Τα προβλήματα της μονογαμίας και της πολυγαμίας

Αγαπητέ μου συγχωρήστε μου την απροσεξία, είδα το κείμενο σας αργότερα..

Ευχαριστήθηκα όμως πολύ το δικό μου όσο το έγραφα που λίγη σημασία έχει για εμένα που δεν σας πρόσεξα..

Απλά για την αποκατάσταση του δικαίου οφείλω να απολογηθώ για την απροσεξία μου..

Ποιος το ορίζει πως με έναν άνθρωπο κάνουμε οικογένεια;

Εσείς δεν γνωρίζετε ανθρώπους που έχουν δημιουργήσει οικογένεια και παιδιά με έναν άνθρωπο και στην συνέχεια χωρίζουν και δημιουργούν οικογένεια και παιδιά με έναν άλλον άνθρωπο;

Ποιος ορίζει πως κάνουμε οικογένεια με έναν άνθρωπο;

Και γιατί θα πρέπει να κάνουμε οικογένεια;

 

Παλι η οικογενεια ακομα και αν καποιος χωρισει δημιουργει οικογενεια παλι με εναν..δεν εχω προβλημα αν με προσεξατε η οχι ουτως η αλλως η λογικη και η σκεψη σας με αφηνει αδιαφορο αλλα ολοι κανουμε λαθη..τελος αν δεν φτιαχναμε οικογενειες προφανως δε θα υπηρχαμε εμεις

 

Εδώ θα διαφωνήσω. Εμείς θα υπήρχαμε από τη στιγμή που ο γεννήτορας μπαμπάς μας θα πηδούσε και θα γονιμοποιούσε την μητέρα που θα μας κυοφορούσε και θα μας ξεγένναγε (οι όροι μαμά - μπαμπάς εδώ καθαρά με όρους γεννητόρων. Θεωρώ μαμά και μπαμπά αυτούς που μεγαλώνουν ένα παιδί, όχι αυτούς που βάζουν από 23 χρωμοσώματα).
Δεν λέω ότι είναι καλό ένα παιδί να μεγαλώνει χωρίς κάποιου είδους οικογενειακό κύκλο. Αλλά θα επανέλθω  

Το νήμα εξελίσσεται σε πολύ ενδιαφέρον μέσα από τις απαντήσεις όλων σας! Σας ευχαριστώ για αυτό  

 

Συμφωνούμε απολύτως σε αυτό. Και αυτό ακριβώς λέει πολύ πιο γλαφυρά και λακωνικά η φράση της @elfcat που παρέθεσα.  
Όμως, το γεγονός ότι μπορώ να επιλέξω συνειδητά κάτι, δεν σημαίνει ότι καταρχάς η φύση δεν μου δίνει μια "κατεύθυνση".

Και αντιστρόφως θα έλεγα άλλες κοινωνικές δομές προτείνουν την μονογαμία και άλλες την πολυγαμία.
Και δεν τις κάνει αυτό, per se, προοδευτικές ή μη. Πχ ισλαμιστικές κοινωνίες...
Τα ταμπού προέκυψαν σε διάφορες ιστορικές φάσεις και όταν προέκυψαν είχαν το λόγο τους και τη χρησιμότητα τους, όπως προαναφέρατε κι εσείς: όταν άρχισε να υπάρχει ιδιοκτησία, υπήρξε ανάγκη διασφάλισης ότι τα τέκνα δεν είναι νόθα κι έτσι άρχισε να επιβάλλεται η μονογαμία. Όταν τα ταμπού αυτά παρέμειναν ως απολιθώματα κάποιου πράγματος που δεν εξυπηρετούσαν πια, τότε έγιναν τοτέμ και λοιπά ωραία που έλεγε κι ο αγαπημένος Φρόυντ και άλλοι
(Άσχετο αλλά ο κυρ Σιγμούνδος δεν κληροδότησε με πολύ πουτανιάρικο τρόπο τις δικές του ενοχές σε έναν ολόκληρο δυτικό πολιτισμό;;   )

Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν κοινωνίες αταξικές (άσχετο αν θα το ήθελα   ), όλες έχουν κάποια ταξική δομή, έστω και χαλαρή, κάποια ιεραρχία, αν δεν αρέσει η λέξη "ταξικός".
Το bdsm ως bdsm όντως προέκυψε μέσα από μια συγκεκριμένη κοινωνική και ιστορική συγκυρία.
Κατά τη γνώμη μου όμως, δεν έκανε τίποτε άλλο από το να κωδικοποιήσει με κάποιο τρόπο έναν "νόμο" με εφαρμογή τόσο καθολική όσο αυτός της βαρύτητας: της Ισχύος, της Κυριαρχίας του ισχυρού και της υποταγής του ασθενέστερου σε αυτόν.
Για αυτό και η ουσία του bdsm πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει θεωρώ, ακόμη και αν κάπου το περίβλημα κάπως αλλάξει ή ξεφτίσει.

 

Εδω θα διαφωνησω δεν υπαρχουν ανωτεροι η κατωτεροι ανθρωποι δεν υπαρχουν ισχυροι στους οποιος θα υποταχθει καποιος ανισχυρος..ολα αυτα στο bdsm ειναι απλα θεμα φετιχ και βιτσιων εκει αρχιζει και εκει τελειωνει...κανενας δεν ειναι ανωτερος απο εμενα κανενας ισχυροτερος σε κανεναν δε θα υποταχθω εκτος και αν αυτο ειναι μερος ενος παιχνιδιου για να καλυψουμε και οι δυο πλευρες τα φετιχ τα βιτσια μας στο κρεββατι..ας μην ντυνουμε με θεωριες τις σαρκικες μας επιλογες..

 

Δεν έβαλα πουθενά τις λέξεις ανώτερος/κατώτερος  

Αν δεν αναγνωρίζετε κανέναν ως ισχυρότερό σας, πολύ ορθώς θα κάνετε, κατά τη γνώμη μου, και δεν θα υποταχθείτε σε κανέναν  

 

Δεν υπαρχει ανωτερος απο εμενα ουτε και κατωτερος..οποτε ουτε δεχομαι να υποταχθω ουτε και δεχομαι την υποταγη του αλλου..

 

Θα εστιασω σε ενα προβλημα, αυτο απο το οποιο δεν ξεφυγαν πολλοι επιζωντες - που να γνωριζω τουλαχιστον - και που αποτελλει μαζικο φαινομενο: Μονοτονια. Μουχλα.

Η στασιμοτητα ειναι αργος θανατος. Το να δινεται χωρος μεσα στην οποια σχεση για να αναπνευσει ειναι ουσιαστικοτατη λυση σε ενα σαφες προβλημα και με αυτη την αντι-παθογονα "ενεση" δηλωνεται η διαθεση να διατηρηθει το επιπεδο της συνθηκης. Αυτα ΑΝ υπαρχουν σχεσιακες δομες.

Αν ΔΕΝ υπαρχουν τοτε καλως επιλεγει το μη-φιλικο προς τις αποκλειστικοτητες προσωπο να μενει αδεσμευτο. Ειναι συχνο φαινομενο βεβαια ενας - ή και δυο - απο περιστασιακους εραστες να ζητα κατι πιο σαφες με τον καιρο ομως αν οι εμπλεκομενοι ξερουν πραγματικα τι θελουν παντα βρισκονται φορμουλες. Οι συμβιβασμοι και οι ανασφαλειες δηλητηριαζουν συνηθως τις συνθηκες.

Μονογαμια καλλιστα μπορει να ειναι η επιλογη συνυπαρξης με εναν ανθρωπο. Ετσι, δοκιμη. Η αποκλειστικοτητα των εραστων ωστοσο... πειτε με κυνικο μα δεν νομιζω πως δουλευει.

Καθε εδαφος που ενδεχομενως ειναι καρπερο μπορει να υποστηριξει μονο τοσα χρονια καλλιεργιας. Μετα απαιτειται αλλου ειδους φροντιδα.

 

Η μονογαμία μπορεί να είναι βαρετή.
Με την πολυγαμία μπορεί να μην ξέρεις ποιανού είναι το παιδί.
Επίσης, με την πολυγαμία μπορεί να μην έχεις ελεύθερο χρόνο.

