διαλλακτικός - αδιάλλακτος

Αντιλαμβάνομαι το θέμα που τέθηκε ως ερώτηση για την άσκηση Κυριαρχίας εντός της καθημερινότητας. Σκοπός πάντα η επικυριαρχία, η διατήρηση αυτής ή η επέκτασή της. Για μένα η αδιαλλαξία ή η διαλλακτικότητα δεν είναι ούτε καν συμπεριφορές, είναι τακτικές αναφορικά με το σταθερό επιδιωκόμενο αποτέλεσμα καθώς και αναγκαιότητες επικοινωνίας.

Έχω γνωρίσει Κ που δεν συζητούν. Συζήτηση δεν νοείται όταν ο Κυρίαρχος ρωτά προκειμένου να πάρει κρίσιμη για την πορεία του πληροφόρηση από το υ σκέλος. Συζήτηση δεν νοείται όταν ο Κυρίαρχος έχει θέσει κανόνα "δεν μου μιλάς αν δεν σου μιλήσω και μπορείς να μου κάνεις μέχρι μια ερώτηση την ημέρα" - σε μένα αυτό δεν λειτούργησε. Συζήτηση δεν νοείται όταν ο Κυρίαρχος προσέχει να είναι καλά το υ και να φροντιστεί ώστε να του δώσει αυτά που απαιτεί. Τέλος, η συζήτηση μεταξύ των δυο γίνεται και μέσα από πράξεις, μόνον πράξεις.

Χωρίς να έχω αξιώσεις πειθούς, η γνώμη μου είναι πως είναι πρωτίστως θέμα ενσυναίσθησης του Κυρίαρχου. Καμιά φορά, με λίγη διαλλακτικότητα από μέρους του, φαινομενική, θα μπορούσε να τα έχει πάρει όλα, αλλά δεν την έδειξε και όλα γκρεμίστηκαν. Καμιά φορά χρειάζεται πράγματι και είναι πολύ καλοδεχούμενη η αδιαλλαξία. Σε κάθε περίπτωση, δεν συναινεί η σκλάβα στον τρόπο με τον οποίο θα καθυποταχτεί, γιατί για τροπισμούς πρόκειται, συναινεί στο να καθυποταχτεί.

 

Και, οπως συνηθιζεται,
καποιος εχει γνωρισει εμπειρικα κατι,
το εχει βρει εξαισιο ενδεχομενως η τελος παντων του εχει γεννησει ενδιαφερον και σεβασμο,
θελει να μοιραστει τις εντυπωσεις του με τους υπολοιπους αλλα...
αποκαλυπτεται οτι οι υπολοιποι δεν συμμεριζονται τη γνωμη του.

Κριμα μεν, ωραια θα ηταν να νοιωθουν και οι αλλοι τα ιδια πραγματα,

αλλα δεν πειραζει.

Ο καθενας νοιωθει με ισης εντασης ενθουσιασμο τα δικα του.

Δεν υπαρχει σωστο η λαθος σε αυτο.

Ετσι ηταν παντα και ετσι θα ειναι για παντα.



Για μενα, ο αληθινος Κυριαρχος προκαλει Δεος.

Φοβιζει οχι σαν εναν ανθρωπο με μαχαιρι, αλλα σαν τον εκτυφλωτικο Ηλιο στα αδυναμα ανθρωπινα ματια.

Πολυ πιο μεγαλειωδες και ισχυρο. Πολυ πιο αναποδραστο και απολυτο. Και πολυ πιο καλοδεχουμενο και ζωογονο.

Ισχυς και Ελευθερια.

 

