρομή γεγονότων και την εκτίμηση εκείνων. Συνεπώς στην αναδρομή και εκτίμηση πράξεων και ενεργειών εκτιμάτε και η ανταπόκριση, ο αντικατοπτρισμός, η ανταπόδοση, η επίδοση και απόδοση κλπ ενός ατόμου απέναντι στα γεγονότα που συμβαίνουν ανάμεσα στη ζωή του. Κάπου έτσι συγκροτούνται η απαρτίζονται από πολλούς παραμέτρους περισυλλογής και οι σκέψεις της αυτοεκτίμησης του καθενός.

Άλλες φορές ο συρμός σκέψεων περί αυτοεκτίμησης μπορεί να φτάσει και να προσεγγίσει τις σκέψεις του υπέρ η κατά του αυτοσεβασμού κάποιου/ας, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των γεγονότων και τις επιδόσεις του προς εκείνα. Μέσα σ' όλο τον συν φερτό η χάος σκέψεων είτε πολλοί είτε λιγότεροι παράμετροι συμβάντων και συναισθημάτων μπορεί να εξεταστούν. Το σίγουρο είναι ο τερματισμός της αφετηρίας η το αποτέλεσμα νόησης τους να συμβεί, το οποίο καταλήγει ολοκληρωμένα η μη στην αυτό-αντίληψη του κάθε προσώπου για τον εαυτό του.

Ίσως η ανάγκη της αυτό-αντίληψης και κατ' επέκταση αυτό-τοποθέτησης η αυτό-επανατοποθέτησης να είναι λίγο μεγαλύτερη στον αντρικό πληθυσμό, απ' ότι στο γυναικείο. Ίσως εκεί να κρύβεται το κλειδί της ησυχίας ενός άντρα, χαμένου μέσα στις σκέψεις του και τον επαναπροσδιορισμό της συμπεριφοράς του.

Με τα παραπάνω η ανάγκη του άντρα "να μην του κοπεί αέρας" σε κάτι δημιουργικό, η "να του κοπεί ο αέρας" σε κάτι καταστροφικό καθιστά μια πιο δημιουργικότερη σχέση και ισορροπία στο γενικότερο περιβάλλον του, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του. Το τι είναι δημιουργικό η καταστροφικό για άλλους είναι αντικειμενικό, και για άλλους υποκειμενικό, όπου και στις δυο περιπτώσεις η δημιουργία του καθενός έχει διαφορετικές διαστάσεις, σχήματα και τροποποιήσεις. Η ησυχία του άντρα όμως είναι μία, και μέσα σε εκείνη οι ανησυχίες του πολλές. Αν κάποιος η κάποια καταπιαστεί με μία η δυο από 'κείνες, τότε ίσως να μην συναντήσει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα απέναντί του/της, όπως συμβαίνει και με τα δυο φύλα, η το ταίρι δυο ομώνυμων φύλλων ενός κλαδιού, που έχουν αναπτυχθεί παραλλήλως χάριν της ησυχίας τους.

Παράθεση ελεύθερης αυτοματοποιημένης μετάφρασης των αναγκών αυτοεκτίμησης-κοσμοαντίληψης κλπ (self-esteem) ενός ατόμου από Google :

Στην κοινωνιολογία και την ψυχολογία, την αυτοεκτίμηση αντανακλά τη συνολική υποκειμενική συναισθηματική αξιολόγηση ενός ατόμου της δική του αξίζει. Είναι μια απόφαση για τον εαυτό του, καθώς και μια στάση απέναντι του εαυτού. Αυτοεκτίμηση συμπεριλαμβάνει πεποιθήσεις για τον εαυτό του, (για παράδειγμα, "είμαι αρμόδιος", "είμαι άξιος"), καθώς και συναισθηματικές καταστάσεις, όπως θρίαμβο, την απελπισία, την υπερηφάνεια και την ντροπή. [1] Smith και Mackie (2007 ) που ορίζεται από λέγοντας? [2] "Η αυτο-αντίληψη είναι αυτό που σκεφτόμαστε για τον εαυτό αυτοεκτίμηση, είναι οι θετικές ή αρνητικές αξιολογήσεις του εαυτού, όπως και στο πώς αισθανόμαστε γι 'αυτό.": 107 αυτοεκτίμηση είναι ελκυστική ως μια κοινωνική ψυχολογική δομή, επειδή οι ερευνητές έχουν αντιληπτή ως ένα ισχυρό προγνωστικό ορισμένων αποτελεσμάτων, όπως η ακαδημαϊκή επίδοση, [3] [4] ευτυχία, [5], η ικανοποίηση στο γάμο και τις σχέσεις, [6] και η εγκληματική συμπεριφορά. [6 ] η αυτοεκτίμηση μπορεί να εφαρμόζονται ειδικά σε μια συγκεκριμένη διάσταση (για παράδειγμα, «πιστεύω ότι είμαι ένας καλός συγγραφέας και να αισθάνονται ευτυχείς γι 'αυτό") ή μια παγκόσμια βαθμό (για παράδειγμα, «πιστεύω ότι είμαι κακός άνθρωπος, και αισθάνομαι άσχημα για τον εαυτό μου σε γενικές γραμμές "). Ψυχολόγοι συνήθως θεωρούν την αυτοεκτίμηση ως ένα διαρκές χαρακτηριστικό προσωπικότητας ( "χαρακτηριστικό" της αυτοεκτίμησης), αν και υπάρχουν επίσης φυσιολογικό, βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις ( «κράτος» της αυτοεκτίμησης). Συνώνυμα ή σχεδόν συνώνυμα της αυτοεκτίμησης περιλαμβάνουν: αυτο-αξίας, [7] αυτο-σχέση, [8] αυτοσεβασμό, [9] [10] και αυτο-ακεραιότητα.

