Τα προβλήματα της μονογαμίας και της πολυγαμίας

Εγώ πλέον έχω αρχίσει να ξεχωρίζω την μοναδικότητα και την αποκλειστικότητα.
Δεν μπορώ να πω παραπάνω, καθότι δεν έχω εμπειρίες και από τις δύο πλευρές (έχω υπάρξει μονάχα μονογαμική) και θεωρώ ότι για να μπορέσω να έχω άποψη, θα πρέπει να έχω δοκιμάσει και τις δύο πλευρές, αλλιώς με τι επιχειρήματα θα απορρίψω ή θα υποστηρίξω την πολυγαμικότητα;   αφού δεν την έχω βιώσει!

 

Ισχύει. Έτσι είναι.

Αν η φύση δεν μας προόριζε για πολυγαμικούς θα ήμαστε καμωμένοι έτσι ώστε θα ξεριζωνόταν βιολογικά η επιθυμία με το που συνευρισκόμαστε με τον πρώτο-πρώτο εκπρόσωπο του έτερου φύλου.

Αλλά δεν είμαστε καμωμένοι έτσι.

Κάτω από τη μύτη μας είναι η αλήθεια.

 

Είναι όπως αισθάνεται βαθιά μέσα του ο καθένας. Απλό.

 

Από τη στιγμή που άλειψαν την πούτσα μας με λάδι αγαπητέ μας χρήζουν αυτομάτως και μονογαμικούς με τη συναίνεση του πιστού ποιμνίου...

Δεν είναι να τους φτύνεις στα μούτρα όλους αυτούς τους βιαστές της ηδονής ;

Τι πρέπει να κάνεις ; Να επιδείξεις τον δέοντα σεβασμό για να είσαι πολιτικά ορθός ;

Ασέβεια και ανηθικότητα...

Ήθος και ανθρωπιά...

Διαλέγεις και παίρνεις...

 

Μονάχα; όχι, θα μου επιτρέψεις να πω. Τουλάχιστον, για εμένα.
Είναι λίγο πολύ σαν τα φετίχ. Πώς θα απορρίψεις κάποιο αν δεν δοκιμάσεις κάποιο πρώτα; (εκτός όσων είναι hard limits).
Ναι, αισθάνομαι μονογαμική, θέλω να είμαι, έχω υπάρξει μέχρι τώρα. Αλλά αυτό το μέχρι τώρα, δεν μου δείχνει κάτι; ότι στο μέλλον δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει, πρώτον. Και ύστερα, όταν και αν στο μέλλον συμβεί, τότε θα μπορέσω να πω με σιγουριά αν είμαι ή αν δεν είμαι  

 

Ε, το ίδιο λέμε αγαπητή. Όπως αισθάνεσαι μέσα σου. Μπορεί στο μέλλον βιώματα να σε κάνουν να αισθανθείς διαφορετικά, μπορεί και όχι. Και τότε όπως θα αισθάνεσαι μέσα σου τότε.

Αισθητική διαδικασία είναι. Ανοιχτή και εξελισσόμενη. Κι ας καταλήξει εμπειρικά εκεί από όπου ξεκίνησε. Και αυτό ατομική εξέλιξη θα είναι επειδή θα έχει κινηθεί, κυκλικά.

 

Όλα έρχονται στην ώρα τους. Αν και κάποια όντως δεν τα αναζητούμε ποτέ επειδή από παιδιά δεν μας συγκίνησαν ποτέ.

Όποιος βρέθηκε σε σχέση και δεν επιθύμησε άλλον άνθρωπο, και δεν καταπιέστηκε για αυτό αλλά του βγήκε ελεύθερα και αυθόρμητα να μην έχει επιθυμία για άλλον, όντως ένας τέτοιος άνθρωπος είναι μονογαμικός.

Το αντίθετο είναι ο πολυγαμικός.

 

Έχεις δίκιο. Αυτό είναι ο θάνατος. Η στασιμότητα δηλαδή.

Μπορεί να ζει κανείς όπως νοιώθει και να συμβάλει με το παράδειγμά του να δουν και άλλοι, και μετά ας κρίνουν μόνοι τους, αλλά να έχουν γνωρίσει για να κρίνουν ολοκληρωμένα.

Από τα τέσσερα που έγραψες εγώ προσωπικά διαλέγω την ανθρωπιά. Ακόμα και αν περιστασιακά οδηγεί αυτή και σε κάποιο από τα άλλα.

