διαλλακτικός - αδιάλλακτος

ας εξεταστεί όμως και η περίπτωση που μετά από κιλά 'πίτες' ο αδιάλλακτος κυριαρχικός βρίσκει στον δρόμο του την υποτακτική που κουμπώνει με την αδιαλλαξία του, που θέλει να είναι μαζί του λόγω της αδιαλλαξίας του, που η αδιαλλαξία του σε συνδυασμό με την κυριαρχική του κουλτούρα την κάνει να βλέπει το ιδανικό στην ερχόμενη σχέση.

Δεν θα ήταν κάτι τέτοιο μια γεύση από παράδεισο? δεν θα άξιζε κάτι τέτοιο όλες εκείνες τις 'πίτες'?

Υ.γ.
δεύτερο ποστ με quote ανευ υστερόγραφου.
Τείνει να γίνει συνήθεια, μία κακή συνήθεια, κρίνοντας από το τι έχει συνηθίσει να διαβάσει το μάτι μου στα ποστ σου.

 

@Dom M : Διαλλακτικός ή αδιάλλακτος ως προς τί? Ως προς ποιόν?
Ως προς τις εντολές του στη σ. του? Ως προς τον τρόπο εκπαίδευσης? Ως προς τις απαιτήσεις του και τα στάνταρ του?
Λυπάμαι, η συνδιαλλαγή δεν μπορεί να είναι μέρος του Κ/υ.

 

Μα ο αληθινά αδιάλλακτος Κυριαρχικός ( μέχρι κάποιος να εμπλακεί με κάποια υποτακτική, που θα του έχει ήδη παραδώσει τον όποιο έλεγχο, μάλλον είναι άτοπο να ονομάζεται Κυρίαρχος.
Αφού η Κυριαρχία απαιτεί κάποιο αντικείμενο/υποκείμενο, πάνω στ' οποίο να εκδηλωθεί ) τις όποιες "πίτες" δεν θα τις λάβει καν υπόψη του ή θα τις ζυγίσει δεόντως και θα συνεχίσει αδιάλλακτος να είναι. Θα συνεχίσει να είναι πιστός στον εαυτό του, αφού για κείνον αυτό το τελευταίο θα ήταν το ύψιστο αγαθό. Δεν ξέρω να σου πω, αν θα ήταν γεύση από παράδεισο.
Ίσως για κάποιον αδιάλλακτο στα πάντα και να ήταν ( είμαι σίγουρος, ότι καταλαβαίνεις, τι εννοώ με την χρήση της λέξεως πάντα ). Εγώ δεν ανήκω στην κατηγορία.
Έχω κάποια σημεία που απλά δεν "αγγίζονται" επ' ουδενί και κάποια άλλα στα οποία είμαι πιο χαλαρός ( ποτέ λάσκος ). Ως προς την όποια κουλτούρα μου ( σεξουαλική/ερωτική ), την βλέπω σαν την δική μου, ουχί υπό το πρίσμα κάποιου ευρύτερου χώρου στον οποίο και θ' ανήκα ή θ' αντιπροσώπευα. Σε κάθε περίπτωση, ίσως και να υπάρχει για όλους/ες το αντίστοιχο ταίρι.
Φτάνει να έχουμε την τύχη, να βρεθεί στο δρόμο μας. Τότε, τίποτε δεν είναι περίεργο ή αιρετικό, τουλάχιστον για τους εμπλεκόμενους.

Αλλά εδώ συζητάμε για θεματικές by default "δύσκολες". Αφού προσπαθούμε να βρούμε κοινούς τόπους ( το προσπαθούμε ? ), για θέματα που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν γίνεται να ήταν πιο προσωπικά. Άρα διάφορα για τον καθένα από μας.

Υ.Γ.

Με μάλωσες άδικα, στην προηγούμενη μου παρέμβαση αντί για Υ.Γ. έβαλα έναν *, έτσι γι' αλλαγή χαχα...  

 

ως προς το σύνολο των απαιτήσεων - θέλω - εκπαίδευσης - χαρακτήρα - προσέγγιση .
άλλο η συνδιαλλαγή @Marqui και άλλο το σύνολο του χαρακτήρα σε χαρακτηρισμό διαλλακτικός - αδιάλλακτος . η συνδιαλλαγή ειναι κομμάτι του BDSM . δίνω παίρνω και αντιστρόφως .

 

Η "μαγκιά" είναι να μπορέσεις να Κυριαρχήσεις χωρίς να είσαι αδιάλλακτος. Άλλα αυτό είναι για Κυριάρχους που δεν φέρουν μόνο την "ταμπέλα", ΕΙΝΑΙ Η "ΤΑΜΠΕΛΑ".