 

Να μην διαβάζει/ακούει/της λένε παραπιές, σχετικά με το τι θέλει και τι δεν θέλει.   

 

Σωστα οσα διαβασα παραπανω..χαχαχα
Και προσθετω να μην βλεπει σχεδον ποτε τη πεθερα του 

 

Είπατε, είπατε, εγώ πάλι, θα αφήσω τον γιατρό να πει την άποψή του, την διαβάζω, δεν την ενστερνίζομαι (όχι απόλυτα, τουλάχιστον).

<<Συνήθως οι λόγοι που επικαλούμαστε για να εξηγήσουμε γιατί ερωτευτήκαμε ή και παντρευτήκαμε τον άνθρωπο που είναι δίπλα μας είναι προφανείς και κατανοητοί από το κοινωνικό πλαίσιο: ο χαρακτήρας, η μόρφωση, η εξωτερική εμφάνιση, η σεξουαλική επαφή, λόγοι οικονομικοί ή και κοινωνικοί.

Οι βαθύτεροι όμως λόγοι είναι καλά κρυμμένοι μέσα μας «Η επιλογή συντρόφου την οποία εμείς οι ψυχαναλυτές ονομάζουμε ανακλητική είναι η ωριμότερη, αυτή που οδηγεί στο μικρό ποσοστό του 10 με 20% που είναι οι ευτυχισμένοι γάμοι», εξηγεί ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής κ. Ματθαίος Γιωσαφάτ, ειδικός σε θέματα γάμου και οικογενειακής θεραπείας.

«Τι σημαίνει αυτό; Όταν έχουμε μια καλή μαμά και περάσουμε καλά, μαθαίνουμε να συγχωρούμε και τα ελαττώματά της, όπως ένας ώριμος άνθρωπος. Αποδεχόμαστε λοιπόν και τα ελαττώματα του συντρόφου μας και φτιάχνουμε μια καλή σχέση. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε περάσει ομαλά και το οιδιπόδειο, δεν έχουμε μεγάλο άγχος αποχωρισμού, προδοσίας.

Αποδεχόμαστε, π.χ., ότι η μαμά έκανε κι άλλο παιδί. Ή ξέρω ως παιδί ότι μ' αγαπάει, αλλά ανακάλυψα ότι αγαπά και τον μπαμπά, αλλά κι εγώ αγαπάω τον μπαμπά, άρα όλοι αγαπιόμαστε! Οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο όταν μεγαλώσω με το σύντροφό μου». Οι λόγοι λοιπόν της επιλογής του ερωτικού συντρόφου βασίζονται στη σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα, τη δική τους σχέση και τη σχέση μας μαζί τους.
Αναζητώντας τη ρίζα του προβλήματος
«Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν είναι επαρκείς, με μαμάδες που δεν έχουν μάθει να προσφέρουν αγάπη, να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του μωρού», μας λέει ο κ. Γιωσαφάτ. «Και το μωρό επικοινωνεί με μη λεκτική συμπεριφορά για να ζητήσει αυτά που του λείπουν, κλαίει, αρρωσταίνει, γρατσουνάει, κλωτσάει κ.λπ.


