Λόγοι ευτυχισμένων (ή επιτυχημένων) σχέσεων.

Το πιο σημαντικό που έχει ειπωθεί σοου φαρ, κατά τη γνώμη μου.
Για να προκύψει όμως αυτή η αίσθηση, πέρα απο όσα πολλά και σωστά έχουν ειπωθεί ως τώρα,περί συμβατότητας, κοινών αξιών, δουλειάς κλπ, το θεμελιώδες για μένα είναι τα σκουπιδάκια να μην κρύβονται ποτέ και να μην συσσωρεύονται κάτω απο το χαλί ...

 

"Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους." Μαρκ Τουαίν, αν δεν κάνω λάθος. Μην τα βάζεις με το cosmopolitan της μακαρίτισας της Gurley-Brown (του "Having it all") γιατί του χρωστάμε όλοι πολύ περισσότερα απ όσα φανταζόμαστε. Εκτός και αν "απελευθερωθήκαμε" διαβάζοντας Φουκώ  

 

 

Με Φουκώ μπορεί να μην "απελευθερωθήκαμε", αλλά το ισοζύγιο προσφοράς/μαλάκυνσης των κάθε λογής Cosmo είναι καταντίπ αρνητικό...
Και τον Κωστόπουλα να ρωτούσες το ίδιο θα σούλεγε... 

 

Τελείως άλλο πράγμα @cadpmpc το Cosmopolitan που ήρθε στην Ελλάδα τον Νοέμβρη '79 και είχε γραφεία στην Παιανία και αρχισυντάκτη την Κατερίνα Δασκαλάκη, τελείως άλλο πράγμα αυτό που ξέρατε εσείς για cosmopolitan και τελείως άλλο πράγμα οι δουλειές του Πέτρου Κωστόπουλου. Δεν με πειράζει να τα ισοπεδώνουμε, διόλου, άλλωστε μετοχές σε κανένα δεν είχα.

Όσον αφορά αυτό που έγραψα για τον Φουκώ, ξε'ς κάτι; Άσε κανέναν που να έχει διαβάσει Φουκώ να το σχολιάσει  

 

Τρελαίνομαι για μπηχτές...  

 

Όποιος ντοκτέρ το είπε αυτό, φαντάζομαι δεν κατείχε πράμα από D/s ε; Ή έστω είχε σφοδρές ιδεολογικές διαφωνίες με το "άθλημα"  

 

Επίσης, κατόπιν σκέψεων που ξεκίνησαν από εντελώς άσχετη με το θέμα αφορμή, θέλω να προσθέσω ότι ένας λόγος ευτυχισμένης σχέσης είναι οι περιορισμοί των σχετιζόμενων να είναι συμβατοί.

 

Εγώ πάλι, μάλλον συμφωνώ μαζί του. Θεωρώ ότι και στο D/s, δεν μπορεί τα επίπεδα συναισθηματικής, ή ψυχικής ωριμότητας να απέχουν παρασάγγας, γιατί οδηγούν σε ασυμβατότητα, διαφορά μπορεί να υπάρχει, ωστόσο οι αποκκλίσεις δεν μπορεί να είναι τεράστιες, δεν θα λειτουργήσει το πράγμα και αυτήν την φορά μιλάω εκ πείρας, δεν στηρίζομαι στα λόγια του ντοκτέρ. Εξάλλου το νήμα δεν αναφερόταν στο D/s νομίζω, αναφερόταν γενικά στις σχέσεις, στις οποίες αναφερόμουν κι εγώ, έτσι δεν είναι?  

 

Και όμως ορθώς μίλησε ο ντοκτορ...