η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια που μπορεί ο καθένας να δώσει 100 έννοιες στην κάθε λέξη ανάλογα με το πως το αντιλαμβάνεται.
βασιζόμενη λοιπόν σε αυτό μπορώ να πω πως ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά το "διαλλακτικός" και το "αδιάλλακτος" και συνήθως η αντίληψη αυτή βασίζεται στα βιώματα του καθενός.
προσωπικά δεν μπορώ να απαντήσω στο τι προτιμώ.
γιατί αυτό που θα περιγράψω εγώ μπορεί να το ονομάσω "αδιάλλακτο" ενώ στο μυαλό του εκάστοτε Κ να είναι "διαλλακτικό"
η και αντίστροφα πάντα.
θεωρώ την επικοινωνία βασικό κομμάτι μου σε σημείο ίσως κουραστικό για κάποιους.
όμως για εμένα είναι βασικό το να καταλάβω στο έπακρο τι εννοεί ο Κ.
όταν λοιπόν μου αναθέτει ένα τασκ είναι επιθυμία μου να το αναλύσω στο έπακρο για να καταλάβω πλήρως τι επιθυμεί. (φυσικά με τον πέρας του χρόνου και όσο μαθαίνεις έναν άνθρωπο η υπερανάλυση είναι ανούσια γιατί έχεις μάθει τις επιθυμίες Του)
δεν με αφορά ο σκοπός. (δεν είναι δουλειά μου να με αφορά, αν και δεν σας κρύβω πως πολλές φορές έχω μπει στο τρυπάκι να αναρωτιέμαι "γιατί να το κάνω αυτό;;;")
αν όμως μου επιβληθεί μια τιμωρία είναι επιθυμία μου να γνωρίζω τον λόγο, πρωτίστως για να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος.
δεν ξέρω λοιπόν πως να ονομάσω τα παραπάνω. "διαλλακτικό ή αδιάλλακτο Κ"
δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να το σκεφτώ.
θεωρώ βασικότερο κομμάτι του να βρω κάποιον Κ με τα στοιχεία που περιέγραψα και να μην Του κρεμάσω ταμπέλα.

 

Βρε Λάρα, αυτός που συζητά δεν είναι διαλλακτικός, είναι διαλεκτικός!
Διαλλακτικός είναι αυτός που κάνει υποχωρήσεις/συμβιβασμούς , αν τα γράφουν σωστά τα λεξικά τουλάχιστον.
Αν λοιπόν θέλουμε να εξετάσουμε αν ένας Κ μπορεί η πρέπει να είναι διαλλακτικός, θα πρέπει να βάλουμε το στοιχείο του συμβιβασμου/υποχώρησης στη συζήτηση αναγκαστικά.
Αν αυτό το στοιχείο τώρα προσκρούει στην έννοια της κυριαρχίας εν βδσμ είναι ένα άλλο ζήτημα , που προκύπτει φυσικά λογικά, και συμπλέκεται με το παραπάνω, βάζει όμως δύσκολα... 

 

Σε μία σχέση σαν και αυτή, θα είχα εκπαιδεύσει το υ Μου να ενημερώνει για το σύνολο των υποχρεώσεων του ειδικά δε των σημαντικών και απαιτητικών εγκαίρως και όχι την προηγούμενη των εξετάσεων (το να του έχει διαφύγει να ενημερώσει για μία τόσο σημαντική υποχρέωση καθώς και των χρόνων που απαιτούνται για να τη φέρει εις πέρας επιτυχώς (και εν προκειμένω να αριστεύσει και όχι μόνο να πασαλείψει) που υποχρεωτικά η μη γνώση της θα εμπλεκόταν με ό,τι χωρίς αυτήν την πληροφορία Εγώ γούσταρα με ή χωρίς προγραμματισμό να εισπράξω ως υπηρεσία, ή να διδάξω ως κομμάτι της εκπαίδευσης, θα ήταν σοβαρός λόγος τιμωρίας και όχι από εκείνες τις καβλερές αλλά τις σουβλερές...

Ναι αλλά άνθρωπος είναι, τι γίνεται με τα έκτακτα; Υπάρχουν "έκτακτα" και έκτακτα... Αλίμονο αν δεν μάθει κάποια στιγμή το υπό να καταλαβαίνει τη μεταξύ τους διαφορά και να μεταφέρει σωστές πληροφορίες, με τον κατάλληλο τρόπο, τις κατάλλληλες στιγμές...

Στα πραγματικά έκτακτα λοιπόν απαιτείται επαναπροσδιορισμός του προγράμματος... Το υπό θέτει την πληροφορία και το αίτημα, το Κ το διαχειρίζεται...

Μα με ποιόν τρόπο; Με τον καλύτερο φυσικά... (Αυτό που για κάθε τι που τοποθετείται ως μία αυστηρότητα, αυτομάτως ο αναγνώστης βάζει τα χειρότερα με το νου του, είναι άξιον μελέτης... Παρακαλώ μην το πάρετε ως προσωπική μομφή... Πρόκειται περί δικής Μου ευρύτερης απορίας ενός φαινομένου που συναντάται συχνά και σε κάθε θέμα που καλούμαστε να κουβεντιάσουμε).