Στα ζευγάρια είναι πολύ έντονη αυτή η μεταβίβαση της πρώτης σχέσης, των πρώτων μη λεκτικών φόβων και συναισθημάτων. Γι' αυτό και τα ζευγάρια μαλώνουν, ιδιαίτερα αν ο πρώτος χρόνος δεν ήταν καλός, αν ήταν στερημένος από ζεστασιά, χάδια, αγκαλιές. Ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να χαϊδέψουν τρυφερά ο ένας τον άλλο;». Η επιλογή λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις κουβαλά πάρα πολλά πράγματα που δεν έχουν λυθεί μέσα μας.

Στόχος η επιθυμητή μητέρα
«Τα προβλήματα της πρώτης μας σχέσης με τη μητέρα δημιουργούν και τους προβληματικούς έρωτες», υπογραμμίζει ο κ. Γιωσαφάτ. «Περιμένεις τότε όχι μόνο να βρεις μια κανονική γυναίκα, έναν κανονικό άντρα, αλλά ένα σύντροφο που θα την αντικαταστήσει σε καλύτερη έκδοση, θέλεις την επιθυμητή μητέρα. Αυτό δημιουργεί τον έρωτα, τον πιο παθιασμένο. Όχι όμως τον πραγματικό έρωτα.



Γιατί σε αυτή την περίπτωση ψάχνουμε ένα ιδανικό που θα μας αγαπήσει, θα μας εκτιμήσει γι αυτό που είμαστε, όπως έπρεπε να το κάνει η μαμά. Κι όσο πιο πολύ περιμένει κανείς την επιθυμητή μητέρα, τόσο πιο πολύ την εξιδανικεύει. Είναι μια ναρκισσιστική ανάγκη. Όταν ακούσετε: Μια μόνο γυναίκα με έχει καταλάβει, εσύ, οι άλλες ήταν όλες... να καταλάβετε ότι πρέπει να απομακρυνθείτε γρήγορα απ αυτόν τον άνθρωπο! Σας βάζει στοιχεία που πιθανώς δεν έχετε!».
Διαλέγουμε αυτόν που μας μοιάζει
Έχετε σκεφτεί γιατί παραπονιόμαστε ότι τραβάμε μόνο προβληματικές περιπτώσεις στην ερωτική μας ζωή; Μήπως δεν φταίνε μόνο οι άλλοι; «Γιατί δεν τράβηξες κανέναν άλλο; θα ρωτούσα εγώ», λέει ο κ. Γιωσαφάτ. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να ταιριάξουμε με κάποιον ωριμότερο ψυχικά από εμάς. Δεν θα συντονιστούμε. Και δεν έχει να κάνει ούτε με την ευφυϊα ούτε με την ικανότητά μας σε άλλους τομείς όπως το εργασιακό. Εκεί μπορεί να διαπρέπουμε. Άλλο όμως είναι η συναισθηματική ωριμότητα».


Ο πραγματικός έρωτας!
«Ο έρωτας κρατάει το πολύ ένα χρόνο», τονίζει ο κ. Γιωσαφάτ. «Ο ανακλητικός έρωτας, ο πρώτος για τον οποίο μιλήσαμε, που δεν είναι τόσο έντονος αρχικά, ωριμάζει σιγά σιγά. Αρχίζει ο ένας να ερωτεύεται τον άλλο με το χρόνο που του αφιερώνει και τον γνωρίζει. Αυτόν λέω εγώ πραγματικό έρωτα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο άλλος είναι κάτι εξαιρετικό για μένα, γιατί με έπεισε και τον έπεισα γι αυτό».


Τα στάδια της ψυχικής ανάπτυξης
«Για να έχεις μια καλή σχέση πρέπει να περάσεις τις ανάγκες του πρώτου έτους, τη μεγάλη εξάρτηση. Δεν πήρα πολλά από τη μάνα μου στον πρώτο χρόνο; Τότε ψάχνω μια γυναίκα - μαμά. Δεν δίνω και τόση σημασία στο σεξουαλικό. Κι αυτή η σχέση δεν πάει καλά γιατί διαλέγεις παρόμοιο τύπο συντρόφου. Στην αρχή φαίνεται ότι ο ένας θα φροντίσει τον άλλο και μετά και οι δυο περιμένουν τον άλλο να τους φροντίσει», εξηγεί ο κ. Γιωσαφάτ.