 

Ίσως ο δόκτωρ να μην πολυέλαβε υπόψη την δυναμική της συνεξέλιξης των δύο, ιδίως υπό το πρίσμα της ερωτικής επιθυμίας. Δεν συμμερίζομαι την άποψη, τουλάχιστον όχι ως αφορισμό γιατί δεν ξέρω και πώς την έθεσε, αλλά αυτό δεν έχει σχέση διόλου με D/s. Και πάλι το D/s, κατ' εμέ, δεν έχει σχέση διόλου με το πώς ο ένας μπορεί να τραβήξει μπροστά, σε όρους συναισθηματικής ωριμότητας τον άλλο αλλά και οι δύο μαζί να εξελιχθούν για να αγαπούν καλύτερα ο ένας τον άλλον. Για να μην πω στεγνά ένα "το αντίθετο μάλιστα", γιατί D/s κάνουν και αυτοί που περιχαρακώνονται αμυντικά σε ρόλους και δεν εξελίσσονται διόλου στη σχέση τους. Άλλο αν είναι μια συχνή επιδίωξη ανθρώπων που μπαίνουν στο D/s , δεν είναι το D/s σχολείο προσωπικών σχέσεων ούτε γυμναστήριο συναισθηματικής ωριμότητας από μόνο του.

 

Εγώ συμφωνώ μαζί σου βρε Μαργαρίτα μου! Εγώ και το αφεντικό μου είμαστε η μέρα με τη νύχτα ( δεν θα πω ποιος ειναι ανώτερος ή κατώτερος..γιατί δεν το αντιλαμβάνομαι έτσι ) σε ο,τι αφορά τα συναισθήματα και την αντίληψη τους και εξακολουθώ να πιστεύω και ελπίζω να συνέχισω να πιστέυω πως είναι μια πολύ καλή ντι/ες και δεν έχει καμία σημασία η συναισθηματική ισότητα ή ταυτιση ή ο,τι τέτοιο ενιγουει, παρά η αποδοχή πως οι επιλογές μας είναι επιλογές μας και φυσικά η κατανόηση αυτών και του μπακραουντ τους εις βάθος.

Θα ήθελα δε να συμπληρώσω πως η συνοχή σκέψεων, λέξεων πράξεων και κυρίως η καθαρότητα αυτών, είναι επίσης βασικότατοτοτο στοιχείο επιτυχημένης ντι/ες σχέσης!

 

Όχι δεν αναφερόταν   Είπα απλώς να το πάω εκεί μιας και βρισκόμαστε ( ; ) σε σχετικό φόρουμ  
Κι ενώ λοιπόν για άλλες σχέσεις το δέχομαι, στο Κ/υ δεν πιστεύω ότι εφαρμόζεται.

Η ψυχική - συναισθηματική ωριμότητα είναι αναγκαία συνθήκη για να μπει κάποιος σε μια σχέση ασυμμετρίας.
Ψυχικά/συναισθηματικά ανώριμοι ή διαταραγμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν σχέσεις ασυμμετρίας, όχι συναινετικές τουλάχιστον.
Όμως για να είναι κάποιος ο "πανωχέρης" (έχει πλάκα η λέξη, με κάποιο περίεργο τρόπο μου αρέσει   ) σημαίνει ότι έχει ήδη περάσει από τη θέση του άλλου. Και αυτό τον κάνει, κατά τη γνώμη μου, ψυχικά πιο ώριμο, έστω και λίγο, από τον "από κάτω".
Αυτό εννοούσα  

Θα έλεγα ότι ο οποιοσδήποτε περιχαρακώνεται αμυντικά, δεν κάνει Κ/υ.
Κάνει ένα παιχνίδι ρόλων, ίσως και μια πολεμική άσκηση.
Κι εγώ τις φορές που περιχαρακώνομαι "παγώνω" εκείνη την ώρα την σχέση, παρ' ότι αρνούμαι να το δω εκείνη τη στιγμή, ακριβώς επειδή παίζω αμυντικά.  

Θα έλεγα ότι οποιαδήποτε βαθειά σχέση (ερωτική, φιλική, συγγενική) είναι γυμναστήριο συναισθηματικής ωριμότητας