Α.

 

Έμαθα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πως όταν έχεις ένα σύνθετο θέμα/πρόβλημα, ο μόνος τρόπος αντιμετώπισής του είναι να το σπάσεις στα επί μέρους τμήματά του και να λύσεις κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά.
'Εμαθα επίσης ότι η απλούστερη λύση είναι πάντα η καλύτερη.

Διαλλακτικός σημαίνει "βάζω νερό στο κρασί μου". Ο κεκραμένος οίνος είναι η ενδεδειγμένη λύση για εκείνους που επιλέγουν ή υποχρεώνονται να βιώσουν τη χρυσή μέση οδό.
Όποιος ζει Κ/υ βαδίζοντας την πεπατημένη και περνά καλά, με υγειά του, με χαρά του. Δεν θα τον κρίνω. Μόνο που εγώ, στο όποιο κομμάτι με αφορά, αρνούμαι να το ονομάσω αυτό Κ/υ.

Ναι, μπεδεύτηκαν αρκούντως στη πορεία του νήματος ο διαλλακτικός, με το διαλεκτικό και τον συνδιαλλακτικό. Και κάπου εκεί μπήκε από το παράθυρο και το θεμα της επικοινωνίας. Και μπερδεύτηκε το κουβάρι.

Τα κομμάτια του λοιπόν.
Ο Κ. βάζει το όποιο μυαλό έχει να σκεφτεί τι θέλει από τη σ. του.
Σε αυτόν τον μονοπρόσωπο, σιωπηρό διάλογο εγώ ζορίζομαι να χωρέσω και τη διαλεκτικότητα και τη διαλλακτικότητα. Γιατί?
Γιατί την στιγμή που το αποτέλεσμα του μονοπρόσωπου διαλόγου θα διατυπωθεί με αποδέκτη τη σ. ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ. ΤΕΛΟΣ. Χωρίς απολύτως καμία διαλλακτικότητα και διαλεκτικότητα. Η εντολή είναι αυτή, όχι περίπου αυτή.
Εάν η εντολή είναι άκαιρη, άκυρη, παρανοϊκή, ακατόρθωτη, κ.λ.π. (προφανώς με εξαίρεση τα όσα έχουν γραφτεί στο νήμα της gaby για τις αδιανόητες εντολές που εσκεμμένα και για συγκεκριμένους λόγους δίνονται) ο looser είναι ο εντολέας, όχι ο εντολοδόχος.

Πώς περνάει η εντολή και εν τέλει πώς περνάει η Κυριαρχία στον άλλο, πότε και αν εξηγείται ο σκοπός της και πώς εξηγείται, είναι θέματα που δεν αφορούν μόνο το συακρκειμένο Κ. και το συκεκριμένο υ., αλλά την κάθε συγκεκριμένη του στιγμή. Δεν θα δώσω γενικό κανόνα.

 

Δινω έναν προχειρο ορισμο απο το google, απλα για να βεβαιωθούμε ότι μιλαμε για το ιδιο πραγμα. Γιατι το πρόβλημα που εντοπίζω εγω εδώ μεσα δεν είναι ότι βαζουμε τα χειροτερα με το νου μας, αλλα ότι ή δεν γνωρίζουμε καλα την Ελληνικη ή δινουμε στις λεξεις ό,τι ορισμο μας βολευει κάθε φορα. Συγνωμη, αλλα σε καποιους από εμας, μας αρεσει να δινουμε στις λεξεις τον πραγματικο τους ορισμο και την αληθινη τους εννοια. Με τους υπολοιπους δυσκολεύομαι να κανω διαλογο.

Αδιαλλαξία: Ελλειψη συμφιλιωτικού πνεύματος σε πρόσωπα και καταστάσεις. Παράγει ολοκληρωτικές μορφές σκέψης, επειδή αρνείται τον αντίλογο και τον διάλογο, αδιαφορεί για το δικαίωμα έκφρασης της άλλης άποψης. Αποτελεί γνώρισμα άκαμπτου ανθρώπου, δημιουργεί έριδες και διχόνοιες.