«Στο δεύτερο έτος, το πρωκτικό στάδιο, το παιδί μαθαίνει με τη μάνα την αυτονομία, είναι η περίοδος της εναντίωσης. Αν δεν πάει καλά, αργότερα στη σχέση ο ένας θα προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλο! Το τρίτο στάδιο είναι το φαλλικό, όπου το σεξ πηγαίνει στα γεννητικά όργανα. Αν πάει κάτι στραβά, διαλέγεις μια γυναίκα που σου αρέσει σεξουαλικά, αλλά αυτό εξαντλείται γρήγορα. Κι από εκεί και πέρα έχεις άλλες ανάγκες που δεν σου τις καλύπτει. Ο τέταρτος χρόνος που πάλι δεν πάει καλά είναι ο οιδιποδειακός, στάδιο που στην ανάπτυξη αντιστοιχεί γύρω στα 5 χρόνια του παιδιού. Εκεί υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν θέλεις πολύ ερωτικά το σύντροφό σου. Αν καταφέρεις και πάρεις κάποιον που σου θυμίζει τη μαμά (ή τον μπαμπά), έχεις προβλήματα σεξουαλικά: στύσης, πρόωρης εκσπερμάτισης κ.λπ.».


Ζήτημα ισορροπίας
«Μια καλή σχέση προϋποθέτει ότι έχουμε περάσει σχετικά ομαλά αυτά τα στάδια: θέλεις να έχεις ένα μίνιμουμ εξάρτησης, να έχεις αυτονομία, αλλά δεν σου αρέσει να πατάς τον άλλο στο λαιμό. Θέλεις να κάνεις σεξ και να σου αρέσει, δεν ικανοποιείσαι όμως μόνο με αυτό. Τότε η σχέση εξελίσσεται σε αγάπη, σε έρωτα και μπορεί να κρατήσει. Δεν περιμένεις τόσο πολλά από τον άλλο, ενώνεις δυο ζωές, οι οποίες όμως δεν γίνονται ποτέ μια», τονίζει ο κ. Γιωσαφάτ.


Και τώρα τι κάνουμε;
«Μπορεί να ακούγονται λίγο απαισιόδοξα όλα αυτά, αλλά είναι η πραγματικότητα», παρατηρεί ο κ. Γιωσαφάτ. «Το πρώτο πράγμα που λέω είναι να βρεις μια καλή μαμά, με την ψυχοθεραπεία, ατομικά ή σε ομάδες, που βοηθούν πάρα πολύ τους ανθρώπους. Λέω επίσης κι έχω παρεξηγηθεί γι αυτό να μπορούν οι γυναίκες να είναι κοντά στο παιδί τους τον πρώτο χρόνο της ζωής του.


Προτείνω συχνά και κάτι που ακόμα μοιάζει ουτοπικό: να γίνονται μαθήματα ζωής από το δημοτικό στα σχολεία, υπό μορφή ομάδας με εκπαιδευμένους δασκάλους. Το άλλο βήμα είναι ο διάλογος, που είναι δύσκολο βέβαια. Πάντα είχαν οι άνθρωποι προβλήματα και πάντα έβρισκαν τρόπους να τα αντιμετωπίσουν. Πρέπει να είμαστε και λιγάκι αισιόδοξοι». ΄


Άλλο έρωτας, άλλο αγάπη
«Δυο άνθρωποι είναι καθρέφτης ο ένας για τον άλλο. Οι ερωτευμένοι κοιτάζονται και θαυμάζονται αυτό δεν είναι αγάπη! Είναι ένα πολύ ευχάριστο αίσθημα, που οδηγεί σχεδόν πάντα σε φασαρίες. Γιατί την επόμενη μέρα που θα τον/τη δείτε θα έχετε ήδη μια μικρή απογοήτευση. Στην πρώτη επαφή δεν ξέρουμε τίποτα για τον άλλο, όσο προχωρά η επαφή όμως αρχίζει η απο-εξιδανίκευση». Εκεί εμφανίζεται η εσωτερική παλινδρόμηση, που δηλώνει την τάση του ανθρώπου να υπαναχωρήσει φοβισμένος και να κλείσει τις πόρτες επικοινωνίας για τη νέα σχέση.>>


ΥΓ Όσο να πεις, ένα δίκιο το έχει. Εγώ αναγνωρίζω πολλά από αυτά τα στοιχεία στους άνδρες και στις σχέσεις της ζωής μου.  Αν και είναι λίγο απόλυτος και απαισιόδοξος ο ντοκτέρ, εγώ αφήνω στο κεφάλι μου χώρο για πολλά, ακόμη και αυτά που δεν κατανοώ... 
edit: όπου ''γάμοι'', βάλτε ''σχέσεις'', δεν αλλάζει κάτι.

 

ψυχολογικό έχεις πάθει  

 

Σχεδον ολες μα ολες καμπιες και λαμιες μαζι

 

θελουν αυτα που ηθελαν και στα 15.

 

μ αρεσουν τα βυζιά μεγαλα και μικρά.... το όνειρο μ το μεγαλο να έπεφτα σε βυζο λακο.. ο βυζολακος !!!! ( Δ.μεζτελος)