 

Θα συμφωνήσω  

 

Το εχω ξαναπει ο ανθρωπος ειναι πολυγαμικος ...

οταν επιλεγει να ειναι μονογαμικος ειναι στερητε πραγματα ειναι σαν τους χορτοφαγους ενα πραγμα ...
απο εκει και περνα και στις δυο περιπτωσεις υπαρχουν υπερ και κατα

Μονογαμικος
Υπερ ¨γαμας χωρισ προφυλακτικο , μετα απο καποια στιγμη κανει το καλυτερο σεξ με τον ανθρωπο σου γιατι αρχιζει ο ενας να γνωριζει καλα τον αλλον
Κατα" καθε μερα φασολαδα απλα αλαζει λιγο η συνταγη ,

Πολυγαμικος
Υπερ" Νεες γευσης , η καυλα του αγνωστου
Κατα" γαμας με προφυλακτικο , καποιες φορες αυτο που δοκιμαζεις σου αρεσει αλλες λες τι μαλακια εφαγα τωρα

 

Καμία ενόχληση, καμία αξιολογική κρίση, θέμα επιλογής είναι, για μένα τουλάχιστον.
Αφού στις γονιδιακές προδιαθέσεις σε κάποια θέματα δεν πιστεύω. Ούτε στα όποια σακιά μου αρέσει να μπαίνω.

Το λοιπόν, προβλήματα ή "προβλήματα" και πάντα κάνοντας υποθέσεις - αφού σημαντικό ρόλο παίζει η χρονική συγκυρία ( τουτέστιν, τι θα ζητούσαμε εκείνο το χρονικό διάστημα απ' την ζωή μας ),
καθώς και το τι θα νιώθαμε για τον/την παρτενέρ μας -. Υποθέσεις για τους άλλους, για μένα είναι απλά ο τρόπος σκέψης μου, τα βιωματικά συμπεράσματα μου καθώς και κείνα που εξήγαγα, παρατηρώντας γνωστούς και φίλους μου.


Μονογαμίτιδα : Το να ονειρευόμαστε άλλα γουνιά/πέοντες, με την αρκετές φορές αυταπάτη ότι από μόνα τους θα έφταναν, για να μας βγάλουν απ' τ' όποιο προσωπικό μας τέλμα, να κλείσουν κενά μας.
Ή να τροφοδοτήσουν την χαμηλή πλέον στάθμη αυτοπεποίθησης/επιβεβαίωσης μας ( για μένα όλα τα παραπάνω εντελώς λογικά, αν και όταν συμβαίνουν ).
Για όσους/ες θα ήταν σεχουαλικά αχόρταγοι/ες θα προσέθετα και το πρόβλημα της βαρεμάρας απ' την βρώση του ιδίου "πιάτου". Ότι θα υπήρχαν και τα "μπαχαρικά", είναι άλλου ινδουιστή βέδδα.

Πολυγαμίτιδα : Το να ονειρευόμαστε το ένα και μοναδικό γουνί/πέοντα, με την αρκετές φορές αυταπάτη ότι από μόνα τους θα έφταναν, για να μας βγάλουν απ' τ' όποιο προσωπικό μας τέλμα, να κλείσουν κενά μας.
Ή να τροφοδοτήσουν την δίψα μας για συναίσθημα, αφού το να χοροπηδάμε απ' το ένα σώμα στο άλλο, εκτός από ακρίδες κάποιους/ες μας κάνει να νιώθουμε και σαν κρεοπωλεία ή πελάτες τους.
Όπου μπαινοβγαίνουν/ουμε για ν' αγοράσουμε/πουλήσουμε την μετά απ' ένα σημείο μ' απαράλλακτη γεύση μπριζόλα, της οποίας θ' άλλαζε απλά το περιτύλιγμα.

Υ.Γ.

Η δικιά μου πορεία ζωής μου δίδαξε, ότι ίσως παλιότερα ήταν πιο εύκολο να γνωρίσεις και πιο δύσκολο να μαμήσεις. Ενώ τώρα μάλλον συμβαίνει τ' αντίστροφο.
Καθώς και ότι κάποιες φορές η μονό/πολυμαμία είναι θέμα επιλογής, ενώ άλλες η μονομαμία - στην καλύτερη - μας επιβάλλεται ( τουλάχιστον σε αρκετούς/ες από μας )
και δεν νομίζω απ' την φύση.

 

Ξές κανά τέτοιο άρθρωπα, γιατί εγώ δεν έχω βρεί ακόμα κανένα... (άλλο αν μονογαμούν...)