 

ϊσα ίσα ένας αδιάλλακτος που θέλει να δείξει ότι είναι άγριος, δεν συμβιβάζεται, είναι σαν να χάνει το δάσος και να επικεντρώνεται μόνο στο δέντρο. Υπάρχουν πολλές αρετές και εμπειρίες που υποσυνείδητα αλλά και έμπρακτα δείχνουν το ποιος είναι αυτός ο οποιος μπορεί να παρέχει ασφάλεια, ψυχολογική υποστήριξη και πολλά άλλα. Αν φτάσει ο Dom, να θέλει να δείξει ότι είναι κυρίαρχος, προφανώς και δεν έχει το πάνω χέρι και για εμένα χάνει και το παιχνίδι γιατί αντί να ασχοληθεί με τα σημαντικά θέματα μιας σχέσης (έστω και D/s, που σε αντίθεση με τις άλλες σχέσεις θέλει περισσότερη προσπάθεια μιας και έχει πολλά παρακλάδια) να ασχολείται με το πως θα φανώ από πάνω, χάνει και την ηγετική του εικόνα. Σίγουρα 1-2 φορές θα γίνει και αυτό μιας και δεν είναι τα πάντα άσπρα ή μαύρα αλλά όχι συστηματικά.

Και ως επί το πλείστον οι Doms είναι πιο χαλαρά άτομα και άνετοι, με αυτοπεποίθηση οπότε δεν νιώθουν την ανάγκη να αποδείξουν και κάτι.
Σε θέματα ασφαλείας, υγείας (ψυχικής/σωματικής) εκεί πρέπει να είσαι έτσι γιατί δεν υπάρχει περιθώριο λάθος, μόνο που και πάλι, θα πρέπει να καταλάβει η/ο άλλος το γιατί.

TL;DR Τις περισσότερες φορές γίνεται για τα μάτια του κόσμου και όχι επειδή έτσι είναι ο χαρακτήρας του.

 

Υπάρχουν κι άνθρωποι, που κάποια σημεία δεν τα διαπραγματεύονται για κανέναν λόγο και μ' οποιοδήποτε κόστος. Η διαλλακτικότητα ή η αδιαλλαξία του καθενός/καθεμιάς μας, έχει το δικό της ζύγι. Μην ξεχνούμε ούτε κι αυτό. Ως προς τις ταμπέλες, τις γνώμες των άλλων, στο τέλος του δρόμου υπάρχουμε απ' τη μια εμείς, ο καθένας μας ξεχωριστά με ότι σέρνουμε μέσα μας και στις πλάτες μας. Κι απ' την άλλη υπάρχουμε εμείς σε σχέση με τους όποιους άλλους θα θέλαμε. Και αυτές είναι δυο διαστάσεις, που δεν αντικατοπτρίζονται πάντα στο ακέραιο.

Υ.Γ.

@Thanapon, σου βγάζω το καπέλο γι' αυτό το σημείο της σκέψης σου :
ως επί το πλείστον οι Doms είναι πιο χαλαρά άτομα και άνετοι, με αυτοπεποίθηση οπότε δεν νιώθουν την ανάγκη να αποδείξουν και κάτι.

 

βασικα πρεπει ωα εισαι διαλλακτικος Αδιαλλακτος

 

Γενικότερα μιλώντας και με αφορμή την "αδιαλλαξία", βάλτε και ό,τι άλλο θέτε...
Καλό είναι να μη μπερδεύουμε τα, όποια, προσωπικά μας ζητούμενα ούτε με επίθετα/χαρακτηρισμούς ούτε με τα χσρακτηριστικά των ατόμων που αποτελούν το "ιερό δισκοπότηρο" του καθενού.

Βάζω ένα παράδειγμα:
Πολύ καλή σχεδιάστρια κόμικ στην Δανία είναι σκλάβα ενός "άξεστου αγριάνθρωπου" (αν θυμάμαι καλά είναι μεσαίο στέλχος πολυεθνικής).
Ζούνε σε μια φάρμα. Αυτή κοιμάται πάντα στον στάβλο της φάρμας παρέα με κάτι καλοθρεμμένα ζωντανά.
Την καλεί μόνο με κουδούνι. Μόνον όταν λείπει αυτός μπορεί αυτή να μπεί στο σπίτι και να εργαστεί.
Όταν καλείται δεν υπάρχουν μου και σου (πέρα από τα σκληρά της όρια) είτε για να υπηρετήσει την όποια παρέα με οποιονδήποτε τρόπο είτε για να χρησιμοποιηθεί από αυτόν.
Η συνεννόηση σε αυτές τις περιπτώσεις γίνονται με τον γλωσσικό πλούτο επικοινωνίας με σκυλιά.
Μια φορά την εβδομάδα εμφανίζονται ως κοινωνικά κανονικό τυπικό κλασικό ζεύγος και είναι ο χρόνος που επικοινωνούν μεταξύ τους πέραν των παραπάνω.

