Τα προβλήματα της μονογαμίας και της πολυγαμίας

Διαβάζοντας κάποια νήματα, διαπίστωσα για πολλοστή φορά πως το θέμα της μονογαμίας/μονογαμικότητας/πολυγαμίας/πολυερωτίας και οι παράλληλες έννοιες της πίστης, της απιστίας, του έρωτα, κλπ αναδύονται κάθε τρεις και λίγο, σε σχετικά ή άσχετα με το θέμα νήματα.
Εξ αυτού αντιλαμβάνομαι ότι οι περισσότεροι νιώθουμε να μας αφορούν, ίσως και να μας ενοχλούν τα θέματα αυτά με κάποιο τρόπο.  
Οι αφορισμοί (που συχνά ξεκινούν με τη φράση "δεν μπορείς να...") και οι επικλήσεις ρήσεων διαφόρων στοχαστών, φιλοσόφων, ψυχολόγων, λογοτεχνών κ.ά. ρέουν άφθονοι για τα συγκεκριμένα θέματα.

Για γούστα και χρώματα μάταια η συζήτηση, όπως πολλές φορές έχει διαπιστωθεί  
Κι έτσι, το νήμα αυτό δεν έχει σκοπό να συζητήσει το τι προτιμά ο καθένας μας.

Θα είχε όμως ενδιαφέρον για μένα (μιας και δεν έχω δει συχνά σχετικές εμπειρίες να κατατίθενται) αν θα θέλατε να συζητήσουμε να προβλήματα που μπορούν να προκύψουν από κάθε επιλογή.
Θα είχε ενδιαφέρον, όποιος θα ήθελε, να μας πει βιώματά του από μια ή και τις δυο επιλογές ερωτικού σχετίζεσθαι.

Σκέφτηκα να βάλω στο εισαγωγικό ποστ δικές μου σκέψεις κι εμπειρίες αλλά προτιμώ να το κάνω στην πορεία (αν υπάρξει) και όχι την αρχή της συζήτησης.
Ευχαριστώ  

 

Αποκλειστικα μονογαμικος λοιπον..τα πλεονεκτηματα μεσα απο τις σχεσεις μου: Ετσι νοιωθω οτι ολοκληρωνομαι στις σχεσεις μου γιατι για εμενα σχεση μεταξυ αλλων σημαινει αποκλειστικοτητα ανηκεις μοναχα σε εναν ανθρωπο..Τωρα θα μου πεις μονο μια σχεση εχεις κανει; Οχι ομως θεωρω ασχετο το λογο που τελειωνει μια σχεση με τον τροπο που την οριζω και κατ'επεκταση τη μονογαμια..(δε μιλαω για χωρισμο λογο απιστιας)..Οταν λοιπον ειμαι με εναν ανθρωπο που αυτο σημαινει οτι με γεμιζει δε βρισκω λογο να κοιταξω καποια αλλη αυτη η πληροτητα δεν αφηνει τετοια περιθωρια..Για εμενα λοιπον δε μπορω να λεω οτι ειμαι ερωτευμενος οτι ποθω και ειμαι με εναν ανθρωπο και ταυτοχρονα κοιταζω η "ερωτευομαι" και αλλους..τοτε κατι δεν παει καλα καποιον κοροθδευω..τον ευατο μου η τη συντροφο μου..ειναι απιστια να κοθτας και αλλου δε χρειαζεται να το κανεις πραξη και η σκεψη αρκει..ολοι οι αλλοι ορισμοι αντανακλουν την αδυναμια μας να μεινουμε πιστοι η τη λογικη οτι ειμαι με καποιον μονο για να περναω καλα..χωρις ουσιαστικο ενδιαφερον και ας μην μπλεξουμε σε αυτο τα υπολοιπα ειδη σχεσεων φιλικες οικογενειακες κλπ. Γιατι κερατο π.χ στη φιλια η στην αγαπη παιδιου προς γονεις δεν υφισταται..π.χ δε μπορω να πω οτι επειδη αγαπαω τον πατερα μου κερατωνω τη μανα μου..Μπορω να πω ομως οτι απο τη στιγμη που κοιμαμαι και με αλλη κερατωνω την κοπελα μου..

 

Κανείς μας δεν είναι μονογαμικός..

Όλοι μα όλοι, στην έως τώρα ζωή μας έχουμε βιώσει από αρκετές έως πολλές σχέσεις εξαιρουμένων των αρπαχτών....

Τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα πως πολυγαμούμε μονογαμώντας...

Υποκρισία...

Μονογαμούμε για να μην πολυγαμούμε και πολυγαμούμε για να μονογαμήσουμε...

Παράνοια....