 

Εξαιρετικα ενδιαφερον νημα και μου δημιουργει εντονο προβληματισμο .
Εχω υπαρξει μονογαμικη και μαλιστα σε εξαιρετικα μακροχρόνιες σχεσεις.Γνωριζω λοιπον πολύ καλα τα υπερ και τα κατά της μονογαμιας.Επειδη μου αρεσει όμως να κραταω το μυαλο μου ανοιχτο σε προκλησεις θα ηθελα οποιος εχει την εμπειρια και την διαθεση να με βοηθησει σε καποιες σκεψεις.
1) Μπορει καποιος να είναι μονοερωτικος και πολυγαμικος? Η πολυγαμια ενισχυει ή αποδυναμωνει τον ερωτα?
2) Η πολυερωτια σημαινει ότι καποιος δεν εχει εντονα συναισθηματα και ότι προτιμάει χαλαρα συναισθηματα που τα μοιραζει σε πολλους?
3) Η συντροφικοτητα πως συναδει με τα παραπανω?
@margarita_nikolayevna , αν θεωρείτε ότι οι ερωτήσεις μου θα βγαλουν το ομορφο νημα σας από τη ροτα του, ευχαρίστως να αποσυρω το ποστ και να ανοιξω ένα άλλο. Πρωοσωπικα,θεωρησα ότι εχουν αμεση σχεση με τα προβλήματα που αναφερετε στο εισαγωγικο ποστ και γι αυτό τις εγραψα εδώ.

 

α. Μπορεί. όλα τα μπορεί. Εξαρτάται τα άτομα. Εμένα, για εμένα θεωρώ ενισχύει.
β. οχι δεν σημαίνει αυτό. Σημαίνει έχει συναισθήματα, τώρα μεγάλα, μικρά μεσαία εε είναι ανάλογα τα άτομα, το άτομο, την φάση. Δεν είναι όλα τα άτομα που συναναστρέφεσαι ίδια ούτε σου εμπνέουν τα ίδια πράγματα. Επειδή κάποιος είναι πολυερωτικός και θα τύχει να μην αγαπήσει πχ δεν σημαίνει οτι είναι συναισθηματικά ανάπηρος και μονογαμικός να ήταν μπορεί να μην αγαπούσε ποτέ το ίδιο άτομο. Μπορεί να νοιώθει τα πάντα όλα για ένα άτομο και κάτι άλλο πιο μεσαίο για ένα άλλο άτομο, μπορεί τίποτα για κανέναν.

Προσωπικά, δική μου θεώρηση είναι πως ίσα ίσα στην πολυερωτία βγαίνουν πολύ πιο ειλικρινά συναισθήματα..και θα σου εξηγήσω γιατί..
Πες οτι εγώ είμαι μονογαμική, ή σε μονογαμική φάση, το όποιο συναίσθημα μου για το άλλο άτομο ''μεγεθύνεται ή συρικνώνεται '' χ 2 απο ότι σε πολυγαμική φάση. Αυτό συμβαίνει γιατί όλος σου ο χρόνος πάει εκεί , θέλεις δεν θέλεις ( πραγματικά) δεν κάνεις κάθε φορά ανασκόπηση μέσα σου, σε πάει η μέρα και η καθημερινότητα. Φυσικά επηρεάζεσαι πολύ απο την ψυχολογική δική σου φάση, βάζεις πολλές ανάγκες και προσδοκίες εκεί επειδή αυτή την επιλογή έχεις, χωρίς να είσαι σίγουρη απαραίτητα πως θες. Φυσικά αυτό μπορεί να το αποφύγει ένας μονογαμικός αν απλά φιλτράρει καλά, φυσικά και μπορεί! απλά ο πολυερωτικός θα το κάνει θέλει δεν θέλει γιατί πρέπει να δει και να αποφασίσει που θα δώσει τι..εκεί η καθημερινότητα ακόμη θέλει σκέψη και καλή επαφή με το πραγματικό θέλω! Ισως γι αυτό στο δικό μου μυαλό, λέω πως, ο πολυερωτικός δεν ξέρεις τι θα δώσει ή τι θα εμπνευστεί να δώσει..ταιριάσματα είναι αυτά. Αυτό που θα δώσει όμως θα είναι πολύ γνήσιο.

γ. νομίζω δεν κατάλαβα τι εννοείς; τι ρωτάς;  

 

Εμένανε πολύ με αρέζει βρε παιδί μου που βρήκες γκραβουρίτσα με "αράχνη" στα επίμαχα..!