Το αν αναζητά λοιπόν κάποιος/α κάτι ανάλογο στο όποιο ζητούμενο, το μόνο που έχει να κάνει είναι να προσανατολιστεί σε αυτό.
Χρειάζονται παραπάνω λόγια?
Χρειάζεται πολύ "πράμα" για κάτι τέτοιο...
Μέσα μας, έξω μας, δίπλα μας, απ' όλα.
Το κοστούμι "συρ μεζύρ" δεν είναι πρετ-α-πορτέ, πώς να το κάνουμε..?
Δεν τα χώνουμε, το παλεύουμε, κάνουμε και καμιά μαλακία, business as usually ένα πράμα κλπ.
Ψάχνουμε, δημιουργούμε κι απάνω του...

Το ίδιο ισχύει πρακτικά σε όλες τις περιπτώσεις, ανάλογα με τον καθένα και τα ζητούμενά του.
Έτσι κι αλλιώς το ζουμί είναι μετά από αυτό, μόνο που πρέπει να βρεθεί το "ζουμί" πρώτα...

Δεν εκόμισα γλαύκα ες Αθήνας... Εκόμισα..?
Τσου!

 

@cadpmpc

Αντικειμενισμοί εκεί που δεν χρειάζονται. Σίγουρα υπάρχουν ζευγάρια που λειτουργούν έτσι, όπως επίσης υπάρχουν και παθητικοί χαρακτήρες που μες την σχέση τους το παίζουν κυρίαρχοι αλλά και το αντίθετο. Υπάρχουν πολλές μεταβλητές και εξίσου πολλοί συνδυασμοί. Υποθέτω ότι όλοι εδώ μέσα, προσπαθούμε να μιλήσουμε για τα δικά μας τα δεδομένα, ένα μέσο όσο του χαρακτήρα του Έλλην κυρίαρχου και όχι να αναλύσουμε την κάθε φύσεως στατιστική ανωμαλία. Και ότι πάνω κάτω, όλοι συμφωνούμε ότι κυρίαρχος πολλές φορές είναι και τρόπος ζωής/σκέψης και όχι μόνο ένα φετίχ. Όπως επίσης και με τις subs.  

 

Όλα αλλάζουν. Κι έτσι αλλάζει και μια σχέση. Κανόνες που μπορεί να ίσχυαν στην αρχή, ίσως να πρέπει να "τροποποιηθούν" ή να φύγουν τελείως (και να αντικατασταθούν με άλλους) ώστε να ταιριάζουν στα νέα δεδομένα.
Ένας Κύριος ωστόσο πρέπει να είναι και τα δύο. Διαλλακτικός τις κατάλληλες στιγμές και με την σωστή αντίληψη, ώστε να μπορεί να συνειδητοποιήσει πότε αυτές οι στιγμές έρχονται. Έτσι θα μπορεί να καθοδηγήσει τον ίδιο, αλλά και το υ του, μέσα σε αυτές τις αλλαγές. Ωστόσο, με το που εδραιωθεί η νέα κατάσταση, εκεί είναι που πρέπει να μένει αδιάλλακτος. Οι νέοι κανόνες/τιμωρίες κτλ που μπήκαν (και φυσικά έχουν συμφωνηθεί και από τους δύο), πρέπει να τηρηθούν. Επομένως εκεί είναι που ο Κ πρέπει να έχει την κατάλληλη πειθαρχία για να τους κρατήσει ζωντανούς.

Φυσικά η αδιαλλαξία είναι κάτι το αρνητικό όταν υπάρχει χώρος για πειραματισμό και ανακάλυψη καινούριων πραγμάτων ανάμεσα σε Κ και υ (αρκεί φυσικά να το θέλουν και οι δύο και να νιώθουν άνετα με αυτό το "καινούριο κάτι").

 

Άλλο διαλλακτικός κι άλλο υποχωρητικός.
Όπως επίσης και άλλο αδιάλλακτος, άλλο σταθερός.  
Θεωρώ τη διαλλακτικότητα τέχνη (και όχι χαρακτηριστικό) που βοηθά όλους μας.
Το να είναι ένας Κυριαρχικός σταθερός (κατά τη γνώμη μου Κυρίαρχος που δεν είναι σταθερός δεν ορίζεται ως τέτοιος) δεν σημαίνει ούτε "πολλά βαρύς", ούτε "δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου", ούτε "δεν συνομιλώ με υπο (Μου)" ούτε τίποτε τέτοιο, απεναντίας θα έλεγα