Μονογαμούμε μέχρι να πολυγαμήσουμε αλλά δεν πολυγαμούμε όταν μονογαμούμε.

Τρέλα....

Πολυγαμούμε μονογαμώντας πολυγαμικά....

 

Πολυ-γαματα...

Που λενε. Αντε βρες ακρη μετα.

 

Επίσης αγαπητέ στον βάρβαρο και απάνθρωπο πολιτισμό μας πολυγαμούμε μετ' ευτελείας και μονογαμούμε άνευ μαλακίας...

 

Ακόμα και διαστρικά να μάθουμε τεχνολογικά να ταξιδεύουμε, ανθρωπιστικά πάλι γκασμάδες θα έχουμε παραμείνει. Έστω μια σπιθαμή λιγότερο, ίσως, αλλά γκασμάδες πάλι.

Για μένα δεν είναι το πώς το κάνουμε το γαμήσι και το κάθε τι. Είναι το τι νοιώθουμε πριν, εκεί, και μετά. Μάλλον τι έχουμε πάψει να νοιώθουμε. Και να αντιλαμβανόμαστε τριγύρω μας.

Γίδια κανονικά.

Δεν πειράζει όμως, έχουμε κι άλλα μέσα μας και ας κοιμούνται.

Εγώ προσωπικά είμαι βραχυπρόθεσμα απαισιόδοξος και μακροπρόθεσμα αισιόδοξος, από χαρακτήρα.

Είμαστε δύστροπο και απογοητευτικό είδος, αλλά συνάμα θαυμαστό και ανεξάντλητο.

 

Ο άνθρωπος είναι δεινός αγαπητέ με την διττή έννοια της λέξης...

Ο άνθρωπος έχει την δύναμη να φτιάξει έναν Παρθενώνα αλλά έχει και την δύναμη να φτιάξει ένα Άουσβιτς...

Δεινού ανθρώπου πολλά δεινά έπονται...

Οπότε δεινή και η πολυγαμία, δεινή και η μονογαμία...

Όλα είναι στο μυαλό... αυτό κινεί και μεταβάλλει τη δεινότητα...

Εκείνοι που χειροκροτούν τα Άουσβιτς ονειρεύονται μια ηθική μονογαμική ζωή...

Οι άλλοι ουρλιάζουν τις νύχτες ως δεινοί εραστές....

Και το ουρλιαχτό τους αγαπητέ γίνεται ποίηση και ταξιδεύει εις τους αιώνες των αιώνων αμήν...

Καταραμένοι πολυγαμικοί εραστές και καυλωμένες πουτάνες δίνουν το όνειρο στην ανθρωπότητα...

Οι υπόλοιποι ως δεινοί εγκληματίες πίνουν το αίμα της ανθρωπότητας...

 

 

Έτσι ακριβώς. Ο φόβος, ειδικά εκείνος του ίδιου μας του εαυτού, είναι το θεμέλια κάθε αχρειότητας και κάθε δυστυχίας.

Μόνο ανάποδα άνω-θρώσκουμε.

Δεν τα έχουμε πάει βέβαια και άσχημα για λίγες μόλις χιλιετίες παρουσίας, αλλά συνολικά θα μπορούσαμε και πολύ καλύτερα και χωρίς προσωρινά πισωγυρίσματα.  

Δε βαριέσαι...

 

Έχω την εντύπωση πως το πολυγαμούμε το νήμα τις κοπέλας...

Αλλά δεν βαριέσαι... για να πολυγαμούμε ζούμε...

 

Και να πεις πως δεν μαθαίνεται γαμώτο η ελευθερία σκέψης, το κριτικό πνεύμα και η ευρύτητα αντίληψης...

Το θάρρος και η ανθρωπιά δηλαδή.

Εκεί είναι που αρχίζεις να τσαντίζεσαι, αλλά πού θα πάει...

Στο τέλος ξουρίζουν τον γαμπρό.

Έχει ζουμί ακόμα.

 

Εγώ πάντως από την άλλη νοιώθω μέσα μου μυστηριωδώς ότι είμαστε εντός θέματος περισσότερο και πιο βαθιά, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, από όλους τους άλλους. Χαχαχα  

 

Δεν νομίζω πως όταν πολυγαμούμε είμαστε ποτέ εκτός θέματος..

Επίσης πάντα υπάρχει και το πιο βαθιά..

Μέχρι το σημείο που θα ξεριζώσεις τον δαίμονα και θα χύσεις τρελά από το ουρλιαχτό του πόνου που θα βγει...

Πολυγαμώντας γνωρίζεις τους δαίμονες...

Απάτη είναι η μονογαμία....

Μια μπίζνα στην πλάτη του ραγιά...