Μαλλον δεν εγινε κατανοητο το παράδειγμα μου..

Here is the thing..

Tο υ (σαν καλο υ) ειχε ενημερωσει για τις υποχρεώσεις του το Κ. Το Κ ηξερε ότι την ταδε μερα το υ δινει Οικονομικα.
Ολες τις προηγούμενες ημερες το υ ξυπνουσε, ξυπνουσε τον Κ, του εφτιαχνε πρωινο, ετοιμαζοταν και πηγαινε για δουλεια.
Σχολαγε στις 19:00 και εφτανε σπιτι στις 20:00.
Εβγαζε ρουχαλάκια, εμπαινε για μπανιο. Ουπς η ωρα εφτασε 21:00 (θα γυρισει ο Κ μου οπου να 'ναι και θα πειναει, πρεπει να μαγειρεψω..)
Να σου, μπαινει και ο Κ στις 21:15. Την βρισκει στην κουζινα, τρεχει αυτή με το που τον βλεπει και τον βοηθα να ξεντυθεί και του βγαζει τα παπούτσια. Τρεχει να του ετοιμασει το μπανιο ενώ ταυτόχρονα το φαγητο γινεται στην κουζινα. Η ωρα πηγε 21:30. Μπαινει ο Κ για μπανακι και το υ ολοκληρωνει το φαγητο. Η ωρα πηγε 22:00.
Kαθονται αισιως να φανε. Η ωρα πηγε 22:30. Πηγαινει ο Κ στην βεραντα για τσιγαρακι. Κοιτα όμως που θελει και το υ να του κανει το υποποδιο για να ξεκουρασει τα ποδαράκια του. Το ένα τσιγαρο εγινε 2 και η ωρα πηγε 22:45. Kαθως ρουφαγε την τελευταια τζουρα, κοιτουσε ποσο εχει σφιξει το κωλαρακι του υ του τον τελευταιο καιρο που την εστειλε γυμναστηριο. Να σου, αρχιζει να του ερχεται η διαθεση να την σαπισει και να την ξεσκισει. Βουδουσουμιαζονται και η ωρα πηγε 02:00. Πεφτουν για υπνο.

Το ιδιο πρόγραμμα επαναλαμβανοταν καθημερινα. Το βουρδουλιασμα και το ξέσκισμα δεν γινονταν καθημερινα. Σε αυτές τις περιπτώσεις το υ ζητουσε αδεια για να μελετησει αφου πρωτα μαζεψει το τραπεζι, σιγυρισει το σπιτι, βαλει πλυντηριο και σιδερωσει το προηγουμενο. Τουτέστιν στην καλυτερη περιπτωση ξεκιναγε το διάβασμα στη 01:00 και σταματουσε στις 02:00 γιατι ηταν εξουθενωμενη και την επαιρνε ο υπνος.
Με αυτους τους ρυθμους εννοείται ότι την τελευταια μερα πριν τις εξετασεις ειχε τρελο διάβασμα! Αλλα όπως ειπα ο Κ ειχε καυλες και ηθελε το υ του να τον ικανοποιησει και ηταν και αδιάλλακτος από πανω!

Τι θελω να πω με όλα αυτά..
Αυτό που ειπα και σε προηγουμενη αναρτηση μου:

 

Συγγνώμη για το off topic αλλά ειλικρινά, έχω πει πολλά κατά καιρούς για τα εξ αποστάσεως σκηνικά.
Αυτό το "μέσω δορυφόρου" ήταν μακράααααν το καλύτερο!!
Τα σέβη μου  
Θα το κλέψω με την άδεια σας να το λέω!
Κλείσιμο παρένθεσης και συγγνώμη και πάλι  

 

Παρακαλω κυρια μου, δικο σας.. 

 

Εύγε..
Φοβάμαι όμως ότι ξέχασες να αναφέρεις ότι αυτό δεν αφορά μόνο κ αλλά γενικά οποιονδήποτε με τον οποίο συζητάς για κάτι.

 

προσωπικά δεν έχω συναντήσει τέτοιου είδους δυσκολίες, παρα μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις.
ίσως εκεί να μην ήξερε και το ίδιο το Κ τι ήθελε να πει... Τι να πω.
 
ευχαριστώ για τη παρέμβαση.